به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « Function of prose » در نشریات گروه « علوم انسانی »

  • سید مرتضی میرهاشمی، حبیب الله عباسی، الهام صالحی*
    رسانگی و انتقال پیام، اصلی ترین کارکرد نثر، به ویژه نثر تاریخی است؛ به همین سبب در آن باید از شگردهای بلاغی که دستیابی به این هدف را به تعویق می اندازد، کمتر استفاده شود؛ اما ازآن رو که در ادبیات فارسی، شعر وجه غالب ادبی به شمارمی رود و نثر تحت تاثیر آن قرار گرفته است، به ناچار از شگردهای مختلف ادبی که خاص شعر هستند، نیز بهره جسته است. حتی نثر تاریخی که وظیفه آن گزارش مستقیم تاریخ بدون دخالت احساسات شاعرانه است، نیز از این امر مستثنا نیست. تاآنجاکه برخی از مورخان به جای آنکه به وظیفه تاریخ نگاری خود وفادار بمانند و تنها به بازگوکردن وقایع تاریخی بپردازند، پیشه ادیبی درپیش گرفته اند و گویا به دبیر- مورخ تبدیل شده اند. یکی از شگردهای بلاغی موردتوجه مورخان «تمثیل» است. بیشتر پژوهش های انجام شده درباره تمثیل به حوزه شعر مربوط می شود و کمتر به حضور و چگونگی آن در نثر فارسی پرداخته شده است. این جستار با تکیه بر روش اسنادی- تحلیلی این شگرد ادبی را در متون مهم نثر تاریخی بررسی می کند تا شیوه تاریخ گویی نویسندگان این کتب را بسنجد و درنهایت این نتیجه را بیان خواهد کرد که نویسندگان متن های تاریخی از گونه های مختلفی از تمثیل با اهدافی گوناگون بهره می جویند که نه تنها به رسانگی متن آن ها آسیبی نمی رساند، بلکه در انتقال مفاهیم عینی به ذهن خواننده و بازگویی واقعیت های تاریخی به آنان کمک شایانی می کند.
    کلید واژگان: نثر تاریخی, کارکرد نثر, شگردهای بلاغی, گونه های تمثیل, تمثیل}
    Sayyed Morteza Mirhashemi, Habibollah Abbasi, Elham Salehi *
    Conveying the message to the reader is the main function of prose, especially a historical text. Therefore, such a text should use less rhetorical methods that hinder the achievement of this goal. However, since in Persian literature, poetry has been the dominant literary medium and prose has been influenced by it, prose has inevitably adopted various literary techniques that are specific to poetry. Even historical prose, whose job it is to report the history directly and without the intervention of poetic emotion, is no exception. Even some historians, instead of remaining faithful to their historiographical task and only recounting historical events, have adopted a literary tradition and have become literati-historians. One of the literary devices employed by such historians is “allegory.” So far, most researchers have studied the use of allegory in poetry, and have paid less attention to its presence in Persian prose. Thus, using a documentary-analytical method, this article examines this literary approach in the important texts of historical prose in order to evaluate the historiography of the authors of these books. It tries to demonstrate that the authors of historical texts use various forms of allegory and this does not prevent their texts from conveying their messages, but helps transmit objective concepts and retell historical facts to the reader.
    Keywords: Historical prose, Function of prose, Rhetorical approach, Types of allegory, Allegory}
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال