به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « grain yield » در نشریات گروه « اکولوژی »

تکرار جستجوی کلیدواژه «grain yield» در نشریات گروه «کشاورزی»
  • حنانه مهدی پور، بهنام کامکار*، رحمت عباسی، آسیه سیاهمرگویی
    اهداف

    این تحقیق با هدف بررسی اثر کاربرد سطوح کود نیتروژن و پیش کاشت گیاهان پوششی بر برخی صفات رویشی و عملکرد گیاه برنج انجام شد.

    مواد و روش ها

    آزمایش در طی دو سال زراعی 98-1397 و 99-1398 در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری به صورت کرت‏های خرد شده در قالب طرح پایه بلوک‏های کامل تصادفی در سه تکرار انجام شد. تیمارها شامل سظوح صفر، 120، 240، 320 و 400 کیلوگرم در هکتار نیتروژن در کرت‏های اصلی و انواع گیاهان پیش‏کاشت در چهار سطح (بدون گیاه پیش‏کاشت، کلزا، شبدر برسیم و چاودار) در کرت‏های فرعی قرار گرفت.

    یافته ها

    طبق نتایج، عملکرد برنج در زمان استفاده از پیش کاشت گیاه پوششی شبدر برسیم به طور معنی داری مطلوب تر از دیگر پیش کاشت های گیاهان پوششی بود. استفاده از کود نیتروژن در سطوح 320 و 400 کیلوگرم در هکتار سبب افزایش صفات رویشی، عملکرد و اجزای عملکرد از جمله شاخص سطح برگ و تعداد پنجه و در نهایت افزایش عملکرد شد. نتایج نشان داد که استفاده از گیاهان پوششی به ویژه بقولات علوفه ای مانند شبدر برسیم به صورت پیش کاشت و کاربرد کود نیتروژن به میزان320 تا 400 کیلوگرم در هکتار جهت کسب عملکرد مطلوب تر توصیه می-گردد.

    نتیجه گیری

    از آنجا که در بین دو سطح 320 و 400 کیلوگرم در هکتار در بسیاری از صفات اندازه گیری شده تفاوت زیادی وجود نداشت، بنابراین توصیه می شود از سطح 320 کیلوگرم در هکتار برای کوددهی مورد استفاده قرار گیرد.

    کلید واژگان: شاخص سطح برگ, شبدر برسیم, کود نیتروژن, گیاهان پوششی, عملکرد دانه}
    Hannaneh Mehdipour, ‌Behnam Kamkar *, Samaneh Hasanzadeh, Asieh Siahmarguee
    Background and Objective

    This study was performed to investigate the effect of nitrogen fertilizer levels and pre-planting of cover crops on some vegetative traits and yield of rice plants.

    Material and Methods

    This was conducted over 2017-2018 and 2018-2019, at the research farm of Sari University of Agricultural Sciences and Natural Resources. The experimental design employed a three-replicated split-plot arrangement within a randomized complete block design. The main plots involved five nitrogen consumption levels (0, 120, 240, 320, and 400 kg ha-1). The sub-plots included four types of pre-planted cover crops (no cover crop, canola, bersim clover, and rye).

    Results

    Based on the findings, employing berseem clover as a cover crop in pre-sowing resulted in a significantly more favorable rice yield than others. Nitrogen fertilizer at rates of 320- 400 kg ha-1 led to enhanced vegetative traits, yield, and various yield components, including leaf area index and tiller number, ultimately resulting in increased overall yield. Results revealed that planting bersim clover cover crop before planting rice, along with 320 kg ha-1 of urea fertilizer, leads to 41.5% higher yield compared to no fertilizer).).

    Conclusion

    Bersim clover stood out among the pre-planting cover crops, significantly enhancing many rice traits. Additionally, no significant difference was observed between urea fertilizer levels of 320 and 400 kg ha-1 in several measured traits. Thus, the integrated treatment of bersim clover cover crop and 320 kg ha-1 of urea fertilizer is recommended before planting rice.

    Keywords: Leaf Area Index, Bersim Clover, Nitrogen Fertilizer, Cover Crops, Grain Yield}
  • حمید جباری*، ابوالفضل فرجی، عباس فلاح طوسی، امیرحسین شیرانی راد، نادیا صفوی فرد، محمدباقر ولی پور، علی عبادی
    اهداف

    هدف آزمایش تعیین و شناسایی ارقام جدید جهت جایگزینی با ارقام قدیمی در دو اقلیم معتدل سرد (استان البرز) و معتدل گرم و مرطوب (استان گلستان) بود.

    مواد و روش ها

    آزمایش طی دو سال زراعی 97-1396 و 98-1397 در دو استان البرز و گلستان با استفاده از 14 رقم بهاره و 10 رقم زمستانه کلزا در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا شد.

    نتایج

    در منطقه گرگان، ارقام دی کی 7170، تراپر، هایولا 50، هایولا 401 و هایولا 420 با درجه روز فعال تجمعی کمتر برای آغاز گل دهی و شاخص های سطح برگ و سبزینگی بیشتر در مقایسه با رقم آرجی اس003 (شاهد) از پتانسیل عملکرد دانه بیشتری برخوردار بودند. در منطقه کرج، ژنوتیپ های زمستانه جدید و میان رس نفیس و لاین HL3721 با درجه روز فعال تجمعی کمتر برای آغاز گل دهی و طول دوره رشد، تعداد خورجین در بوته بیشتر، تعداد دانه در خورجین، وزن هزار دانه، شاخص سطح برگ و شاخص سبزینگی بیشتر (تفاوت معنی دار) در مقایسه با رقم اوکاپی (شاهد) از عملکرد دانه بیشتری برخوردار بودند.

    نتیجه گیری

    ارقام تراپر، هایولا 50 و دلگان با میانگین عملکرد دانه 2500 تا 3000 کیلوگرم در هکتار جهت کاشت در منطقه گرگان و رقم نفیس با میانگین عملکرد دانه 3200 تا 3300 کیلوگرم در هکتار جهت کاشت در منطقه کرج مناسب تشخیص داده شدند و جایگزین مناسبی به ترتیب برای ارقام قدیمی آرجی اس003 و اوکاپی شناخته شدند.

    کلید واژگان: ارقام بهاره, ارقام زمستانه, اقلیم, درجه روز رشد موثر و فعال تجمعی, عملکرد دانه, گل دهی}
    Hamid Jabbari *, Abolfazl Faraji, Abbas Falah Tosi, Amirhossein Shirani Rad, Nadia Safavi Fard, Mohammadbagher Valipour, Ali Ebadi
    Objectives

    The purpose of the experiment was to determine and identify new cultivars to replace them with old cultivars in two climates, cold-temperate (Alborz province) and humid warm-temperate (Golestan province).

    Materials and Methods

    The experiment was carried out during two years (2017-18 and 2018-19) in Alborz and Golestan provinces by using 14 spring and 10 winter rapeseed varieties in a randomized complete block design with three replications.

    Results

    In Gorgan region, cultivars DK 7170, Trapper, Hyola 50, Hyola 401 and Hyola 420 had more grain yield potential with lower ADD for the beginning of flowering and more leaf area index and SPAD index compared to RGS003 cultivar (control). In the Karaj region, the new and intermediate-maturing winter genotypes (Nafis and HL3721 line) had the higher seed yield due to less ADD for the beginning of flowering and the growth period duration, more silique per plant, and higher seeds per silique, thousand seed weight, leaf area index and SPAD index (significant difference) compared to okapi variety (control).

    Conclusion

    Trapper, Hyola 50 and Delgan cultivars with seed yield ranged from 2500 to 3000 kg.ha-1for planting in Gorgan region and Nafis cultivar with seed yield ranged from 3200 to 3300 kg.ha-1 for planting in Karaj region were recognized as suitable and high potential and good substitutes for the old RGS003 and Okapi cultivars, respectively.

    Keywords: Active, Effective Cumulative Growing Degree Days, Climate, Flowering, Grain Yield, Sprinng Cultivars, Winter Cultivars}
  • حسین نیستانی*، حمید عباس دخت، احمد غلامی
    به منظور مطالعه ی پتانسیل تولید و توان رقابتی گیاهان جو و ماشک در الگوی کشت مخلوط تحت تاثیر الگوهای مختلف کاشت و استفاده از کود نیتروژن، آزمایشی در سال زراعی 98-1397 در دو ایستگاه تحقیقاتی دیم سیساب و شیروان استان خراسان شمالی اجرا شد. نوع طرح آزمایشی بصورت اسپیلت پلات بر پایه طرح بلوک کامل تصادفی بود که فاکتور اصلی شامل کود نیتروژن در سه سطح (صفر، 50 و 100 کیلوگرم در هکتار) و فاکتور فرعی الگوهای مختلف کشت در پنج سطح (تک کشتی جو، تک کشتی ماشک، نسبت های افزایشی: 15، 30 و 45 افزایش تراکم ماشک به جو) و کشت از نوع درهم و افزایشی بود. نتایج نشان داد، بر اساس مقایسه میانگین اثر متقابل نیتروژن*اجزای کشت مخلوط بیشترین میزان خاکستر جو در تیمار کشت مخلوط 100:45 و در تیمار کودی 100 کیلوگرم نیتروژن حاصل شد در حالیکه کمترین مقدار این صفت مربوط به تیمارهای کشت مخلوط 100:15 و کشت خالص جو بود که در تیمار عدم استفاده از نیتروژن حاصل شد.. بر اساس نتایج مقایسه میانگین اثرات متقابل سه گانه بیشترین عملکرد دانه در کشت خالص جو و در تیمار نیتروژن 100 کیلوگرم (1675 کیلوگرم در هکتار) به دست آمد که مربوط به منطقه سیساب بود و کمترین آن در کشت مخلوط 100:30 و تیمار کودی 50 کیلوگرم نیتروژن (790 کیلوگرم در هکتار) که در منطقه شیروان به دست آمد شاخص نسبت برابری زمین در تیمار کشت مخلوط 100:45 و کود نیتروژن 50 کیلوگرم بیشترین مقدار (158/1=LER) را داشت که در منطقه شیروان حاصل شد؛
    کلید واژگان: پروتئین, جو, عملکرد دانه, کشت مخلوط, ماشک, نسبت برابری زمین}
    Hossein Neyestani *, Ha, Id Abbasdokht, Ahmad Agholami
    In order to study the production potential and competitive power of barley and vetch plants in the mixed cropping pattern under the influence of different planting patterns and the use of nitrogen fertilizer, an experiment was carried out in the 2017-2018 crop year in two research stations of Sisab and Shirvan in North Khorasan province. The type of experimental design was a split plot based on a randomized complete block design, the main factor including nitrogen fertilizer at three levels (0, 50 and 100 kg/ha)and the sub-factor of different cultivation patterns at five levels(barley monoculture, vetch monoculture, Incremental ratios:15, 30, and 45 increased the density of vetch to barley)and the cultivation was mixed and additive. The results showed that the highest amount of barley ash was obtained in the 45:100 mixed crop treatment and in the 100 kg nitrogen fertilizer treatment, while the lowest amount of this trait was in the 100:15 mixed crop treatments and the pure barley crop, which was in the no nitrogen treatment. Was obtained. The highest yield of barley seeds was obtained in the pure cultivation of barley and in the nitrogen treatment of 100 kg/ha (1675 kg/ha), that related to Sisab region and the lowest yield was obtained in the mixed crop of 100:45 and the nitrogen fertilizer treatment (790 kg/ha) that related to Shirvan region. The index of land equality ratio in mixed cropping treatment of 100:45 and nitrogen fertilizer 50 kg had the highest value (LER=1.158) which was obtained in Shirvan region.
    Keywords: Protein, Barley, Grain Yield, Intercropping, Vetch, Land Equality Ratio}
  • Afshin Charabeh, Hossein Heidari Sharifabad *, Seyed Mohammadjavad Mir Hadi, Ghorban Noor Mohammadi

    To investigate the effect of different levels of N-fertilizer in diverse-content irrigation and drought-stress on yield and yield components of various hybrids of corn, an experiment has been conducted for two years (2016-2017) as split plot based on a randomized complete block design with four replications at Natural Resource and Agricultural Research Station, Kermanshah Province, Western Iran located in West Eslamabad (63 km west of Kermanshah). The amount of water-requirement has been assigned as main plots in three levels including 100%, 80% and 60% of water-requirement as perfect, moderate- and extreme-stress levels, respectively. Different levels of N-fertilizer (in the form of urea) were determined based on results of soil-experiment consisting of suggested-amount equal to 170 Kg N ha-1, 30% higher than the suggested-amount (221 Kg N ha-1), 30% lower than the suggested-amount (119 Kg N ha-1), as well as corn hybrids (ksc260, ksc500, ksc703) were dedicated as subplots. In normal states, increasing N-fertilizer level of 119 Kg N ha-1 to 221 Kg N ha-1 improved these attributes, however, imposing drought-stress declined. While in stress-drought accompanied with increasing N-fertilizer from 119 Kg N ha-1 to 170 Kg N ha-1 improved these attributes. Meanwhile, the N-fertilizer effect has not been so important. The grain yield of ksc730 hybrid was higher than the others in the normal and moderate-stress, while reaction to N-fertilizer by ksc260 hybrid was better and led to more enhanced yield in the extreme drought-stress particularly accompanied via applying 221 Kg N ha-1.

    Keywords: Zea Mays L, Grain Yield, Yield Components, Drought Stress, N-Fertilizer Level}
  • Kwame Agyei Frimpong ∗, Robert Dunn, Amandine Noel, Christian Adler Phares, Emmanuel Abban-Baidoo, Martin Blackwell
    Purpose

    The study examines the efficacy of using recycled abattoir waste fertilizer as a sustainable nutrient input for crop Production.

    Method

    Two pot experiments were set up in a controlled environment room to examine biomass yields of ryegrass (Lolium perenne AberMagic), grain yields of spring wheat (Triticum aestivum KWS Cochise), and their micro and macronutrient uptakes, respectively, in an abattoir waste organomineral fertilizer amended soil compared to those treated with inorganic NPK fertilizer. Phosphorus was added at rates of 0, 25, 50, 100, 200, 300, 400, 500, 600, 800, 1000, and 1200 mg P kg-1 in a low P south-west England soil.

    Results

    Total biomass yields of ryegrass in the NPK treatments were higher at application rates greater than 800 mg P kg-1 soil compared with their corresponding abattoir waste organomineral fertilizer (ThalloTM) treatments. Total wheat dry grain weights increased with P addition rates in both the ThalloTM and NPK amended soils until the application rates exceeded 800 mg P kg-1 when the dry grain weights started to decline. Micronutrient concentrations in grass produced from ThalloTM fertilizer-amended soils were similar to those from their corresponding NPK fertilizer treatments.

    Conclusion

    This study demonstrated that if the ThalloTM is added at rates not exceeding 200 mg P kg-1 soil to 300 mg P kg-1 soil, it can serve as a sustainable and cost-effective alternative P source for ryegrass and wheat grain production. However, its application did not increase the micronutrient density of ryegrass or wheat grain any more than inorganic NPK additions.

