به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت
جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه

آزمون های عملکرد تیروئید

در نشریات گروه پزشکی
تکرار جستجوی کلیدواژه آزمون های عملکرد تیروئید در مقالات مجلات علمی
  • فرزاد نجفی پور، معصومه زارعی زاده، زهرا فردی آذر
    مقدمه
    تهوع و استفراغ یک یافته نسبتا شایع در هفته های اول حاملگی می باشد. در صورتی که این پدیده با شدت و مدت بیشتری بروز کند اصطلاح هیپرامیسی گراویدارم به آن اطلاق می گردد. این بیماران اغلب در هفته های 10-4 حاملگی دچار استفراغ های شدید و طولانی می شوند و با کاهش وزن بیش از 5%، کتونوری و اختلال آنزیم های کبدی مراجعه می کنند. ارتباط هیپرامسیس گراویداروم و اختلال در آزمون های تیروئید را به b-hCG ارتباط می دهند. دیده شده که با افزایش بیشتر b-hCG، شیوع اختلال های تیروئیدی و استفراغ شدیدتر خواهد بود. هیپرتیروئیدی در هیپرامسیس گراویداروم موقت است، معمولا در 20-18 هفتگی از بین می رود و اغلب موارد نیاز به درمان آنتی تیروئیدی نمی باشد. اما در مواردی که بیماری تا هفته 20-18 حاملگی طول بکشد و علایم تیروتوکسیکوز وجود داشته باشد، تجویز داروهای ضد تیروئید را باید مد نظر قرار داد. هدف از این مطالعه تعیین میزان بروز اختلال عملکرد تیروئید در بیماران با هیپرامسیس گراویداروم و تعیین شدت پرکاری تیروئید ارتباط آن با b-hCG و سرانجام بیماران با اختلال عملکرد تیروئید بود.
    مواد و روش ها
    135 زن حامله با هیپرامسیس گراویداروم که در بیمارستان های زنان و زایمان بستری شده بودند، انتخاب شدند. از این عده 103 نفر که سابقه مصرف داروهای تیروئیدی یا سابقه بیماری خاص نداشتند، انتخاب شدند و آزمایش های سدیم، پتاسیم، کتون ادرار، آزمون های عملکرد کبد، آزمون های تیروئیدی و b-hCG با دقت به عمل آمد.
    یافته ها
    35 نفر از افراد FT4I بالاتر از حد طبیعی داشتند. میانگین FT4I در این گروه از 0.54±4.74 بود، در صورتی که در 68 نفر باقیمانده 0.39±2.9 بود (p<0.0001). میانگین b-hCG درگروه اول 59406±14899mU/mL و در گروه دوم 6750±3476mU/mL بود (p<0.0001). در میان زنانی که اختلال عملکرد تیروئید داشتند، 5 نفر به دلیل پرکاری شدید تیروئید تحت درمان با PTU قرار گرفتند و در بقیه درمان عادی هیپرامسیس گراویداروم انجام شد و چهارهفته بعد آزمون عملکرد تیروئید تکرار گردید که آزمون های تیروئید در 11 نفر از آنان بعد از چهارهفته طبیعی شد اما در 22 نفر آزمون ها هنوز غیرطبیعی باقی مانده بود. برای این افراد PTU شروع و Anti-TPO درخواست شد. در 3 نفر از آنان Anti-TPO مثبت بود. آزمون های ماهانه ی تیروئید درخواست و براساس آن دوز PTU تعدیل شد. میانگین مدت درمان با PTU در گروه با Anti-TPO منفی، 2.76 ماه و میانگین دوز دارو در این عده 20±60 میلی گرم در روز بود. این میزان در گروه با Anti-TPO مثبت، میانگین دوز دارو 57±170 میلی گرم در روز و میانگین مدت درمان 5.33 ماه در زمان حاملگی بود. یک ماه بعد از زایمان آزمون های عملکرد تیروئید انجام شد. در سه نفر از افرادی که Anti-TPO مثبت داشتند، PTU ادامه یافت و درگروه با Anti-TPO منفی که در زمان حاملگی PTU قطع شده بود، آزمون های تیروئید کاملا طبیعی بود.
    نتیجه گیری
    بروز اختلال عملکرد تیروئید در هیپرامسیس گراویداروم در این مطالعه حدودا 35% بود که 20% از آنان نیاز به درمان آنتی تیروئید با دوز کم و مدت زمان کوتاه داشتند و بهبود در علایم بالینی و اضافه وزن به وضوح در آنان مشاهده شد. در این مطالعه درصد نوزادان دختر در هیپرامسیس گراویداروم بالاتر بود که این نتیجه با نتایج به دست آمده از مطالعه های دیگر هم خوانی داشت.
    کلید واژگان: استفراغ شدید حاملگی، آزمون های عملکرد تیروئید، هیپرتیروئیدیسم، هیپرتیروئیدی گذرای حاملگی
    F. Najafipour, M. Zareizadeh, Z. Fardiazar
    Introduction
    Recent studies indicate a relationship between β - hCG and thyroid dysfunction. The aim of this study were evaluation of thyroid dysfunction in patients with hyperemesis gravidarum, evaluation of severity of hyperthyroidism, relation between β - hCG and hyperemesis gravidarum and outcomes of patients.
    Material And Methods
    135 patients with hyperemesis gravidarum admitted to Ob- Gyn hospital were selected and based on exclusion criteria, 103 pregnant women with hyperemesis gravidarum without any history of anti thyroid drugs consumption or other diseases were chosen. Each woman was examined for clinical signs of thyroid disease and underwent investigations for urine keton Na, k, liver function test, thyroid function test and diluted β -hCG.
    Results
    35 women had abnormal thyroid function tests with FT4I 4.74±0.54 and this in another group of 68 women was 2.9±0.39 (P<0.0001). β-hCG in the first group was 59406±14800 mU/mL and in the second was 6750±3476 mU/mL (P<0.0001). In 5 patients PTU was started due to the severe signs and symptoms of hyperthyroidism. Thyroid function tests (TFTS) were rechecked for other patients after 4 weeks routine therapy for hyperemesis gravidarum TFTS normalized in 11 patients with hyperemesis gravidarum, but were abnormal in 22 patients, and PTU was started and anti-TPO anti-body was measured, which was positive in 3. Monthly TFT’s were done and PTU was adjusted. Mean therapy was 2.76 months and 60.63 mg/d for Anti-TPO negative and 5.33 months and 170 mg/d for Anti-TPO positive patients. One month after delivery, thyroid function test was performed. PTU was continued in Anti-TPO positive patients but was discontinued in Anti-TPO negative during pregnancy with normal (TFTS) in all of the subjects following delivery.
    Conclusion
    The prevalence of thyroid dysfunction in women with hyperemesis gravidarum was 35% of whom 20% needed low dose anti-thyroid theraphy of short duration, which resulted in significant improvement. A female predominance among offspring of mothers with hyperemesis gravidarum was seen, smilar to findings of other studies.
  • فرهاد حسین پناه، حامد رضا غفاری، فروغ سبزقبایی
    مقدمه
    با توجه به تغییر سطح پروتئین های خون در دیالیز صفاقی (CAPD) و مطالعات معدود موجود در زمینه تغییرات هورمون های تیروئیدی در این روش، در این مطالعه به مقایسه سطح سرمی این هورمون ها در دو روش CAPD و همودیالیز (HD) پرداخته شده است.
    مواد و روش ها
    در این مطالعه مورد - شاهدی بیماران تحت CAPD، بیماران تحت HD و افراد سالم که به صورت تصادفی انتخاب شده بودند، مورد بررسی قرار گرفتند. افراد دیالیزی در هر گروه به مدت حداقل سه ماه تحت دیالیز بودند. هیچ کدام از افراد سابقه بیماری تیروئید نداشتند و داروهای موثر بر عملکرد آزمون های تیروئیدی نیز مصرف نمی کردند. در هر فرد از گروه CAPD بین دو تعویض مایع دیالیز و گروه HD درست پیش از شروع دیالیز و تزریق هپارین یک نمونه ناشتا گرفته شد. سطح سرمی TT3، TT4، FT3، FT4 و TBG به روش RIA و TSH به روش IRMA اندازه گیری شد. داده ها به صورت میانگین ± انحراف معیار، میانه و Interquartile (25 - 75) گزارش شد. برای مقایسه میانگین بین گروه ها از آزمون ANOVA و سپس جهت Post Hoc از آزمون توکی و جهت مقایسه متغیرهای با توزیع غیر نرمال از آزمون کروسکال - والیس توسط نرم افزار SPSS استفاده شد.
    یافته ها
    24 بیمار تحت CAPD، 36 بیمار همودیالیزی و 36 فرد سالم با میانگین سنی 51 ± 3، 54 ± 3 و 40± 2 سال انتخاب شدند. میانگین TT3 در CAPD، HD و سالم به ترتیب 106 ± 3.4، 113 ± 5.5 و 112 ± 3.4 ng/dL که تفاوت معنی داری نداشت. میانگین TT4 در CAPD، HD و سالم به ترتیب 6.6 ± 0.3، 6.6 ± 0.2 و 8.8 ± 0.3 μg/dL بود که در دو گروه CAPD، HD نسبت به گروه کنترل پایین تر بود (p<0.001) اما بین دو گروه دیالیزی تفاوتی مشاهده نشد. میانگین FT3 در گروه های CAPD، HD و سالم به ترتیب 2.9 ± 0.1، 3.1 ± 0.1 و 3.8 ± 0.1 پیکومول در لیتر بوده که این میزان در CAPD و HD کمتر از گروه کنترل بود (p<0.001) ولی بین گروه دیالیزی ها تفاوتی مشاهده نشد. میانگین FT4 در افراد CAPD، HD و سالم به ترتیب 19.2 ±1.3، 15.8 ± 1.0 و 14.3 ± 0.6 pmol/L در لیتر بود که در افراد گروه CAPD از گروه HD و سالم بالاتر بود (p<0.05). میانگین TBG به ترتیب 16.7 ± 0.8، 7.5 ±0.5 و 8.5 ± 0.4 IU mL در گروه CAPD، HD و افراد طبیعی بود که به میزان معنی داری در افراد CAPD از دو گروه دیگر بیشتر بود (p<0.001). میانه و IQ(25-75) سطح سرمی TSH در CAPD، HD و سالم به ترتیب 1.4 (0.95 - 2.45)، 1.2 (0.9 -1.7) و 0.8 (0.6-1.1) mlU/mL بود که این میزان فقط در گروه CAPD نسبت به گروه کنترل بالاتر بود (p<0.001). در مجموع دو مورد از TSH بالاتر از حد طبیعی فقط در گروه CAPD مشاهده شد. میزان آلبومین در CAPD، HD و سالم به ترتیب 3.6 ± 0.2، 3.8 ±0.1 و 4.2 ±0.03 g/dL بود که در گروه CAPD و HD از کنترل کمتر بود (p<0.01).
    نتیجه گیری
    تمامی شاخص های عملکرد تیروئید به جز FT4 و TBG در بیماران با CAPD مشابه با HD است. با توجه به تشابه تغییرات آزمون های عملکرد تیروئید در CAPD و HD، به نظر نمی رسد که انجام CAPD در مقایسه با HD اثر قابل توجه دیگری بر شاخص های عملکرد تیروئید داشته باشد.
    کلید واژگان: آزمون های عملکرد تیروئید، دیالیز صفاقی، همو دیالیز
    F. Hossein-Panah, H. Ghaffari, F. Sabzeghabaii
    Introduction
    It has been shown that Continuous ambulatory peritoneal dialysis (CAPD) changes serum protein levels, and can lead to changes in thyroid function tests (TFTs). At present limited literature is available regarding this topic the aim of this study therefore was to compare the TFTs results of CAPD and HD patients with those of a control grop.
    Materials And Methods
    In a case control study, 24 CAPDs,36 HDs and 36 controls were randomly selected from among individuals who had undergone at least 3 months of dialysis, and had no history of thyroid disorders or related drug use, which could influence the TFTs. Fasting samples were collected between changes of peritoneal dialysis fluid, and just before initiating of hemodialysis and heparin injections. The TT4, TT3, FT4, FT3, TBG (RIA), TSH(IRMA), were measured. Data presented as Mean±SE and Median, IQ75-25 range. Data were analyzed by ANOVA, Post hoc test (Tukey test) and KruskalWallis using SPSS 10 software.
    Results
    The mean ages of participants in the CAPD, HD and normal groups were (51±3), (54±3) and (40±2) years, respectively. The means for TT4 in CAPD, HD and normal subjects were (6.6±0.3), (6.6±0.2) and (8.8±0.3) µgr/dl, respectively (p<0.0001). The TT4 mean was lower in CAPD and HD than in normal subjects (p<0.01). The means of TT3 in CAPD, HD and normal subjects were (106±3.4), (113±5.5) and (112±3,4) ng/dL, respectively, and were not statistically significant. The means of FT4 in CAPD, HD and normal subjects were (19.2±1.3), (15.8±1) and (14.3±0.6) pmol/l, respectively (p<0.02). The mean for FT4 in CAPD was higher than that of HD and normal subjects (p<0.001). The means of FT3 in CAPD, HD and normal subjects were (2.9±0.1), (3.1±0.1) and (3.8±0.1) pmol/L respectively (p<0.0001). In CAPD patients, FT3 was lower than in normal subjects (p<0.01), but no statistically significant difference with HD was seen. The TBG levels in the dialysate was 3.6±0.3 IU/ml, and its serum level in CAPD group was significantly higher than in others (16.7±0.8, 7.5±0.5 and 8.5±0.4IU/mL respectively p<0.001). TSH (Median,IQ25-75) in CAPD, HD and normal subjects were 1.4 (0.95–2.45), 1.2 (0.9–1.7) and 0.8 (0.6-1.1) mIU/ml respectively. TSH levels were higher in the CAPD group as compared with controls (p<0.001). Two cases of high TSH were observed in the CAPD group. The means of serum albumin in CAPD, HD and normal subjects were (3.6± 0.2) (3.8± 0.1) and (4.2±0.03) gr/dL respectively (p<0.0001), and these levels, in CAPD and HD patients, were lower than in normal subjects (p<0.0001).
    Conclusion
    Apart from FT4 and TBG, all other thyroid function tests did not differ statistically between CAPD and HD individuars / patients. Considering the similarity in changes in TFTs in the CAPD and HD groups, it would seem that CAPD in comparison to HD would shows no additional changes in TFT.
  • محمدحسن افتخاری، نوید سعادت، محمود جلالی، سیدعلی کشاورز، محمدرضا اشراقیان، آمیتیس بهرامیان
    مقدمه
    کمبود آهن شایع ترین کمبود منفرد تغذیه ای در جهان است که بالغ بر 15% جمعیت جهان را در برمی گیرد. مطالعات قبلی نشان داده است که کمبود آهن موجب اختلال در متابولیسم هورمون های تیروییدی می شود. با توجه به نقش هورمون های تیروییدی در رشد، تکامل و متابولیسم عمومی بدن، هدف این مطالعه بررسی تاثیر مکمل آهن و توام آهن و ید بر وضعیت هورمون های تیروییدی دختران نوجوان مبتلا به کمبود آهن است که در سال 81-1380 در منطقه ای از جنوب کشور انجام شده است.
    مواد و روش ها
    مطالعه حاضر که از نوع کارازمایی بالینی تصادفی دوسوکور است، در 12 هفته بر روی 94 دختر نوجوان مبتلا به فقر آهن صورت پذیرفت. افراد انتخاب شده به صورت تخصیص اتفاقی در یکی از گروه های دریافت کننده 300 میلی گرم سولفات فرو روزانه و پنج بار در هفته به علاوه یک دوز 190 میلی گرم لیپیودول خوراکی، 300 میلی گرم سولفات فرو روزانه و پنج بار در هفته، یک دوز 190میلی گرمی لیپیودول خوراکی و شاهد قرار گرفتند. نمونه های خون ناشتا جهت سنجش شاخص های مورد نظر در ابتدا و انتهای مطالعه گرداوری شد. شاخص های فریتین، TT4، FT4، TT3،FT3، rT3، T3RU، و TSHبه روشRIA، سلنیوم به روش جذب اتمی، ید دفعی ادرار به روش هضمی، آهن،TIBC و آلبومین سرم به روش کالریمتری و هموگلوبین به روش سیانومت هموگلوبین اندازه گیری شد. از آزمون های ANOVA،ANCOVA و آزمون t زوجی، برای تجزیه داده ها استفاده شد.
    یافته ها
    در پی مکمل یاری آهن و ید افزایش معنی داری در میزان فریتین، هموگلوبین و ید دفعی ادرار مشاهده شد (P<0.001). افزایش معنی داری در TT4، TT3،T3RU و کاهش معنی داری در میزان rT3 در گروه های دریافت کننده آهن و توام آهن و ید نسبت به شروع مطالعه ایجاد گردید (به ترتیب در گروه آهن P<0.001، P<0.05، P<0.001، P<0.001 و در گروه توام P<0.001، P<0.05، P<0.001، P<0.001). این تغییرات بین دو گروه معنی دار نبود ولی نسبت به دو گروه ید و شاهد معنی دار بود. مقایسه FT3 و TSH قبل و بعد از مطالعه و همچنین بین گروه ها تفاوت معنی داری نشان نداد در صورتی که FT4 تفاوت معنی داری بین شروع و پایان مطالعه در گروه های دریافت کننده آهن و توام آهن و ید نشان داد (به ترتیب P<0.001 و P<0.01).
    نتیجه گیری
    بهبود وضعیت آهن افراد مورد مطالعه با تغییر بعضی از آزمون های عملکرد تیرویید همراه بوده است. مقایسه این شاخص ها در گروه های دریافت کننده آهن با افراد دریافت کننده ید و شاهد به نقش موثر آهن بر وضعیت این هورمون ها اشاره دارد. از سویی، عدم تفاوت معنی دار بین گروه های دریافت کننده آهن و دریافت کننده آهن و ید توام، عدم تاثیر ید را بر نقش آهن در وضعیت هورمونی تیرویید در افراد بدون کمبود ید مطرح می کند.
    کلید واژگان: آهن، فریتین، هورمون های تیروئیدی، ید، آزمون های عملکرد تیروئید، آنمی فقر آهن
  • سعید کلانتری
    مقدمه
    کم کاری و پرکاری تیروئید هر دو می توانند اختلالات روانی ایجاد کنند، لیکن اثر بیماری های روانی روی عملکرد تیروئید کمتر مشخص شده است. در بیماران با پسیکوز حاد آزمون های تیروئید به طور موقت مختل می شود. به طوری که T4 تام و T4 آزاد بترتیب در 35% و 20% موارد افزایش می یابد و مقادیر TSH و T3 متغیر است.
    مواد و روش ها
    تمامی مراجعه کنندگان مبتلا به انواع مختلف بیماری های روانی حاد مورد بررسی قرار گرفتند. این افراد شامل 144 بیمار، 80 زن و 64 مرد با متوسط سنی بترتیب 69/10±88/27 و 19/9±69/27 سال برای زنان و مردان بود. بیماران از نظر نوع بیماری روانی، داروی مصرفی و وجود گواتر مورد ارزیابی قرار گرفتند و آزمون های تیروئید در زمان حمله پسیکوز ارزیابی شدند. آزمایش های تیروئید در کسانی که اختلال در عملکرد تیروئید داشتند، 3 هفته بعد مجددا تکرار گردید.
    نتایج
    5/14% بیماران (21 نفر) در زمان حمله بیماری TSH غیرطبیعی داشتند. TSH در 14 نفر مهار (mU/L3/0TSH<، با میانگین 043/0±121/0) و در 7 نفر بیش از حد طبیعی (mU/L 5/5TSH>، با میانگین 8/10±8/13) بود. میزان T4 در 13 بیمار (9%) غیرطبیعی بود که از این تعداد 12 نفر T4 بالا (μg/dL 8/12T4>، با میانگین 85/3±16) و 1 نفر T4 پایین (μg/dL 8/4 T4<) داشتند. میزان T3 در 11 بیمار (8%) بیش از حد طبیعی (nmol/L 3 T3>، با میانگین 08/3±8/5) گزارش گردید. در 10 بیمار (7%) FTI غیرطبیعی بود که در 8 نفر FTI بیش از حد طبیعی (4/4 FTI>، با میانگین 66/1±55/7) و در 2 نفر پایین تر از طبیعی (2/1 FTI<، با میانگین 08/0±18/0) اندازه گیری شد. 7 بیمار در زمان تشخیص بیماری حاد روانی بیماری تیروئید (4 نفر پرکاری و 3 نفر کم کاری) داشتند که با کنار گذاشتن این افراد 14 نفر (7/9%) از بیماران با پسیکوز حاد TSH غیرطبیعی (TSH در 10 نفر ساپرس و در 4 نفر بیش از حد طبیعی) داشتند و بترتیب T4، FTI، T3 در 8 نفر (5/5%)، 4 نفر (7/2%) و 7 نفر (5%) بالاتر از حد طبیعی بود. 3 هفته بعد از شروع حمله بیماری روانی، میزان آزمون های تیروئید همگی به حد طبیعی رسید.
    بحث: در این بررسی شیوع هیپرتیروکسینمی در بیماران پسیکوز حاد 7/2% بود که بسیار کمتر از سایر مطالعات می باشد. در برخورد با بیماران حاد روانی امکان پرکاری تیروئید به عنوان عامل مولد پسیکوز باید به طور جدی در نظر گرفته شود.
    کلید واژگان: آزمون های عملکرد تیروئید، پسیکوز حاد، هیپروتیروکسینمی
    S. Kalantari
    Hypo and hyperthyroidism can both cause mental disorders, but the effects of psychiatric disorders on thyroid function has not been determined. In acute psychosis, thyroid function tests are temporarily impaired. So that total and free T4 are increased in 35% and 20%, respectively, and TSH and T3 are changeable. All patients with different acute psychiatric disorders were studied. These included 144 patients (80 female, 64 male, aged 27.88±10.67 and 27.69±9.19, respectively). Patients were avaluated according to disease type, drugs, and the presence of goiter, and thyroid function tests were done during the acute attack. The tests were repeated 3 weeks later in those with abnormal results. 21 patients (14.5%) had abnormal TSH during disease attack. TSH was suppressed in 14 (TSH<0.3 mU/L, mean: 0.121±0.043), and increased in 7 (TSH>5.5 mU/L, mean: 13.8±10.8). T4 level was abnormal in 13 patients (9%), 12 of whom had high T4 (T4>12.8 μg/dl, mean: 16±3.85) and 1 had low T4 (T4<4.8 μg/dl). In eleven patients (8%) T3 was increased (T3>3nmol/L, mean: 5.8±3.08). Ten patients (7%) had abnormal FTI FTI was increased in 8 (FTI>4.4, mean: 7.55±1.66) and decreased in 2 (FTI<1.2, mean: 0.18±0.08). 7 patients had thyroid dysfunction (4 hyperthyroid, 3 hypothyroid) at the time of diagnosis of psychiatric disorder. When these were excluded, 14 patients (9.7%) with acute psychosis had abnormal TSH (suppressed in 10 and above normal in 4) and T4, FTI and T3 were abnormal in 8 (5.5%), 4 (2.7%), and 7 (5%) patients, respectively. Three weeks later, all thyroid function tests returned to normal. The prevalence of hyperthyroxinemia in acute psychotic patients was 2.7% in this study, which is much less than other studies. In management of acute psychosis, thyrotoxicosis must be considered as a possible cause of psychosis.
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال