آدیپوژنز
در نشریات گروه پزشکی-
مقدمه
درک آدیپوژنز، فرآیند رشد سلول های چربی، ممکن است راه های جدیدی برای درمان دیابت نوع دو و سایر بیماری های متابولیک مرتبط ارائه دهد. پژوهش حاضر به بررسی اثر هشت هفته تمرین های تداومی با شدت متوسط و مکمل دهی ال -کارنیتین بر بیان پروتئین Wnt10b مرتبط با آدیپوژنز بافت چربی احشایی در موش های بزرگ آزمایشگاهی القای دیابت شده با استرپتوزوتوسین (STZ) می پردازد.
روش هادر یک مطالعه حیوانی بالینی- تجربی 50 سر موش بزرگ آزمایشگاهی به طور تصادفی به 5 گروه مساوی کنترل (C)، دیابتی (D)، دیابتی با مکمل (D+LC)، دیابتی با تمرین (D+T)، و دیابتی با تمرین و مکمل (D+LC+T)، تقسیم شدند. پروتکل تمرین ها با شدت متوسط، سه بار در هفته به مدت 30 دقیقه روی تردمیل با سرعت 15 متر در دقیقه انجام شد. هفته ای پنج روز mg/Kg 30 ال-کارنیتین از طریق آب آشامیدنی داده شد. بیان پروتئین Wnt10b چربی احشایی با روش وسترن بلات مورد سنجش قرار گرفت. تحلیل داده ها با آزمون های تحلیل واریانس یک طرفه و تعقیبی توکی در سطح معناداری (P< 0.05) انجام شد.
یافته هانتایج نشان داد که هشت هفته تمرین تداومی با شدت متوسط همراه با مصرف مکمل ال-کارنیتین سبب کاهش معناداری در میزان بیان پروتئین (Wnt10b) در گروه تمرین+ مکمل و گروه تمرین می شود (P< 0.001).
نتیجه گیریبا توجه به نتایج این تحقیق، به نظر می رسد انجام تمرین های تداومی با شدت متوسط به همراه مکمل ال-کارنیتین و به تنهایی در میزان بیان پروتئین مرتبط با آدیپوژنز بافت چربی احشایی موثربود. هر چند اظهارنظر صریح مستلزم انجام تحقیقات بیشتر در این زمینه است.
کلید واژگان: دیابت، آدیپوژنز، ال-کارنیتین، تمرین های تداومی با شدت متوسط (MICT)BackgroundUnderstanding adipogenesis, the process of adipocyte development, may provide new insights to treat type II diabetes and related metabolic diseases. The present study investigates the effect of eight weeks of moderate-intensity continuous training and L-carnitine supplementation on Wnt10b protein expression related to visceral adipose tissue adipogenesis in streptozotocin (STZ)-induced diabetes in larg rats.
MethodsIn an experimental clinical-intervention study, 50 large laboratory mice were divided into 5 equal groups of control (C), diabetic (D), supplemental diabetic (D + LC), diabetic with exercise (D + T), supplemental diabetic with exercise (D + LC + T). The training program consisted of three times a week for 30 minutes on a treadmill at a speed of 15 meters per minute. Five days a week, 30 mg/kg of L-carnitine was given through drinking water. Expression of Wnt10b protein at visceral fat was measured by western blot method. Data analysis was performed with one-way analysis of variance and Tukey's post hoc tests at a significant level (P< 0.05).
ResultsThe results showed that the expression of Wnt10b protein, the Lipolysis inhibitory protein, in both (D+LC+T) groups and (D+T) decreased significantly (P< 0.001).
ConclusionAccording to the results, it seems that MICT exercise with L-carnitine supplement and alone is more effective in decreasing the expression of protein associated with adipogenesis in visceral fat. However, a clear statement requires further research in this area.
Keywords: Diabetes, Adipogenesis, L –Carnitine, Moderate Intensity Continuous Training (MICT) -
مقدمه
آدیپوژنز فرآیندی پویا است که منجر به فنوتیپ سلول های چربی بالغ می شود و نقش به سزایی در چاقی و دیابت ایفا می کند. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر هشت هفته تمرین تناوبی شدید (HIIT) و مصرف مکمل ال-کارنیتین بر بیان پروتئین BMP7 بافت چربی احشایی در موش های ویستار نر مدل دیابتی انجام شد.
روش هادر یک مطالعه حیوانی بالینی- تجربی 50 سر موش صحرایی نر ویستار به 5 گروه مساوی کنترل (C)، دیابتی (D)، دیابتی با مکمل (D+LC)، دیابتی با تمرین (D+T) و دیابتی با تمرین و مکمل (D+LC+T) تقسیم شدند. پروتکل تمرینی شامل هشت هفته، هفته ای 5 جلسه (6 تا 12 وهله 2 دقیقه ای با شدت 90 -85% سرعت بیشینه) بود. هفته ای پنج روز mg/Kg30 ال-کارنیتین از طریق آب آشامیدنی داده شد. چربی احشایی استخراج و بیان پروتئین BMP7 با روش وسترن بلات مورد سنجش قرار گرفت. تحلیل داده ها با آزمون های تحلیل واریانس یک طرفه و تعقیبی توکی در سطح معناداری (P< 0.05) انجام شد.
یافته هانتایج نشان داد که در هر دو گروه تمرین و تمرین+مکمل میزان بیان پروتئین (BMP7) افزایش معناداری (P< 0.001) داشت.
نتیجه گیریباتوجه به نتایج این تحقیق، به نظر می رسد انجام تمرین های تناوبی با شدت بالا به تنهایی و به همراه مکمل ال-کارنیتین در افزایش میزان بیان پروتئین مرتبط با آدیپوژنز بافت چربی احشایی موثر بود. هر چند اظهار نظر صریح در این مورد مستلزم انجام تحقیقات بیشتر در این زمینه است.
کلید واژگان: دیابت، آدیپوژنز، ال-کارنیتین، تمرینهای تناوبی شدید (HIIT)BackgroundAdipogenesis is a dynamic process that leads to the phenotype of mature fat cells and plays a significant role in obesity and diabetes. The present study investigates the effect of Eight –Weeks of High-Intensity Interval Training (HIIT) and L -carnitine Consumption on the expression of BMP7 protein in visceral adipose tissue in diabetic rats.
MethodsIn an experimental clinical-intervention study, 50 male Wistar rats were divided into 5 equal groups of control (C), diabetic (D), supplemental diabetic (D + LC), diabetic with exercise (D + T), supplement and exercise (D + LC + T). The training program consisted of eight weeks, 5 sessions per week (6 to 12 2-minute sessions with an intensity of 85-90% of the maximum speed). The subjects received 30 mg/kg body weight L-carnitine through drinking water. Visceral fat was extracted and the expression level of BMP7 protein was assessed using Western Blotting. Data analysis was performed by one-way ANOVA and Tukey post hoc test at a significant level of (P< 0.05).
ResultsThe results showed that the expression of BMP7, the adipogenesis stimulating protein, in (D + T) and (D + LC + T) groups increased significantly (P< 0.001).
ConclusionAccording to the results, it seems that HIIT exercise alone and with L-carnitine Consumption is more effective in the expression of protein associated with adipogenesis expression in visceral fat. However, a clear statement requires further research in this area.
Keywords: Diabetes, Adipogenesis, L -Carnitine, High Intensity Interval Training (HIIT) (HIIT) -
امروزه شیوع بالای چاقی و عوارض آن در سراسر دنیا به یک معضل بهداشتی عمده تبدیل شده است. اضافه وزن خطر بیماری هایی مانند پرفشاری خون، بیماری های قلبی-عروقی، دیابت تیپ 2، انواع مشخص سرطان، سنگ های صفراوی و استئوآرتریت را افزایش می دهد. چاقی به صورت رشد بافت چربی سفید احشایی تعریف می شود و بافت چربی برای تامین نیازهای متابولیک خود به طور متناسب نیاز به رشد رگ های خونی دارد که به صورت افزایش تعداد و یا اندازه ی رگ های خونی (آنژیوژنز/آرتریوزنز) صورت می گیرد. با توجه به ارتباط بسیار نزدیک آدیپوژنز و آنژیوژنز که در سالیان اخیر مورد توجه قرار گرفته است، مداخلات درمانی برای درمان چاقی با هدف قرار دادن عروق بافت چربی آینده ی نویدبخشی را ترسیم می کند. در این مقاله ی مروری، به بافت چربی، نقش و عملکرد مهم عروق در بافت چربی و ارتباط چاقی و آنژیوژنز پرداخته شده است و در انتها در مورد استفاده از مواد آنتی آنژیوژنز برای درمان چاقی به عنوان یک رویکرد جدید مطالبی ارائه شده است.
کلید واژگان: چاقی، آنژیوژنز، آدیپوژنزNowadays, high prevalence of obesity and its consequences is considered as a major health complication worldwide. Overweight increases risk of diseases such as hypertension, cardiovascular diseases, type 2 diabetes, certain types of cancer, gallstone, and osteoarthritis. Obesity is defined as growth of visceral white adipose tissue. On the other hand, in order to supply for metabolic needs of adipose tissue, depends on appropriate growth of blood vessels, either in number and/or in size (angiogenesis/arteriogenesis). Moreover, the very close interconnection between adipogenesis and angiogenesis has been considered in recent years. Therapeutic interventions for treating obesity by targeting vessels of adipose tissue illustrate a promising future. In this review, we discussed adipose tissue, important roles and functions of vessels in adipose tissue, obesity, and angiogenesis. We finally presented suggestions on how to use anti-angiogenesis agents for treatment of obesity as a novel approach.
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شدهاند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شدهاست. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که میخواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.