    Keywords: Biomass, Grain Yield, Inorganic NPK Fertilizer, Micronutrient, Ryegrass, Spring Wheat, Thallotm}
  • مسعود گلستانی*
    اهداف
    هدف از این تحقیق بررسی روابط بین صفات در ژنوتیپ های مختلف کنجد و تعیین صفات موثر بر عملکرد دانه در شرایط عدم کاربرد و کاربرد اسید هیومیک بود.
    مواد و روش ها
    این آزمایش در دو شرایط عدم کاربرد اسید هیومیک (کنترل) و کاربرد اسید هیومیک (250 گرم در 1000 لیتر آب) در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در شهر ابرکوه اجرا شد. ژنوتیپ های کنجد شامل ورامین 2822، هلیل، دشتستان 2، دشتستان5، داراب 1، داراب 14، یزد، جیرفت 13 و صفی آباد بودند.
    یافته ها
    ضرایب همبستگی بین عملکرد دانه با صفات عملکرد بیولوژیک، شاخص برداشت، وزن هزار دانه، درصد روغن و پروتئین، تعداد شاخه فرعی و تعداد دانه در کپسول در هر دو شرایط آزمایش مثبت و معنی دار بود. با تجزیه رگرسیون گام به گام، صفات تعداد شاخه فرعی و وزن هزار دانه در شرایط کنترل و صفت تعداد دانه در کپسول در شرایط کاربرد اسید هیومیک وارد مدل رگرسیون شدند. در تجزیه علیت، تعداد شاخه فرعی در شرایط کنترل و تعداد دانه در کپسول در شرایط کاربرد اسید هیومیک بیشترین اثر مستقیم و مثبت را بر عملکرد دانه داشت. ژنوتیپ های مورد مطالعه با استفاده از تجزیه خوشه ای در سه گروه مجزا قرار گرفتند.
    نتیجه گیری
    صفت تعداد شاخه فرعی در شرایط کنترل و تعداد دانه در کپسول در شرایط کاربرد اسید هیومیک به عنوان یکی از مهم ترین صفات موثر بر عملکرد دانه در ژنوتیپ های کنجد بود. براساس نتایج تجزیه خوشه ای، ژنوتیپ های دشتستان2 و داراب14 برتر بودند و بنابراین می توان از این ژنوتیپ ها برای رسیدن به عملکرد بالا استفاده کرد
    کلید واژگان: تجزیه خوشه ای, تجزیه علیت, رگرسیون گام به گام, ضریب همبستگی, عملکرد دانه}
    Masoud Golestani *
    Background and Objective
    The objectives of this research were to evaluate the relationships between traits of different sesame genotypes and determine the most important traits affecting on the grain yield under control and humic acid application.
    Materials and Methods
    This experiment was carried out under control and humic acid application (250 gr humic acid per 1000 liter water). Each experiment was conducted using randomized complete block design with three replications in Abarkouh. Sesame genotypes were including Varamin 2822, Halil, Dashtestan 2, Dashtestan 5, Darab 1, Darab 14, Yazd, Jiroft 13 and Safi Abad.
    Results
    Grain yield under both conditions had significant positive correlation with biological yield, harvest index, 1000 seed weight, oil percentage, protein percentage, number of branches and number of seeds per capsule. By stepwise regression, number of branches and 1000 seed weight under control condition and number of seeds per capsule under humic acid application were entered to the stepwise regression model. The result of path analysis showed that number of branches under control condition and number of seeds per capsule under humic acid application had the most positive direct effect on grain yield. Studied genotypes using cluster analysis classified into three groups.
    Conclusion
    Number of branches under control condition and number of seeds per capsule under humic acid application was one of the most important traits in sesame genotypes. According to cluster analysis, Dashtestan 2 and Darab 14 were better genotypes and so these genotypes could be used for achieving to high yield in sesame..
    Keywords: Cluster analysis, Coefficient of correlation, Grain Yield, Path analysis, Stepwise regression}
  • NATIQ JAFAR ALI AL-KHAZALI, MOHAMMAD MIRZAEI HEYDARI*

    The present study was conducted in the agricultural year of 2022-2023 in the climatic conditions of Khorramabad city. The experiment was conducted as a basic design of randomized complete blocks with 3 replications. The treatments include N1: nano-nitrogen fertilizer, according to the soil test result and fertilizer recommendation, N2: nano-nitrogen fertilizer, according to the twice fertilizer recommendation, N3: nano-nitrogen fertilizer, half the fertilizer recommendation, N4: fertilizer Normal nitrogen chemical fertilizer with a concentration (90 Kg ha-1) and according to Cody's recommendation, N5: Normal nitrogen chemical fertilizer with a concentration (180 Kg ha-1) double the recommended N6 fertilizer: Normal nitrogen chemical fertilizer with a concentration (45 Kg ha-1) half of the recommendation Fertilizer, N7: combination of nitrogen fertilizer (half of nano nitrogen + half of normal nitrogen chemical fertilizer), control: no fertilizer. The results showed that the highest seed yield in N3, was 5767 Kg ha-1, and the lowest yield was 3383 Kg ha-1 in the control. The highest biological yield was obtained in N5 amount of 18632 Kg ha-1 and the lowest amount was obtained in the control of 10957 Kg ha-1. On the other hand, the increase in nitrogen fertilizer plays an important role in the growth of rice. Increasing the supply of nitrogen through fertilizer has improved the process of photosynthesis, and the absorption of nutrients, and as a result, increased the quantity and quality of yield. In general, the combination or use of nitrogen fertilizers and nitrogen nano-fertilizers in rice cultivation has led to improved growth, increased production, and improved product quality.

    Keywords: Keywords, Plant Height, Rice, Nitrogen, Nano Fertilizer, Growth, Grain Yield}
  • NASRIN SAFIAN, MOHAMMADREZA NADERIDARBAGHSHAHI *, HAMID REZA SALEMI, MASSOUD TORABI, ALI SOLEIMANI

    Drought stress is the most important abiotic factor which limits the growth and production of plants in arid and semi-arid regions. In order to investigate the effects of irrigation regimes (100, 80 and 60% of the plant's water requirement based on the Penman-Monteith method) on grain yield of sorghum (Payam and Kimia) and corn (704 and Maxima) cultivars under the hot and dry climate of Isfahan, a split plots experiment was carried out in the years 2018-2019 in randomized complete blocks design with three replications. Results showed that the highest index of chlorophyll and grain fat was obtained from cultivar 704 and in 100% of irrigation. Cultivar 704 produced the highest grain lignin under 60% and 80% irrigation regimes. Kimia cultivar produced more lignin compared to Payam cultivar. Payam cultivar produced the most yield and the highest plants under irrigation regimes of 100 and 80. Compared to Payam cultivar, Kimia showed more 1000 grains weight under different irrigation regimes. The harvest indices of Kimia and Payam cultivars showed significant decreases by increasing the drought. Different cultivars have different mechanisms to tolerate drought stress. As a drought tolerant plant, Sorghum was less damaged by stress than corn. Biochemical traits of plants can be used as stress resistance indicators in breeding programs and the selection of resistant cultivars.

    Keywords: Grain fat, harvest index, Drought stress, Grain yield, Grain lignin}
  • صادق وحدت مسعود، محمدعلی ابوطالبیان*

    به منظور بررسی اثر اسید هیومیک، بیوفسفات و کود فسفر بر خصوصیات کمی، کیفی و کارایی زراعی فسفر سویا (Glycine max L.) رقم هابیت، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در بهار و تابستان سال 1399 در همدان انجام شد. کود فسفر و بیوفسفات هرکدام در دو سطح مصرف و عدم مصرف و محلول پاشی اسید هیومیک در سه سطح 0، 2 و 4 گرم در لیتر (طی دو مرحله 15 و30 روز پس از سبز شدن به میزان 250 لیتر در هکتار)، عوامل این آزمایش بودند. نتایج نشان داد که در شرایط مصرف کود فسفر، کاربرد همزمان بیوفسفات و اسید هیومیک باعث افزایش ارتفاع بوته (2/19 درصد)، عملکرد زیستی (8/28 درصد) و تعداد غلاف در بوته (4/20 درصد) نسبت به عدم مصرف آن ها شد. مصرف چهار گرم در لیتر اسید هیومیک و بیوفسفات به ترتیب عملکرد دانه را 3/27 و 4/26 درصد و کارایی مصرف آب را 26 و 25 درصد افزایش داد. بالاترین درصد روغن دانه (21/23) با عدم مصرف فسفر و کاربرد همزمان چهار گرم در لیتر اسید هیومیک و بیوفسفات حاصل شد، درحالی که بیشترین درصد پروتیین دانه (3/51) در حضور فسفر، چهار گرم در لیتر اسید هیومیک در نبود بیوفسفات به دست آمد. مصرف توام بیوفسفات و اسید هیومیک نسبت به مصرف جداگانه بیوفسفات، چهار و دو گرم در لیتر اسید هیومیک به ترتیب باعث افزایش 1/21، 7/35 و 3/48 درصدی کارایی زراعی فسفر شد. بنابراین، مصرف همزمان اسید هیومیک و بیوفسفات افزایش عملکرد کمی و کیفی سویا را در پی دارد.

    کلید واژگان: تعداد غلاف در بوته, درصد پروتئین, درصد روغن, عملکرد دانه, کارایی مصرف آب}
    Sadegh Vahdat Masoud, Mohammad Ali Aboutalebian *
    Introduction

     One of the most important issues in improving the growth and increasing the yield of oil plants is proper nutrition and providing the nutrients needed by the plant during the growing season. Today, the use of biofertilizers in agriculture is considered as an effective way to reduce the consumption of chemical inputs to increase the quantitative and qualitative yield of plants, using beneficial soil microorganisms. Among these organisms, phosphate-solubilizing bacteria can be mentioned, which can increase the phosphorus uptake efficiency of plants. According to reports, humic acid is a stimulant of plant growth mainly by changing the root structure and growth dynamics, increases the root size, branching and its density.

    Materials and Methods

    A field experiment was conducted at the agricultural research station, Bu-Ali Sina University in 2020 growing season. The employed soybean cultivar was Habit. This factorial experiment was performed based on a randomized complete blocks design with three replications. Experiment factors were two levels of phosphorus fertilizer including application and non-application, biophosphate including inoculated and non-inoculated and foliar application of humic acid including 0, 2 and 4 g/l (during two stages of 15 and 30 days after emergence at the rate of 250 liters per hectare). In the present study, the interaction effect of humic acid and phosphate solubilizing biofertilizer was evaluated on phosphorus agronomic efficiency, water use efficiency, yield, yield components and quality characteristics of soybean. In this study, after checking the residual normality of the data, SAS software (Ver. 9.1) was used to analyze the variance of the data. Also to compare the means, Duncan's multiple range test at the level of 5% probability was used.

    Results and Discussion

        The results showed that with phosphorus fertilizer application, simultaneous use of biophosphate and humic acid increased plant height (19.2%), biological yield (28.8%) and number of pods per plant (20.4%) compared to the lack of biophosphate and humic acid conditions. For the treatment level of non-use of phosphorus fertilizer and use of biophosphate, foliar application of 4 g/l of humic acid compared to 2 g/l increased the biological yield of soybean by 13.9%. 1000-grain weight of soybeans in phosphorus fertilizer application conditions did not show a significant difference between humic acid levels, but in non-phosphorus fertilizer conditions, foliar application of 4 g/l of humic acid caused a significant increase in 1000-grain weight compared to non-humic acid treatment. It seems that the application of humic acid has strengthened the relationship of the plant with phosphate solubilizing bacteria. Also the number of grains per pod of soybean increased by 14.6% with the use of biophosphate and 16.8% with the foliar application of 4 g/l of humic acid compared to the conditions of no-application of any of them. Applicatin of 4 g/l of humic acid and application of biophosphate increased grain yield by 27.3% and 26.4%, respectively. The highest percentage of seed oil (23.21) was obtained in the absence of phosphorus fertilizer and simultaneous application of 4 g/l of humic acid and biophosphate, while the highest percentage of grain protein (51.3) was obtained in the presence of phosphorus fertilizer, 4 g/l of humic acid and no biophosphate. In the absence of available phosphorus in the soil, the application of biophosphate takes precedence over foliar application of humic acid. This is evident as, without biophosphate application, there was no significant difference in the percentage of seed oil across various levels of humic acid. When biophosphate and humic acid were used in combination, compared to the sole use of biophosphate, the individual application of 4 g/l and 2 g/l of humic acid increased phosphorus agronomic efficiency by 21.1%, 35.7%, and 48.3%, respectively. The results indicate that the combined use of biophosphate and foliar application of 4 g/l of humic acid, in comparison to their absence, improved the water use efficiency of soybean by 25% and 26%, respectively.

    Conclusion

    Therefore, simultaneous application of 4 g/l of humic acid and biophosphate can improve growth, yield and increase soybean phosphorus agronomic efficiency and water use efficiency. However, to achieve a higher percentage of seed oil, the use of 4 g/l of humic acid alone is recommended.

    Keywords: Grain oil percent, Grain protein percent, grain yield, pods number per plant, Water use efficiency}
  • داود امیدی نسب*، موسی مسکرباشی، افراسیاب قهفرخی راهنما
    اهداف

    پژوهش حاضر به ‏منظور شناخت و بررسی ویژگی‏ های مربوط به رشد و عملکرد و نیز سازگاری آفتابگردان به‏ خصوص در رابطه با شرایط کم ‏آبی، اجرا گردید.

    مواد و روش‏ها:

     این پژوهش به‏ صورت کرت‏های خرد شده در قالب طرح پایه بلوک‏های کامل تصادفی در سه تکرار و با دو عامل: آبیاری به‏ عنوان عامل اصلی و رقم به ‏عنوان عامل فرعی در مزرعه آزمایشی مرکز تحقیقات صفی‏ آباد انجام گرفت.

    یافته‏ ها: 

    بررسی میانگین‏ها نشان داد، تنش کم‏آبیاری شدید موجب کاهش 03/19 و 97/26، 34/24 و 08/45 درصد به‏ ترتیب در ارتفاع ساقه، قطر ساقه، قطر طبق و عملکرد بیولوژیک گردیده است. عملکرد و اجزاء عملکرد دانه ارقام آفتابگردان نیز تحت تاثیر تنش کم‏ آبیاری مورد بررسی قرار گرفتند و نتایج به‏ دست آمده نشان از کاهش 69/45، 94/49 و 50 درصدی، به ‏ترتیب در تعداد دانه در طبق، وزن دانه‏ ها در طبق و عملکرد دانه داشت. از سوی دیگر، درصد روغن دانه هم تحت تاثیر کم‏ آبیاری به‏ میزان 67/26 درصد کاهش پیدا کرد. رقم اسکار در تیمار شاهد با میانگین عملکرد دانه 34/5 تن در هکتار و رقم شکیرا در شرایط تنش کم‏ آبیاری شدید با میانگین عملکرد دانه 67/2 تن در هکتار، به ‏ترتیب بیش‏ترین و کم‏ترین عملکرد دانه در هکتار را تولید نمودند،

    نتیجه‏ گیری:

     علی‏رغم مقاومت نسبی آفتابگردان به تنش کم‏آبی، حداکثر عملکرد دانه در شرایط آبیاری نرمال تولید می‏گردد. در نهایت نیز ارقام فلیکس و لاباد با توجه به عملکرد دانه بالا و حفظ عملکرد در شرایط تنش کم‏آبیاری به‏ عنوان ارقام پر محصول و سازگار به منطقه دزفول و مناطق مشابه پیشنهاد می‏گردند.

    کلید واژگان: عملکرد دانه, درصد روغن, کم‏آبی, رقم, فلیکس, لاباد}
    Davoud Omidinasab *, Moosa Meskarbashee, Afrasiab Rahnama Ghahfarokhi
    Background and Objective

    this research was carried out in order to recognition and evaluate the characteristics related to growth and yield as well as the adaptation of sunflower especially in relation to dehydration conditions.

    Materials and Methods

    This research carried as a split plots in a randomized complete block design with three replication and with two factor: irrigation as the main factor and cultivar as sub - factor were performed in the experimental farm of Safiabad Research Center.

    Results

    Evaluation of means showed, severe irrigation low stress caused a decrease of 19.03, 26.97, 24.34 and 45.08 % respectively in stem height, stem diameter, head diameter and biological yield. Yield and grain yield components of sunflower cultivars also evalouation under the influence of low irrigation stress and the results show a decrease of 45.69, 49.94 and 50 %, respectively in number of grains/head, grain weight/head and grain yield. On the other hand, the percentage of grain oil decreased enough 26.67% under the influence of low irrigation. Oscar cultivar in control treatment with average grain yield of 5.34 t/ha and Shakira cultivar in severe irrigation low stress conditions with average grain yield 2.67 t/ha, respectively produced the highest and lowest grain yield/ha.

    Conclusion

    despite relative resistance sunflower dehydration stress, maximum grain yield is produced under normal irrigation conditions. Finally, Felix and Labad cultivars according to high grain yield and maintaining yield in conditions of low irrigation stress they are recommended as high yield and compatible cultivars in Dezful region and similar regions.

    Keywords: Grain Yield, Percentage oil, Dehydration, Cultivar, Felix, Labad}
  • حمید جباری*، حمیدرضا فنایی، فرناز شریعتی، حمید صادقی گرمارودی، محمد عباسعلی، امیرحسین امیدی
    اهداف

    پژوهش حاضر به منظور مقایسه تنوع ژنتیکی 158 ژنوتیپ خارجی و ایرانی گلرنگ با شش رقم زراعی گلرنگ ایرانی انجام شد.

    مواد و روش ها

    آزمایش در قالب طرح آگمنت در سه تکرار طی سال زراعی 97-1396 در ایستگاه تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی زهک شهرستان زابل انجام شد.

    یافته ها

    در تجزیه به مولفه های اصلی، مولفه اول عملکرد دانه و ماده خشک و مولفه دوم فنولوژی نام گرفت. براساس نتایج حاصله از ترسیم نمودار بای پلات ژنوتیپ-های آزمایشی به چهار گروه طبقه بندی شدند. گروه اول شامل ژنوتیپ های دیررس و پابلند، گروه دوم شامل ژنوتیپ هایی با عملکرد دانه و شاخص برداشت زیاد، گروه سوم شامل ژنوتیپ های دیررس با عملکرد دانه کم و گروه چهارم شامل ژنوتیپ های زودرس با عملکرد دانه و شاخص برداشت کم بودند. بیشترین عملکرد دانه را ژنوتیپ شماره 100 با مبدا نامشخص دارا بود (6044 کیلوگرم در هکتار) و ژنوتیپ های شماره 153 (مکزیک)، 169 (مکزیک)، 134 (کره شمالی)، 122 (لهستان)، 124 (نامشخص)، 130 (نامشخص) و 131 (کره شمالی) عملکرد دانه زیادی داشتند. مقایسه اورتوگونال 20 ژنوتیپ ایرانی در برابر 138 ژنوتیپ خارجی گلرنگ نشان داد که با وجود عدم اختلاف معنی دار از نظر ارتفاع بوته، میانگین عملکرد دانه، بیوماس و شاخص برداشت در ژنوتیپ های خارجی به طور معنی داری بیشتر از ژنوتیپ های ایرانی بود.

    نتیجه گیری

    نتایج بررسی تنوع ژنتیکی به وسیله تجزیه های آماری مختلف به خوبی قادر به تفکیک ژنوتیپ های گلرنگ بود و می توان از گروه بندی حاصل از روش های آماری بکار برده شده در این تحقیق در انتخاب ژنوتیپ های والدی مناسب جهت پیشرفت برنامه های به نژادی گلرنگ استفاده نمود.

    کلید واژگان: تجزیه بای پلات, تجزیه خوشه ای, دیررس, عملکرد دانه, گروه بندی}
    Hamid Jabbari *, HamidReza Fanaei, Farnaz Shariati, Hamid Sadeghi Garmarodi, Mohamad Abasali, AmirHasan Omidi
    Background and Objective

    The present study was conducted to compare the genetic diversity of 158 foreign and iranian safflower genotypes with six Iranian safflower cultivars.

    Materials and Methods

    The experiment was carried out in the Augment design with three replications during the 2017-17 at Zahak Agricultural and Natural Resources Research Station in Zabol county.

    Results

    In principal components analysis (PCA), the first component was named grain yield and dry matter and the second component was named phenology. Based on the results of biplot, genotypes were classified into four groups. The first group includes late matutity and tall genotypes, the second group includes genotypes with high grain yield and harvest index (HI), the third group includes late matutity genotypes with low grain yield and the fourth group includes early matutity genotypes with lowest grain yield and HI. Genotype No. 100 with unknown origin (6044 kg.ha-1) had the highest grain yield and genotypes No. 153 (Mexico), 169 (Mexico), 134 (North Korea), 122 (Poland), 124 (unknown), 130 (unknown) and 131 (North Korea) had high grain yield. The orthogonal comparison of 20 Iranian genotypes versus 138 foreign genotypes showed that no difference was observed for plant height, but in terms of grain yield, biomass and harvest index, foreign genotypes were significantly higher than Iranian genotypes.

    Conclusion

    Genetic diversity by different statistical analyzes was well able to differentiate safflower genotypes and can be used from grouping obtained from statistical methods for select appropriate parents genotypes in safflower breeding programs.

    Keywords: Biplot analysis, Cluster analysis, Grain Yield, Grouping, Late mature}
  • حامد نریمانی*، رئوف سید شریفی
    اهداف

    از راه کارهای مهم در کاهش اثرات ناشی از تنش خشکی در گیاه تریتیکاله استفاده از کودهای زیستی است. هدف از این مطالعه بررسی اثر ورمی کمپوست و میکوریزا بر مولفه های پرشدن دانه و انتقال ماده خشک تریتیکاله تحت شرایط دیم و آبیاری تکمیلی بود.

    مواد و روش ها

    آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه محقق اردبیلی در سال زراعی 1401-1400 اجرا شد. میانگین بارندگی حدود 300 میلی متر که بیش ترین آن در بهار و زمستان متمرکز شده است. فاکتورهای مورد بررسی شامل سطوح آبیاری (عدم آبیاری یا کشت دیم، آبیاری تکمیلی در مراحل آبستنی و سنبله دهی) و کاربرد کودهای زیستی (عدم کاربرد کودهای زیستی، کاربرد ورمی کمپوست، میکوریزا، کاربرد توام ورمیکمپوست و میکوریزا) بود.

    یافته ها

    نتایج نشان دادند که کاربرد میکوریزا و ورمی کمپوست و آبیاری تکمیلی در مرحله آبستنی موجب افزایش وزن و حجم ریشه (به ترتیب 53/6 و 45/49 درصد)، حداکثر وزن دانه، سرعت و طول دوره پرشدن دانه (به ترتیب 54/04، 19/84 و 21/99 درصد)، عملکرد دانه (48/66 درصد)، فتوسنتز جاری (109/68 درصد) و سهم این فرآیند در عملکرد دانه (41/14 درصد) و کاهش انتقال ماده خشک از اندام هوایی و ساقه و سهم این فرآیندها در عملکرد دانه (به ترتیب 32/72، 33/55، 97/14 و 98/49 درصد) نسبت به شرایط دیم و عدم کاربرد کودهای زیستی شد.

    نتیجه گیری

    کاربرد میکوریزا و ورمی کمپوست و آبیاری تکمیلی در مرحله آبستنی می تواند عملکرد تریتیکاله را در شرایط دیم به واسطه بهبود فتوسنتز و مولفه های پرشدن دانه افزایش دهد.

    کلید واژگان: سرعت پر شدن دانه, عملکرد دانه, فتوسنتز جاری, کودهای زیستی, وزن ریشه}
    Hamed Narimani *, Raouf Seyed Sharifi
    Background & Objective

    One of the important ways to reduce the effects of drought stress is the use of biofertilizers in triticale plant. The aim of this study was to investigate the effect of vermicompost and mycorrhiza on grain filling components and dry matter remobilization of triticale under rainfed and supplementary irrigation conditions.

    Methods & Materials: 

    An experiment as factorial was conducted based on randomized complete block design with three replications at the research farm of University of Mohaghegh Ardabil during 2022. Average rainfall was about 300 mm that most rainfall concentrated between winter and spring. The experimental factors were included irrigation levels (no irrigation as rainfed, supplementary irrigation at heading and booting stages) and application of biofertilizers (no application biofertilizers, application of vermicompost, Mycorrhiza, both application vermicompost and Mycorrhiza).

    Results

    The results showed that the application of mycorrhizae and vermicompost and supplementary irrigation at booting stage increased root weight and volume (53.6 and 45.49%, respectively), maximum of grain weight, grain filling rate and period (54.04, 19.84 and 21.99% respectively), grain yield (48.66%), current photosynthesis (109.68%) and contribution of its in grain yield (41.14%) and decreased of dry matter remobilization from shoot and stem and contribution of them in grain yield (32.72, 33.55, 97.14 and 98.49% respectively) in comparison with no application of biofertilizers under rainfed condition.

    Conclusion

    It seems that the application of mycorrhizae and vermicompost and supplementary irrigation at booting stage can increase the yield of triticale in rainfed condition due to improving photosynthesis and grain filling components.

    Keywords: Bio fertilizers, current photosynthesis, Grain filling rate, Grain Yield, Root weight}
  • جلیل شفق کلوانق*، مینا امانی، پیوند صمیمی فر، عادل دباغ محمدی نسب، یعقوب راعی

    ارزیابی، شناسایی و حفاظت از اکوتیپ های بومی گیاهان دارویی به عنوان میراث بشری، یک ضرورت است. لذا، جمع آوری گیاهان دارویی زراعی و ارزیابی اکولوژیکی اکوتیپ های بومی آن ها و معرفی اکوتیپ های سازگار برای کشاورزان، اهمیت زیادی دارد. در همین راستا، به منظور ارزیابی صفات زراعی 49 اکوتیپ بالنگوی شهری (قره زرک) جمع آوری شده از مناطق مختلف کشور، پژوهشی در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 3 تکرار و طی سال های 95 و 96 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه تبریز اجرا گردید. بیشترین ارتفاع بوته مربوط به اکوتیپ شماره 6 (توده محلی کلوانق 5) با میانگین 41/13 سانتی متر، بیشترین تعداد برگ در ساقه اصلی با میانگین 30/14 برگ در اکوتیپ شماره 23 (توده محلی تبریز 4)، بیشترین شاخص کلروفیل برگ مربوط به اکوتیپ شماره 49 (توده بومی روستای نظیرلو و درویش بقال) با میانگین 36/04 و بالاترین شاخص سطح برگ مربوط به اکوتیپ شماره 20 (توده بومی محلی کلوانق 11) با میانگین cm2  2/89 بود. بیشترین عملکرد دانه تک بوته مربوط به اکوتیپ شماره 25 (توده محلی روستای تازه کند 1 هریس) با میانگین 1/05 گرم بود. نتایج نشان داد که اکوتیپ های شماره 7 (کلوانق 6) و 14 (تبریز 3) با بالاترین عملکرد بیولوژیکی به منظور تامین علوفه می تواند مورد توجه قرار بگیرد.

    کلید واژگان: اکوتیپ, شاخص سطح برگ, شاخص کلروفیل, عملکرد بیولوژیکی, عملکرد دانه}
    Jalil Shafagh- Kolvanagh*, Mina Amani, P. Samimifar, A. Dabbagh-Mohammadi-Nasab, Y. Raee

    Evaluation, identification, and conservation of native ecotypes of medicinal plants as human heritage are essential. Therefore, collecting and evaluating native ecotypes, as well as introducing adaptive ecotypes, are important for farmers. In order to evaluate the agricultural characteristics of 49 ecotypes of the dragon's head collected from different regions of the country, a randomized complete block design with three replications was applied at the research farm of the Faculty of Agriculture at Tabriz University. The tallest plant was associated with the ecotype number 6 (Kolvanagh 5), with an average of 41.13 cm. The ecotype number 23 exhibited the highest number of leaves on the main stem, with an average of 30.14 leaves. The highest chlorophyll index was associated with ecotype number 49 (Nazirlo and Darwish Bakal villages), averaging 36.04. The highest leaf area index was associated with ecotype No. 20, averaging 2.89 cm2. The highest seed yield of a single plant was associated with ecotype number 25 (the local population of Taze Kand 1 Haris village), averaging 1.05 g. The findings indicate that ecotypes No. 7 (Kolvanagh 6) and 14 (Tabriz 3), which exhibited the highest biological performance, could be used for fodder production.

    Keywords: Biological yield, Chlorophyll index, Ecotypes, Grain yield, Leaf area index}
  • Nurlan Serekpayev, Nurbolat Mukhanov, Almas Kurbanbayev, Balzhan Akhylbekova *

    The right planting density and the optimal number of seeds introduced during sowing play a crucial role in ensuring the efficient production of lentils. This factor significantly affects the process of culture rooting, the ability of plants to absorb solar radiation, the development of vegetation cover, as well as the level of infection with harmful insects, pests, and diseases. The purpose of this study was to investigate the influence of seeding rates on the formation of plant biomass and yield at different sowing dates. The object of the study was an early-ripening variety of lentils, i.e., Shyraily. One-Way ANOVA was used to study the impact of sowing dates (May 10, May 20, May 30) and seeding rates (1.0 million, 1.3 million, 1.6 million germinating seeds per ha) of lentils on plant biomass and yield. According to the results of two-year studies, the maximum yield of lentil grain was formed when sowing on May 30 and at a seeding rate of 1.3 million germinating seeds per ha – 11.5 c/ha. It was found that the greater the density of the plants, the higher the yield of lentil grain.

    Keywords: Lentils, Agrotechnical techniques, Sowing dates, Seeding rate, Sowing methods, Grain yield}
  • مژگان شکری، علیرضا یدوی*، امین صالحی، محسن موحدی دهنوی، راضیه کرمی
    اهداف

    آزمایش به منظور بررسی تاثیر منابع مختلف کود نیتروژن بر عملکرد و اجزای عملکرد کتان روغنی رقم نورمن انجام شد.

    مواد و روش ها

    آزمایش در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 13 تیمار در 3 تکرار در فروردین ماه 1392 در مزرعه دانشگاه یاسوج انجام شد. تیمار های آزمایش شامل: 1T-شاهد (بدون مصرف کود)، 2T-کاربرد 90 کیلوگرم در هکتار اوره، 3T-کاربرد 10 تن در هکتار ورمی کمپوست، 4T-کاربرد 5 تن در هکتار ورمی کمپوست، 5T-کاربرد کود بارور1 (حاوی ازتوباکتر (100 گرم در هکتار) 6T- کاربرد کود زیستی نانو ذرات عناصر روی، مس، آهن + باکتری های تثبیت کننده نیتروژن (1 کیلوگرم در هکتار)، 7T- کاربرد 45 کیلوگرم در هکتار اوره + 5 تن درهکتار ورمی کمپوست ، 8T-کاربرد 45 کیلوگرم در هکتار اوره + کود زیستی بارور1، 9T-کاربرد 45 کیلوگرم در هکتار اوره + کود نانو، 10T-کاربرد 5 تن در هکتار ورمی کمپوست + کود نانو، 11T-کاربرد 5 تن در هکتار ورمی کمپوست + کود زیستی بارور1، 12T-کاربرد 45 کیلوگرم در هکتار اوره+ 5 تن در هکتار ورمی کمپوست + کود زیستی بارور1، 13T-کاربرد 45 کیلوگرم در هکتار اوره+ 5 تن در هکتار ورمی کمپوست + کود نانو.

    یافته ها

    نتایج نشان دادند که تیمارهای مختلف کودی نسبت به شاهد بد.ن مصرف کود افزایش معنی داری در صفات مورفولوژیک، عملکرد و اجزا عملکرد، عملکرد بیولوژیک، عملکرد روغن و درصد پروتیین دانه کتان روغنی ایجاد نمودند.

    نتیجه گیری

    تیمار تلفیقی 45 کیلوگرم در هکتار اوره + 5 تن در هکتار ورمی کمپوست + کود نانو نقش قابل ملاحظه ای در افزایش عملکرد و اجزای عملکرد کتان روغنی داشتند.

    کلید واژگان: عملکرد دانه, کتان روغنی, کود نانو, نیتروژن, ورمی کمپوست}
    Mozhgan Shokri, Alireza Yadavi *, Amin Salehi, Mohsen Movahhedi Dehnavi, Razieh Karami
    Background and Objective

    The experiment was performed to investigate the effect of different sources of nitrogen fertilizer on yield and yield components of linseed Norman variety.

    Materials and Methods

    The experiment was conducted in the form of a randomized complete block design with 13 treatments in 3 replications in April 2012 in farm of Yasouj university. Experimental treatments during : T1-control (without fertilizer application), T2- application of 90 kg.ha-1 urea, T3- application of 10 tons.ha-1 of vermicompost, T4- application of 5 tons.ha-1 of vermicompost, T5- application of Barvar1 biofertilizer (containing sAzotobacter (100 g.ha-1) T6- application of biofertilizer nanoparticles of zinc, copper, iron and nitrogen-fixing bacteria (1 kg.ha-1), T7- application of 45 kg.ha-1 urea + 5 tons.ha-1 of vermicompost, T8- application of 45 kg.ha-1 of urea + Barvar1 biofertilizer, T9- application of 45 kg.ha-1 of urea + nano biofertilizer, T10- application of 5 tons.ha-1 of vermicompost + nano biofertilizer, T11- application of 5 tons.ha-1 of vermicompost + Barvar1 biofertilizer, T12- application of 45 kg.ha-1 of urea + 5 tons.ha-1 of vermicompost + biofertilizer Barvar1, T13- application of 45 kg.ha-1 of urea + 5 Tons.ha-1 of vermicompost + nano biofertilizer.

    Results

    The results showed that different fertilizer treatments caused a significant increase in morphological traits, yield and yield components, biological yield, oil yield and protein percentage of linseed compared to the control.

    Keywords: Grain Yield, Linseed, Nano fertilizer, Nitrogen, Vermicompost}
  • سید امیررضا موسوی، کاظم قاسمی گلعذانی*
    اهداف
    با توجه به محدودیت آب در ایران و استفاده گسترده ذرت در تغذیه انسان و دام، در این پژوهش اثر سطوح سالیسیلیک اسید روی برخی صفات مورفولوژیکی و محصول دانه این گیاه زراعی تحت تنش خشکی در مراحل زایشی مورد ارزیابی قرار می گیرد.
    مواد و روش ها
    یک آزمایش مزرعه ای به صورت اسپلیت پلات بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در سال 1399 اجرا گردید تا اثر محلول پاشی سالیسیلیک اسید (0، 1، 2 و 3 میلی مولار) بر صفات مورفولوژیکی، اجزای محصول و محصول دانه ذرت تحت تیمارهای آبیاری معمول و قطع آبیاری در مراحل زایشی مورد بررسی قرار گیرد. سطوح آبیاری و محلول پاشی سالیسیلیک اسید به ترتیب در کرت های اصلی و فرعی قرار گرفتند.
    یافته ها
    نتایج نشان داد که قطع آبیاری از آغاز گلدهی تا رسیدگی سبب افت میانگین ارتفاع بوته، طول بلال، تعداد دانه در بلال و بوته، وزن هزار دانه، محصول دانه، وزن بوته و شاخص برداشت شده است. محلول پاشی سالیسیلیک اسید به-ویژه با غلظت 3 میلی مولار موجب افزایش میانگین اغلب این صفات و نیز وزن هزار دانه شد که منجر به بهبود محصول دانه در واحد سطح گردید. وزن هزار دانه، شاخص برداشت، وزن بوته، طول بلال، تعداد دانه در بوته و بلال بیشترین همبستگی مثبت را با محصول دانه ذرت داشتند.
    نتیجه گیری
    تامین آب در مرحله پر شدن دانه برای دست یابی به محصول بیشتر در ذرت ضروری است. محلول پاشی 3 میلی مولار سالیسیلیک اسید تیمار برتر برای افزایش محصول دانه ذرت در شرایط آبیاری معمول و محدود بود.
    کلید واژگان: ارتفاع بوته, تنش خشکی, تنظیم کننده رشد, ذرت, محصول دانه}
    Seyyed Amirreza Mousavi, Kazem Ghassemi-Golezani *
    Background and objectives
    Due to the water limitation in Iran and the widespread use of maize in human and animal feeding, this research was carried out to evaluate the effects of different salicylic acid levels on some morphological traits and grain yield of this crop under drought stress during reproductive stages.
    Materials and Methods
    A field experiment was conducted as a split-plot based on a randomized complete block design with three replications in 2020 to investigate the effect of salicylic acid (SA) levels (0, 1, 2 and 3 mM) on morphological traits, grain yield and yield components of maize under normal irrigation and irrigation disruptions at reproductive stages. Irrigation and SA levels were assigned to the main and sub plots, respectively.
    Results
    The results revealed that irrigation disruptions from initial flowering up to maturity caused a significant decrease in the mean plant height, ear length, grains per ear and plant, 1000-grain weight, grain yield, plant biomass and harvest index. Foliar spray of salicylic acid, especially with 3 mM concentration increased most of these traits as well as 1000-grain weight, leading to an improvement in grain yield per unit area. The 1000-grain weight, harvest index, plant biomass, ear length, grains per plant and ear had the highest positive correlation with grain yield of maize.
    Conclusion
    Water supply during grain filling stage is necessary to obtain a higher yield in maize. Foliar application of 3 mM salicylic acid was the superior treatment for increasing maize yield under normal and limited irrigation conditions.
    Keywords: Plant Height, Drought Stress, growth regulator, Maize, Grain Yield}
  • علیرضا خداشناس*
    اهداف

    هدف از این تحقیق بهبود تولید در مزارع دیم از طریق انتخاب رقم ها و تراکم بذر جو دیم در شرایط کشت انتظار مناطق سرد بود.

    مواد و روش ها

    آزمایش طی دو سال زراعی 1399-1397 در استان خراسان شمالی به صورت کرت های یک بار خردشده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار به اجرا درآمد. در این آزمایش رقم های جو بهاره و زمستانه به عنوان کرت اصلی و پنج تراکم 150، 200، 250، 300 و 350 بذر در مترمربع به عنوان کرت فرعی مورد ارزیابی قرار گرفتند.

    یافته ها

    رقم های بهاره همخوانی بهتری برای وقوع مرحله حساس نموی گرده افشانی با دوره مطلوب گلدهی از نظر دما نشان دادند. نتایج نشان داد که در سال اول با وجود برتری عملکرددانه رقم های بهاره این تفاوت معنی دار نبود اما در سال دوم رقم بهاره ماهور با 2393 کیلوگرم در هکتار بیشترین و جو زمستانه آرتان با 1810 کیلوگرم در هکتار کمترین عملکرددانه را نشان دادند که حاکی از برتری 2/32 درصدی عملکرددانه رقم ماهور نسبت به رقم آرتان بود. در هر دو سال اجرای آزمایش تراکم های بذر بالاتر (250، 300 و 350 بذر در مترمربع) حداکثر عملکرددانه را نشان دادند و بر تراکم های بذر کمتر (150 و 200 بذر در مترمربع) برتری عملکرد معنی داری داشتند.

    نتیجه گیری

    برای کشت انتظار در مناطق سرد، رقم های جو بهاره نظیر خرم، بهدان و ماهور مناسب هستند. تراکم بذر مطلوب برای کشت در شرایط انتظاری دیم 350-250 بذر در مترمربع خواهد بود.

    کلید واژگان: مراحل نمو, جو, مناطق سرد, عملکرددانه, گرده افشانی}
    Alireza Khodashenas *
    Background & Objective

    The aim of this research was improvement of dryland farms production by selecting of cultivars and suitable seed density of dryland barley cultivars under entezar conditions of cold regions.

    Material & Methods

    An experiment was carried out during 2019-2020 in North Khorasan province in the form of split plots in a completely randomized block design with three replications. Dryland spring and winter barley cultivars were evaluated as main plot and five densities of 150, 200, 250, 300 and 350 seeds per square meter were evaluated as sub-plots.

    Results

    Spring cultivars showed better matching for entezar conditions. The results showed that in the first year, despite the superiority of grain yield of spring cultivars, this difference was not significant, but in the second year, spring Mahoor cultivar with 2393 kg / ha showed the highest and Artan winter barley with 1810 kg / ha showed the lowest grain yield, which indicated superiority of 32.2% in grain yield of Mahoor compared to Artan. Higher seed densities (250, 300 and 350 seeds/m2) showed maximum grain yield and were significantly superior to lower seed densities (150 and 200 seeds/m2).

    Conclusion

    According to the results, for entezar cultivation in cold area, spring barley cultivars such as Khorram, Behdan and Mahoor are suitable however, facultative Nader cultivar also had acceptable grain yield in these conditions and can replace spring cultivars if necessary to escape severe cold damage. Desirable seed density of barley cultivars for sowing in dryland entezar conditions will be 250-350 seeds/m2.

    Keywords: Barley, Developmental stages, cold regions, Grain Yield, pollination}
  • مهرداد محلوجی*، سیاوش برده جی، سعید عمرانی
    اهداف

    این آزمایش به منظور بررسی اثرات تنش خشکی و کود نیتروژن بر عملکرد، اجزای عملکرد و برخی ویژگی های فیزیولوژیک چهار رقم گندم انجام شد.

    مواد و روش ها

    آزمایش به صورت کرت های دوبار خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه صنعتی اصفهان انجام شد. فاکتورهای آزمایش شامل دو رژیم آبیاری (آبیاری 100 و 50 درصد نیاز آبی گیاه به ترتیب برای شرایط بدون تنش و تنش خشکی)، دو سطح کود نیتروژن (مقدار موجود در خاک و استفاده از 150 کیلوگرم اوره در هکتار) و ارقام گندم (پیشتاز، بهار، سپاهان و استار) بود.

    یافته ها

    تنش خشکی با کاهش محتوای کلروفیل a، b، کاروتنوییدها و محتوای نسبی آب برگ و همچنین افزایش میزان نشت یونی سبب کاهش معنی دار عملکرد دانه و عملکرد زیست توده شد. استفاده از نیتروژن در شرایط آبیاری بدون تنش، عملکرد دانه و عملکرد زیست توده را به طور معنی داری افزایش داد ولی در شرایط تنش خشکی سبب افزایش زیست توده و کاهش عملکرد دانه شد. در این آزمایش رقم پیشتاز بیشترین عملکرد دانه (4710 کیلوگرم در هکتار)، و رقم استار بیشترین میزان زیست توده (11639 کیلوگرم در هکتار) را داشتند. همچنین بیشترین عملکرد دانه و زیست توده در کلیه ارقام در تیمار آبیاری بدون تنش و استفاده از نیتروژن مشاهده شد.

    نتیجه گیری

    استفاده از نیتروژن جهت افزایش عملکرد وابسته به میزان آب در دسترس گیاه می باشد و در شرایط تنش خشکی استفاده از نیتروژن نه تنها راهکار مناسبی جهت کاهش تاثیر تنش و کاهش عملکرد ناشی از آن نیست بلکه سبب تشدید تنش و کاهش عملکرد دانه در ارقام گندم مورد مطالعه شد.

    کلید واژگان: زیست توده, شاخص برداشت, عملکرد دانه, کلروفیل, نشت یونی}
    Mehrdad Mahlooji *, Siavash Bardehji, Saeid Omrani
    Background and Objective

    This experiment was performed to investigate the effects of drought stress and nitrogen fertilizer on yield, yield components and some physiological characteristics of four wheat cultivars.

    Materials and Methods

    The experiment was carried out in double split plots in a randomized complete block design with three replications in the research farm of Isfahan University of Technology. Experimental factors include two irrigation regimes (irrigation 100 and 50% of plant water requirement for normal and drought stress, respectively), two levels of nitrogen fertilizer (soil content and use of 150 kg urea per hectare) and wheat cultivars (Pishtaz, Bahar, Sepahan and Star).

    Results

    Drought stress decreased grain and biomass yield by decreasing the content of chlorophyll a, b, carotenoids and leaf relative water content as well as increasing the amount of ion leakage. The use of nitrogen under normal irrigation conditions increased grain and biomass yield, but under drought stress conditions increased biomass and decreased grain yield. Pishtaz cultivar had the highest grain yield (4710 kg / ha), and Star cultivar had the highest amount of biomass (11639 kg / ha). Also, the highest grain and biomass yield were observed in normal irrigation and nitrogen treatment.

    Conclusion

    The use of nitrogen to increase yield depends on the amount of water available to the plant, and under drought stress conditions, the use of nitrogen is not only a good way to reduce the impact of water stress and yield, but also intensify stress and reduce grain yield of studied wheat cultivars.

    Keywords: Biomass, Chlorophyll, Harvest Index, Grain Yield, Ion Leakage}
  • محمدحسن علی پور*، عادل دباغ محمدی نسب، محمدرضا شکیبا، روح الله امینی، محمدرضا ساریخانی
    اهداف

    هدف ازاین تحقیق، ارزیابی کلروفیل، عملکرد واجزای عملکرد دانه لوبیا چیتی درالگوهای کشت مخلوط با روناس در طی سه سال رشدی روناس بود.

    مواد و روش ها

    پژوهش درسه سال زراعی طی سالهای 1397-1399 در مزرعه تحقیقاتی جهادکشاورزی درشهرستان ورزقان اجرا شد.آزمایش در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار وتیمارها شامل شش الگوی کشت خالص ومخلوط بصورت کشت خالص لوبیا - کشت خالص روناس - الگوی کشت مخلوط (1 روناس : 2 لوبیا) -الگوی کشت مخلوط (2 روناس : 2 لوبیا) - الگوی کشت مخلوط (2 روناس : 4 لوبیا) -الگوی کشت مخلوط (3 روناس : 4 لوبیا) بود.

    یافته ها

    نتایج تجزیه واریانس داده ها نشان داد که سال و الگوی کشت مخلوط بر عملکرد و اجزای عملکرد دانه لوبیا اثر معنی داری داشتند. مقایسه میانگین داده ها نیز نشان داد که بیشترین ارتفاع بوته لوبیا(6/63 سانتی متر) وشاخص کلروفیل برگ(42) وبیشترین عملکرد دانه لوبیا (7/2806 کیلو گرم درهکتار) در سال 1397 مشاهده شد. بیشترین ارتفاع بوته لوبیا(7/63 سانتی متر) وشاخص کلروفیل برگ(7/43)) وبیشترین عملکرد دانه لوبیا (6/2918 کیلوگرم در هکتار) در الگوی کشت دو ردیف روناس با دو ردیف لوبیا حاصل شد. که اختلاف معنی داری با بقیه الگوهای کشت داشت. شاخص برداشت بین الگوهای کشت اختلاف معنی داری نداشت.

    نتیجه گیری

    کشت مخلوط 2روناس 2:لوبیا بیشترین عملکرد دانه لوبیا را در سال اول دارا بود که این الگوی کشت قابل توصیه به کشاورزان در سیستم های تولید پایدار می باشد.

    کلید واژگان: اجزای عملکرد, چند ساله, دانه در بوته, روناس, عملکرد دانه, کشت مخلوط, لوبیا چیتی}
    Mohammadhasan Alipour *, Adel Dabbagh Mohammadi Nassab, Mohammad Reza Shakiba, Rouhollah Amini, Mohammad Reza Sarikhani
    Background and objectives

    The aim of this research was to evaluate the chlorophyll, grain yield and yield components of pinto beans in different intercropping pattern with madder during three years of growth of madder.

    Materials and methods

    The research was carried out during 2018-2020 in the research farm of Jihad Keshavarzi in Varzeghan city. The experimental design was randomized complete block in three replications. Treatments were six cropping patterns included bean and madder pure cropping,4 intercropping pattern of madder and bean as 1:2,2:2,2:4 and3:4, respectively.

    Results

    Analysis of variance showed that the year and pattern of intercropping had a significant effect on the grain yield and yield components of bean. The results of comparing the means showed that the highest height of the bean plant (63.6 cm) leaf chlorophyll index (42) and grain yield (2806.7 kg/ha) were observed in first growing season. The highest height of bean plant (63.7 cm) , leaf chlorophyll index (43.7) and grain yield (2918.6 kg/ha) were obtained in the two row cultivation pattern of maddder with two rows of beans, which had significant difference with other patterns. The harvest index was not significantly different between the cropping patterns.

    Conclusion

    The mixed cropping of 2:2 had the highest grain yield in the first growing year,of madder which can be recommended to farmers in sustainable production systems.

    Keywords: Grain per plant, Grain Yield, Intercropping, madder, pinto bean, Yield Components, Prennial}
  • ذلیخا شریفی، احمد زارع*، الهام الهی فرد، علیرضا ابدالی مشهدی

     اهداف:

     با توجه به ارزش بالای دارویی گیاه رازیانه، به دلیل رشد کند و تاج پوشه گیاهی ضعیف در برابر علف های هرز، استفاده از مالچ کاه و کلش و علف-کش می تواند در مدیریت تلفیقی علف های هرز مورد توجه قرار گیرد. بنابراین هدف از انجام این تحقیق ارزیابی سطوح مختلف مالچ کاه و کلش گندم در شرایط کاربرد علف کش لینورون بر مهار علف های هرز، عملکرد و اجزای عملکرد رازیانه در شرایط آب و هوایی خوزستان بود.

    مواد و روش ها

    این آزمایش به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی خوزستان در سال زراعی 1399-1398 انجام شد. فاکتور اصلی شامل غلظت های مختلف علف-کش لینورون (صفر، 5/1، 3، 5/4 لیتر در هکتار معادل، صفر، 675، 1350و 2025 گرم ماده موثره در هکتار) و فاکتور فرعی شامل سطوح مختلف مالچ کاه و کلش گندم (0، 3، 6، 9 و 12 تن در هکتار) بود.

    یافته ها

    نتایج نشان داد که کاربرد غلظت های مختلف علف کش و سطوح مختلف مالچ تاثیر معنی داری بر زیست توده علف های هرز نسبت به عدم کاربرد مالچ و علف کش دارد. بیش ترین عملکرد دانه مربوط به تیمار کاربرد علف کش سه لیتر در هکتار به همراه کاربرد مالچ به میزان 9 تن در هکتار (80 گرم در مترمربع) بود. در شرایط عدم کاربرد مالچ و علف کش کم ترین عملکرد دانه رازیانه (18 گرم در مترمربع) به دست آمد.

    نتیجه گیری:

     با توجه به راندمان کنترل ضعیف علف کش به تنهایی، تلفیق علف کش با تیمار مالچ می-تواند کنترل مناسب تری از علف های هرز را فراهم آورد.

    کلید واژگان: شاخص برداشت, عملکرد دانه, لینورون, مدیریت تلفیقی علف های هرز, وزن خشک کل علف های هرز}
    ZOLIKHA SHAREFI, Ahmad Zare *, Elham Elahifard, Alireza Abdali Mashhadi

    According to the high medicinal value of fennel (Foeniclum vuglare Mill), due to its slow growth rate and weak canopy structure, application of straw mulch and herbicide can be considered in the integrated weed management. Therefore, the purpose of this study was to evaluate the different levels of wheat straw mulch and application of linuron herbicide on weed control, yield and yield components of fennel under weather conditions of Khuzestan.

    Materials & Methods

    An experiment was conducted as split plot based on randomized complete block design (RCBD) with three replications at Agricultural Sciences and Natural Resources University of Khuzestan in 2019-2020 years. The main plot includes different dosage of linuron herbicide with formulation SC 45% (0, 1.5, 3 and 4.5 L/ha, equivalent to 0, 675, 1350 and 2025 g a.i/ha respectively) and the second factor was different levels of wheat straw mulch (0, 3, 6, 9 and 12 t/ha).

    Results

    The results indicated that application different dosage of herbicide and different levels of mulch had a significant effect on total biomass of weeds compared to the non-application of mulch and herbicides. The highest grain yield was related to the application of herbicide application 3 L/ha with application mulch 9 ton/ha 80g/ m2). In the absence of mulch and herbicide, the lowest grain yield of fennel (18 g/m2) was obtained.

    Conclusion

    Due to the poor control efficiency of Linuron herbicide alone, the combination of herbicide with mulch can provide better weed control

    Keywords: Grain Yield, Harvest Index, Integrated Weed Management, Linuron, Total Weeds Biomass}
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال