به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « اضطراب اجتماعی » در نشریات گروه « علوم تربیتی »

تکرار جستجوی کلیدواژه «اضطراب اجتماعی» در نشریات گروه «علوم انسانی»
  • احسان کشت ورز کندازی*، فهمیه نامی، فاطمه زارعی، زهرا عمادی
    هدف این پژوهش، اثربخشی آموزش خودشفقت ورزی بر اضطراب اجتماعی دانش آموزان دختر دارای علائم اضطراب اجتماعی بود. این پژوهش از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون- پس آزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی دانش آموزان دختر متوسطه دوم شهر مرودشت در سال تحصیلی 1400-1399 بود. از این جامعه، نمونه ای به حجم 32 نفر (16 نفر برای هر گروه) به شیوه هدفمند، انتخاب و با روش تصادفی به گروه های آزمایش و گواه گمارده شدند. دوره آموزشی خودشفقت ورزی به مدت هشت جلسه هفتگی به مدت 2/5 ساعت بر روی گروه آزمایش انجام گرفت و به گروه کنترل هیچ آموزشی ارائه نشد. ابزار مورد استفاده در این پژوهش، پرسشنامه اضطراب اجتماعی نوجوانان (SAS-A) و پرسشنامه اطلاعات جمعیت شناختی محقق ساخته بود که در سه مرحله پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری (سه ماهه) تکمیل شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس چندمتغیره در نرم افزار SPSS (نسخه 24) انجام گرفت. نتایج این پژوهش نشان از وجود تفاوت معنادار در گروه آزمایش و گواه، در مرحله پس آزمون (P≤0.01) و پیگیری (P≤0.02) بود؛ لذا با اطمینان 98 درصد می توان نتیجه گرفت که اثربخشی آموزش خودشفقت ورزی بر اضطراب اجتماعی دانش آموزان دختر دارای علائم اضطراب اجتماعی موثر است.
    کلید واژگان: خودشفقت ورزی, اضطراب اجتماعی, دانش آموزان دختر}
    Ehsan ‌Keshtvarz Kondazi *, Fahimeh Nami, Fatemeh Zarei, Zahra Emadi
    The aim of this research was the effectiveness of self-compassion training on the social anxiety of female students with symptoms of social anxiety. This research was semi-experimental with a pre-test-post-test design and a control group. The statistical population of the research included all the female students of the second secondary school in Marvdasht city in the academic year of 2019-2020. From this population, a sample of 32 people (16 people for each group) was selected in a purposeful way and randomly assigned to experimental and control groups. The self-compassion training course was conducted on the experimental group for eight weekly sessions for 2.5 hours, and no training was provided to the control group. The tools used in this research were the adolescent social anxiety questionnaire (SAS-A) and the researcher-made demographic information questionnaire, which was completed in three phases: pre-test, post-test and follow-up (three months). Data analysis was done using multivariate analysis of covariance in SPSS software (version 24). The results of this research showed that there was a significant difference between the experimental and control groups in the post-test (P≤0.01) and follow-up (P≤0.02) stages. Therefore, it can be concluded with 98% confidence that the effectiveness of self-compassion training is effective on the social anxiety of female students with symptoms of social anxiety.
    Keywords: Self-Compassion, Social Anxiety, Female Students}
  • مهری فایدی، غلامرضا گل محمدنژادبهرامی*
    هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی واقعیت درمانی در کاهش علایم اضطراب اجتماعی و امتحانی دانش آموزان بود. تحقیق حاضر، تحقیقی نیمه آزمایشی با استفاده از طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود و جامعه آماری آن را 3856 نفر از دانش آموزان دختر دوره متوسطه دوم ناحیه 2 شهر تبریز تشکیل می دادند. نمونه آماری مشتمل بر 40 دانش آموز دارای علایم اضطراب اجتماعی و اضطراب امتحان بود که به روش هدفمند انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند.  برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه اضطراب امتحان اسپیلبرگر(1980) و پرسشنامه اضطراب اجتماعی کانور (2000) استفاده شد. بعد از اتمام 8 جلسه واقعیت درمانی بر روی گروه آزمایش، مجددا آزمون اضطراب امتحانی و اجتماعی بر روی هر دو گروه اجرا شد. همچنین جهت پیگیری بعد از 45 روز، از هر دو گروه آزمون به عمل آمد. داده ها با استفاده از تحلیل واریانس  اندازه های مکرر (مختلط) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها نشان داد واقعیت درمانی در بهبود علایم اضطراب اجتماعی  و اضطراب امتحانی دانش آموزان دبیرستانی موثر است. نتایج پیگیری نیز حاکی از تاثیر پایدار واقعیت درمانی بر کاهش اضطراب اجتماعی و اضطراب امتحانی بود. بر اساس نتایج بدست آمده می توان با استفاده از واقعیت درمانی اضطراب اجتماعی و امتحانی دانش آموزان را کاهش داد.
    کلید واژگان: اضطراب اجتماعی, اضطراب امتحانی, واقعیت درمانی}
    Mehri Fayedi, Gholamreza Golmohammad Nazhad Bahrami *
    The purpose of the current study is considering the effectiveness of reality therapy in the treatment of social anxiety and test anxiety in high school's students. The study was a quasi-experimental study using a pretest –posttest with control group. The population of this study was 3856 high school's students of 2nd district of Tabriz. The sample included 40 students with symptoms of social anxiety and test anxiety which were selected by purposive method and then randomly divided into two groups of control and experimental. To collect data, Spielberger's Test Anxiety (1980) and Conner's social anxiety Inventories (2000) were used. After that the 8 treatment sessions of the experimental group were finished, a test anxiety and social anxiety post-test was taken for both groups again. Also to follow-up after 45 days both of groups were tested. The data were analyzed by analysis of variance of repeated measures. The results indicated that reality therapy was effective in improvement of symptoms of social anxiety and also test anxiety. Followed results showed the stable effectiveness of real therapy on decreasing the social anxiety and test anxiety. It can be concluded that, by using reality therapy we can reduce high school's student social anxiety and also test anxiety
    Keywords: reality therapy, Social anxiety, test anxiety}
  • حسین رضاپور، منصوره بهرامی پور اصفهانی*، هاجر ترکان
    پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان های فعال سازی رفتاری و آموزش تلقیح استرس بر هیجان تحصیلی و حل مسئله اجتماعی دانش آموزان  با اضطراب اجتماعی بالا بود. روش پژوهش شبه ازمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون و دوره ی پیگیری دوماهه همراه با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل همه دانش آموزان 15 تا 18 ساله با اضطراب اجتماعی شهر اصفهان در سال تحصیلی 1400و 1401 بود. بدین منظور به شیوه نمونه گیری تصادفی  از بین نواحی شش گانه آموزش و پرورش اصفهان ،ناحیه 2 انتخاب  و به طور تصادفی تصادفی چند مرحله ای  8 دبیرستان انتخاب وبا اجرای پرسشنامه اضطراب اجتماعی نوجوانان پاکلک (2004) مورد غربالگری قرار گرفتند که از این میان تعداد 60 نفر دارای اضطراب بالای 93 بودند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی (هر کدام 20 نفر) و یک گروه کنترل (20 نفر) گمارده شدند. افراد گروه های آزمایشی به صورت موازی و همزمان در جلسات درمانی فعال سازی رفتاری و تلقیح استرس شرکت کردند؛ اما برای گروه کنترل، مداخله ای صورت نگرفت. ابزار اندازه گیری شامل پرسشنامه های هیجان تحصیلی پکران و همکاران(2002) و حل مسئله اجتماعی درزیلا و همکاران (2002) بودند که قبل و بعد از مداخله توسط گروه کنترل و آزمایش تکمیل گردید. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از روش آماری تحلیل واریانس اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی در نرم افزار SPSS-24 استفاده شد. یافته ها نتایج نشان داد، درمان فعال سازی رفتاری بر حل مسئله اجتماعی و هیجان تحصیلی از روش درمانی تلقیح استرس برای دانش آموزان 15 تا 18 ساله با اضطراب اجتماعی اثربخشی نیرومندتری داشته است و اثرات مداخلات در طول زمان ثابت باقی مانده است (01/0p<). بر این اساس می توان نتیجه گرفت که درمان فعال سازی رفتاری می تواند به عنوان مداخلات درمانی   بر حل مسئله اجتماعی و هیجان تحصیلی  در نوجوانان با اضطراب اجتماعی به کارگرفته شود.
    کلید واژگان: فعال سازی رفتاری, آموزش تلقیح استرس, حل مسئله, اضطراب اجتماعی, نوجوانان}
    Hossien Rezapour, Mansore Bahramipourisfahani *, Hajar Torkan
    This study aimed to determine the effectiveness of behavioral activation therapy and stress inoculation training on academic emotions and social problem-solving of students with high social anxiety. The research design was a quasi-experimental design with pretest-posttest and two-month follow-up, including a control group. The statistical population consisted of all 15 to 18-year-old students with social anxiety in Isfahan during the academic years 1400 and 1401. Through random sampling from the six educational districts of Isfahan, District 2 was selected, and eight high schools were randomly selected through multistage sampling. The Pakravan et al. (2002) Academic Emotion Questionnaire and the Dehghani et al. (2002) Social Problem-Solving Questionnaire were used as measurement tools, which were completed by the control and experimental groups before and after the intervention. Data analysis was conducted using repeated measures analysis of variance and Bonferroni post hoc test in SPSS-24 software. The results showed that behavioral activation therapy had a stronger efficacy than stress inoculation training in improving social problem-solving and academic emotions of students aged 15 to 18 with social anxiety (p < 0.01). The effects of the interventions remained constant over time. Based on these findings, it can be concluded that behavioral activation therapy can be employed as a therapeutic intervention for enhancing social problem-solving and academic emotions in adolescents with social anxiety.
    Keywords: Behavioral Activation Therapy, Stress Inoculation Training, Problem-Solving, social anxiety, Adolescents}
  • نعیمه مصطفایی پایدار، سوگند قاسم زاده*، علی اکبر ارجمندنیا، شیزین مجاور، عاطفه محمدی فیض آبادی
    هدف

    هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی قصه درمانی بر اضطراب اجتماعی و تنظیم شناختی هیجان دانش آموزان نابینا است.

    روش

    این پژوهش از نوع روش نیمه آزمایشی همراه با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری مطالعه حاضر، شامل دانش آموزان مجتمع آموزشی نابینایان نرجس شهر تهران است. سی نفر از افراد واجد شرایط به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه کنترل (پانزده نفر) و گروه آزمایش (پانزده نفر) قرار گرفتند. از مقیاس اضطراب اجتماعی لابیوتز  و تنظیم شناختی هیجان گارنفسکی و کرایج استفاده شده است. گروه آزمایش ده جلسه قصه درمانی (هر جلسه به مدت نود دقیقه) را به صورت گروهی دریافت نمودند و گروه کنترل، مداخله ای دریافت نکردند. پس از اتمام دوره، برای هر دو گروه آزمایش و کنترل، پس آزمون اجرا شد.

    یافته ها

    نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که قصه درمانی اثر معناداری در اضطراب اجتماعی و تنظیم شناختی هیجان (کل) و مولفه های آن از قبیل توجه مثبت مجدد، متمرکز بر برنامه ریزی، بازنگری و ارزیابی مجدد به صورت مثبت، خود را مقصر دانستن، نشخوار فکری، تحت نظر قرار دادن، فاجعه آمیز تلقی کردن و مقصر دانستن دیگران در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل داشته است.

    نتیجه گیری

    به طور کلی نتایج این پژوهش نشان داد که قصه درمانی می تواند به بهبود اضطراب اجتماعی و تنظیم شناختی هیجان در دانش آموزان نابینا کمک کند.

    کلید واژگان: قصه درمانی, اضطراب اجتماعی, تنظیم شناختی هیجان, دانش آموزان نابینا}
    Naimeh Mostafaei Paydar, Sogand Ghasemzadeh*, Aliakbar Arjmandnia, Shirin Mojaver, Atefeh Mohammadifeizabadi
    Objective

    The purpose of this study was to evaluate the effectiveness of Therapeutic storytelling on social anxiety and cognitive emotion regulation of blind students.

    Method

    This research is a quasi-experimental method with a pre-test and post-test design with a control group. The statistical population of the present study includes students of Narjes blind educational complex in Tehran. Thirty eligible individuals were selected by purposive sampling method and randomly divided into two groups of control (fifteen) and experimental group (fifteen). The Labiotz scale of social anxiety and the cognitive regulation of Garnefsky and Craig's emotion were used. The experimental group received ten sessions of story therapy (each session for ninety minutes) as a group and the control group did not receive any intervention. At the end of the course, post-test was performed for both experimental and control groups.

    Results

    The results of analysis of covariance showed that story therapy had a significant effect on social anxiety and cognitive regulation of emotion (total) and its components such as positive re-attention, focused on planning, review and positive re-evaluation, self-blame, rumination, under Commenting, considering it catastrophic and blaming others in the experimental group compared to the control group.

    Conclusion

    In general, the results of this study showed that Therapeutic storytelling can help improve social anxiety and cognitive emotion regulation in blind students.

    Keywords: Therapeutic storytelling, Social anxiety, Cognitive emotion regulation, Blind students}
  • زهرا حقی، سیمین حسینیان*، رویا رسولی
    چکیده

    هدف اختلالات اضطرابی از شایعترین اختلالات روانی در سنین مدرسه است. هدف پژوهش حاضر، مقایسه اثربخشی آموزش مدیریت رفتاری مادران همراه با گروه درمانی شناختی-رفتاری با حضور دختران و بدون حضور دختران با اضطراب اجتماعی بود. روش این پژوهش به شیوه ی آزمایشی و با طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری با گروه گواه انجام گرفت. جامعه آماری شامل همه ی دختران 15 تا 13 ساله ی مدرسه زینبیه واقع در شهرستان شهریار بود. با اجرای آزمون بر روی 600 دانش آموز مدرسه، 120 نفر با اضطراب اجتماعی یافت شد که از بین آنها 45 نفر انتخاب و در 2 گروه آزمایشی و یک گروه گواه به صورت تصادفی جایگزین شدند. گروه آزمایشی اول، مدیریت رفتاری مادران و آموزش گروهی شناختی-رفتاری دختران را دریافت کردند و گروه آزمایشی دوم فقط مدیریت رفتاری مادران را دریافت کردند. گروه گواه نیز هیج آموزشی را دریافت نکرد و در فهرست انتظار قرار گرفت. ابزار جمع آوری داده ها، مقیاس اضطراب اجتماعی جرابک(1996)بود. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS24 و آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر مورد تحلیل آماری قرار گرفت.

    یافته ها

    نتایج نشان داد که آموزش مدیریت رفتاری مادران و آموزش گروهی شناختی-رفتاری توام با هم موجب کاهش اضطراب اجتماعی دختران می شود) 05 / P>0 (، اما آموزش مدیریت رفتاری مادران به تنهایی نتوانست اضطراب اجتماعی را کاهش دهد. این نتایج در پیگیری ها نیز به اثبات رسید.

    نتیجه گیری 

    براساس نتایج آزمون تعقیبی روش آموزش ترکیبی به طور معناداری نسبت به روش آموزشی مدیریت رفتاری مادران بر اضطراب اجتماعی، تاثیر بیشتری داشت. مطابق با یافته های پژوهش اثربخشی مداخله آموزش مدیریت رفتاری مادران و آموزش شناختی-رفتاری دختران بر کاهش اضطراب اجتماعی دختران به تایید رسید. بنابراین، این روش را می توان به عنوان یکی از درمان های مفید و کاربردی برای این گروه از دختران درنظرگرفت.

    کلید واژگان: آموزش شناختی-رفتاری, آموزش مدیریت رفتاری والدین, اضطراب اجتماعی}
    Zahra Haghi, Simin Hossenian*, Roya Rasouli
    Background & Purpose

    Anxiety disorders are one of the most common mental disorders in school age. The purpose of this study is comparing effectiveness of mothers’ behavior management training with cognitive behavior group therapy with considering both presence and lack of presence of girls who have social anxiety. Materials and Methods This research has been done experimentally by the approach of pre-test, posttest as well as follow-up along with control group. The statistical population consists of all girls from 13 to 15 Zeynabiyeh schools in Shahriyar. With our performance on 600 school students, 120 students with social anxiety were found that 45 persons selected. First educational group received mothers’ behavior management training and second educational group received cognitive behavior group therapy of girls, mothers’ behavior management training and control group did not receive any training and stay on the waiting list. The instrument of research was Jerabek social anxiety scale. Data were statistically analyzed using SPSS24 software and analysis of variance with repeated measurements. Results The results indicate that mothers’ behavior management training and cognitive behavior group therapy of girls together lead to decreasing social anxiety(p>0.05 ). but mothers’ behavior management training alone could not reduce social anxiety. These outcomes were acknowledged in follow-up. Conclusion According to the findings of the study, the effectiveness of the intervention of behavioral management training for mothers and cognitive-behavioral training for girls was confirmed in reducing girls' social anxiety. Therefore, this method can be considered as one of the useful and practical treatments for this group of girls.

    Keywords: Cognitive-behavioral training, Mothers’ behavioral management training, social anxiety}
  • جعفر زارعی، فریده یوسفی*
    هدف پژوهش حاضر، بررسی نقش واسطه ای رضایت از مدرسه در رابطه بین خودکارآمدی انطباق با پرخاشگری و اضطراب اجتماعی در دانش آموزان دختر و پسر کلاس هشتم دوره متوسطه اول شیراز بود. برای این منظور، 492 دانش آموز (254 پسر و 238 دختر) با استفاده از ملاک کلاین (2015) و نیز روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چندمرحله ای از مدارس متوسطه اول نواحی چهارگانه شهر شیراز انتخاب شدند و به پرسشنامه های خودکارآمدی انطباق با پرخاشگری همسالان سینگ و باسی (2009)، پرسشنامه اضطراب اجتماعی نوجوانان لاگریکا (1998)، و خرده مقیاس رضایت از مدرسه مربوط به مقیاس چندبعدی رضایت از زندگی دانش آموزان هیوبنر (1994) پاسخ دادند. نتایج، نشان داد اثر مستقیم خودکارآمدی انطباق با پرخاشگری همسالان بر رضایت از مدرسه مثبت و معنا دار است. همچنین، مشخص شد که اثر غیر مستقیم خودکارآمدی انطباق با پرخاشگری همسالان بر اضطراب اجتماعی از طریق رضایت از مدرسه معنا دار است. بر اساس یافته های پژوهش، می توان نتیجه گرفت که آموزش مهارت های خودکارآمدی انطباقی می تواند با افزایش رضایت از مدرسه موجب کاهش اضطراب اجتماعی دانش آموزان و افزایش سلامت روان آن ها شود.
    کلید واژگان: اضطراب اجتماعی, پرخاشگری همسالان, خودکارآمدی انطباق, رضایت از مدرسه}
    Jafar Zarei, Farideh Yousefi *
    The aim of present research was to investigate the mediating role of school satisfaction in the relationship between peer group aggression coping self-efficacy and social anxiety. Participants were 492 sophomore high school students both boys and girls from four districts of Shiraz. They were selected by random multistages cluster sampling method using Kline’s criterion. To collect the data, three instruments were used. Peer Group Aggression Coping Self-Efficacy (Singh & Bussy, 2009), Social Anxiety Scale for Adolescents (LaGreca, 1998), and school satisfaction subscale of the Multidimensional Students’ Life Satisfaction Scale (Huebner, 1994). Based on the results, the direct effect of peer group aggression coping self-efficacy on school satisfaction was positive and statistically significant. The results also revealed that indirect effect of peer group aggression coping self-efficacy on social anxiety through school satisfaction was statistically significant. Based on the research results, it can be concluded that teaching coping self-efficacy skills to students can increase their school satisfaction levels and therby can lead to decreasing of social anxiety and promoting mental helath in them.
    Keywords: coping self-efficacy, peer group aggression, school satisfaction, social anxiety}
  • زهرا جهان بخشی*، فرشته شعبانی

    یکی از انواع اختلال های اضطرابی، اضطراب اجتماعی است که موجب مختل کردن عملکردهای تحصیلی، اجتماعی و خانوادگی می شود و اغلب اوقات سیر مزمنی را طی می کنند که ممکن است تا بزرگسالی ادامه یابد. هدف پژوهش حاضر سنجش اثربخشی برنامه والد کودک شناختی رفتاری بر اضطراب اجتماعی کودکان بود. جامعه موردپژوهش دانش آموزان پسر ابتدایی استان البرز شهرستان کرج بودند که نمونه گیری ابتدا به صورت خوشه ای چندمرحله ای انجام شد و سپس شش مدرسه به صورت تصادفی انتخاب شد. ابزارهای اندازه گیری مقیاس اضطراب اسپنس کودک و والد (1999)، مقیاس اضطراب اجتماعی لیبویتز (2003) بودند. 24 دانش آموز همراه با والد انتخاب شدند که نمره اضطراب اجتماعی آنها نزدیک خط برش بود و با هماهنگی مدرسه با این دانش آموزان پرسشنامه لیبویتز اجرا شد. گروه آزمایش، 13 جلسه درمانی را به صورت گروهی هفته ای یک بار دریافت کردند. طول مدت جلسات 90 دقیقه بود. یازده جلسه مختص کودک و والد و دو جلسه صرفا برای والدین کودکان بود. نتایج تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر نشان داد برنامه والد کودک شناختی رفتاری بر اضطراب اجتماعی کودکان موثر است و ماندگاری اثر دارد (01/0>p). براساس نتایج به دست آمده، پیشنهاد می شود از پروتکل درمانی طراحی و اعتباریابی شده در پژوهش حاضر برای کاهش اضطراب اجتماعی کودکان استفاده شود .

    کلید واژگان: اضطراب اجتماعی, درمان شناختی رفتاری, والد کودک}
    Zahra Jahanbakhshi *, Fereshte Shabanii

    Social anxiety is one type of anxiety disorders which disrupts academic, social and family functions and often goes through a chronic course that may continue into adulthood. The aim of the present study was to measure the effectiveness of parent-child cognitive and behavioral program on children's social anxiety. The research population was primary school boys in Karaj city, Alborz province. Sampling was done through multi-stage clustering and six schools were randomly selected. Tools for measuring child and parent anxiety were Spence scale and social anxiety scale. Twenty-four students whose social anxiety score was close to the cut-off line were selected with their parents. Leibovitz's questionnaire was administered to students with the coordination of the school. The experimental group received 13 therapy sessions during 13 weeks. The results of repeated measures ANOVA showed that the parent-child cognitive and behavioral program is effective and has a lasting effect on children's social anxiety (p <0.01). Based on the results, it is suggested to use the designed protocol to reduce children's social anxiety.

    Keywords: social anxiety, Cognitive-behavioral therapy, parent-child}
  • مریم افضل خانی *، سمیرا قدوسی

    پژوهش حاضر با هدف مقایسه دلزدگی تحصیلی، اضطراب اجتماعی و کمک طلبی تحصیلی در دانش آموزان دارای اختلال یادگیری خاص و افراد عادی انجام گرفت.روش پژوهش توصیفی از نوع علی مقایسه-ای بود. کلیه دانش اموزان دختر پایه ی ششم ابتدایی با و بدون اختلالات یادگیری مدارس شهر تهران در سال تحصیلی 1401-1402 جامعه آماری این پژوهش را تشکیل می دادند که از میان آن ها با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس 100 دانش آموز (برای هر گروه 50 نفر) به عنوان نمونه انتخاب شدند و به پرسشنامه های دلزدگی تحصیلی پکرون و همکاران ، اضطراب اجتماعی لاجرسا و کمک طلبی تحصیلی ریان و پینت ریچ پاسخ دادند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل واریانس چند متغیری استفاده شد. یافته ها نشان داد که دانش آموزان دارای اختلالات یادگیری از دلزدگی تحصیلی، اضطراب اجتماعی و پذیرش کمک طلبی تحصیلی بالاتری نسبت به دانش آموزان عادی برخوردارند(05/0>P). اما بین اجتناب از کمک طلبی تحصیلی دانش آموزان با اختلالات یادگیری و دانش آموزان عادی تفاوت معناداری وجود نداشت(05/0<P). نتایج مطالعه نشان داد که دانش آموزان با اختلال یادگیری خطر پذیری بیشتری را برای دلزدگی تحصیلی، اضطراب اجتماعی و پذیرش کمک طلبی تحصیلی دارند. از این رو ارایه برنامه های آموزشی به والدین و مربیان به منظور پیشگیری از دلزدگی تحصیلی، اضطراب اجتماعی و پذیرش کمک طلبی تحصیلی و تشخیص و درمان به موقع آن ضرور است.

    کلید واژگان: دلزدگی تحصیلی, اضطراب اجتماعی, کمک طلبی تحصیلی, اختلال یادگیری}
    Maryam afzalkhani *, Samira Ghodusi

    The present study was conducted with the aim of comparing academic boredom, social anxiety and academic help-seeking in students with special learning disabilities and normal people. The descriptive research method was a comparative causal type. All sixth grade female students with and without learning disorders in Tehran schools in the academic year of 1401-1402 constituted the statistical population of this research, from which 100 students were selected using the sampling method. Students (50 people for each group) were selected as a sample and answered the questionnaires of Pekron et al.'s academic boredom, Lajersa's social anxiety, and Ryan's and Pintrich's academic help-seeking questionnaires. Multivariate variance analysis was used to analyze the data. The findings showed that students with learning disorders have higher academic boredom, social anxiety and acceptance of academic help than normal students (P<0.05). However, there was no significant difference between students with learning disabilities and normal students avoiding seeking academic help (P<0.05). The results of the study showed that students with learning disabilities are more vulnerable to academic boredom, social anxiety and accepting academic help. Therefore, it is necessary to provide educational programs to parents and teachers in order to prevent academic boredom, social anxiety and acceptance of academic help seeking and its timely diagnosis and treatment.

    Keywords: academic boredom, social anxiety, academic help seeking, learning disorder}
  • لیلا حسن پور، علی زینالی*
    زمینه و هدف

    هدف پژوهش حاضر تعیین مدل اضطراب اجتماعی والدین کودکان کم توان ذهنی: نقش شیوه های تربیتی با میانجی گری راهبردهای نظم جویی شناختی هیجان بود.

    روش

    مطالعه حاضر توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش والدین دانش آموزان ابتدایی کم توان ذهنی شهر ارومیه در سال تحصیلی 1400 - 1399 بود. حجم نمونه براساس جدول کرجسی و مورگان 200 نفر تعیین شد که با توجه به شیوع بیماری کووید- 19 با روش دردسترس انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش سیاهه اضطراب اجتماعی  کونور و همکاران، 2000 ، پرسشنامه شیوه های تربیتی والدین بامریند، 1991 و پرسشنامه نظم جویی شناختی هیجان   گارنفسکی و همکاران، 2001 بودند. داده ها با روش مدل سازی معادلات ساختاری در نرم افزارهای SPSS-26 و LISREL-8.5 تحلیل شدند.

    یافته ها

    یافته ها نشان داد که شیوه تربیتی سهل گیر بر راهبرد مثبت نظم جویی شناختی هیجان، شیوه های تربیتی مستبد و مقتدر بر راهبردهای مثبت و منفی نظم جویی شناختی هیجان و راهبردهای مثبت و منفی نظم جویی شناختی هیجان و شیوه های تربیتی سهل گیر و مستبد بر اضطراب اجتماعی اثر مستقیم و معنادار داشتند . 05 / P>0 ، اما شیوه تربیتی سهل گیر بر راهبرد منفی نظم جویی شناختی هیجان و شیوه تربیتی مقتدر بر اضطراب اجتماعی اثر مستقیم و معناداری نداشتند (05 / P<0) . همچنین، شیوه های تربیتی مستبد و مقتدر با میانجی راهبردهای مثبت و منفی بر اضطراب اجتماعی اثر غیرمستقیم و معنادار داشت (05 / P>0) ، اما شیوه تربیتی سهل گیر با میانجی راهبردهای مثبت و منفی بر اضطراب اجتماعی اثر غیرمستقیم و معناداری نداشت (05 / P<0)

    نتیجه گیری

    با توجه به یافته ها، برای کاهش اضطراب اجتماعی می توان زمینه را برای تعدیل شیوه های تربیتی و راهبردهای نظم جویی شناختی هیجان فراهم کرد.

    کلید واژگان: اضطراب اجتماعی, راهبردهای نظم جویی شناختی هیجان, شیوه های تربیتی, کم توان ذهنی}
    Leila Hasanpour, Ali Zeinali*
    Background & Purpose

    The aim of research was determine the social anxiety model of parents of children with intellectual disability: The role of parenting styles with mediation of cognitive emotion regulation strategies.

    Materials & Method

    The present study was descriptive from correlation type. The research population was parents of intellectual disability elementary students of Urmia city in 2020-21 academic years. The sample size based on Krejcie and Morgan table determined 200 people who according to prevalence of covid-19 were selected by available method. The research tools were social anxiety inventory (Connor et al., 2000), parenting styles questionnaire (Baumrind, 1991) and cognitive emotion regulation questionnaire (Garnefski et al., 2001). Data were analyzed by structural equation modeling method in SPSS-26 and LISREL-8.5 software.

    Results

    The findings showed that permissive parenting on positive strategy of cognitive emotion regulation, authoritarian and authoritative parenting on positive and negative strategies of cognitive emotion regulation, and positive and negative strategies of cognitive emotion regulation and permissive and authoritarian parenting on social anxiety had a direct and significant effect (P<0.05), but permissive parenting on negative strategy of cognitive emotion regulation and authoritative parenting on social anxiety didn't have a direct and significant effect (P>0.05). Also, authoritarian and authoritative parenting with mediation of positive and negative strategies had an indirect and significant effect on social anxiety (P<0.05), but the permissive parenting with mediation of positive and negative strategies had no indirect and significant effect on social anxiety (P<0.05).

    Conclusion

    According to the findings, for reduce social anxiety can provide basis for modifying parenting styles and cognitive emotion regulation strategies.

    Keywords: Cognitive emotion regulation strategies, intellectual disability, parenting styles, social anxiety}
  • حجت الله پورجعفری*
    پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر بخشی بسته آموزشی درمان پذیرش و تعهد بر استرس تحصیلی و اضطراب اجتماعی دانش آموزان دوره متوسطه دوم انجام گرفت. پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش، همه ی دانش آموزان پسر دوره متوسطه دوم شهر اهواز در سال تحصیلی 1400-1401 تشکیل می دادند که به روش نمونه گیری خوشه ای یک مرحله ای و با غربالگری آزمون استرس تحصیلی و اضطراب اجتماعی نوجوانان تعداد 30 نفرکه در این آزمون نمره آنان یک انحراف استاندارد بالاتر از میانگین بودند انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه 15نفره آزمایش و کنترل جایگزین شدند.گروه آزمایش مداخله آموزش درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد را طی 8 جلسه 90دقیقه ای دریافت کردند.ابزار گردآوری داده ها در پژوهش حاضر پرسشنامه بود که شامل پرسشنامه های استرس تحصیلی ASQ و اضطراب اجتماعی نوجوانان (SAS-A)است.داده های گردآوری شده در پژوهش حاضر به روش تحلیل کواریانس چند متغیره(MANCOVA)  و تک متغیره (ANCOVA) تجزیه وتحلیل شد. یافته های تحلیل کواریانس نشان داد درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد در کاهش استرس تحصیلی  و اضطراب اجتماعی دانش آموزان موثر است. بنابراین، براساس نتایج این پژوهش، برگزاری دوره های آموزشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد به منظور کاهش استرس تحصیلی و اضطراب اجتماعی توصیه می شود.
    کلید واژگان: درمان پذیرش و تعهد, استرس تحصیلی, اضطراب اجتماعی}
    Hojatollah Poorjafari *
    The present study was conducted with the aim of investigating the effectiveness of the educational package of acceptance and commitment therapy on academic stress and social anxiety of second-year high school students. The current research was semi-experimental with a pre-test and post-test design with a control group. The statistical population of the research consisted of all the male students of the second secondary school in Ahvaz city in the academic year of 1400-1401. The sampling of this study was one-step cluster sampling with screening of adolescent academic stress and social anxiety test and 30 people who had a standard deviation above the average in this test; Were selected and randomly divided into two groups of 15 experimental and control. The experimental group received the treatment intervention based on acceptance and commitment in 8 sessions of 90 minutes. The data collection tool in the present study was a questionnaire. which includes academic stress questionnaires ASQ and adolescent social anxiety (SAS-A). The data collected in the present study were analyzed by multivariate analysis of covariance (MANCOVA) and univariate (ANCOVA) methods. The findings of covariance analysis showed that the treatment based on acceptance and commitment is effective in reducing academic stress and social anxiety of students. Therefore, based on the results of this research, it is recommended to hold treatment courses based on acceptance and commitment in order to reduce academic stress and social anxiety.
    Keywords: acceptance, commitment therapy, Academic Stress, social anxiety}
  • مریم عزتی بابی*، سیف الله آقاجانی
    اهداف

    هدف این پژوهش مقایسه اضطراب اجتماعی و رفتارقلدری- ‌قربانی در دانش‌آموزان با وبدون ناتوانی یادگیری خاص بود.‌

    مواد و روش‌ها:

     طرح پژوهش توصیفی از نوع علی-‌ مقایسه‌ای است. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه‌ی دانش‌آموزان مبتلا به اختلال یادگیری مراجعه کننده به مراکز آموزشی شهرستان گرمی در سال تحصیلی 99-1398 و دانش‌آموزان عادی (فاقد اختلال یادگیری) همان شهر بودند که از بین آنها تعداد 60 نفر (30 نفر مبتلا به ناتوانی یادگیری و 30 نفر بدون ناتوانی یادگیری) با روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه اضطراب اجتماعی و پرسشنامه قلدری– قربانی اولویوس استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از تحلیل واریانس‌چندمتغیره (مانوا) استفاده‌گردید.

    یافته‌ ها: 

    نتایج تحلیل واریانس نشان داد که بین دو گروه در اضطراب اجتماعی و رفتار قلدری- قربانی تفاوت معناداری وجود دارد (P<0/001) ؛ بدین‌ترتیب که اضطراب اجتماعی در دانش‌آموزان دارای ناتوانی یادگیری بیش‌تر از دانش‌آموزان عادی است و همچنین رفتار قلدری-قربانی در دانش‌آموزان دارای ناتوانی یادگیری بیشتر از دانش‌آموزان عادی است.

    نتیجه گیری

    نتایج مطالعه نشان دادکه دانش‌آموزان با ناتوانی یادگیری خطرپذیری بیشتری برای ابتلا به مشکلات رفتاری (قلدری– قربانی) دارند. از این‌رو ارایه برنامه‌های آموزشی به والدین و مربیان به منظور پیشگیری از بروز اختلال‌های رفتاری و تشخیص و درمان به موقع آن ضروری است

    کلید واژگان: اضطراب اجتماعی, رفتار قلدری- قربانی, ناتوانی یادگیری}
    Maryam Ezzatibabi *, Seyfollah Aghajani
    Objective

    this study aimed at comparison of social anxiety with bullying–victim behavior in students with and without learning disability

    Methods

    Method the descriptive study was of causal– comparative type. The statistical population of the study included all students with learning disabilities who referred to the educational centers of Germi city in the 2019-2020 academic year and normal students (without learning disorder) of the same city, of them 60 people (30 people with learning disabilities and 30 people without learning disabilities) were selected by available sampling method.

    Results

    For gathering the data were used from social anxiety questionnaire and Olivious bullying–victim questionnaire، multivariate analysis of variance (MANOVA) was used to analyze data. the results of variance showed that there is a significant difference between the two groups in social anxiety and bullying – victim behavior (P<0/001); in the other words, the results showed that the level of social anxiety in the group of students with learning disabilities was higher than the group of students without learning disabilities and too the level of bullying-victim behavior in the group of students with learning disabilities was more than the group of students without learning disabilities

    Conclusion

    the results of studies showed that students with learning disabilities have a higher risk of developing behavioral problems (bullying–victimization). Therefore، production programs academic to parents and educators intention prevention of explosion behavior disorders and diagnosis and treatment timely it is necessary.

    Keywords: social anxiety, bullying– victim behavior, learning disability}
  • زهرا حیدری دارانی، غلامرضا منشئی*
    پژوهش حاضر با هدف اثربخشی آموزش ذهن آگاهی کودک محور بر شادکامی و اضطراب اجتماعی کودکان کم شنوا انجام گرفت. پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه و دوره پیگیری 45 روزه بود. جامعه آماری این پژوهش شامل تمام کودکان کم شنوا 8 تا 11 سال شهر اصفهان در سال تحصیلی 98-1397 در مناطق 2، 3، 5 و 6 به تعداد 86 نفر بودند. در این پژوهش تعداد 30 کودک کم شنوا با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در گروه های آزمایش و گواه گمارده شدند (هر گروه 15 کودک). گروه آزمایش مداخله ذهن آگاهی کودک محور (بوردیک، 2014) را طی دو ماه و نیم در 10 جلسه 75 دقیقه ای دریافت نمودند. در این پژوهش از پرسشنامه شادکامی (HQ) و مقیاس چندبعدی اضطراب کودکان (MSCA) استفاده شد. داده های حاصل از پژوهش به شیوه تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر با استفاده از نرم افزار آماری 23-SPSS  مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که آموزش ذهن آگاهی کودک محور بر شادکامی و اضطراب اجتماعی کودکان کم شنوا تاثیر معنادار داشت (001/0P<). بدین صورت که این مداخله توانسته منجر به افزایش شادکامی و کاهش اضطراب اجتماعی این کودکان شود. بر اساس یافته های پژوهش حاضر می توان چنین نتیجه گرفت که آموزش ذهن آگاهی کودک محور با بهره گیری از فنونی همانند افکار، هیجانات و رفتار آگاهانه و بودن در زمان حال می تواند به عنوان یک درمان کارآمد جهت بهبود شادکامی و کاهش اضطراب اجتماعی کودکان کم شنوا مورد استفاده قرار گیرد.
    کلید واژگان: اضطراب اجتماعی, آموزش ذهن آگاهی کودک محور, شادکامی, کودکان کم شنوا}
    Zahra Heydari Darani, Gholamreza Manshaei *
    The present study was conducted to investigate the effectiveness of child-based mindfulness training on the happiness and social anxiety in hearing-impaired children. the present study was quasi-experimental with pretest, posttest, control group and forty-five-day follow-up design. The statistical population included all 86 eight-to-eleven-year-old hearing-impaired children in academic year 2018-19 in zones 2, 3, 5, and 6. 30 hearing-impaired children were selected through purposive sampling method and were randomly accommodated into experiment and control groups (each group consisted of 15 children). The experiment group received ten seventy-five-minute child-based mindfulness intervention sessions during two-and-a-half months. The applied questionnaire in this study included Happiness Questionnaire (HP) and Multidimensional Scale of Children's Anxiety (MSCA). The data from the study were analyzed through repeated measurement ANOVA via SPSS23 software. The result showed that child-based mindfulness training has significant effect on the happiness and social anxiety in hearing-impaired children (p<0.001) in a way that this intervention led to the increase of happiness and decrease of social anxiety in these children. according to the findings of the present study it can be concluded that training child-based mindfulness can be applied as an efficient therapy to improve happiness and decrease social anxiety in hearing-impaired children through employing techniques such as mindful thoughts, emotions and behaviors and being present in the moment.
    Keywords: social anxiety, child-based mindfulness training, hearing-impaired children}
  • محترم باقری فاروجی، لیلا دوقی *، محمدمهدی شریعت باقری
    زمینه و هدف

    جریت‌ورزی در دهه‌های اخیر موضوع پژوهش‌های نظری و بالینی بسیاری بوده است .طبق پژوهش‌های انجام شده عوامل شخصیتی متعددی بر جریت‌ورزی افراد تاثیر‌گذار است. هدف از پژوهش حاضر ارایه‌ الگو پیش‌بینی جریت‌ورزی بر اساس مسئولیت‌پذیری، اضطراب اجتماعی با میانجی‌گری خودناتوان‌سازی در دانش‌آموزان است.

    روش

    پژوهش حاضر از نظر هدف، کاربردی و از نظر روش، همبستگی با رویکرد الگو ساختاری است. جامعه آماری پژوهش کلیه‌ دانش‌آموزان مقطع دوم متوسطه شهر تهران در سال تحصیلی 99-1398 بودند. تعداد افراد نمونه جمعا 537 دانش‌آموز بود که با روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای انتخاب شد. ابزار پژوهش شامل پرسش‌نامه‌ی جریت‌ورزی گمبریل و ریچی (1975) با پایایی88/0، مقیاس پرسش‌نامه خودناتوان‌سازی جونز و رودوالت (2005) با پایایی 69/0، پرسش‌نامه مسئولیت‌پذیری نعمتی (1387) با پایایی 92/. و مقیاس اضطراب اجتماعی پاکلک (1991) با پایایی 89/. بودند. داده‌های گردآوری شده با روش الگوسازی معادلات ساختاری و نرم افزار AMOS تحلیل شدند.

    یافته ها

    نتایج تحلیل داده‌ها نشان داد که الگو پیش بینی جریت‌ورزی بر اساس مسئولیت‌پذیری و اضطراب اجتماعی با میانجی‌گری خودناتوان‌سازی براساس داده‌های تجربی از برازش مطلوبی برخوردار است. همچنین اثر غیر مستقیم مسئولیت‌پذیری، اضطراب اجتماعی بر جریت‌ورزی دانش‌آموزان با 95 درصد اطمینان مورد تایید قرارگرفت.

    نتیجه گیری

    با توجه به اینکه جریت‌ورزی پایین سهم قابل توجهیدر ایجاد و تداوم مشکلات تحصیلی دارد، یافته‌های پژوهش تلویحات مهمی برای دست اندرکاران تعلیم و تربیت و خدمات بهداشت روانی و خانواده‌ها دارد.

    کلید واژگان: جرئت ورزی, مسئولیت پذیری, اضطراب اجتماعی, خودناتوان سازی}
    Mohtaram Bagheri Faroji, Leila Zoghi *, Mohammad Mahdi Shariat Bagheri
    Background and Aim

    In recent decades, assertiveness has been the subject of many theoretical and clinical studies. According to research, several personality factors affect the assertiveness of individuals. It mediates disability in students.

    Method

    The present study is applied in terms of purpose and correlation with structural model approach in terms of method. The statistical population of the study was all high school students in Tehran in the academic year 2009-2010. The sample size was 537 students who were selected by cluster random sampling. The research instruments included Gambrill and Ritchie (1975) audacity questionnaire with a reliability of 0.88, Jones and Rudwalt (2005) self-disability questionnaire with a reliability of 0.69, Nemati responsibility accountability questionnaire (2008) with a reliability of 0.92. And the Paklek (1991) Social Anxiety Scale were highly reliable. The collected data were analyzed by structural equation modeling and AMOS software.

    Results

    The results of data analysis showed that the model of predicting audacity based on responsibility and social anxiety with the mediation of self-disability based on experimental data has a good fit. Also, the indirect effect of responsibility and social anxiety on students' courage was confirmed with 95% confidence.

    Conclusion

    Considering that low courage has a significant role in creating and sustaining educational problems, the research findings have important implications for those involved in education and mental health services and families.

    Keywords: Courage, Responsibility, Social Anxiety, Self-Disability}
  • زهرا رنجبر، علیرضا منظری توکلی*، امان الله سلطانی، نجمه حاجی پور
    هدف

    در این پژوهش اثربخشی درمان شناختی رفتاری با رویکرد اسلامی بر اضطراب اجتماعی دانش ‏آموزان دختر متوسطه اول و دوم شهر کرمان در سال تحصیلی 1399-1398 مورد بررسی قرار گرفت.

    روش

    روش تحقیق آمیخته اکتشافی (کیفی و کمی) بود. بخش اول پژوهش (تهیه بسته مداخله ای  شناختی رفتاری با رویکرد اسلامی) به روش کیفی و با استفاده از تحلیل گزاره های دینی انجام شد. جهت بررسی روایی محتوایی بسته از کارشناسان مذهبی در خواست شد در دو زمینه صحت برداشت های روایی توسط پژوهشگران و مطابقت فنون پیشنهادی بسته شناختی رفتاری اسلامی با اهداف هر جلسه نظر دهند. بخش کمی، از نوع نیمه آزمایشی شامل دو گروه شناختی رفتاری با رویکرد اسلامی و گروه گواه بود. از بین افرادی که در سال 99-98 با شکایت اضطراب اجتماعی به مرکز مشاوره آموزش و پرورش کرمان مراجعه کرده بودند، 36 نفر به روش نمونه گیری در دسترس مورد مطالعه قرار گرفته و با بهره گیری از گمارش تصادفی 18 نفر در هر گروه بررسی شدند. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه هراس اجتماعی کانور و همکاران (2000) بود. تجزیه و تحلیل داده ‏ها با روش آمار توصیفی، تحلیل کوواریانس تک متغیره و توسط نرم افزار SPSS22 انجام شد.

    یافته ها

    نتایج نشان داد درمان شناختی رفتاری با رویکرد اسلامی به طور معنی‏ داری موجب کاهش اضطراب اجتماعی دانش‏آموزان شد (001/0> P).

    نتیجه گیری

    بر این اساس می‏توان پیشنهاد کرد که از این درمان در جهت کاهش اضطراب اجتماعی دانش ‏آموزان  استفاده شود.

    کلید واژگان: درمان شناختی رفتاری, اسلام, اضطراب اجتماعی, دانش آموزان}
    Zahra Ranjbar, Alireza Manzaritavakkoli*, Amanollah Soltani, Najmeh Hajipoor
    Objectives

    In this study, the effectiveness of cognitive-behavioral therapy with Islamic approach on social anxiety of the first and second period high school female students in the 2019-2020 school year was investigated.

    Method

    The research method was a mixed one (qualitative and quantitative). The first part of the research (preparation of a cognitive-behavioral package with an Islamic approach) was performed qualitatively using the analysis of religious propositions. To investigate the validity of the package, some religious experts were asked to give comments on rightness of traditional readings by scholars and the accordance of the suggested techniques in the Islamic cognitive-behavioral package with the objectives of each session. The quantitative part was of quasi-experimental type consisted of two cognitive-behavioral groups with an Islamic approach and a control group. Among those who referred to the Education Counseling center in Kerman city with a complaint of social anxiety, 36 persons were studied by available sampling method, and 18 subjects were randomly assigned to each group. The data collection tool was the social panic questionnaire of Connor et al (2000). Data analysis was performed using descriptive statistics, univariate analysis of covariance and SPSS-22 software.

    Findings

    The findings showed that cognitive-behavioral therapy with Islamic approach significantly reduces students’ social anxiety (P<0/001).

    Conclusion

    Based on this study, it can be suggested that this treatment be used to reduce students’ social anxiety.

    Keywords: cognitive-behavioral therapy, Islam, Social anxiety, Students}
  • اسماعیل برزگر*، علیرضا بوستانی پور، خدیجه فتوح آبادی
    هدف

    پژوهش حاضر بررسی اثربخشی بازی درمانی آدلری بر کاهش اضطراب اجتماعی و کمال گرایی ناسازگارانه کودکان دارای لکنت زبان بود.

    روش

    روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی و طرح آن پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری تمامی کودکان 8 تا 12 ساله دارای لکنت زبان مراجعه کننده به مراکز گفتار درمانی شهر شیراز در سال تحصیلی 97-98 بودند. نمونه پژوهش حاضر شامل 24 نفر از کودکان دارای لکنت زبان که از نظر اضطراب اجتماعی و کمال گرایی ناسازگار در مرز بالینی قرار داشتند، بودند؛ به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. برای جمع آوری اطلاعات از مقیاس اضطراب اجتماعی لایبوویتز (2003) و کمال گرایی چندبعدی فراست و همکاران (1990) در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون استفاده شد. محتوای جلسه ها براساس بازی درمانی آدلری تهیه شد. داده ها نیز با روش های آماری توصیفی و تحلیل کوواریانس تجزیه و تحلیل شد.

    یافته ها

    نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که میانگین نمره های اضطراب اجتماعی و کمال گرایی ناسازگار و مولفه های آن گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل کاهش معناداری پیدا کرده است.

    نتیجه گیری

    بنابراین بازی درمانی آدلری در کاهش اضطراب اجتماعی و کمال گرایی ناسازگار کودکان دارای لکنت زبان موثر بوده است.

    کلید واژگان: بازی درمانی آدلری, اضطراب اجتماعی, کمال گرایی ناسازگار, لکنت زبان, کودکان}
    Esmail Barzegar*, Alireza Bostanipoor, Khadije Fotoohabady
    Objective

    The purpose of this research was to investigate the effectiveness of Adlerian play therapy on reduction of social anxiety and maladaptive perfectionism in children with stuttering.

    Method

    The present study is quasi-experimental research with pretest-posttest control group design. The statistical population included all children aged 8 to 12 years with stuttering referred to the speech-therapy clinics of Shiraz City in the academic year 2018-2019. The sample consisted of 24 children with stuttering who had social anxiety and maladaptive perfectionism in the clinical boundaries. They were selected and randomly divided into two experimental and control groups. Liebowitz Social Anxiety Scale for Children (2003) and Frost, R. O. Multidimensional Perfectionism Scale (1990) were used to collect data, which were administered as both the pretest and posttest. The content of sessions was provided according to Adlerian Play Therapy. Data were analyzed by using descriptive statistics and multivariate analysis of covariance (ANCOVA) method.

    Results

    The ANCOVA results indicated that the mean scores on social anxiety and maladaptive perfectionism and its components in the experimental groups decreased significantly in comparison with the control groups.

    Conclusion

    Thus, it can be concluded that Adlerian Play Therapy was effective in reducing social anxiety and maladaptive perfectionism in children with Stuttering.

    Keywords: Adlerian Play Therapy, Social Anxiety, Maladaptive Perfectionism, Stuttering, Children}
  • بتول قدوسیان، طیبه شریفی*، مریم چرامی، محمود جاجرمی
    حرکت از وضع موجود به وضع مطلوب آموزش و پرورش با وجود آشفتگی های هیجانی و اجتماعی امری مشکل و غیرممکن است. اطلاعات اندکی در خصوص نقش تفکر انتقادی بر آشفتگی های هیجانی و اجتماعی در دسترس است. بنابراین هدف پژوهش حاضر بررسی آموزش گروهی تفکر انتقادی بر سازگاری و اضطراب اجتماعی دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه شهر بجنورد صورت گرفت. روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون- پیگیری و گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش شامل 430 دختر دوره دوم متوسطه شهر بجنورد در سال تحصیلی98-97 بوده که با روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای 30 نفر (15 نفر گروه آزمایش و 15 نفر گروه گواه) انتخاب و در دو گروه آزمایش و گواه بصورت تصادفی جایگزین شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش سازگاری اجتماعی بل (1961) و مقیاس اضطراب اجتماعی برای نوجوانان (SAS- A، 1999) استفاده گردید. برنامه آموزش تفکر انتقادی در طول 8 جلسه 90 دقیقه ای طبق برنامه آموزشی تدوین شده بر روی گروه آزمایش اجرا گردید. نتایج حاصل از تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر نشان می دهد که بین میانگین سازگاری و اضطراب اجتماعی در دو گروه آزمایش و کنترل تفاوت معنی داری مشاهده شد. بدین معنی که آموزش گروهی تفکر انتقادی (CT) بر افزایش سازگاری اجتماعی و کاهش اضطراب اجتماعی در گروه آزمایش به طور معنی داری موثر بوده است(001/0>p).
    کلید واژگان: اضطراب اجتماعی, تفکر انتقادی, سازگاری اجتماعی}
    Batool Ghodosian, Sharifi Tayebe *, Maryam Chorami, Mahmoud Jajarmi
    Moving from the status quo to the desired state of education is difficult and impossible, despite the emotional and social turmoil. Little is known about the role of critical thinking in emotional and social turmoil. Therefore, the aim of this study was to investigate the group training of critical thinking (CT) on adjustment and social anxiety of female high school students in Bojnourd. The method of the present study was a quasi-experimental with pre-test-post-test-follow-up and control groups. The statistical population of the study included 430 girls in the second year of high school in Bojnourd in the academic year of 1998-99. And witnesses were randomly replaced. The instruments used in this study were Bell Social Adjustment (1961) and the Social Anxiety Scale for Adolescents (SAS-A, 1999). The Critical thinking training program was performed on the experimental group during 8 sessions of 90 minutes according to the training program. The results of repeated measures analysis of variance show that there was a significant difference between the mean of adjustment and social anxiety in the experimental and control groups. This means that group training in critical thinking has been significantly effective in increasing social adjustment and reducing social anxiety in the experimental group (p <0.001).
    Keywords: critical thinking, social adjustment, social anxiety}
  • عزت الله قدم پور، سارا قصیری گودرزی، روح الله درخشان فر، حافظ پادروند*

    هدف از این پژوهش اثربخشی آموزش مثبت اندیشی به شیوه گروهی بر بهبود همدلی و اضطراب اجتماعی دانش آموزان پسر دارای ناتوانی های یادگیری بود. روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه ی دانش آموزان 15-13 سال مبتلا به اختلال یادگیری مراجعه کننده به مراکز آموزشی و بالینی شهر کرج در سال تحصیلی 98-1397 بود. از بین جامعه آماری 40 دانش آموز به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب، و در ادامه هر یک از آن ها به روش نمونه گیری تصادفی در دوگروه آزمایش (20 نفر) و کنترل (20 نفر) جایگزین شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه همدلی لامونیکا، پرسشنامه اضطراب اجتماعی لاجرسا و آموزش مثبت اندیشی بود. آموزش مثبت اندیشی به صورت 10 جلسه 75 دقیقه ای به گروه آزمایش ارایه شد اما گروه گواه آموزشی دریافت نکرد. داده های پژوهش با استفاده از روش تحلیل کوواریانس تک متغیره و چند متغیره مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج تجزیه و تحلیل یافته های پژوهش نشان داد که آموزش مثبت اندیشی در بهبود همدلی و کاهش اضطراب اجتماعی دانش آموزان با ناتوانی یادگیری موثر است به گونه-ای که افراد مورد مطالعه در گروه آزمایش در مرحله پس آزمون به طور معناداری همدلی بهتر و اضطراب اجتماعی کمتری دارند (005/0 <p). با توجه به نتایج بدست آمده از این پژوهش پیشنهاد می شود که از مثبت اندیشی به عنوان یکی از درمان های موثر در بهبود همدلی و کاهش اضطراب اجتماعی دانش آموزان با ناتوانی یادگیری استفاده شود.

    کلید واژگان: مثبت اندیشی, همدلی, اضطراب اجتماعی, اختلال یادگیری}
    E. Ghadampour, S. Gheisari Ghodarzi, R. Darakhshan Far, H. Padervand *

    The purpose of this study was to investigate the effectiveness of positive group thinking training on empathy and social anxiety in male students with learning disabilities. The present study was a semi-experimental design with pretest-posttest design with control group. The statistical sample consists of students with learning disabilities referring to clinical and clinical centers of Karaj, among whom 40 students were selected by available sampling method, and then each of them was randomly selected in two groups of experimental (20 students) and witness (20 students). The research instrument was Lamunica empathy questionnaire, Latter-type social anxiety questionnaire, and positive thinking education. Positive thinking education was presented to the experimental group in 10 sessions of 75 minutes, but the control group did not receive. Data were analyzed using covariance analysis method. The results of the analysis showed that positive thinking was effective in improving empathy and reducing the social anxiety of students with learning disabilities, so that the subjects in the experimental group in the post-test stage had significantly better empathy and lower social anxiety have. According to the results of this study, it is suggested that positive thinking be used as one of the effective therapies for improving empathy and reducing social anxiety in students with learning disabilities.

    Keywords: positive thinking, Empathy, social anxiety, learning disabilities}
  • مریم تمسکی*، سهراب عبدی زرین
    اضطراب اجتماعی از شایع ترین اختلالاتی است که در کودکان، مانع بسیاری از فعالیت ها می شود. به نظر می رسد مقایسه تاثیر بازی درمانی و مهارت های زندگی می تواند در کاهش یا مواجه این اختلال به کودکان پیش از دبستان کمک شایانی کند. پژوهش حاضر باهدف مقایسه کودکان مراجعه کننده به کلینیک های مشاوره و روان شناسی با روش نیمه آزمایشی با پیش آزمون- پس آزمون با دو گروه آزمایش انجام شد که تعداد 30 کودک به به عنوان نمونه انتخاب شده و با تکمیل پرسشنامه، افرادی که بالاترین نمره اضطراب را داشتند انتخاب شده و در گروه های مختلف قرار گرفتند. تعداد نمونه 8 نفری در گروه متغیر مستقل اول (بازی درمانی) و تعداد 8 نفر در گروه متغیر مستقل دوم (آموزش مهارت های زندگی) و به مدت 8 جلسه 45 دقیقه ای انجام شد. یافته های پژوهش نشان داد که میانگین نمرات پیش آزمون و پس آزمون در دو گروه بازی درمانی (p<0.01) و مهارت های زندگی (p<0.01) تفاوت معنی دار داشته است و بازی درمانی و مهارت های زندگی بر کاهش اضطراب اجتماعی (اختلالات اضطرابی و مولفه های آن) موثر بوده است و همچنین بین میانگین نمرات اختلالات اضطرابی دو گروه فقط در اضطراب جدایی تفاوت معنی دار وجود دارد (p<0.01) و در دیگر اختلالات اضطرابی تفاوت معنی داری یافت نشد و بازی درمانی تاثیر بسیار بیشتری بر اضطراب جدایی دارد.
    کلید واژگان: اضطراب اجتماعی, مهارت های زندگی, بازی درمانی}
    Maryam Tamassoki *, Sohrab Abdi Zarrin
    Social anxiety is the most common anxiety disorder that is evidenced by the high prevalence and absence of early diagnosis in many children, which sometimes lead them to refuse to go to school. Two groups of experimental were conducted in the statistical population of preschool children referring to counseling and psychology clinics.30 children were selected as sample from the clinics and completed the social anxiety questionnaire and among those who had the highest anxiety score. Subjects were selected and randomly assigned to different groups. The sample consisted of 8 individuals in the first independent variable group (play therapy) and 8 individuals in the second independent variable group (life skills training) for 8 sessions of 45 minutes. Results showed the mean scores. Pre-test and post-test were significantly different in the two groups of play therapy (0.05 level of significance) and life skills (0.01 level of significance) and play therapy and life skills were effective in reducing social anxiety (anxiety disorders and its components). There was also a significant difference between the mean scores of anxiety disorders in the two groups only at separation anxiety (significance level 0.01). Therefore, play therapy and life skills are two useful ways to treat and reduce social anxiety.
    Keywords: Social anxiety, Life skills, play therapy}
  • سهراب عبدی زرین*، مهدی محمدی نیا
    زمینه و هدف

    با توجه به اهمیت مفاهیم حرمت خود، خودکارآمدی و اضطراب اجتماعی در سازگاری اجتماعی و بهزیستی روان شناختی دانش آموزان کم توان ذهنی، این پژوهش با هدف مقایسه ی حرمت خود، خودکارآمدی و اضطراب اجتماعی دانش آموزان کم توان ذهنی با و بدون تجربه تحصیل در مدارس آموزش عمومی انجام گرفت.

    روش

    روش پژوهش توصیفی از نوع تحلیل مقطعی بود. جامعه ی آماری پژوهش شامل تعداد 223 نفر دانش آموز دختر و پسر کم توان ذهنی پایه های اول تا ششم مقطع ابتدایی شهر خرم آباد در سال تحصیلی 96 - 1395 بودند. حجم نمونه ی پژوهش 100 نفر دانش آموز(در دو گروه 50 نفری با و بدون تجربه ی تحصیل در مدارس آموزش عمومی) بود که به روش نمونه گیری هدفمند از جامعه ی آماری ذکر شده، انتخاب شدند. جهت جمع آوری داده ها از مقیاس حرمت خود روزنبرگ(1965)، پرسش نامه ی خودکارآمدی عمومی شرر) 1982 (و هراس اجتماعی کانور(2004) استفاده شد. تحلیل داده ها با نرم افزار SPSS 24 و با استفاده از آزمون واریانس چند متغیری و آزمون T مستقل انجام شد.

    یافته ها

    نتایج پژوهش نشان داد که میزان مولفه های اضطراب اجتماعی)ترس، اجتناب و فیزیولوژی(دانش آموزان کم توان ذهنی با تجربه تحصیل در مدارس آموزش عمومی بالاتر از دانش آموزان کم توان ذهنی بدون تجربه ی تحصیل در مدارس آموزش عمومی بود(001 / P> 0). همچنین در متغیرهای حرمت خود و خودکارآمدی بین دانش آموزان کم توان ذهنی با و بدون تجربه ی تحصیل در مدارس آموزش عمومی تفاوت معنادار وجود داشت (001 / P> 0) و میزان حرمت خود و خودکارآمدی دانش آموزان کم توان ذهنی با تجربه ی تحصیل در مدارس آموزش عمومی پایین تر از دانش آموزان کم توان ذهنی بدون تجربه ی تحصیل در مدارس آموزش عمومی بود.

    نتیجه گیری

    نتایج مطالعه نشان داد که دانش آموزان کم توان ذهنی با تجربه ی تحصیل در مدارس آموزش عمومی حرمت خود و خودکارآمدی پایین تر و همچنین اضطراب اجتماعی بالاتری نسبت به دانش آموزان کم توان ذهنی بدون تجربه ی تحصیل در مدارس آموزش عمومی دارند. بنابراین، باید با طراحی برنامه های غربال گری و آموزشی مناسبی برای والدین و معلمان، به منظور بهبود حرمت خود، خودکارآمدی و کاهش اضطراب اجتماعی دانش آموزان دارای تجربه ی تحصیل در مدارس آموزش عمومی پرداخت.

    کلید واژگان: دانش آموزان کم توان ذهنی, حرمت خود, خودکارآمدی, اضطراب اجتماعی}
    Sohrab Abdi Zarrin*, Mehdi Mohamdinia
    Background and Purpose

    Due to the importance of self-efficacy, self-esteem and social anxiety in social adjustment and mental health in intellectually-disabled students, this study aimed to compare the levels of self-esteem, self-efficacy and social anxiety in students with and without experience of education in public schools.

    Method

    The research method was descriptive with a cross-sectional analysis. The statistical population included 223 male and female primary school students from the first to sixth grades in Khorramabad city during the academic year 2016-17. The sample size comprised 100 students in two groups with and without previous experience of education in public schools (50 students in each group), selected through purposeful sampling. To collect data, Rosenberg self-esteem questionnaire (1965), Sherer’s general self-efficacy questionnaire (1982) and The Convergent Social Phobia Standard (2004) were used. Data were analyzed using Multivariate analysis and T- test in SPSS-24.

    Results

    The results showed that the level of social anxiety components (i.e. fear, avoidance and physiology) in intellectually-disabled students with previous experience of education in public schools were higher than those without such experience (P< 0/001). Also, the levels of self-efficacy and self-esteem were significantly different between the two groups (P< 0/001), indicating the excellence of students with previous experience of education in public schools in comparison to their non-experienced peers.

    Conclusion

    The results showed that intellectually-disabled students that had experience of education in public schools were found with lower self-esteem and lower self-efficacy as well as higher social anxiety relative to those without the experience of education in public schools. Therefore, it is necessary to design appropriate educational programs for parents and teachers in order to improve the self-esteem, selfefficacy and reduce the social anxiety of students with an experience of education in public schools.

    Keywords: intellectually-disabled students, self-esteem, self-efficacy, social anxiety}
  • میترا سادات میرمحمدی، زیبا ایرانی برقی*
    هدف

    هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی بازی درمانی بر کاهش اضطراب اجتماعی و افزایش هوش هیجانی کودکان دارای اختلال حسی- حرکتی مقطع ابتدایی شهر اراک بود.

    روش

    روش پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون و پیگیری 2 ماهه می باشد. جامعه آماری این پژوهش را کلیه کودکان دارای اختلالات حسی و حرکتی 8 تا 11 ساله شهر اراک که در سال تحصیلی 98-1397 خدمات آموزشی و توانبخشی دریافت می کردند، تشکیل می دهند (150= N). برای نمونه گیری 26 نفر از دانش آموزان دارای اختلالات حسی و حرکتی که به روش نمونه گیری تصادفی ساده با توجه به ملاک های ورود و خروج به عنوان نمونه انتخاب و در دو گروه آزمایشی و کنترل جایگذاری شدند. گروه آزمایش تحت مداخله هشت جلسه ای بازی درمانی به شیوه جلسه های گروهی 70 دقیقه ای  هفتگی قرار گرفت و گروه کنترل مداخله ای دریافت نکرد. در این پژوهش به منظور جمع آوری داده ها از مقیاس اضطراب اجتماعی واتسون و فرند و پرسشنامه هوش هیجانی شیرینگ استفاده شد. برای انجام تجزیه و تحلیل داده های پژوهش از آزمون تحلیل کوواریانس با اندازه گیری مکرر استفاده شده است.

    یافته ها:

     نتایج حاصل از تحلیل کوواریانس با اندازه گیری مکرر نشان داد که بازی درمانی می تواند موجب کاهش اضطراب اجتماعی و افزایش هوش هیجانی کودکان دارای اختلال حسی- حرکتی شود (001/0≥P).

    نتیجه گیری: 

    این نتایج، کاربردهای بالینی مستقیم و ضمنی مهمی در زمینه پیشگیری و بهبود هوش هیجانی و کاهش اضطراب اجتماعی کودکان کم توان جسمی - حرکتی دارد.

    کلید واژگان: بازی درمانی, اضطراب اجتماعی, هوش هیجانی, کودکان, اختلال حسی- حرکتی}
    Mitrasadat Mirmohamadi, Ziba Barghi Irani*
    Objective

    The purpose of this study was to investigate the effectiveness of play therapy on reducing social anxiety and increasing emotional insight in children with sensory-motor disorder in elementary school of Arak.

    Method

    The method of this quasi-experimental research was pre-test, post-test and 2-month follow-up. The statistical population consisted of all children with sensory and motor disorders in Arak City who received educational and rehabilitation services in the academic year 2018-2019. The sample consisted of 26 students with sensory and motor disorders who were selected by simple random sampling method and divided into experimental and control groups. The experimental group received an eight-session intervention in 70 minute weekly sessions and the control group did not receive any intervention. Watson and Freundchr('39')s Social Anxiety Scale and Shiring Emotional Insight Questionnaire were used to collect the required data. Repeated measures analysis of covariance was used to analyze the data.

    Results

    The results of repeated measures analysis of covariance showed that play therapy can decrease social anxiety and increase emotional insight in children with sensory-motor disorder (P≤0/001).

    Conclusion

    The results have important direct and implicit clinical applications in improving emotional insight and reducing social anxiety in children with physical and motor disabilities.

    Keywords: Play therapy, Social anxiety, Emotional insight, Children, Motor-sensory disorder}
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال