جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « elderly » در نشریات گروه « تربیت بدنی »
تکرار جستجوی کلیدواژه «elderly» در نشریات گروه «علوم انسانی»-
نشریه علوم ورزش، پیاپی 52 (زمستان 1402)، صص 169 -190
پژوهش حاضر با هدف شناسایی مدل موانع مشارکت سالمندان در ورزش در قالب یک مدل انجام گرفته است. روش تحقیق از نوع آمیخته می باشد که در بخش کیفی از 17 نفر از اساتید و خبرگان حوزه ورزش سالمندی به صورت هدفمند نظرخواهی شد و 8 عامل به عنوان مدل موانع مشارکت سالمندان در ورزش شناسایی گردید که شامل موانع ویژگی های فردی و شخصیتی، فرهنگی و اجتماعی، محیطی، امکانات، اطلاع رسانی، وضعیت سلامت، مالی و اقتصادی و مانع ساختاری بودند. در بخش کمی نیز، 324 نفر از سالمندان به روش نمونه گیری در دسترس، از طریق پرسشنامه حضوری و آنلاین به پرسشنامه پژوهش پاسخ دادند. روایی پرسشنامه با استفاده از نظر اساتید مدیریت ورزشی و خبرگان بررسی و پایایی آن از طریق آلفای کرونباخ 93/0 محاسبه شد. آزمون تحلیل عاملی اکتشافی نیز پرسشنامه محقق ساخته پژوهش حاضر را تایید نمود. آزمون تحلیل معادلات ساختاری الگوی پیشنهادی پژوهش نشان داد که، تمامی عوامل شناسایی شده در این پژوهش اثر معناداری بر کاهش مشارکت سالمندان در ورزش می گذارند که در این میان اثر موانع فرهنگی و اجتماعی با 34 درصد بیشترین میزان را داشت. با توجه به بالارفتن جمعیت سالمندی در کشور و حساس بودن این قشر از جامعه، به مسئولان و مدیران کشور پیشنهاد می گردد بر اساس اولویت های شناسایی شده در این پژوهش، موانع حضور سالمندان در ورزش را مرتفع نمایند تا سبک زندگی فعال تری را در ادامه زندگی خود داشته باشند.
کلید واژگان: سالمندان, موانع مشارکت, ورزش}This study was conducted with the aim of identifying the model of barriers to participation of the elderly in sports in the form of a model. The research method is mixed, in which a qualitative section of 17 professors and experts in the field of geriatric sports were purposefully consulted, and 8 factors were identified as barriers to the participation of the elderly in sports, including barriers to personal and personality traits. Were cultural and social, environmental, facilities, information, health status, financial and economic, and structural barriers. In the quantitative part, 324 elderly people answered the research questionnaire through face-to-face and online questionnaires by available sampling method. The validity of the questionnaire was assessed using the opinions of sports management professors and experts, and its reliability was calculated to be 0.93 through Cronbach's alpha. Exploratory factor analysis test was also confirmed by a researcher-made questionnaire. Structural equation analysis test of the proposed research model showed that all the factors identified in this study have a significant effect on reducing the participation of the elderly in sports, among which the effect of cultural and social barriers had the highest rate with 34%. Due to the increasing elderly population in the country, and the sensitivity of this segment of society, it is suggested to the country's officials and managers, based on the priorities identified in this study, to remove barriers to the elderly in sports, to continue a more active lifestyle. Have your own life.
Keywords: Elderly, Barriers To Participation, Sports} -
مقدمه
افتادن یکی از مسائل جدی دوران سالمندی است که در نتیجه عوامل بسیاری رخ می دهد. هدف از تحقیق حاضر، مقایسه تعادل ایستا و پویا، سرعت راه رفتن، انحنای ستون فقرات و ثبات مرکزی سالمندان با و بدون سابقه افتادن بود.
روش پژوهش:
پژوهش حاضر از نوع تحقیقات علی مقایسه ای بود. 60 نفر از زنان سالمند با دامنه سنی 60 تا 70 سال تبریز به صورت داوطلبانه در تحقیق شرکت کردند. آزمودنی ها به دو گروه با و بدون سابقه افتادن تقسیم شدند. سابقه زمین خوردن داوطلبان توسط پرسشنامه سابقه افتادن سنجیده شد. تعادل ایستا و پویا به ترتیب با آزمون های شارپند رومبرگ و زمان برخاستن و راه رفتن زمان دار ارزیابی شد. سرعت راه رفتن با آزمون 10 متر راه رفتن، ثبات مرکزی با آزمون مک گیل و انحنای ستون فقرات با خط کش منعطف ارزیابی شد. برای مقایسه میانگین متغیرها در دو گروه از آزمون آماری تی مستقل استفاده شد.
یافته هانتایج نشان داد که بین شاخص های تعادل ایستا و پویا، انحنای ستون فقرات کمری، سرعت راه رفتن و ثبات مرکزی در سالمندان با و بدون سابقه افتادن تفاوت معناداری وجود داشت. اما بین شاخص انحنای ستون فقرات پشتی در سالمندان با و بدون سابقه افتادن تفاوت معناداری وجود نداشت.
نتیجه گیریبا توجه به نتایج پژوهش، توسعه و بهبود شاخص های تعادل، سرعت راه رفتن و ثبات مرکزی در افراد با سابقه افتادن ضروری به نظر می رسد.
کلید واژگان: پاسچر, تعادل, سابقه افتادن, سالمندان, ثبات مرکزی}IntroductionFalling is one of the serious issues of old age that occurs due to many factors. This research aimed to compare static and dynamic balance, walking speed, spinal curvature, and central stability of elderly people with and without a history of falling.
MethodsThe current research was a causal-comparative research. 60 elderly women aged between 60 and 70 from Tabriz voluntarily participated in the research. The participants were assigned into two groups with and without a history of falling. The fall history of the participants was measured by the Fall Efficacy Scale. The static and dynamic balance were evaluated by Sharpened-Romberg and Timed Up and Go tests, respectively. Walking speed was measured with a 10-meter walk test, core stability was measured with McGill endurance tests, and spinal curvature was measured with a flexible ruler. Independent t-test was used to compare the mean variables in two groups.
ResultsThe results showed a significant difference between the static and dynamic balance indices, lumbar spine curvature, walking speed, and core stability in the elderly with and without a history of falling. However, there was no significant difference between the curvature index of the lumbar spine in the elderly with and without a history of falling.
ConclusionAccording to the research results, it seems necessary to develop and improve the indices of balance, walking speed, and core stability in people with a history of falling.
Keywords: Balance, Central Stability, Elderly, History Of Falls, Posture} -
Objective
This review aims to provide a comprehensive overview of the theoretical frameworks, empirical evidence, critical analysis, practical implications, and future research directions related to tailored exercise programs and their impact on cognitive health in the elderly.
Material and MethodsThe study used a systematic literature review approach to evaluate the effectiveness of tailored exercise programs on cognitive abilities and decline in the elderly. Data collection involved searching databases like PubMed, PsycINFO, Scopus, and Google Scholar, along with manual searches of reference lists. Inclusion criteria focused on peer-reviewed studies with participants aged 60 and above, involving tailored exercise interventions with measurable cognitive outcomes.
ResultsThe article reviews evidence on the role of exercise in improving cognitive functions in the elderly. It explores theoretical models explaining the impact ofexercise on cognition and evaluates different types of exercise, such as aerobic, strength training, and yoga. The article also investigates how these interventions can delay cognitive decline, addresses the quality and limitations of existing studies, and suggests future research directions.
ConclusionThe literature emphasizes the need for personalized exercise programs based on individual capabilities and environmental considerations to optimize cognitive benefits.
Keywords: Cognitive Abilities, Delaying Cognitive Decline, Elderly, Exercise} -
Objective
This study aimed to evaluate the impact of selected Pilates exercises on the quality of life among elderly residents of Kalat Naderi, focusing on improvements in physical functioning, mental health, and general well-being.
Methods and Materials:
A randomized controlled trial design was employed, with 60 participants aged 55 and above, randomly assigned to either an intervention group that participated in a structured Pilates exercise program or a control group that received no intervention. Quality of life was measured at baseline, immediately post-intervention, and at a 3-month follow-up using the SF-36 HealthSurvey. Data analysis involved ANOVA with repeated measurements and Bonferroni post-hoc tests, conducted using SPSS version 27.
ResultsThe intervention group demonstrated a significant improvement in quality of life scores from baseline (Mean = 54.67, SD = 5.34) to post-test (Mean = 55.23, SD = 4.89), and these gains were maintained at the 3-month follow-up (Mean = 56.12, SD = 4.56). In contrast, the control group showed minimal changes over the same periods. ANOVA results indicated a significant difference between the groups (F = 23.45, p < 0.001), and Bonferroni post-hoc analysis confirmed the significance of improvements in the intervention group compared to the control.
ConclusionThe Pilates exercise program significantly enhanced the quality of life for the elderly participants in this study, suggesting that Pilates is an effective intervention for improving physical and mental well-being in this population. These findings indicate the necessity and importance of incorporating structured physicalactivity, such as Pilates, into the lifestyles of the elderly to promote better health outcomes and quality of life.
Keywords: Pilates Exercises, Elderly, Quality Of Life, Randomized Controlled Trial, Physical Well-Being, Mental Health, SF-36 Health Survey} -
Background
Diabetic cardiomyopathy refers to changes in the heart as a result of impaired glucose homeostasis, leading to ventricular dysfunction and associated with mitochondrial dysfunction. Since sports activity is known to protect the heart, the aim of the present study was to investigate aerobic exercise and the effective substance crocetin on the expression of Myod gene in the heart tissue of an experimental model of elderly prediabetic rats.
Materials and MethodsIn this experimental trial, 25 elderly female c57bl6 male mice with prediabetes (20 mg/kg peritoneal injection) aged 14-16 weeks and weighing 30-35 grams were divided into 5 healthy control groups, prediabetic, prediabetic + aerobic exercise, pre-diabetic + crocetin, pre-diabetic + aerobic exercise + crocetin were divided. aerobic training was performed for eight weeks, five sessions per week. Mice received crocetin 30 mg/kg/day by intraperitoneal injection. Myod expression was measured by Real Time PCR method. To analyze the data, one-way analysis of variance and Tukey's post hoc test were used (P≥0.05).
ResultsMyod gene expression was significantly decreased in the prediabetic group compared to the healthy group (P=0.01). Myod gene expression was significantly higher in the pre-diabetes group + aerobic exercise + crocetin supplement and diabetes group + aerobic exercise + crocetin supplement than other groups (P=0.01).
ConclusionIt seems that intermittent aerobic exercise and crocetin both alone and simultaneously are effective in improving Myod gene expression in prediabetic heart tissue. Therefore, the use of periodic aerobics and crocetin n is recommended in pre-diabetes conditions of old age
Keywords: Aerobic Exercise, Crocetin, Myod, Heart, Elderly, Pre-Diabetes} -
این پژوهش با هدف بررسی فعالیت الکتریکی عضلات اندام تحتانی هنگام حفظ تعادل ایستا و پویا با تاکید بر سابقه سقوط در سالمندان انجام گرفت. پژوهش از نوع علی-مقایسه ای و از نظر هدف کاربردی می باشد. جامعه آماری این پژوهش سالمندان می باشند که در دو گروه با سابقه افتادن (نفر10) و بدون سابقه افتادن (نفر10) به روش هدفمند انتخاب شده اند. با استفاده از دستگاه الکترومیوگرافی، فعالیت عضلات راست رانی، دوسر رانی و ساقی قدامی پای راست و چپ در هنگام اجرای تست تعادل ثبت شد. اطلاعات به دست آمده با استفاده از روش های آماری تحلیل واریانس ویژه داده های تکراری در سطح معنی داری 05/0 پردازش شد. نتایج نشان داد، هنگام حفظ تعادل بر روی پای راست بین میانگین شدت فعالیت عضله بایسپس فموریس (BF) راست و چپ دو گروه با و بدون سابقه افتادن تفاوت وجود دارد و در آزمون TUG نیز در مرحله بلند شدن، گروه با سابقه افتادن فعالیت بیشتری در عضله رکتوس فموریس (RF) راست و عضله بایسپس فموریس (BF) راست نسبت به گروه بدون سابقه افتادن نشان دادند. افزایش فعالیت عضلات در افراد با سابقه سقوط را می توان به درگیری واحدهای حرکتی بیشتر و تلاش بیشتر آنها جهت جبران ضعف تعادل نسبت داد. با توجه به اینکه اجرای تمرینات تعادل ایستا و پویا باعث افزایش بیشتر فعالیت عضلات اندام تحتانی در سالمندان با سابقه سقوط می شود، بنابراین برای جلوگیری از افتادن های مکرر در سالمندان با سابقه سقوط تقویت عضلات دوسررانی و راست رانی از طریق تمرینات تعادلی در این افراد توصیه می گردد.
کلید واژگان: اندام تحتانی, تعادل ایستا و پویا, سابقه سقوط, سالمند}This research was conducted with the aim of investigating the electrical activity of the lower limb muscles while maintaining static and dynamic balance, emphasizing the history of falls in the elderly. The research is causal-comparative and practical in terms of purpose. The statistical population of this research was the elderly who were selected in two groups with a history of falling (10 people) and without a history of falling (10 people) in a purposeful way. using an electromyography device, the activity of the right rectos femoris, biceps femoris and tibialis anterior muscles of the right and left foot was recorded during the balance test. To assess the normality of data distribution, Shapiro Wilks test was used. The data were processed using analysis of variance for repeated measure at a significance level of 0.05.The results showed that while maintaining balance on the right foot, there is a difference between the normalized EMG activity of the right and left biceps femoris muscle (BF) of the two groups, and in the TUG test, the group with a history of falling showed more activity in the right rectus femoris (RF) muscle and the right biceps femoris (BF) muscle than the nonfalling group. According to the results, the normalized EMG activity of the biceps femoris (BF) and rectus femoris of the elderly with a history of falling while maintaining static and dynamic balance is significantly higher than that of the elderly without a history of falling; The increased EMG activity in falling group can be attributed to the recruitment of more motor units for compensation of balance deficit. Considering that performing static and dynamic balance exercises increases the activity of lower limb muscles in the elderly with a history of falls, therefore, to prevent frequent falls in the elderly with a history of falls, it is recommended to strengthen the biceps and rectos femoris muscles through balance exercises in these people.
Keywords: Lower Limb, Static, Dynamic Balance, History Of Falls, Elderly} -
Background
Sarcopenia, the age-related loss of muscle mass and function, is a significant concern in geriatric medicine. Avicenna, a prominent figure in Persian medicine, emphasized healthy living and provided detailed instructions for the elderly.
ObjectivesThis review aims to evaluate the potential effectiveness of Avicenna's recommendations in preserving and improving motor control in the elderly population.
MethodsA systematic search was conducted in electronic databases using relevant keywords to identify studies discussing Avicenna's recommendations for individuals over 65 years old. Avicenna suggested maintaining instinctive heat and essential body moisture through a balanced diet, including fresh fruits, vegetables, lean proteins, and whole grains. He also emphasized the importance of physical activity, moderate massage, and herbal remedies.
ResultsComparing Avicenna's recommendations with current research on age-related sarcopenia reveals significant overlap. Studies support Avicenna's emphasis on milk and meat consumption for muscle health. Avicenna's recommendations for physical activity align with current exercise guidelines for older adults.
ConclusionsIncorporating Avicenna's recommendations into geriatric medicine may lead to improved outcomes for elderly individuals at risk of sarcopenia and motor control issues. Further research is warranted to explore the mechanisms underlying Avicenna's recommendations and their impact on sarcopenia prevention and management, as well as motor control improvement.
Keywords: Persian Medicine, Motor Control, Elderly, Nutrition} -
زمینه و هدف
تاثیر تمرین و محیط غنی بر برخی سازوکارهای درگیر در بیماری آلزایمر به خوبی شناخته نشده است. ازاین رو هدف از این تحقیق بررسی تاثیر یک دوره تمرین هوازی و زندگی در محیط غنی سازی شده حرکتی بر حافظه فضایی و عامل نوتروفیک مشتق از مغز در بافت هیپوکمپ موش های صحرایی ماده نژاد ویستار سالمند مبتلا به آلزایمر بود.
مواد و روش هادر این تحقیق تجربی 30 راس موش صحرایی ماده نژاد ویستار سالمند 21 ماهه و با میانگین وزنی 20±260 گرم در شش گروه، کنترل-سالم، آلزایمر، گروه شم، آلزایمر + تمرین هوازی (تردمیل)، آلزایمر + محیط غنی، آلزایمر + محیط غنی شده + تمرین هوازی (تردمیل) قرار گرفتند. موش ها در هفته اول و دوم دو جلسه 15 دقیقه ای با استراحت غیرفعال پنج دقیقه ای با سرعت 10 متر در دقیقه، در هفته سوم سه جلسه با سرعت 15 متر در دقیقه با استراحت پنج دقیقه ای و در هفته چهارم چهار جلسه با سرعت 15 متر بر ثانیه با استراحت پنج دقیقه ای در روز به تمرین پرداختند. در گروه محیط غنی سازی شده حرکتی حیوانات در یک جنس پلکسی گلاس بزرگ تر از قفس استاندارد به ابعاد (60×50×70 cm3) نگهداری شدند. در این قفس ها وسایلی مانند نردبان (سطح شیبدار)، لوله های توخالی، بلوک های چوبی و اسباب بازی های پلاستیکی قرار داده شد. در گروه های آلزایمر موش ها به وسیله تزریق کتامین (80 میلی گرم بر کیلوگرم) و زایلازین (20 میلی گرم بر کیلوگرم) به صورت درون صفاقی بی هوش شدند. سپس با تزریق های داخل بطنی مغزی (10μg/rat) Aβآلزایمر القا شد. حافظه فضایی با آزمون ماز آبی موریس، BDNF و Trk-Bبه روش وسترن بلات اندازه گیری شدند. در مطالعه مقدماتی به منظور ارزیابی حافظه فضایی موش ها یک هفته پس از تزریق بتاآمیلویید تمامی موش ها در دو گروه آلزایمر و کنترل قرار گرفتند. موش ها طی چهار روز در ماز آموزش دیدند و میانگین درصد ماندگاری در محدوده سکو تعیین شد. آزمون تی مستقل نشان داد تفاوت معناداری در گروه کنترل و آلزایمر وجود دارد (0152/0=P)، بنابراین یک هفته پس از تزریق داخل هیپوکمپی بتاآمیلویید، حافظه فضایی در موش ها دچار اختلال شد. برای تجزیه وتحلیل داده ها از آزمون آنالیز واریانس یک راهه همراه با آزمون تعقیبی توکی (05/0>P) استفاده شد.
نتایجمتغیر BDNF در تمامی گروه ها افزایش یافت. به جز گروه های کنترل-شم (27/0=P)، آلزایمر-آلزایمر هوازی (0.20=P)، در تمامی گروه ها معنادار بود. متغیر Trk-Bدر تمامی گروه ها افزایش یافت. به جز کنترل-شم (22/0=P) آلزایمر هوازی-آلزایمر محیط غنی (32/0=P) در تمامی گروه ها معنی دار بود. و متغیر حافظه فقط در گروه های آلزایمر-کنترل (02/0=P) و آلزایمر-آلزایمر محیط غنی تمرین هوازی (001/0>P) معنادار بودند.
نتیجه گیریبر اساس یافته های پژوهش می توان نتیجه گرفت که تمرینات هوازی و زندگی در محیط غنی شده حرکتی از طریق افزایش عوامل نوتروفیک و گیرنده آنها می تواند بر حافظه فضایی موش های آلزایمری سالمند موثر باشد.
کلید واژگان: تمرین هوازی, آلزایمر, محیط غنی سازی شده, حافظه, BDNF, سالمندی}Background and PurposeThe effect of physical activity and living in enriched environment on some cognitive mechanisms in Alzheimer's disease (AD) is not yet well understood. Therefore, this study aimed to investigate the effect of aerobic training along with enriched environment on spatial memory and brain-derived neurotrophic factor in the Hippocampal tissue of elderly female Wistar rats with Alzheimer's disease.
Materials and MethodsIn this experimental study, 30 elderly female Wistar rats with twenty-one-month-old and average weight of 260±20 grams were used and divided into 6 groups: control-healthy, Alzheimer's, sham group, Alzheimer's + aerobic exercise (treadmill), Alzheimer's + enriched environment, Alzheimer's + enriched environment + aerobic exercise (treadmill). Rats in the training groups performed two 15-min sessions with 5-minute passive rest at a speed of 10 m/min in the first and second weeks. In the third week, they performed three sessions at a speed of 15 m/min with a 5-min break, and in the fourth week, four sessions per day at a speed of 15 m/min with a 5-min break. In the enriched environment group, the animals were kept in a plexiglass material larger than the standard cage (60×50×70 cm3). In these cages, devices such as ladders, hollow pipes, wooden blocks and plastic toys were placed. In Alzheimer's groups, rats were anesthetized by intraperitoneal injection of ketamine (80 mg/kg) and xylazine (20 mg/kg). Then, Alzheimer's Aβ was induced by intracerebroventricular injections (10μg/rat). Spatial memory was measured by Morris water maze, barin derived neurotrophic factor (BDNF) and Trk-B by western blot. In a pilot study in order to evaluate the spatial memory of rats, one week after beta-amyloid injection, all rats were divided into Alzheimer's and control groups. Rats were trained in the maze for four days and the mean percentage permanence in the platform area was recorded. The results of the independent t-test showed that there is a significant difference between the control group and Alzheimer's group (P=0.0152). Therefore, One-way analysis of variance with Tukey's post-hoc test (P<0.05) were used to analyze the data.
ResultsBDNF increased in all groups significantly (P<0.001), and comparisons between groups were significant except for control vs sham (P=0.27) and Alzheimer's vs Aerobic Alzheimer's (P=0.20) groups. Trk-B increased in all groups and between-group comparisons were significant except for control vs sham (P=0.22), aerobic Alzheimer's vs Alzheimer's enriched environment (P=0.32). However, for spatial memory only between-group comparisons for Alzheimer's vs control (P=0.02), and Alzheimer's vs Alzheimer's + enriched environment + aerobic training (P<0.001) groups were significant.
ConclusionBased on the findings, it can be concluded that aerobic exercise and living in enriched environment can be effective on the spatial memory of elderly Alzheimer's rats through the increase of neurotrophic factors.
Keywords: Aerobic Exercise, Alzheimer, Enriched Eenvironment, Memory, BDNF, Elderly} -
تاثیر تمرینات ترکیبی بر سطح سرمی کینزین-1 و عملکرد فیزیکی در مردان سالمند مبتلا به دیابت نوع 2نشریه مطالعات کاربردی تندرستی در فیزیولوژی ورزش، سال یازدهم شماره 1 (بهار و تابستان 1403)، صص 192 -207هدفدیابت نوع 2 وضعیتی است که منجر به اختلال در حمل و نقل آکسونی می شود و ورزش می تواند منجر به بهبود آن شود. با این حال، مکانیسم ها و تاثیر ورزش در این اختلالات به طور کامل شناخته نشده است. هدف از مطالعه حاضر تاثیر تمرینات ترکیبی بر کینزین-1 سرمی و عملکرد جسمانی مردان سالمند مبتلا به دیابت نوع 2 بود. روش شناسی: در این مطالعه نیمه تجربی بالینی 16 مرد سالمند مبتلا به دیابت (سن: 50/1± 07/67 سال) به طور تصادفی در دو گروه کنترل و گروه تمرینات مقاومتی هوازی به طور مساوی قرار گرفتند. تمرینات به مدت هشت هفته و سه جلسه در هفته به مدت 90 دقیقه انجام شد. متغیر خونی کینزین-1 و شاخص های جسمانی 48 ساعت قبل و بعد از تمرین، اندازه گیری شدند. از آزمون تی زوجی برای بررسی تغییرات درون گروهی و از آزمون آنکوا برای بررسی تفاوت بین گروه ها استفاده شد. کلیه محاسبات آماری با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 23 در سطح معنی داری 05/0P< انجام شد.یافته هاآزمون تی زوجی نشان می دهد در گروه تمرین مقادیر کینزین-1 (14/4= t،08/0=P) کاهش، قدرت پائین تنه(26/2= t، 01/0=P) افزایش معنادار و مقادیر استقامت هوازی (15/5= t،07/0=P) و قدرت بالاتنه (80/1=t، 09/0=P) پس از مداخله افزایش داشتند. آنالیز بین گروهی، افزایش معناداری را در مقادیر استقامت هوازی(006/0= P، 80/11=F) و قدرت پایین تنه (01/0= P، 80/10=F) نشان داد. همچنین سطوح کینزین-1 (07/0= P، 23/61=F) کاهش و قدرت بالا تنه(08/0=P، 70/8=F) افزایش داشتند ولی معنادار نبودند.نتیجه گیریاحتمالا تجویز تمرینات ترکیبی در سالمندان مبتلا به دیابت نوع 2 باعث بهبود شاخص های جسمانی و مقادیرکینزین-1 در سالمندان دیابتی شده است.کلید واژگان: تمرینات ترکیبی, کینزین-1, عملکرد فیزیکی, سالمندان, دیابت نوع 2}Effects of combined exercise on serum kinesin-1 levels and physical performance in elderly men with type 2 diabetesBiannual Journal of Applied Health Studies in Sport Physiology, Volume:11 Issue: 1, 2024, PP 192 -207AimType 2 diabetes is a condition that leads to impaired axonal transport, and exercise can lead to its improvement. However, the mechanisms and effects of exercise in these disorders still need to be fully understood. This study aimed to examine the effect of combined exercises on serum kinesin-1 and the physical performance of older men with type 2 diabetes.MethodIn this clinical semi-experimental study, 16 older men with diabetes (age: 67.07 ± 1.50 years) were randomly divided into two control groups and aerobic resistance training groups. The exercises were done for eight weeks and three sessions per week for 90 minutes. Kinesin-1 blood variable and performance physical were measured 48 hours before and after training. Paired t-test was used to check intra-group changes, and the ANCOVA test was used to check the difference between groups. All statistical calculations were performed using SPSS version 23 software at a significance level of P<0.05.ResultsPaired t-test shows that in the training group, kinesin-1 values (t = 4.14, P = 0.08) decreased, lower body strength (t = 2.26, P = 0.01) significantly increased, and aerobic endurance values ( t=5.15, P=0.07) and upper body strength (t=1.80, P=0.09) increased after the intervention. Intergroup analysis showed a significant increase in aerobic endurance values (P=0.006, F=11.80) and lower body strength (P=0.01, F=10.80). Also, the levels of kinesin-1 (P=0.07, F=61.23) decreased, and upper body strength increased (P=0.08, F=8.70), but they were not significant.ConclusionAccording to the results of prescribing combined exercises in The elderly with type 2 diabetes, it can have the most excellent effect on improving functional indices and improving kinesin-1 values in diabetic elderly.ConclusionPrescribing combined exercises in the elderly with type 2 diabetes has probably improved physical performance and kinesin-1 levels in the elderly with diabetesKeywords: Combined exercises, kinesin-1, physical performance, elderly, Type 2 diabetes}
-
هدف از پژوهش حاضر، تعیین رابطه فعالیت بدنی در دوران پاندمی کرونا 19 با امید به زندگی و رضایت از زندگی سالمندان با ارائه یک مدل ساختاری بود. روش پژوهش حاضر توصیفی-همبستگی بود که به صورت مقطعی در سال 1400 صورت پذیرفت. جامعه آماری پژوهش را تمامی سالمندان مرد بالای 60 سال شهر همدان تشکیل دادند. تعداد 391 نفر به روش نمونه گیری در دسترس و از تمامی اماکن عمومی شهر همدان به عنوان نمونه انتخاب شدند و به سوالات پرسشنامه بین المللی فعالیت جسمانی، رضایت از زندگی و امید به زندگی بزرگ سالان پاسخ دادند. داده ها با استفاده از نرم افزارهای SPSS26 و Smart PLS3 به روش معادلات ساختاری تحلیل شدند. نتایج نشان داد که 2/54 درصد از افراد فعالیت بدنی کم، 6/37 درصد متوسط و 2/8 درصد فعالیت بدنی شدید داشتند. فعالیت بدنی در دوران کرونا تاثیر مثبت و معناداری بر رضایت از زندگی (01/0>P) و امید به زندگی (01/0>P) داشته است. بر اساس یافته های پژوهش حاضر به نظر می رسد اگر سالمندان به انجام فعالیت های بدنی بپردازند پیامدهای آن افزایش امید و رضایت از زندگی در دوران کرونا خواهد بود.
کلید واژگان: سالمندان, کووید 19, فعالیت بدنی, رضایت از زندگی, امید به زندگی}The aim of this study was to investigate relationship of physical activity during the COVID-19 Pandemic with life expectancy and life satisfaction of elderly. Methodology was descriptive-correlational which was done cross-sectionally in the year 2021. Statistical population included all of elderly people aged ≥60 years in Hamadan city. The number of 391 people participated who were selected from public places in Hamadan city by using a convenience sampling method. Data were collected using International Physical Activity Questionnaire, Life Expectancy, and Life Satisfaction. Data were analyzed by SPSS 26 and Smart PLS 3 software and structural equation method. The average age of the participants was 67.73±7.18 years. Mean and standard deviation of life satisfaction and life expectancy were 18.18±6.56, 19.98±6.85, respectively. 54.2% of people had low level of physical activity, 37.6% Moderate level of physical activity, and 8.2% high levels of physical activity. Physical activity had a positive and significant effect on life satisfaction (p<0.01) and life expectancy (p<0.01). According to the results, if the elderly participate in the physical activities, the results will be increasing of life satisfaction and life expectancy During the COVID-19 Pandemic.
Keywords: Elderly, Covid-19, Physical Activity, life Satisfaction, Life Expectancy} -
رابطه ی تنگاتنگ توانایی حرکتی-عملکردی با حفظ تحرک و پایداری مفاصل و اندامها، می تواند فعالیت های روزمره مانند راه رفتن را تحت تاثیر قراردهد. ازاین رو هدف مطالعه حاضر مقایسه تقارن الگوی گامبرداری زنان سالمند با توانایی حرکتی-عملکردی مطلوب و نامطلوب بود.شرکت کنندگان این مطالعه راتعداد 16زن سالمند تشکیل دادند که براساس نتایج آزمون غربالگری حرکتی-عملکردی در دوگروه 8نفره جای گرفتند. از دوربین آنالیز حرکت جهت داده برداری از الگوی گام برداری افراد استفاده شد. پس از ثبت اطلاعات و پیش پردازشهای اولیه شامل ردیابی و فیلترینگ، زوایای مفصلی با روش سینماتیک معکوس محاسبه شد. بدنبال جداسازی سیکلهای گام، زوایای مفصلی درطول چرخه گام ازنظر زمانی نرمال شدند. تقارن مولفه ی فضایی-زمانی از طریق موقعیت سه بعدی نشان گرهای متصل به بدن و تقارن سینماتیکی درجات آزادی منتخب از روش نقشه برداری پارامتریک آماری در دو گروه حاضر در مطالعه بدست آمد. برای مقایسه آماری ابتدا از آمون شاپیروویلک برای بررسی نرمال بودن توزیع داده ها و از تی مستقل برای مقایسه گروه ها واز روش تی زوجی در بسته نقشه برداری پارامتریک آماری برای بررسی تقارن سینماتیکی استفاده شد.از بین مولفه های فضایی-زمانی و سینماتیکی مورد بررسی، هیچ یک از مولفه های فضایی زمانی بین دو گروه توانایی حرکتی- عملکردی مطلوب و نامطلوب معنی دار نبود. در رابطه با تقارن سینماتیکی، دو متغیر تیلت قدامی-خلفی (013/0 = P) و تیلت جانبی لگن (045/0 = P) در برخی از درصدهای چرخه گام برداری در گروه دارای توانایی حرکتی-عملکردی نامطلوب معنی دار شد و در سایر مقایسه های تقارن درون فردی تفاوت آماری معنی داری دیده نشد.باتوجه به بروز عدم تقارن در حرکات لگن گروه دارای توانایی حرکتی-عملکردی نامطلوب، احتمالا می توان این استنباط راداشت که ضعف عضلات ناحیه ی مرکزی بجهت تاثیری که بر ثبات لگن دارد، دربروز عدم تقارن در حرکات لگن موثر بوده و تقویت این عضلات در گروه سالمندان می تواند منجربه بهبود کیفیت گام برداری وپیشگیری از مشکلات ثانویه ی عدم تقارن گام برداری مانند زمین خوردن شود.کلید واژگان: سالمند, توانایی حرکتی- عملکردی, تقارن گیت, نقشه پارامتریک آماری}PurposeA large number of the elderly population suffers from mobility and functional impairments due to an unhealthy lifestyle. The close relationship between motor-functional abilities and joint and limb stability can affect daily activities such as walking. The aim of this study was to investigate the comparison of gait pattern symmetry among elderly women with good and bad motor-functional ability.Methods16 elderly women participated in this study. Based on their mobility and functional screening results, subjects of this study divided into two groups (G-MFA=8, B-MFA=8). Motion analysis system was used to collect gait pattern data. After smoothing the motion data and performing inverse kinematics, the data were normalized based on the gait cycle. Spatial-temporal symmetry was obtained through three-dimensional marker position data, while kinematic symmetry was obtained through selected degrees of freedom using statistical parametric mapping. For statistical comparison, we first used the Shapiro-Wilk test to examine the normality of the data distribution, followed by the independent t-test to compare the groups. We also utilized the paired t-test in the parametric mapping package to assess kinematics symmetry.ResultsAmong the spatial-temporal and kinematic components studied, none of the spatial-temporal components were significant between the two groups of good and bad motor-functional ability. Among kinematic symmetry, significant were found in anterior-posterior tilt (p = 0/013) and lateral tilt (p = 0/045) at certain percentages of the gait cycle in the group with poor motor-functional ability.ConclusionBased on the observed asymmetry in pelvic movements in the group with poor motor-functional ability, it is reasonable to infer that weakness in core muscle regions is a contributing factor in pelvis’s movement asymmetry. Strengthening these muscles in the elderly group could lead to improvements in gait quality and prevention of secondary issues related to gait asymmetry, such as falls.Keywords: elderly, Mobility- Function, Gait Symmetry, Statistical Parametric Mapping}
-
The study used a systematic literature review approach to evaluate the effectiveness of tailored exercise programs on cognitive abilities and decline in the elderly. Data collection involved searching databases like PubMed, PsycINFO, Scopus, and Google Scholar, along with manual searches of reference lists. Inclusion criteria focused on peer-reviewed studies with participants aged 60 and above, involving tailored exercise interventions with measurable cognitive outcomes. The article reviews evidence on the role of exercise in improving cognitive functions in the elderly. It explores theoretical models explaining the impact of exercise on cognition and evaluates different types of exercise, such as aerobic, strength training, and yoga. The article also investigates how these interventions can delay cognitive decline, addresses the quality and limitations of existing studies, and suggests future research directions. It emphasizes the need for personalized exercise programs based on individual capabilities and environmental considerations to optimize cognitive benefits.
Keywords: Cognitive Abilities, Delaying Cognitive Decline, Elderly, Exercise} -
زمینه و هدف
پژوهش حاضر باهدف مقایسه تاثیر تمرینات پایدارسازی عصبی عضلانی پویا و اتاگو بر تعادل، حس عمقی و استقامت تنه سالمندان انجام شد.
روش بررسیتحقیق حاضر نیمه تجربی بوده و 45 سالمند به عنوان نمونه به شکل در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی در سه گروه کنترل (15 نفر)، تمرینات عصبی عضلانی پویا (15 نفر) و تمرینات اتاگو (15 نفر) قرار گرفتند. از آزمون های شارپند رومبرگ و همچنین زمان برخاستن و رفتن برای ارزیابی تعادل ایستا و پویا استفاده شد. استقامت تنه با آزمون فلکشن 60 درجه و حس عمقی تنه با گونیامتر ارزیابی شد. گروه های تمرینی، تمرینات را به مدت 8 هفته انجام دادند. گروه کنترل به فعالیت روزانه خود پرداختند. از آزمون تحلیل کوواریانس برای مقایسه بین گروه های تجربی و کنترل استفاده شد. آنالیز آماری در نرم افزار SPSS نسخه 24 در سطح معنی داری 0/05 انجام شد.
نتایجنتایج نشان داد بین گروه های کنترل-پایدارسازی عصبی عضلانی پویا و کنترل-اتاگو در تعادل ایستا (0/001=p)، تعادل پویا (0/001=p و 0/005=p)، حس عمقی تنه (0/001=p) و استقامت تنه (0/001=p و p=0/003)تفاوت وجود داشت. همچنین بین دو گروه پایدارسازی عصبی عضلانی پویا-اتاگو در متغیرهای حس عمقی تنه (0/004=p) و استقامت تنه (0/002=p) تفاوت معنی داری مشاهده شد. اما این تفاوت در متغیر تعادل ایستا و پویا معنی دار نبود (0/05<p).
نتیجه گیرینتایج حاصل از این مطالعه نشان دهنده تاثیر تمرینات پایدارسازی عصبی عضلانی پویا با تاکید بر افزایش کنترل ناحیه مرکزی و اتاگو با اثر بخشی بر افزایش جریان حس عمقی بود که باعث بهبود تعادل، استقامت و حس عمقی تنه در سالمندان شده است. با توجه به تاثیرات مطلوب این تمرینات استفاده از آن ها جهت ارتقا سطح عملکردی سالمندان می تواند مثمر ثمر واقع شود.
کلید واژگان: پایدارسازی عصبی عضلانی پویا, اتاگو, تعادل, حس عمقی, سالمندان}Background and purposeThe present study was conducted to compare the effect of dynamic neuromuscular stabilization (DNS) exercises and Otago on balance, proprioception and trunk endurance of elderly women.
Methods45 elderly participants were divided into three groups: control, DNS, and Otago exercises, each consisting of 15 individuals. Sharpand-Romberg tests as well as standing and walking time were used to evaluate static and dynamic balance (DB). Trunk endurance was evaluated with a 60-degree flexion test and trunk proprioception with a goniometer. After evaluating the variables, the subjects of the training groups performed the exercises for 6 weeks. The control group did their daily activities. After the training program, a post-test was conducted, and statistical analysis was performed using SPSS version 24 software. The analysis of covariance and post hoc Bonferroni test were utilized to compare the research factors between the experimental and control groups at a significance level of 0.05.
ResultsThe results of the research showed that between the control group with DNS and the control group with Otago in static balance (p=0.001), DB (p=0.001 and p=0.005), trunk proprioception (p=0.001) and trunk endurance (p=0.001, p=0.003). Also, a significant difference was observed between the two groups of DNS-Otago in the variables of trunk proprioception (p=0.004) and trunk endurance (p=0.002). However, this difference was not significant in the field of static and DB (p>0.05).
ConclusionThe results of this study demonstrate the effectiveness of both DNS exercises and Otago in improving balance, endurance, and trunk proprioception in the elderly. These findings emphasize the importance of utilizing these exercises to enhance the functional level of older adults.
Keywords: Dynamic Neuromuscular Stabilization, Otago, Balance, Proprioception, Elderly} -
زمینه و هدف
هدف بررسی و مقایسه دو برنامه پیاده روی در آب و خشکی بر شاخص تعادل سالمندان دارای اضافه وزن بود.
روش بررسیتحقیق حاضر از نوع شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون بود. جامعه آماری شامل 64 سالمند در دسترس استان گیلان با دامنه سنی 65 تا 75 سال بودند. نمونه آماری توسط آزمون کوکران به تعداد 54 نفر به شیوه تصادفی ساده و در سه گروه پیاده روی در آب(18 نفر)، پیاده روی در خشکی و کنترل(18 نفر) تقسیم شدند. آزمون تی همبسته و آنالیز واریانس دوطرفه جهت ارزیابی مقادیر تعادل کلی، تعادل داخلی-خارجی،تعادل قدامی-خلفی در پیش آزمون و پس آزمون در نرم افزار SPSS ورژن 25 مورد ارزیابی قرار گرفت.
نتایجدر گروه پیاده روی در آب، شاخص تعادل کلی دارای اختلاف میانگین 0/22 و مقدار t (3/592)، شاخص تعادل داخلی-خارجی (فرونتال) دارای اختلاف میانگین 0/18 و مقدار t (3/633)، مقدار شاخص قدامی-خلفی (ساجیتال) دارای اختلاف میانگین 0/19 و مقدار t (3/501) در سطح معنی داری (0/05) بود. همچنین در گروه پیاده روی در خشکی مقدار شاخص تعادل کلی دارای اختلاف میانگین 0/11 و مقدار t (2/412)، تعادل فرونتال دارای اختلاف میانگین 0/14 و مقدار t(3/015)، تعادل ساجیتال دارای اختلاف میانگین (0/06) و مقدار t (2/006) و سطح معنی داری 0/05>P بود.
نتیجه گیریتمرینات پیاده روی در خشکی و تمرینات پیاده روی در آب با بهبود روند تعادل کلی، قدامی - خلفی، داخلی - خارجی در افراد سالمند دارای اضافه وزن همراه بوده است.
کلید واژگان: تمرین در آب, تمرین در خشکی, تعادل, سالمندان, پیاده روی}Background and AimTo investigate and compare two water and land walking programs on the balance index of overweight elderly people.
MethodsThe current research was quasi-experimental with a pre-test and post-test design. The statistical population included 64 seniors available in Gilan province aged 65 to 75 years. By Cochran's test, the statistical sample consisted of 54 people, and they were divided into three groups: 1. Walking in water (18 people), 2. Walking on land, 3. Control (18 people). Correlated t-test and two-way analysis of variance were evaluated to evaluate the values of overall balance, medial-lateral balance, and anterior-posterior balance in the pre-test and post-test in Spss version 25 software.
ResultsIn the water walking group, the overall balance index had a mean difference of 0.22 and t value (3.592), the medial-lateral balance index (frontal) had a mean difference of 0.18 and t value (3.633), the anterior-posterior index value (sagittal) had a mean difference of 0.19 and the t value (3.501) was at a significant level (0.05). Also, in the dry walking group, the overall balance index had a mean difference of 0.11 and t value (2.412), the frontal balance had a mean difference of 0.14 and t value (3.015), the sagittal balance had a mean difference of (0.06) and t value (2.006) and the significance level was P<0.05.
ConclusionWalking exercises on land and walking exercises in water have been associated with improving overall, anterior-posterior, and medial-lateral balance in overweight elderly people.
Keywords: Exercise In Water, Exercise On Land, Balance, Elderly, Walking} -
تحقیقات بسیار کمی درخصوص تحلیل محتوایی پژوهش های مرتبط با سالمندان انجام شده است. برای ارائه تصویری کلان از روند تحقیقات و فراهم کردن بینشی ساختارمند از جایگاه این موضوع، پژوهش حاضر با هدف تحلیل محتوایی نشریات علمی تربیت بدنی ایران در حوزه سالمندان انجام شد. این پژوهش از نوع کمی، با هدف کاربردی و مبتنی بر تحلیل محتوا و رویکردی توصیفی بود. جامعه آماری شامل پژوهش های سالمندی در نشریات علمی تربیت بدنی ایران از سال های 1372 تا 1399 بود. ابزار پژوهش، چک لیست محقق ساخته بود که روایی آن به تایید ده نفر از اساتید رسید و ضریب پایایی با فرمول هولستی برابر با 97/0 به دست آمد. تجزیه و تحلیل داده ها با نرم افزار SPSS انجام شد. یافته ها نشان داد که تعداد پژوهش های مرتبط با سالمندان 213 مورد است و بیشتر مقالات در نشریه رفتار حرکتی چاپ شده است. بیشترین موضوع با 30 درصد به فیزیولوژی ورزشی مربوط است. اکثر مقالات داده های کمی دارند و روش نیمه تجربی با 05/76 درصد و ابزار پروتکل تمرین با 22/81 درصد پرکاربردترین هستند. از نظر توزیع جغرافیایی، استان های تهران، چهارمحال و بختیاری و اصفهان بیشترین سهم را دارند. پژوهش های انجام شده در حوزه سالمندان در نشریات علمی تربیت بدنی ایران، به طور کامل ادبیات این موضوع را پوشش نمی دهند؛ بنابراین انجام تحقیقات متنوع با مشارکت همه نشریات ضرورت دارد.
کلید واژگان: تحلیل محتوا, تربیت بدنی, سالمندان, نشریات علمی}Very little research has been conducted on the content analysis of studies related to the elderly. This study aims to provide a comprehensive overview of the research landscape and offer structured insights into this area. The research focuses on the content analysis of Iranian journals of physical education in the context of elderly individuals. This quantitative, applied research is based on content analysis and adopts a descriptive approach. The statistical population includes geriatric research published in Iranian physical education journals from 1993 to 2021. The research tool is a researcher-developed checklist, validated by ten professors, with a reliability coefficient of 0.97 using the Holsti formula. Data analysis was carried out using SPSS software. The findings revealed 213 relevant studies, with the majority published in the Motor Behavior journal. The most prevalent topic, constituting 30% of the articles, pertains to sports physiology, while biomechanics and management topics are less frequently addressed. Nearly all articles (99%) have a practical purpose and predominantly feature quantitative data. The quasi-experimental method is the most commonly used (76.05%), with training protocols being utilized in 81.22% of cases. Non-random sampling is the most frequently employed method, accounting for 53.52% of cases. Geographically, Tehran, Chaharmahal and Bakhtiari, and Isfahan provinces have the highest publication shares. SPSS software (73.23%), one-factor analysis of variance, and Kolmogorov-Smirnov statistical methods are the most prevalent analytical tools used by researchers. The research conducted in Iranian physical education journals regarding the elderly does not comprehensively cover the literature in this domain. Consequently, to advance knowledge in this area, it is crucial to conduct diverse research across all regions, as well as to employ descriptive and qualitative methods more extensively. It is anticipated that over time, publications will increasingly address the challenges and opportunities faced by the elderly, adopting a more forward-looking approach in this field.
Keywords: Content Analysis, Elderly, Physical Education, Scientific Journals} -
هدف پژوهش حاضر، مطالعه تحلیلی آثار اجتماعی ورزش سالمندی در ایران بود. پژوهش حاضر، از نظر هدف کاربردی و از نظر شیوه اجرا به صورت کیفی بود. روش مورد استفاده در این پژوهش تیوری داده بنیاد است. جامعه آماری پژوهش حاضر را کلیه اساتید علوم ورزشی، اساتید جامعه شناسی، اساتید روانشناسی، مدیران شهرداری ها و پژوهشگرانی که دارای حداقل دو مقاله علمی پژوهشی در زمینه تحقیق تشکیل دادند. در پژوهش حاضر روش نمونه گیری نظری ترکیبی به صورت غیر احتمالی هدف دار تا رسیدن به اشباع نظری بود. بدین منظور 15 نفر به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شد. در این پژوهش از الگوی کدگذاری پارادایم، برای تحلیل داده های حاصل از نظریه داده بنیاد در قالب یک فرآیند کدگذاری سیستماتیک شامل سه مرحله باز، محوری و انتخابی استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد که آثار اجتماعی ورزش سالمندی، متشکل از دو مفهوم پیشگیری از آسیب های اجتماعی و توانمندسازی و امید به آینده می باشد. مقوله پیشگیری از آسیب های اجتماعی از دو مفهوم توسعه عوامل روانی سبک زندگی و تقویت مسایل فرهنگی و امنیتی شکل گرفت که به ترتیب از 10 نشانه و 3 نشانه تشکیل شد. مقوله توانمندسازی و امید به آینده نیز از دو مفهوم ارتقای سطح زندگی اجتماعی و افزایش سرمایه اجتماعی شکل گرفت که به ترتیب از 11 نشانه و 8 نشانه شکل گرفت. در یک نتیجه گیری کلی باید بیان کرد باید ورزش سالمندان را با هدف تعاملات اجتماعی، بهبود و حفظ ظرفیت های فردی سالمندان سوق داد که در نتیجه آن سازگاری بهتر سالمندان با شرایط مختلف زندگی ایجاد شود.
کلید واژگان: ورزش, سالمند, آثار اجتماعی, توانمندسازی, آسیب های اجتماعی}ObjectiveThe aim of the current research was to analyze the social effects of sports for the elderly in Iran.
MethodologyThe current research was applied in terms of its purpose and qualitative in terms of its execution method. The method used in this research is foundational data theory. The statistical population of this research is all sports science professors, sociology professors (due to their knowledge of the social issues of the elderly), psychology professors (due to their knowledge of the psychological issues of the elderly), municipal managers (due to providing more sports services to the elderly and being aware of the need general sports of the elderly) and researchers who have at least two scientific research articles in the field of research. In the current research, the method of combined theoretical sampling was targeted in a non-probabilistic manner until reaching theoretical saturation. For this purpose, 15 people were selected as research samples. In this research, the paradigm coding model was used to analyze the data obtained from grounded theory in the form of a systematic coding process including three open, central and selective stages.
FindingsThe results of the research showed that the social effects of exercise for the elderly consist of two concepts: prevention of social harms and empowerment and hope for the future. The category of prevention of social damages was formed from the two concepts of development of psychological factors of lifestyle and strengthening of cultural and security issues, which consisted of 10 signs and 3 signs, respectively. The category of empowerment and hope for the future was also formed from the two concepts of improving the level of social life and increasing social capital, which were formed from 11 signs and 8 signs, respectively.
ConclusionIn a general conclusion, it should be stated that sports for the elderly should be promoted with the aim of social interactions, improvement and preservation of the individual capacities of the elderly, and as a result, a better adaptation of the elderly to different life conditions will be created.Keywords: Sports, Elderly, Social Effects, Empowerment, Social Injuries
Keywords: Sports, elderly, Social effects, empowerment, social injuries} -
سالمندی دوره حساسی از زندگی است و توجه به کیفیت زندگی سالمندان به خصوص در شرایط بحرانی شیوع ویروس کرونا اهمیت زیادی دارد. هدف از تحقیق حاضر نقش ورزش در خانه در زمان شیوع ویروس کرونا بر وضعیت کیفیت زندگی سالمندان بود. پژوهش حاضر از نوع تحقیقات توصیفی پیمایشی است. جامعه آماری این تحقیق کلیه سالمندان بالای 60 سال استان خراسان شمالی بودند. نمونه گیری به صورت در دسترس انجام شد و تعداد نمونه های تحقیق 168 نفر بود. به منظور گردآوری داده های این تحقیق از پرسشنامه SF-36 استفاده شد. به منظور تجزیه و تحلیل آماری داده ها، آزمون کاموگروف اسمیرنوف و آزمون یومن ویتنی و فریدمن استفاده شد. تمام عملیات آماری با استفاده از نرم افزار Spss-22 در سطح معناداری 05/0≤ P انجام شد. سالمندان فعال نسبت به سالمندان غیرفعال در شاخص های مشکلات جسمانی، مشکلات عاطفی، محدودیت عملکرد بدنی، انرژی و سرزندگی، سلامت روانی، سلامت عمومی، و درد بدنی از کیفیت زندگی بالاتری برخوردار بودند، لیکن در شاخص عملکرد اجتماعی تفاوت معناداری مشاهده نشد. سلامت روانی و سلامت عمومی به عنوان مهمترین ابعاد کیفیت زندگی سالمندان شناخته شد. با توجه اهمیت فعال بودن افراد در دوران شیوع ویروس کرونا، ورزش کردن و فعالیت بدنی منظم می تواند در بهبود کیفیت زندگی سالمندان تاثیر بسزایی داشته باشد و لذا، پیشنهاد می شود که خانواده هایی که افراد سالمند دارند و نیز مراکز نگهداری سالمندان نسبت به تشویق سالمندان به انجام فعالیت های بدنی اقدام نمایند.
کلید واژگان: سالمندی, کیفیت زندگی, فعالیت بدنی. ویروس کرونا}Elderly is a critical period of life and it is very important to pay attention to the quality of life of the elderly, especially in critical situations of the outbreak of coronavirus. The aim of the present study was to investigate the role of home exercise during coronavirus outbreak on the quality of life of the elderly. The study is a descriptive research including a sample population of 168 elderly over 60 years old in North Khorasan province in Iran. Convenience sampling was performed. To obtain the required data, a Short Form-36 (SF-36) questionnaire was used. For statistical analysis, Kolmogorov- Smirnov (K-S) test and Mann–Whitney U test were used. All the statistical operations were done using SPSS Statistics 22 in significance level of P≤0.05. The results of study indicate the active elderly enjoyed a higher quality of life than the non-active ones considering indicators such as physical and emotional problems, physical performance limitations, and public health and pain. However, in terms of social function indicator, no significant difference was noted between them. Given the importance of people being active during the coronavirus outbreak, exercise and regular physical activity can have a significant impact on improving the quality of life of the elderly, and therefore, it is recommended that families with the elderly and nursing homes to encourage the elderly should engage in physical activity.
Keywords: Elderly, Quality Of Life, Physical Activity, Coronavirus} -
With the increase in the elderly population, the rate of their falls has also increased significantly and causes serious damage to the health of the elderly and society. Falling causes kinematic and kinetic changes in walking of the elderly. Ground reaction force (GRF) is often measured in gait and fall studies and analyzes and is considered as a criterion for walking evaluation. However, to date, no research has been done on the frequency content of GRF in elderly falls, which appears to be able to identify patterns leading to falls and injuries in the elderly. 22 active elderly women aged 65 to 75 years volunteered for this research. They were grouped into two groups of 11 people with and without a history of falling. The subjects walked along the designated path in the gate lab, the walking data was recorded with a force plate. The frequency content of GRF was extracted by fast Fourier transform (FFT) and MATLAB 2016 software. Results This study compared the frequency content of GRF during walking in elderly people with and without a history of falls. The results shown that F99.5% in the anterior-posterior direction and Fmed in the anterior-posterior direction in the fallen group were significantly higher than the non-fallen group. And it did not show any significant change in other trajectories and other variables. It was found that the fallers showed different frequency content. Performing GRF frequency content assessment has the potential to identify fall-related injuries in affected individuals.
Keywords: elderly, Frequency content, Gait, Ground Reaction Force, Walking} -
مقدمه و هدف
بافت چربی از مهمترین منابع سنتز و ترشح آدیپوکاین ها است. تغییر در محتوای این بافت می تواند تعادل را بهم زده و بدن را به سوی شرایط نامطلوب سوق دهد. هدف این مطالعه بررسی اثر تمرینات مقاومتی کل بدن بر سطوح سرمی فورین، آدیپولین و پروتیین واکنش پذیر C در مردان سالمند دارای اضافه وزن بود.
مواد و روش هادر این پژوهش نیمه تجربی، 30 مرد سالمند دارای اضافه وزن شرکت و به طور تصادفی به دو گروه تجربی و کنترل (15 نفره) تقسیم شدند. گروه تجربی به مدت 12 هفته، هر هفته 3 جلسه به مدت 60 دقیقه (به ترتیب 10 ، 40 و 10دقیقه گرم کردن، تمرین و سردکردن) تمرینات مقاومتی را انجام دادند. نمونه های خونگیری 48 ساعت قبل و بعد از دوره مداخله، برای سنجش سطوح سرمی فورین، آدیپولین و پروتیین واکنشگر C جمع آوری شد. اطلاعات با استفاده از آزمون کوواریانس و t زوجی در سطح معنی داری 0.05 تحلیل شدند.
یافته هاتمرینات TRX، باعث افزایش معنی دار در سطح سرمی فورین، آدیپولین و کاهش معنی دار در سطح سرمی پروتیین واکنشگر C در پس آزمون گروه تجربی نسبت به پیش آزمون شد (0.05>P). نتایج آزمون کوواریانس نشان داد که میزان شاخص فورین و آدیپولین در گروه تجربی نسبت به گروه کنترل افزایش و شاخص CRP کاهش معنی دار یافت (0.05>P).
بحث و نتیجه گیریبه نظر می رسد این نوع تمرینات بتواند در جهت کاهش بیماری های قلبی - عروقی و دیابت در افراد سالمند مفید باشد. همچنین با توجه به ارتباط این شاخص ها با اختلالات پیش دیابت و دیابت، می توانند به عنوان عوامل خطر یا نشانگر زیستی یاد کرد.
کلید واژگان: فورین, آدیپولین, CRP, سالمندان}Introduction and PurposeAdipose tissue is one of the most important sources of synthesis and secretion of adipokines. A change in the content of this tissue can disrupt this balance and lead the body to unfavorable conditions. The aim of this study was to investigate the effect of whole body resistance training on the serum levels of furin, adipoline and C-reactive protein in overweight elderly men.
Materials and MethodsIn this semi-experimental research, 30 overweight elderly men participated and were randomly divided into two experimental and control groups (15 people). The experimental group performed resistance exercises for 12 weeks, 3 sessions each week for 60 minutes (10, 40 and 10 minutes of warm-up, exercise and cool-down, respectively). Blood samples were collected 48 hours before and after the intervention period to measure the serum levels of furin, adipulin and C-reactive protein. Data were analyzed using covariance test and paired t test at a significant level of 0.05.
ResultsTRX exercises caused a significant increase in the serum level of furin, CRP, Adipoline and a significant decrease in the serum level of C-reactive protein (P≤0.05). in the post-test of the experimental group. The results of the covariance test showed that the amount of all three indicators in the experimental group decreased significantly compared to the control group (P≤0.05).
Discussion and ConclusionIt seems that this type of exercise can have an effect on the serum level of inflammatory and anti-inflammatory indicators in elderly people.
Keywords: furin, Adipulin, CRP, Elderly} -
مقدمه و هدفاز نشانه های رایج دوران سالمندی افزایش 2 تا 4 برابری سطوح سایتوکاین های پیش التهابی است. هدف از این مطالعه بررسی اثر یک دوره تمرینات TRX بر شاخص های قلبی و عروقی PTX3، CRP و IL-18 در مردان سالمند دارای اضافه وزن بود.مواد و روش هادر این پژوهش نیمه تجربی، 30 مرد سالمند دارای اضافه وزن شرکت کرده و به طور تصادفی به دو گروه تمرین TRX (15 نفر) و کنترل (15 نفر) تقسیم شدند. گروه تجربی به مدت 12 هفته و هر هفته 3 جلسه به مدت 60 دقیقه (10 دقیقه گرم کردن، 40 دقیقه تمرین و 10 دقیقه سرد کردن) تمرینات را انجام دادند. نمونه های خونی در دو مرحله پیش آزمون و 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین، جهت سنجش سطوح سرمی PTX3، CRP و IL-18 تحلیل شدند.یافته هاتمرینات TRX، موجب کاهش معنی دار در سطح سرمی PTX3، CRP و IL-18 گردید (0.05>P).بحث و نتیجه گیریبه نظر می رسد این نوع تمرینات بتواند در کاهش مارکرهای التهابی CRP و IL-18 در افراد سالمند موثر واقع شود. این تمرینات به عنوان یک عامل موثر در بهبود عوامل خطر قلبی - عروقی مرتبط با افزایش سن پیشنهاد می شود.کلید واژگان: PTX3, تمرینات TRX, CRP, IL-18, سالمندان}Introduction andPurposeOne of the common signs of old age is a 2-4 times increase in the levels of pro-inflammatory cytokines. The aim of this study was to investigate the effect of a course of TRX exercises on cardiovascular parameters PTX3, CRP, IL-18 in overweight elderly men.Materials and methodsIn this semi-experimental study, 30 overweight elderly men participated and were randomly divided into two TRX training groups (15 people) and control (15 people). The experimental group performed exercises for 12 weeks and 3 sessions each week for 60 minutes (10 minutes of warm-up, 40 minutes of training and 10 minutes of cooling down). Blood samples were collected in two pre-test stages and 48 hours after the last training session to measure the serum levels of PTX3, CRP and IL-18. The data were analyzed using covariance and paired t test at a significant level of P≤0.05.ResultsTRX exercises caused a significant decrease in serum levels of PTX3, CRP, IL-18 in the post-test of the experimental group (P≤0.05).Discussion andConclusionIt seems that this type of exercise can reduce inflammatory markers CRP and IL-18 in elderly people. These exercises are suggested as an effective factor in improving cardiovascular risk factors related to aging.Keywords: PTX3, TRX exercises, CRP, IL-18, Elderly}
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شدهاند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شدهاست. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که میخواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.