به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت
جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه

آلوکسان

در نشریات گروه پزشکی
  • پریسا صابری حسن آبادی*
    مقدمه

    دیابت شایع ترین بیماری متابولیک ناشی از کمبود نسبی ترشح یا عملکرد انسولین است. دیابت می تواند منجر به عوارض گوناگونی در بدن از جمله آسیب کبدی و کلیوی شود. هدف از این مطالعه، ارزیابی اثرات حفاظتی دی متیل فومارات بر سمیت کبدی و کلیوی موش های دیابتی ناشی از تزریق آلوکسان از مسیرهای التهاب و استرس اکسیداتیو بود.

    روش ها

    موش های ماده از نژاد (C57BL/6) با تزریق داخل صفاقی آلوکسان مونوهیدرات محلول در سرم فیزیولوژی (به میزان 120 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن) در 3 روز متوالی دیابتی شدند. موش ها به 7 گروه 5 تایی شامل گروه های دریافت کننده آلوکسان و دی متیل فومارات دسته بندی شدند. موش های دیابتی نوع اول با 3 دوز از دی متیل فومارات (به ترتیب،mg/kg  20، 40 و 80) به مدت 21 روز تحت درمان قرار گرفتند. سپس، آزمون های اختصاصی جهت ارزیابی پارامترهای بیوشیمیایی خون، نشانگرهای استرس اکسیداتیو، بیان ژن های التهابی (TNF-α، IL-6 و NF-kB) و ژن های مرتبط با پیشگیری از تشدید استرس اکسیداتیو و عوارض ناشی از دیابت (شامل بیان دو ژن Sirt-1 (سیرتوئین) و Nrf2) به کمک روش ریل تایم PCR انجام شد. در پایان، مشاهدات هیستوپاتولوژیکی در دو بافت کبد و کلیه موش ها هم ارزیابی گردید.

    یافته ها

    تجویز دی متیل فومارات به موش های دیابتی در یک رفتار وابسته به دوز منجر به کاهش معنادار سطوح گلوکز، AST، ALT و کراتنین خون در مقایسه با گروه شاهد شد. تغییرات هیستوپاتولوژیک کمتر و کاهش بیشتری در سطح شاخص های استرس اکسیداتیو در کلیه و کبد گروه های تیمارشده با دی متیل فومارات در مقایسه با موش های دیابتی مشاهده شد (001/0<P). مواجهه با دی متیل فومارات به شکل معناداری موجب افزایش بیان ژن های Sirt-1 و Nrf2 و کاهش بیان ژن های دخیل در بروز التهاب نسبت به گروه دیابتی در هر دو بافت کبد و کلیه شد.

    نتیجه گیری

    تجویز دی متیل فومارات موجب بهبود شاخص های بیوشیمیایی خون، استرس اکسیداتیو، هیستوپاتولوژی وتعدیل مسیر بیان دو ژن Sirt-1 و Nrf2 در دو بافت کلیه و کبد موش های دیابتی شد.

    کلید واژگان: دیابت، آلوکسان، دی متیل فومارات، استرس اکسیداتیو، پاسخ های ضدالتهابی، اثرات حفاظت از بافت کبدی-کلیوی
    Parisa Saberi-Hasanabadi*
    Background

    Despite advances in diabetes-related treatments, the effects of the disease have not yet been adequately reversed or prevented in patients. Therefore, there is an urgent need to develop more effective medication-assisted treatments in this field.

    Methods

    In this study, type 1 diabetes mice models was established using multiple low-dose alloxan, and the diabetic mice were treated with three doses of dimethyl fumarate (DMF) i.e low, medium, and high viz. 20, 40 and 80 mg/kg, respectively for a period of 21 days. Then, specific test were done to evaluate blood biochemical parameters, oxidative stress markers, inflammatory genes expression, and histopathological changes in the mice kidney and liver.

    Results

    The obtained results showed remarkably improved anti-diabetic, hepato-renal-protective, and oxidative stress indexes of DMF in alloxan-induced diabetic mice (P< 0.001). Treated mice with DMF demonstrated a noteworthy decrease in blood glucose levels when compared with diabetic group (P< 0.001). Diabetic liver and kidney tissues showed marked dilation of bile ducts, tubules, infiltration, and inflammation. On the contrary, the histological features of the treated mice with DMF improve as shown by normal size of glomerular capillaries along with decrease in less dilatation of ducts in comparison with diabetic mice. The real-time quantitative PCR results indicated that DMF injection decreased the alloxan-induced increase of significant elevations in mRNA levels of pro-inflammatory cytokines levels in both kidney and liver tissues. Meanwhile, mice treated with DMF showed an increase in Sirt1 and Nrf2 expression in comparison to diabetic group.

    Conclusion

    In conclusion, it can be concluded that DMF treatment provides hepato-renal protective effects on alloxan-induced diabetic mice model by attenuating ROS inflammatory pathways.

    Keywords: Diabetes, Alloxan, Dimethyl Fumarate, Oxidative Stress, Anti-Inflammatory Responses, Hepato-Renal-Protective Effects
  • عرفان بهرامی، مهرداد پویان مهر، علی ملکی، صمد علی محمدی*
    زمینه و هدف

    دیابت یکی از شایع ترین اختلالات متابولیکی می باشد. گیاهان دارویی برای کنترل دیابت استفاده می شوند. هدف از مطالعه حاضر تعیین اثر محافظتی سورانه بر قند خون و برخی فاکتورهای بیوشیمیایی مرتبط در دیابت نوع یک القاء شده با آلوکسان در موش های صحرایی نر بود.

    مواد و روش ها

    در این مطالعه تجربی، دیابت با تزریق یک دوز داخل صفاقی آلوکسان (120 میلی گرم/کیلوگرم) القاء شد. تعداد  30 سر موش صحرایی نر در محدوده وزنی 20±200 گرم به 6 گروه 5 تایی تقسیم شدند. گروه 1 (کنترل نرمال)، گروه 2 (کنترل دیابتی)، گروه 3 (گروه دیابتی دریافت کننده گلی بنکلامید با دوز 20 میلی گرم/کیلوگرم)، گروه های 4 تا 6 شامل گروه های دیابتی که به ترتیب عصاره آبی سورانه با دوزهای 20، 60 و 180 میلی گرم/کیلوگرم را به صورت خوراکی و به مدت 25 روز دریافت کردند. در پایان دوره درمانی، نمونه های خون جمع آوری و سطوح سرمی گلوکز، آلکالین فسفاتاز، آلانین آمینوترانسفراز، آسپارتات آمینوترانسفراز، لاکتات دهیدروژناز، اوره و کراتینین ارزیابی شدند. داده ها توسط آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی Duncan تجزیه و تحلیل شدند.

    یافته ها

    نتایج نشان داد عصاره سورانه کاهش وزن بدن را در گروه دیابتی بهبود بخشید (05/0>p). هم چنین، سطوح سرمی گلوکز، آلکالین فسفاتاز، آلانین آمینوترانسفراز، آسپارتات آمینوترانسفراز، لاکتات دهیدروژناز، اوره و کراتینین در گروه دیابتی بالاتر از گروه کنترل بود (05/0>p). این تغییرات با درمان با عصاره سورانه در دوزهای مختلف مشابه گلی بنکلامید بهبود یافت (05/0>p).

    نتیجه گیری

    عصاره سورانه ممکن است اثر محافظتی در برابر تغییرات قند خون و برخی فاکتورهای بیوشیمیایی ناشی از دیابت القاء شده با آلوکسان داشته باشد.

    کلید واژگان: عصاره آبی سورانه، آلوکسان، دیابت، موش صحرایی
    Erfan Bahrami, Mehrdad Pooyanmehr, Ali Maleki, Samad Alimohammadi*
    Background and Objectives

    Diabetes is one of the most common metabolic disorders. Medicinal plants have been used for controlling diabetes. The aim of the present study was to investigate the protective effect of Allium saralicum on blood glucose and some related biochemical factors in alloxan induced type-1 diabetes in male rats.

    Materials and Methods

    In this experimental study, diabetes was induced by single-dose intraperitoneal injection of alloxan (120 mg/kg/bw). Thirty male rats weighing 200±20 g were divided into 6 groups of 5. Group 1 (normal control), Group 2 (diabetic control), Group 3 (diabetic group receiving glibenclamide (20 mg/kg/bw), Groups 4 to 6 including diabetic groups receiving aqueous extract of Allium saralicum (20, 60 and 180 mg/kg/bw), respectively by gavage for 25 days. At the end of the treatment period, blood samples were collected and serum levels of glucose, alkaline phosphatase, alanine aminotransferase, aspartate aminotransferase, lactate dehydrogenase, urea, and creatinine were evaluated. Data were analyzed using one-way analysis of variance and Duncan’s post hoc tests.

    Results

    The results indicated that Allium saralicum extract improved body weight loss in the diabetic group (p<0.05). Also, serum levels of glucose, alkaline phosphatase, alanine aminotransferase, aspartate aminotransferase, lactate dehydrogenase, urea, and creatinine in the diabetic group were higher than those in the control group (p<0.05). These changes were ameliorated by treatment with Allium saralicum extract at different doses similar to glibenclamide (p<0.05).

    Conclusion

    Allium saralicum extract may have a protective effect against blood glucose and some biochemical factors alterations caused by alloxan-induced diabetes.

    Keywords: Allium saralicum Aqueous Extract, Alloxan, Diabetes, Rat
  • علیرضا لطفی، مظفر خزاعی*
    مقدمه

    دیابت یک بیماری متابولیک مزمن با شیوع بالا است که با هیپرگلیسمی ناشی از کمبود نسبی یا فقدان انسولین، مشخص می گردد. دیابت نوع 1 (تخریب سلول های بتا) و دیابت نوع 2 (مقاومت در برابر انسولین و فقدان عملکرد جبرانی سلول های بتا) دو نوع اصلی دیابت می باشد. مدل های حیوانی دیابت به عنوان ابزار مهمی در بررسی این بیماری، کمک می کند تا از مطالعات چالش برانگیز غیراخلاقی و هزینه بر در نمونه های انسانی اجتناب گردد. لذا هدف مطالعه مروری حاضر، بررسی انواع مدل های حیوانی القایی و خودبخودی دیابت نوع 1 در جوندگان است.

    مواد و روش ها

    در این مطالعه مروری سیستماتیک، با کلید واژه های دیابت، القاء و مدل حیوانی در سال های 1991 تا 2021 در پایگاه های PubMed، Scopus و موتور Google scholar جست وجو انجام شد. مقالات مربوط به موضوع مطالعه، انتخاب و بررسی شدند.

    نتایج

    از نیمه قرن بیستم تا امروز، مدل های جدیدی برای درمان و پیشگیری از دیابت در شرایط درون بدن و آزمایشگاهی معرفی شده اند. برای القای دیابت نوع 1 مدل های متنوعی وجود دارد که هر یک دارای نقاط ضعف و قوت هستند. این مدل ها شامل مدل های خودبخودی، دستکاری ژنتیکی و القاء شیمیایی هستند. به طور معمول، یکی از روش های القاء دیابت در حیوانات، استفاده از مواد شیمیایی به ویژه استرپتوزوتوسین (STZ) است و حیوانات مورد استفاده عمدتا جوندگان (موش صحرایی و موش) و به میزان کمتر گربه، سگ، خوک و پریمات ها هستند.

    نتیجه گیری

    بر اساس نتایج مطالعه، هنوز مدل حیوانی استاندارد و کاملی وجود ندارد و راه طولانی تا رسیدن به یک مدل جامع از پاتوژنز و عوارض دیابت وجود دارد لذا توسعه این مدل ها ضروری می باشد. با توجه به اهمیت مطالعات دیابت، لازم است که انتخاب مدل حیوانی مناسب هر مطالعه با دقت انجام شود.

    کلید واژگان: دیابت، استرپتوزوتوسین، آلوکسان، مدل حیوانی
    Alireza Lotfi, Mozafar Khazaei*
    Introduction

    Diabetes is a chronic metabolic disease with high prevalence characterized by hyperglycemia due to relative deficiency or lack of insulin. Type 1 diabetes (destructionof Beta cells) and type 2 diabetes (insulin resistance) are the two main types of diabetes. Animal models of diabetes, as an important tool in the study of this disease, help to avoid human challenging immoral and costly studies. Therefore, the present review study aimed to investigate animal models of induced and spontaneous type 1 diabetes in rodents.

    Methods

    In this systematic review, the keywords of “diabetes”, “induction”, and “animal model” from 1991 to 2021 were searched in PubMed, Scopus, and Google scholar databases. Articles related to the subject of study were selected and reviewed.

    Results

    From the half of the twentieth century until today, new models have been introduced for prevention and treatment of diabetes in vivo and in vitro. There arevarious models for inducing type 1 diabetes, each of which has its strengths and weaknesses. These models include spontaneous models, genetically engineered, and chemically induced models. Typically, one way to induce diabetes in animals is to use chemicals, especially streptozotocin (STZ). Animals used include rats, mice, cats, dogs, pigs, and primates.

    Conclusion

    Based on the results of the study, there is still no standard animal model that can accurately detect the disease, and there is a long way to arrive at a comprehensive model of the pathogenesis and complications of the disease. Therefore, it is necessary to consider the development of these models. Given the importance of diabetes studies, it is necessary to carefully select the appropriate animal model for each study.

    Keywords: Diabetes, Streptozotocin, Alloxan, Animal model
  • الهه علی پناهی، صبا طاهری*، میترا طباطبایی
    زمینه و هدف

    بیماری دیابت یک بیماری مزمن است که در آن تولید یا عملکرد انسولین دچار اشکال می شود. این هورمون توسط سلول های بتای لوزالمعده ترشح می گردد و عمل اصلی آن پایین آوردن قند خون است. پروبیوتیک ها میکروارگانیسم های زنده ای هستند که باعث تقویت و تعادل در فلور میکروبی روده شده و اثرات مفیدی را در سلامتی میزبان به همراه دارند.

    مواد و روش ها

     در این تحقیق 32 موش در 4 گروه تقسیم شدند: گروه اول (کنترل غیر دیابتی)، گروه دوم (کنترل دیابتی)، گروه سوم (دیابتی تحت تیمار با لاکتوباسیلوس پلانتاروم)، گروه چهارم (دیابتی تحت تیمار با گلی بن کلامید). بعد از خون گیری و جدا کردن سرم، مقدار گلوکز و انسولین سرم به ترتیب با استفاده از کیت آنزیمی و با روش الایزا اندازه گیری شد. همچنین برش هایی از پانکراس تهیه و میانگین قطر جزایر لانگرهانس موردبررسی قرار گرفت.

    نتایج

    نتایج حاکی از کاهش معنی داری در میزان گلوکز در گروه تیمار با لاکتوباسیلوس پلانتاروم در مقایسه با گروه کنترل دیابتی، بود (05/0<p) که این اثر مشابه داروی گلی بن کلامید است. علاوه بر این در گروه تیمار شده با لاکتوباسیلوس پلانتاروم، میزان انسولین تغییر معنی داری نسبت به گروه دیابتی نشان نداد. همچنین بررسی های بافت شناسی پانکراس نشان داد که این باکتری در روند بهبودی بافت پانکراس نیز تاثیر دارد.

    نتیجه گیری

    نتایج حاکی از آن است که لاکتو باسیلوس پلانتاروم دارای اثرات مثبت در کنترل قند خون در موش های دیابتی شده توسط آلوکسان بوده و شاید بتوانند از آن به عنوان مکمل های دارویی مناسب برای کنترل قند خون مورد توجه قرار گیرند.

    کلید واژگان: دیابت، پروبیوتیک، لاکتو باسیلوس پلانتاروم، پانکراس، آلوکسان
    Elahe Ali Panahi, Saba Taheri*, Mitra Tabatabaee
    Background & Objectives

    Diabetes is a chronic disease in which the production or function of insulin is impaired. This hormone is secreted by pancreatic beta cells and its main function is to lower blood glucose. Probiotics are living microorganisms that strengthen and balance the intestinal microbial flora and have beneficial effects on host health.

    Materials & Methods

    In this study, 32 mice were divided into four groups: the first group (non-diabetic control), the second group (diabetic control), the third group (diabetic mice treated with Lactobacillus Plantarum), and the fourth group (diabetic mice treated with glibenclamide). After blood sampling and serum isolation, serum glucose, and insulin levels were measured using enzymatic kit and ELISA, respectively. Also, sections of the pancreas were prepared and the average diameter of the Langerhans Islands was examined.

    Results

    The results showed a significant decrease in glucose levels in the treatment group with Lactobacillus Plantarum compared with the diabetic control group (P <0.05), which is similar to glibenclamide. Moreover, in the group treated with Lactobacillus Plantarum, insulin levels did not change significantly compared to the diabetic group. Pancreatic histological examination also showed that this probiotic also affected the improvement of pancreatic tissue.

    Conclusion

    The results suggest that Lactobacillus Plantarum has positive effects on the control of blood glucose in diabetic mice with Aloxone and may be used as a drug supplement to control blood glucose.

    Keywords: Diabetes, Probiotics, Lactobacillus Plantarum, Pancreas, Alloxan
  • علیرضا بانشی، اردوان نوروزی اصل، غلامحسین دریا*، فرید هاشمی، سیده مریم موسوی
    زمینه
    اختلالات تیروئید از جمله بحث برانگیزترین عوارض دیابت به شمار می رود. با توجه به قابلیت گیاه شقایق کوهی در کاهش قندخون، این مطالعه با هدف بررسی تاثیر مصرف خوراکی عصاره آبی- اتانولی شقایق کوهی و گلیبن کلامید بر هورمون های T3 و T4 سرمی در موش های صحرایی دیابتی شده با آلوکسان در مقایسه با موش های سالم انجام پذیرفت.
    مواد و روش ها
    در این مطالعه تجربی، 56 سر موش صحرایی نر بالغ نژاد ویستار به طور تصادفی به هفت گروه 8 تایی تقسیم شدند که شامل: شاهد سالم، سالم تیمار با عصاره شقایق کوهی با دوزهای 250 و 500 میلی گرم بر کیلوگرم، شاهد دیابتی، دیابتی تیمار با عصاره با دوزهای 250 و 500 میلی گرم بر کیلوگرم و دیابتی تیمار با گلیبن کلامید با دوز 5 میکروگرم بر کیلوگرم. دیابت با کمک تزریق داخل صفاقی تک دوز آلوکسان القاء گردید. پس از دوره سی روزه تیمار، نمونه های خون جمع آوری و غلظت سرمی T3 و T4 اندازه گیری و با استفاده از آزمون آنالیز واریانس یک طرفه مورد تجزیه و تحلیل آماری قرارگرفت.
    یافته ها
    سطوح سرمی هورمون ها در گروه شاهد دیابتی نسبت به گروه شاهد سالم کاهش معنی داری داشته است (001/0>P). میانگین هورمون T3 در گروه دیابتی تیمار با عصاره 250 به طور معنی داری بیشتر از گروه شاهد دیابتی بود (001/0>P). همچنین میانگین T4 در گروه تیمار با عصاره 250 به طور معنی داری بیشتر از گروه دیابتی تیمار با دارو مشاهده شد (047/0=P).
    نتیجه گیری
    عصاره شقایق کوهی می تواند عامل بهبود سطح سرمی T3 و T4 در مبتلایان به دیابت باشد. به منظور تعیین دقیق عوامل این بهبودی، مطالعات بیشتر بر روی ترکیبات اصلی این گیاه همچون گلوسین توصیه می گردد.
    کلید واژگان: دیابت، شقایق کوهی، هورمون تیروئیدی، موش صحرایی، آلوکسان
    Ali Reza Baneshi, Ardovan Nowroozi Asl, Gholamhosseain Darya*, Farid Hashemi, Seyedeh Maryam Musavi
    Background
    Thyroid dysfunction is one of the controversial complications of diabetes. Given the hypoglycemic properties of Yellow Horne Poppy (YHP), this study was conducted to evaluate the effect of oral administration of aqua-ethanolic extract of YHP and glibenclamide on serum level of T3 and T4 hormones in alloxan diabetic rats compared to healthy rats.
    Materials and Methods
    In this experimental study, 56 male Wistar rats were randomly divided into seven groups of 8, including healthy control, healthy treated with 250 and 500 mg/kg of YHP extract, diabetic control, diabetic treated with 250 and 500mg/kg of YPH extract and diabetic treated with 5μg/kg of glibenclamide. Diabetes was induced by intraperitoneal injection of a single dose of alloxan. After 30 days of treatment, blood samples were collected and the concentration of thyroid hormones T3 and T4 were measured. Finally, the data were analyzed using one-way ANOVA.
    Results
    The serum concentrations of thyroid hormones were significantly lower in the diabetic control group than those in the control group (P<0.001). The mean concentration of T3 was significantly higher in the diabetic+250 extract than that in the diabetic control group (P<0.001). Also, the mean concentration of T4 was significantly higher in the diabetic+250 extract than that in the diabetic+drug group (P=0.04).
    Conclusion
    YPH extract can effectively improve T3 and T4 serum levels in diabetic rats. Further studies are required to determine the active ingredient responsible for this therapeutic effect, such as Glaucin.
    Keywords: Diabetes mellitus, Glaucium flavum Crantz, Thyroid hormone, Rat, Alloxan
  • غلام حسین دریا*، اردوان نوروزی اصل، سیده مریم موسوی، فرید هاشمی
    زمینه و هدف
    گیاه شقایق کوهی در طب سنتی مناطق جنوبی ایران به عنوان ضد دیابت شناخته می شود. این مطالعه جهت مقایسه اثر گیاه شقایق کوهی و داروی گلیبن کلامید بر تغییر سطوح سرمی نیتروژن اوره خون، کراتینین و بیلی روبین های تام و مستقیم در موش های صحرایی دیابتی القاء شده با آلوکسان صورت پذیرفت.
    مواد و روش ها
    در این مطالعه تجربی، چهل سر موش صحرایی نر بالغ نژاد ویستار به طور تصادفی به پنج گروه مساوی تقسیم شدند: کنترل، شاهددیابتی، دیابتی تیمار با عصاره شقایق کوهی با دوز روزانه 250 میلی گرم بر کیلوگرم، دیابتی تیمار با عصاره با دوز روزانه 500 میلی گرم برکیلوگرم و دیابتی تیمار با گلیبن کلامید با دوز روزانه 5 میکروگرم برکیلوگرم. گروه های دو تا پنج با تزریق تک دوز آلوکسان به میزان 120میلی گرم برکیلوگرم دیابتی شدند. پس از گذشت سی روز، حیوانات بیهوش شده و خونگیری از قلب انجام شد. فاکتورهای کراتینین، نیتروژن اوره، بیلی روبین تام و مستقیم به روش آنزیماتیک اندازه گیری شد. و ارقام حاصله با آزمون آماری آنالیز واریانس یک طرفه و تست تعقیبی توکی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
    نتایج
    میانگین های بدست آمده از غلظت تمام فاکتورها در گروه دیابتی تیمار باعصاره250 نسبت به گروه شاهددیابتی تفاوت معنی دار نشان داد(001/0>P). هم چنین، تفاوت میانگین ها میان دو گروه دیابتی تیمار با عصاره 500 و گروه کنترل در فاکتورهای نیتروژن اوره، کراتینین و بیلی روبین تام و مستقیم معنی دار نبود(05/0<P)، این کاهش برای گروه تیمار با دارو محدود به  فاکتورهای کراتینین و بیلی روبین تام بود.
    بحث و نتیجه گیری
    می توان چنین نتیجه گرفت که احتمالا مصرف خوراکی عصاره شقایق کوهی می تواند باعث تعدیل فعالیت پاکسازی کلیوی و کبدی موش های دیابتی شود.
    کلید واژگان: دیابت، شقایق کوهی، نیتروژن اوره، کراتینین، بیلی روبین، موش صحرایی، آلوکسان
    Gholam Hossein Darya*, Ardavan Nowroozi, Asl, Sayyedeh Maryam Musavi, Farid Hashemi
    Objective & Background
    Yellow Horned Poppy (YHP) is known as anti-diabetic plant in folk medicine in the southern regions of Iran. This study was conducted to compare the effects of oral administration of this plant and Glibenclamide on serum level of Blood Urea Nitrogen (BUN), Creatinine and Bilirubin (total and direct) in Alloxan induced diabetic rats.
    Materials and Methods
    in this experimental study, Forty adult male Wistar rats were randomly divided into five equal groups: healthy control, diabetic control, diabetic treated with 250 mg/kg Body Weight(BW)/day of extract, diabetic treated with 500 mg/kg BW/day of the extract and diabetic treated with 5μg/kg BW/day of Glibenclamide. Diabetes induced in groups 2 to 5 by IP injection of Alloxan at a dose of 120 mg/kg BW. After thirty days, the animals were anesthetized and blood samples were collected from the heart. Creatinine, BUN, total and direct bilirubin were measured enzymatically. The results were analyzed by one-way ANOVA and Tukey's post hoc test.
    Results
    there were significant different between means of 250 treated group and diabetic control in all four factors (P<0.001). Also, the difference of means were not significant between 500 treated group and healthy control in BUN, creatinine, total and direct bilirubin (P>0.05), this reduction for the drug treated group was limited to creatinine and total bilirubin.
    Conclusion
    It can be concluded that oral administration of the extract at both doses may possibly modulate the renal and hepatic clearance activity of diabetic rats.
    Keywords: Diabetes Mellitus, Glaucium flavum, BUN, Creatinine, Bilirubin, Rat, Alloxan
  • آمنه خوشوقتی، غلام حسین دریا*، پوریا بیکران نژاد، فاطمه ضرغامی
    سابقه و هدف
    گیاه شقایق شاخ دار زرد در طب سنتی ایران به منظور کاهش عوارض دیابت به کار می رود. این مطالعه با هدف مقایسه اثر گیاه شقایق شاخ دار زرد و داروی گلیبن کلامید بر سطوح سرمیALT ، AST،ALP  و انسولین در موش های صحرایی دیابتی شده با آلوکسان صورت پذیرفت.
    مواد و روش ها
    در این مطالعه تجربی، چهل سر موش صحرایی نر بالغ نژاد ویستار به صورت تصادفی به 5 گروه هشت تایی تقسیم شدند: کنترل، سالم تیمار با عصاره با دوز 500 میلی گرم بر کیلوگرم (سالم+ عصاره)، شاهد دیابتی، دیابتی تیمار با عصاره با دوز 500 میلی گرم بر کیلوگرم (دیابتی+ عصاره) و دیابتی تیمار با داروی گلیبن کلامید با دوز 5 میکروگرم بر کیلوگرم (دیابتی+ دارو). دیابت با کمک تزریق آلوکسان القا شد. در انتهای دوره یک ماهه، نمونه های خون، جمع آوری و سطوح سرمی آنزیم های کبدی و انسولین اندازه گیری شد. در انتها، نتایج با کمک آزمون آنالیز واریانس یک طرفه و تست تعقیبی Tukey مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.
    نتایج
    فعالیت آنزیم های AST و ALP در گروه دیابتی+ عصاره به طور معنی داری بیش از گروه دیابتی+ دارو بود (04/0=P). همچنین فعالیت ALT و غلظت انسولین در گروه دیابتی+ عصاره به طور معنی داری نسبت به گروه شاهد دیابتی افزایش نشان داد (001/0>P).
    نتیجه گیری
    از نتایج این پژوهش چنین برداشت می شود که مصرف خوراکی عصاره شقایق شاخ دار زرد علاوه بر اثر حفاظت کبدی علیه استرس ناشی از دیابت، دارای خاصیت افزاینده انسولین سرمی نیز می باشد.
    کلید واژگان: دیابت، شقایق شاخ دار زرد، انسولین، آنزیم های عملکرد کبدی، موش صحرایی، آلوکسان
    Ameneh Khoshvaghti, Gholam Hossein Darya*, Pouria Bkaran Nejad, Fatemeh Zarghami
    Background
    Glaucium flavum Crantz (Yellow Horned Poppy, YPH) is used to reduce complications of diabetes in Iranian folk medicine. This study was conducted to compare the effect of aqua-ethanolic extract of Yellow Horned Poppy and Glibenclamide on serum levels of AST, ALT, ALP and insulin in diabetic rats induced by alloxan.
    Materials and Methods
    In this experimental study, 40 adult male Wistar rats were randomly divided into five groups of eight: healthy control, healthy treated with 500mg/kg body weight (BW) of the YPH extract (healthy+YPH), diabetic control, diabetic treated with 500mg/kg BW of the extract (diabetic+YPH), diabetic treated with 5μg/kg BW of Glibenclamide (diabetic+ medicine). Diabetes was induced by injection of alloxan. After a month, blood samples were collected and serum levels of liver enzymes and insulin were also measured. Finally, the data were analyzed by one-way ANOVA and Tukey's post-hoc test.
    Results
    The activity of AST and ALP enzymes in the diabetic+YPH group was significantly higher than that in the diabetic+drug group (P=0.04). Also, ALT activity and insulin concentration in diabetic+YPH group significantly increased compared to diabetic control group (P<0.001).
    Conclusion
    The findings of this study reveal that oral administration of the YHP extract in addition to its hepatoprotective activity against diabetes-induced stress, can enhance serum insulin level.
    Keywords: Diabetes mellitus, Glaucium flavum Crantz, Liver functional enzymes, Insulin, Rat, Alloxan
  • آمنه خوشوقتی، کیاوش هوشمندی، سیده مریم موسوی، سعید سلامی، غلام حسین دریا*
    زمینه و هدف
    گیاه شقایق کوهی دارای اثرات آنتی اکسیدانی می باشد، این مطالعه با هدف تعیین اثر عصاره گیاه شقایق کوهی بر برخی آنزیم های آنتی اکسیدانی کبدی و کلیوی موش صحرایی دیابتی شده با آلوکسان صورت پذیرفت.
    مواد و روش ها
    در این مطالعه تجربی، 40 سر موش صحرایی نر به صورت تصادفی به 5 گروه 8 تایی شامل کنترل، دیابتی، دیابتی تیمار با عصاره شقایق کوهی با دوز 250 و 500 میلی گرم بر کیلوگرم و دیابتی تیمار با داروی گلیبن کلامید با دوز 5 میکروگرم برکیلوگرم تقسیم شدند. تجویز خوراکی عصاره به مدت یک ماه پس از القاء دیابت ادامه یافت. در پایان سطوح فعالیت آنزیم های کاتالاز (CAT)، سوپراکسید دیسموتاز (SOD) و گلوتاتیون پراکسیداز (GPX) بافت کبد و کلیه، اندازه گیری شد. تجزیه و تحلیل داده ها با آزمون واریانس یک طرفه انجام شد.
    یافته ها
    در بافت کبد و کلیه، فعالیت CAT و GPX در گروه تیمار 250 تفاوت معنی دار با گروه دیابتی داشت (001/0=P).
    نتیجه گیری
    با توجه به نتایج، عصاره شقایق کوهی قادر به افزایش فعالیت آنزیم های اکسیدو ردوکتاز کبدی و کلیوی در موش های صحرایی مبتلا به دیابت ملیتوس می باشد.
    کلید واژگان: دیابت، شقایق کوهی، آنزیم های اکسیدو رودوکتاز، کبد، کلیه، موش صحرایی، آلوکسان
    A. Khoshvaghti, GH. H. Darya*, K. Hushmandi, S. M. Musavi, S. Salami
    Background and Objectives
    Since Yellow Horned Poppy (Glaucium flavum) has antioxidative effects, this study was conducted to determine its effect on some antioxidative enzymes of liver and kidney in Alloxan induced diabetic rats.
    Materials and Methods
    In this experimental study, 40 adult male Wistar rats were randomly divided into 5 groups of 8 including: control, Diabetic, Diabetic treated with 250 and 500 mg/kg of the extract, and Diabetic treated with 5 µg/kg of Glibenclamide. Oral administration of the extract continued for one month after diabetes induction. At the end, the activity levels of Catalase (CAT), Superoxide Dismutase (SOD) and Glutathione Peroxidase (GPX) were determined. Data were analyzed by one-way ANOVA.
    Results
    In the liver and kidney tissues, CAT and GPX activity in the Diabetic+250 group had a significant difference with the Diabetic group (p=0.001).
    Conclusion
    Regarding the results, Yellow Horned Poppy extract can increase the activity of liver and kidney oxidoreductase enzymes in diabetic rats.
    Keywords: Diabetes, Glaucium flavum, Oxidoreductase Enzymes, Liver, Kidney, Rat, Alloxan
  • آمنه خوشوقتی، غلام حسین دریا، فرید هاشمی، مهشاد کلانتری، کیاوش هوشمندی
    سابقه و هدف

    استرس اکسیداتیو حلقه وصل دیابت با اختلالات نوروپاتیک و میکرووسکولار می باشد. در این مطالعه اثر عصاره آبی- اتانولی شقایق کوهی بر میزان فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی قلب و مغز موش های صحرایی هدف ارزیابی قرار گرفت.

    مواد و روش ها:

    دراین مطالعه تجربی، 32 سر موش صحرایی نر بالغ نژاد ویستار به طور تصادفی به چهار گروه 8 تایی، شاهد سالم، شاهد دیابتی، دیابتی تیمار با عصاره شقایق کوهی با دوز mg/kg 500 و دیابتی تیمار با داروی گلیبن کلامید به دوز µg/kg 5 تقسیم شدند. دیابت با تزریق تک دوز آلوکسان به میزان 120 میلی گرم برکیلوگرم القا گردید. پس از گذشت یک ماه فعالیت آنزیم های سوپراکسیددیسموتاز، کاتالاز، گلوتاتیون پراکسیداز قلبی و مغزی اندازه گیری و تجزیه و تحلیل شدند.

    یافته ها:

    فعالیت قلبی هر سه آنزیم در گروه دیابتی+عصاره بطور معنی داری نسبت به گروه شاهد دیابتی افزایش نشان می داد(0/001>p). فعالیت مغزی سوپراکسیددیسموتاز در گروه دیابتی+عصاره (1/4±8/79) بطور معنی داری نسبت به گروه دیابتی+دارو(1/7±6/77) بیشتر بود(0/03=p)، همچنین، فعالیت کاتالاز در گروه دیابتی+عصاره (1/2±4/64) مجددا نسبت به گروه دیابتی+دارو(1/5±3/83) افزایش یافت(0/001=p)، مشابه با دو حالت قبل فعالیت گلوتاتیون پراکسیداز در گروه دیابتی+عصاره(0/7±4/23) بطور معنی داری از گروه دیابتی+دارو(0/4±3/64) بالاتر بود(0/03=p).

    نتیجه گیری:

    مطالعه حاضر نشان داد که عصاره شقایق کوهی احتمالا می تواند مکانیسم های عمده محافظتی بافت های قلب و مغز را در مقابل استرس اکسیداتیو ناشی از دیابت ارتقاء بخشد. هم چنین اثر عصاره در مجموع از اثر داروگلیبن کلامید موفقیت آمیزتر بوده و این اثر مثبت در بافت مغز آشکارتر بوده است.
     

    کلید واژگان: دیابت، شقایق کوهی، سوپراکسید دیسموتاز، کاتالاز، گلوتاتیون پراکسیداز، موش صحرایی، آلوکسان
    A Khoshvaghti Doctor_G H Darya_F Hashemi_M Klantari_K Hushmandi
    Objective

    Oxidative stress is the connection between diabetes and neuropathies and micro vascular disorders. This study was designed to investigate the effect of hydroalcoholic extract of Horned Poppy on the tissue activity of antioxidant enzymes in the heart and brain of Alloxan induced diabetic rats.

    Methods

    In this experimental study, 32 male rats were randomly divided into four groups of eight control, diabetic control, diabetic treated by a dose of 500mg/kg body(diabetic+extract) diabetic treated with Glibenclamide by 5μg/kg(diabetic+drug). Diabetes were induced by single injection of 120mg/kg of Alloxan. After a month of Oral administration, cardiac and cephalic activity of SOD, CAT and GPX were measured and were analyzed.

    Finding

    Cardiac activity of all three enzymes in the group diabetic+extract were significantly higher than diabetic control (P<0.001). Cephalic activity of SOD had a significant different in comparison of diabetic+extract(8.79±1.4) and diabetic+drug(6.77±1.7) (P=0.03). As the same, CAT activity in diabetic+extract(4/64±1.2) were significantly higher than diabetic+drug(3.83±1.5). And GPX activity in diabetic+extract(4.23±0.7) were significantly higher than diabetic+drug(3.64±0.4) too (P=0.03)

    Conclusion

    The present study declared that yellow horned poppy`s extract can promote the main enzymatic mechanisms against diabetic induced oxidative stress in heart and brain which it was more evident in brain.

    Keywords: Diabetes Mellitus, Glaucium flavum, Superoxide Dismutase, Catalase, Glutathione Peroxidase, Brain, Heart, Rat, Alloxan
  • اسد اسدی، پریسا تاتی، رسول شریفی، حسن نورافکن، ناصر محبعلی پور
    مقدمه
    بیماری دیابت یکی از شایع ترین بیماری های سیستم غدد درون ریز بدن محسوب می شود که شیوع آن در جوامع انسانی روز به روز در حال افزایش است. هدف از مطالعه حاضر ارزیابی اثر عصاره ی هیدروالکلی برگ سبز گندم بر گلوکز، کلسترول، تری_گلیسیرید، LDL، HDL و ظرفیت تام آنتی اکسیدان سرم خون در موش سوری دیابتی شده با آلوکسان می باشد.
    روش ها
    در این تحقیق 40 سر موش سوری نر با میانگین وزنی 25-20 گرم در هشت گروه 5 تایی شاهد؛ کنترل(شم)؛ مت فورمین (mg/kg 60)عصاره های برگ سبز گندم (100؛ 200؛ 400؛ 800 وmg/kg1000) مورد مطالعه قرار گرفتند. در تمام گروه ها در ابتدای مطالعه گلوکز خون اندازه گیری شد، گروه کنترل و گروه های تجربی با تزریق آلوکسان (mg/kg 120)به صورت داخل صفاقی دیابتی شدند. گروه کنترل و گروه های تجربی به مدت 10 روز ترکیبات ذکرشده را به صورت داخل صفاقی دریافت نمودند و 48 ساعت بعد از تمامی گروه ها از طریق بی هوشی و داخل بطنی خون گیری به عمل آمد و شاخص های گلوکز، کلسترول، تری_گلیسیرید، LDL و HDL و ظرفیت تام آنتی اکسیدان سرم اندازه گیری گردید. نتایج کمی به دست آمده از این تحقیق توسط آزمون آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی بین گروه های موردمطالعه در سطح معنی دار p<%5 مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت.
    یافته ها
    تغییرات گلوکز خون گروه های عصاره های برگ سبز گندم و مت فورمین در مقایسه با گروه کنترل مثبت و منفی در سطح احتمال 5٪ معنی دار می باشد و در تمامی گروه های تحت مطالعه میزان قند خون در مقایسه با گروه کنترل مثبت به شدت پایین آمده و به گروه کنترل منفی نزدیک شده است (p<%5). همچنین در دوزهای 100، 200، 800 و mg/kg 1000 کاهش قند خون بهتر از گروه مت فورمین بوده است (p<%5). عصاره هیدروالکلی برگ سبز گندم در تمام دوزهای مورد مطالعه و مت فورمین باعث افزایش قابل توجه و معنی داری در میزان ظرفیت تام آنتی اکسیدانی سرم و خون شده است (P<0.05). دوز های مختلف عصاره هیدروالکلی برگ سبز گندم و مت فورمین بر میزان LDL و HDL و کلسترول خون نمونه های دیابتی شده تاثیر معناداری ندارد و اختلاف چندانی با گروه های دیگر نشان ندادند (P>0.05). دوز های مختلف عصاره هیدروالکلی برگ سبز گندم بر میزان تری_گلیسیرید تاثیر معنی داری ندارد (P>0.05). ولی مت فورمین بر میزان تری گلیسیرید تاثیر معنی داری دارد (P<0.05).
    نتیجه گیری
    با توجه به یافته های اثرات عصاره هیدروالکلی برگ سبز گندم بر میزان گلوکز و ظرفیت تام آنتی اکسیدانی سرم می توان عنوان نمود که عصاره فوق در درمان دیابت و کاهش عوارض ناشی از آن می تواند به عنوان گزینه مناسبی مطرح باشد.
    کلید واژگان: دیابت، عصاره برگ سبز گندم، آلوکسان، ظرفیت تام آنتی اکسیدان سرم، استرس اکسیداتی
    Assad Assadi, Parisa Tati, Rasul Sharifi, Hassan Nourafcan, Naser Mohebalipour
    Background
    Diabetes is one of the most common diseases of the body's endocrine system, Based on present forecasts of its prevalence will increase in human societies. Diabetes mellitus consists of 5 groups, its two major groups: type I diabetes or insulin-dependent and type II diabetes or non-insulin dependent diabetes. The aim of this study was to evaluate the effect of alcoholic extract of green wheat leaves on glucose, cholesterol, triglycerides, LDL, HDL and total antioxidant capacity of blood serum in alloxan-induced diabetic mice.
    Methods
    In this study, 40 male mice with an average weight of 25-20 grams in eight groups of five rats: The negative control, positive control (sham), Methformin (60mg/kg), green Wheat leaf extract (100, 200, 400, 800 and 1000mg/kg) were tested. Blood glucose was measured at baseline, then in the positive control group and the experimental groups by Alloxan (120mg/kg) Diabetes was induced by intraperitoneally. During the study, the positive control group and experimental groups received aforementioned compounds for 10 days via intraperitoneally and after 48 hours of each group blood samples were taken through the intraventricular anesthesia and glucose, cholesterol, triglycerides, LDL, HDL and total antioxidant capacity in serum were measured. Quantitative results achieved in this research by one-way ANOVA and Tukey post hoc test between the groups studied Considering the significance level of p
    Results
    The results showed that blood glucose changes in green Wheat leaf extract and metformin groups compared with the positive control group and negative control group was significant at the 5% level and In all under study groups blood glucose levels, Compared with the positive control group decreased and is close to the negative control group also in doses of 100, 200, 800 and 1000 mg/kg Reduced blood glucose is better than methformin group. Methformin and green Wheat leaf extract caused a significant increase at all doses studied in the TAC's Blood. Methformin and green Wheat leaf extract on the amounts of LDL, HDL and cholesterol in diabetic groups had no significant effect and did not have significant difference with other groups. There was no significant effect of different doses of green Wheat leaf extract on the blood triglycerides. However, metformin has a significant impact on triglyceride levels.
    Conclusion
    The results of the effects of green Wheat leaf extract on glucose and serum antioxidant capacity It can be noted that these extracts in the treatment of diabetes and reduce its complications can be considered as an option.
    Keywords: Diabetes, Green wheat leaves, Alloxan, Total Antioxidant Capacity, Oxidative stress
  • عبدالرسول نامجو، یاسین اسکندری، محمود رفیعیان کوپایی، مهدی فرید
    سابقه و هدف
    دیابت ملیتوس یک اختلال متابولیک با عوارض جانبی همچون تاخیر در ترمیم زخم است. در این مطالعه، تاثیرات مصرف خوراکی و کرم موضعی عصاره هیدروالکلی بادرنجبویه (Melissa officinalis) بر روی ترمیم زخم پوست و تغییرات بیوشیمیایی سرم در موش های صحرایی دیابتی القاشده با آلوکسان ارزیابی شدند.
    مواد و روش ها
    در این مطالعه تجربی، 36 سر موش صحرایی نژاد ویستار به صورت تصادفی به سه گروه کنترل، گروه دیابتی و گروه دیابتی تحت درمان تقسیم شدند. پس از بیهوشی، ضخامت کامل ناحیه پشتی پوست موش صحرایی به ابعاد mm 25 × 25 برداشته شد. 24 ساعت پس از عمل جراحی، زخم در گروه حیوانات دیابتی تحت درمان، به صورت موضعی با کرم 5 درصد و به صورت خوراکی با عصاره بادرنجبویه (mg/kg 2500) با گاواژ خورانده شد. در گروه کنترل و کنترل دیابتی درمانی صورت نگرفت. ناحیه سطح زخم به روش خطی و تصویری در روزهای 4، 7، 14 و 21 اندازه گیری و برای ارزیابی ترمیم زخم و هیستوپاتولوژیک نمونه برداری انجام شد. در پایان مطالعه، نمونه خون برای اندازه گیری قند و فاکتورهای بیوشیمیایی ها به روش استاندارد گرفته شد.
    یافته ها
    مصرف عصاره بادرنجبویه در موش های صحرایی دیابتی، به طور معنی دار سبب کاهش گلوکز، کلسترول، لیپوپروتپین های با دانسیته پایین و کراتین فسفوکیناز در مقایسه با گروه کنترل دیابتی شد (05/0P<). مطالعات هیستوپاتولوژیک نشان داد که روند پوشش دارشدن، افزایش تراکم رشته های کلاژن و ترمیم زخم در گروه درمان شده با بادرنجبویه بیش از گروه های دیگر بود.
    استنتاج: مصرف خوراکی و موضعی عصاره بادرنجبویه، سبب گسترش شتاب ترمیم زخم و تاثیرات محافظت کنندگی قلبی می شود.
    کلید واژگان: آلوکسان، بادرنجبویه، ترمیم زخم، زخم دیابتی، موش صحرایی
    Abdolrasoul Namjou, Yasin Eskandari, Mahmoud Rafieian, Mahdi Farid
    Background and
    Purpose
    Diabetes mellitus is a metabolic disorder with several complications, such as delayed wound healing. The aim of this study was to evaluate the efficacy of oral administration and topical application of hydroalcoholic extract of Melissa officinalis on cutaneous wound healing and serum biochemical changes in alloxan-induced diabetic rats.
    Materials And Methods
    In this experimental study thirty-six Wistar rats were randomly divided into three groups of control, diabetic control, and diabetic treatment. After anesthesia, full-thickness pieces of skin (25×25 mm) were removed from upper dorsal part of the rats. Subsequently, 24 h after the operation, the wounds of the diabetic group were locally treated with topical application of 5% cream and oral administration of Melissa officinalis extract (2500 mg/kg) was performed by gavage, daily for three weeks. The control and diabetic control groups received no treatment. The wound surface areas were measured using linear and photographic methods on days 4, 7, 14, and 21. Incisional biopsies were performed to evaluate the wound healing rate and for histopathologic examination. Finally, blood samples were taken to measure the serum glucose level and biochemical factors including triglycerides, total cholesterol, high-density lipoprotein, serum glutamic pyruvic transaminase, and serum glutamic oxaloacetic transaminase using standard methods.
    Results
    According to the results, administration of Melissa officinalis extract significantly reduced glucose, total cholesterol, low-density lipoprotein, and creatine phosphokinase levels in the diabetic group (P
    Conclusion
    As the findings indicated, oral and topical administrations of Melissa officinalis extract accelerated the wound healing process and may act as an cardioprotective agent.
    Keywords: alloxan, diabetic ulcer, Melissa officinalis, rat, wound healing
  • اکرم عیدی*، زهره ناطقی، پژمان مرتضوی، جلال زرین قلم مقدم
    زمینه
    شیرین بیان (Glycyrrhiza glabra L.، Fabaceae)، گیاه دارویی شناخته شده ای است که به دلیل فعالیت فارماکولوژیکی در طب سنتی مورد استفاده قرار می گیرد. شیرین بیان در داروهای گیاهی به عنوان عامل نیرو بخش، اکسپکتورانت و تسکین دهنده کاربرد دارد.این گیاه دارای فعالیت های آنتی اکسیدانت، تحریک کننده ایمنی، آنتی آلرژیک و ضد زخم می باشد. در تحقیق حاضر، مقایسه اثر عصاره اتانولی ریشه گیاه شیرین بیان با گلی بن کلامید بر میزان فعالیت آنزیم های کبدی در موش های صحرایی سالم و دیابتی شده با آلوکسان مورد بررسی قرار گرفت.
    مواد و روش ها
    در مطالعه حاضر، تیمار خوراکی عصاره گیاه شیرین بیان (50، 200 و 400 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن) و داروی گلی بن کلامید (600 میکروگرم بر کیلوگرم وزن بدن) به عنوان داروی استاندارد ضد دیابتی، به مدت 30 روز صورت گرفت. سپس فعالیت آنزیم آسپارتات آمینوترانسفراز (AST) و آلانین آمینو ترانسفراز (ALT) در موش های صحرایی سالم و دیابتی شده ارزیابی گردید. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS ویرایش 10 و آزمون آنالیز واریانس یک طرفه مورد ارزیابی قرار گرفتند.
    یافته ها
    تیمار خوراکی عصاره گیاه شیرین بیان به صورت معنی داری فعالیت ALT و AST را در سرم موش های دیابتی کاهش داد ولی در موش های سالم تغییر معنی داری ایجاد ننمود. عصاره گیاه شیرین بیان همانند گلی بن کلامید موجب کاهش معنی دار میزان فعالیت آنزیم های کبدی گردید.
    نتیجه گیری
    گیاه شیرین بیان را می توان به عنوان کاندید مناسب برای مطالعات آینده بر درمان دیابت ملیتوس در نظر گرفت.
    کلید واژگان: شیرین بیان، Glycyrrhiza glabra L، _ آلوکسان، دیابت، موش
    Akram Eidi *, Zohreh Nateghi, Pezhman Mortazavi, Jalal Zarringhalam Moghadam
    Background
    Licorice (Glycyrrhiza glabra L., Fabaceae) is a well-known herb that it used in traditional medicine due to pharmacological activities. Licorice in herbal medicine is used as a tonic, expectorant and demulcent factor. This plant has antioxidant, immunostimulant, anti-allergenic and anti-ulcer activities. The aim of present study was to, comparisons of effect of ethanol extracts licorice root with glibenclamide on activity of liver enzymes in normal and alloxan-induced diabetic rats.
    Materials And Methods
    In the present study, oral administration of licorice extract (50, 200 and 400 mg/kg per body wt.) and glibenclamide (600 µg/kg) were performed as the standard antidiabetic medicine, during 30 days. Then, the activity of aspartate aminotransferase (AST) and alanine aminotransferase (ALT) in normal and diabetic rats were evaluated. Data were analyzed by using SPSS-10 software and the ANOVA test was used.
    Results
    Oral administrations of licorice extract significantly decreased activity of AST and ALT in serum of diabetic rats but not in normal rats. The licorice extract as same as glibenclamide significantly decreased activity of liver enzymes.
    Conclusion
    It is concluded that the licorice can be considered as a suitable candidate for future studies on diabetes mellitus.
    Keywords: Liquorice, Glycyrrhiza glabra L., Alloxan, Diabetes, Rat
  • سیده فاطمه موسوی اضماره، محمد ماذنی *، اسفندیار حیدریان، رضا علی پناه مقدم، محمود رفیعیان، مرضیه ابراهیمی، نجمه شاهین فرد، اسلام قزل سفلی
    مقدمه
    دیابت از گروه بیماری های متابولیک با افزایش مزمن سطح قند خون است. با توجه به ترکیبات آنتی اکسیدانی گیاه چویل، این مطالعه با هدف تعیین اثر عصاره ی هیدروالکلی گیاه چویل بر میزان قند و چربی خون موش های صحرایی نر دیابتی صورت گرفت.
    مواد و روش ها
    در این مطالعه، 54 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار با وزن 250-200 گرم در 6 گروه 9 تایی به مدت 4 هفته مورد مطالعه قرار گرفتند. گروه ها شامل شاهد سالم، شاهد دیابتی، 3 گروه دیابتی تیمار شده با دوزهای 200، 400 و 800 میلی گرم بر کیلوگرم عصاره ی چویل و دیابتی تیمار شده با دوز 150 میلی گرم بر کیلوگرم متفورمین بودند. در پایان مطالعه، مقادیر قند خون ناشتا، تری گلیسرید، کلسترول تام، کلسترولHDL- و کلسترولLDL- سنجیده شدند. نتایج به روش ANOVA یک طرفه مورد تحلیل آماری قرار گرفتند.
    یافته ها
    در رت های دیابتی تیمار شده با چویل کاهش معنی دار (05/ 0>P) قند ناشتا (در هر سه دوز عصاره به ترتیب 26 درصد، 3/ 59 درصد و 4/ 69 درصد)، تری گلیسرید (دوزهای 400 و 800 عصاره به ترتیب 1/ 16 درصد و 1/ 34 درصد)، کلسترول تام (دوز 800 عصاره، 9 /20 درصد)، کلسترول LDL-(در هر سه دوز عصاره به ترتیب 9/ 25 درصد، 1/ 49 درصد، 53 درصد) و افزایش معنی دار (05/ 0>P) کلسترولHDL- (در هر سه دوز عصاره به ترتیب 6/ 32 درصد، 4/ 36 درصد و 1/ 37 درصد) در مقایسه با گروه شاهد دیابتی مشاهده گردید.
    نتیجه گیری
    عصاره ی هیدروالکلی گیاه چویل می تواند باعث کاهش قند خون ناشتا و بهبود فراسنج های چربی خون در موش های صحرایی نر دیابتی گردد.
    کلید واژگان: دیابت، فراسنج های چربی های خون، چویل، آلوکسان، موش صحرایی نر
    Seyede Fateme Musavi Ezmareh, Dr. Mohammad Mazani*, Dr. Esfandiar Heidarian, Dr. Reza Ali Panah Moghadam, Dr. Mahmood Rafieian, Marzie Ebrahimi, Majme Shahinfard, Eslam Ghezel Sofli
    Introduction
    Diabetes is a metabolic disease characterised by chronic hyperglycemia. Considering the properties antioxidant of the Chevil plant compounds, this study performed to determine the effect of hydroalcoholic extract of Chevil on serum glucose and lipid in diabetic male rats.
    Materials And Methods
    In this study, 54 male Wistar rats weighing 200-250 g were divided into 6 groups (n=9 each) and studied for 4 weeks. The groups were as follows: Control, diabetic, diabetic groups treated 200, 400 and 800 mg/kg body weight of the Chevil extract, respectively and the diabetic rats treated with 150 mg/kg body weight of metformin. At the end of study, FBS, Cholesterol, Triglycerides, HDL-C, and LDL-C levels were measured. Results were analyzed by one-way ANOVA.
    Results
    Findings showed a significant reduction (P<0.05) of FBS in all groups with three doses of the extract, 26%, 59.3%, 69.4% respectively), Triglycerides (at 200 and 400 mg/kg of the extract respectively 16.1% and 34.1%), Cholesterol (800 mg/kg of the extract, 20.9%), LDL-C in all three doses of the extract, 25.9%, 49.1% and 53% respectively and a significant increase (P<0.05) in HDL-C in all three doses of the extract, 32.6%, 36.4% and 37.1% respectively compared to the control group was observed in diabetic rats treated with Chevil.
    Conclusion
    The results of this study showed that Chevil extract reduces blood sugar and improves blood lipid profiles in diabetic rats.
    Keywords: Diabetes, Blood lipid profiles, Chevil, Alloxan, Male rats
  • علی ایلچی زاده کاوگانی، مریم عیدی، رضا قهرمانی، زهرا ساسانی نژاد، زینب احمری نژاد
    زمینه و هدف
    اخیرا میوه نسترن (Rosa canina L.) به دلیل نداشتن عوارض جانبی، در درمان بیماری ها مورد توجه قرار گرفته است. در مطالعه حاضر تاثیر ضددیابتی میوه نسترن کوهی در موش های صحرایی نر دیابتی شده با آلوکسان مورد بررسی قرار گرفت.
    روش بررسی
    در این مطالعه تجربی، حیوانات به 6 گروه (هرگروه 8 سر) تقسیم شدند. گروه سالم، گروه دیابتی که به وسیله تزریق درون صفاقی آلوکسان (دوز 120 میلی گرم بر کیلوگرم) دیابتی شدند و گروه های تجربی که به وسیله عصاره هیدرواتانلی (غلظت های 50، 100، 200 و 300 میلی گرم بر کیلوگرم)، به طور درون صفاقی به مدت 14 روز تیمار شدند. پس از 14 روز، نمونه های خون از قلب جمع آوری شد. گروه کنترل دیابتی به طور روزانه به وسیله سالین تیمار شدند. سطوح سرمی گلوکز، کلسترول توتال، تری گلیسرید، HDL-C، LDL-C، اوره، اسید اوریک، کراتینین، آنزیم های آلانین آمینو ترانسفراز، آسپارتات آمینو ترانسفراز و آلکالین فسفاتاز به وسیله کیت اندازه گیری شدند.
    یافته ها
    تیمار آلوکسان موجب افزایش معنی داری در سطح گلوکز، LDL-c، تری گلیسرید، کلسترول توتال، اوره، اسیداوریک، کراتینین، آنزیم های آلانین آمینو ترانسفراز (ALT)، آسپارتات آمینو ترانسفراز (AST) و آلکالین فسفاتاز (AP) و کاهش معنی داری در سطح HDL-c سرم در حیوانات کنترل دیابتی (سالین) در مقایسه با گروه سالم شد. تیمار عصاره هیدرواتانلی میوه نسترن به مدت 14 روز (در غلظت های 50، 100، 200 و 300 میلی گرم بر کیلوگرم) موجب کاهش معنی داری در سطح گلوکز، LDL-c، تری گلیسرید، کلسترول توتال، اوره، اسید اوریک، کراتینین، آنزیم آلکالین فسفاتاز (AP) سرم نسبت به حیوانات گروه کنترل دیابتی شده گردید، درحالی که سطح HDL-c سرم در مقایسه با گروه کنترل دیابتی (سالین) افزایش نشان داد.
    نتیجه گیری
    عصاره هیدرواتانلی میوه نسترن دارای اثر ضددیابتی در حیوانات دیابتی می باشد. بنابراین، این گیاه کاندیدای مناسبی برای درمان دیابت قندی بوده و در تحقیقات آینده بایستی مورد توجه بیشتری قرار گیرد.
    کلید واژگان: نسترن کوهی، دیابت شیرین، موش صحرایی، آلوکسان
    Ali Ilchizadeh Kavgani, Maryam Eidi, Reza Ghahramani, Zahra Sasaninejad, Zeinab Ahmarinezhad
    Background And Objectives
    Recently, Rosa canina L. fruithas been taken into consideration in the treatment of diseases due to not having any side-effects. In the present study, the antidiabetic effect of Rosa canina L. fruit was investigated in alloxan-induced diabetic rats.
    Methods
    In this experimental study, animals were divided into 6 groups (8 rats/group): healthy group, diabetic group, in which diabetes was induced by intraperitoneal (i.p.) injection of alloxan (at dose of 120 mg/kg), and experimental groups, which were treated with i.p. administration of hydroethanolic extract (at doses of 50, 100, 200, and 300 mg/kg) for 14 days. Blood samples were collected from heart after 14 days. The diabetic control group was treated daily with saline. Serum levels of glucose, total cholesterol, triglyceride, LDL-c, HDL-c, urea, uric acid, creatinine, enzymes alanine aminotransferase (ALT), aspartate aminotransferase (AST), and alkaline phosphatase (AP), were measured using kit.
    Results
    Alloxan treatment significantly increased serum levels of glucose, LDL-c, triglyceride, total cholesterol, urea, uric acid, creatinine, enzymes ALT, AST, and AP and significantly decreased serum HDL-clevel in diabetic control (saline) animals compared to healthy group. Treatment with hydroethanolic extract of Rosa canina L. fruit for 14 days (in concentrations of 50, 100, 200, and 300 mg/kg), significantly decreased serum levels of glucose, LDL-c, triglyceride, total cholesterol urea, uric acid, creatinine and AP enzyme compared to the diabetic control animals, while increased serum HDL-c level compared to the diabetic control (saline)group.
    Conclusion
    Hydroethanolic extract of Rosa canina fruit has antidiabetic effect on diabetic animals. Therefore, this plant is a good candidate for the treatment of diabetes mellitus and should be given more attention in future researches.
    Keywords: Rosa canina, Diabetes mellitus, Rat, Alloxan
  • پریوش رحیمی *، محبوبه سترکی، منیر ویودی
    مقدمه و هدف
    دیابت ملیتوس اغلب به عنوان یک سندروم ناهنجاری متابولیسمی شناخته می شود، که معمولا بدلیل ترکیبی از عوامل ارثی ومحیطی رخ می دهد که منجر به افزایش غیر عادی میزان قند خون(هیپرگلیسمی) میشود.امروزه، استفاده از درمان های غیردارویی (گیاهان دارویی) رویکرد جدیدی در کنترل بیماری دیابت است. هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر روغن گلرنگ بر قند خون و پروفایل لیپیدی در موش های صحرایی دیابتی بود.
    روش تحقیق
    در این تحقیق 18 سر موش صحرایی نر در سه گروه شش تایی تقسیم شدند: کنترل ، دیابتی تیمار شده با گلی بن کلامید و دیابتی تیمار شده با روغن گلرنگ به میزان 200 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن. برای دیابتی کردن، از آلوکسان به میزان 120 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن به صورت تزریق درون صفاقی استفاده شد. روغن گلرنگ به میزان 200 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن روزانه در یک دوره زمانی 30 روزه استفاده شد.
    نتایج و بحث
    نتایج بدست آمده از این تحقیق نشان داد که روغن گلرنگ به طور معنی داری دارای اثر هیپوگلیسمیک و هیپولیپیدمیک در موش های صحرایی دیابتی بوده است. در واقع، ترکیبات فنولی و اسیدهای چرب روغن گلرنگ نقش مهمی در تنظیم ترشح انسولین و هموستازی گلوکز ایفا می کنند.
    کلید واژگان: روغن گلرنگ، قند خون، آلوکسان، دیابت، Carthamustinctorius L
    Parivash Rahimi *, Mahbubeh Setorki, Monir Doudi
    Background & Aim
    Diabetes mellitus often has been referred to as a syndrome of disordered metabolism, usually due to a combination of hereditary and environmental causes, resulting in abnormal of high blood sugar levels (hyperglycemia). Nowadays, no-drug treatments (medicinal plants) are novel therapeutic approaches in the treatment of diabetes. Experimental: This study aimed at assessing the effect of Carthamustinctorius L oil on the blood glucose and lipid profile in diabetic rats. Eighteen male rats were divided into 3 groups as follows: control, diabetes treated with glibenclamide and diabetes treated with 200 mg/kg b.wt safflower oil. Diabetes was induced in rats by intraperitoneal administration of single dose of alloxan monohydrate (120 mg/kg body weight). The oil of (Carthamustinctorius L.) at a dose of 200 mg/kg b.wt was administered every other day to the diabetic rats for a period of 30 days.
    Results
    The results show that the safflower oil exhibited significant hypoglycemic and hypolipidemic effect in hyperglycemic rats. In fact, phenolic compounds and free fatty acids in safflower oil play an important role in regulating animal insulin secretion response and glucose homeostasis.
    Keywords: safflower oil, fasting blood glucose, alloxan, Diabetes, Carthamustinctorius L
  • شکری حمزه*، فرح فرخی، رضا حیدری، رامین مناف فر
    زمینه و هدف
    دیابت ملیتوس، شایع ترین بیماری آندوکرین است و به گروهی از اختلالات متابولیکی همراه با افزایش قند خون (هیپرگلیسمی) گفته می شود که با نقص ترشح، عملکرد انسولین و یا هر دو مشخصه همراه است. این مطالعه با هدف تعیین تاثیر عصاره هیدروالکلی ریشه ریواس بر قند و تغییرات هیستوپاتولوژیکی پانکراس در رت های دیابتی انجام شد.
    روش بررسی
    در این مطالعه 24 رت ماده به 4 گروه تقسیم شدند. یک گروه به عنوان گروه کنترل سالم که نرمال سالین دریافت کردند و 3 گروه دیگر پس از القای دیابت، یک گروه نرمال سالین را به صورت گاواژ دریافت کردند، گروه بعدی عصاره ریشه ریواس را (با دوز 150 میلی گرم بر کیلوگرم) دریافت کردند و به گروه آخر گلی بنکلامید (با دوز 0/6 میلی گرم بر کیلوگرم) داده شد. القای دیابت به وسیله الوکسان (با دوز 120 میلی گرم بر کیلوگرم) به روشIP انجام شد. پس از 4 هفته تیمار، موش ها آسان کشی شده و خونگیری انجام گرفت. در ادامه، میزان قند خون و فاکتورهای بیوشیمیایی اندازه گیری شد. سپس بافت پانکراس جدا و پس از تثبیت و رنگ آمیزی با هماتوکسیلین - ائوزین به وسیله میکروسکوپ نوری مورد بررسی قرار گرفت. داده ها با استفاده از آزمون آنالیز واریانس یک طرفه و توکی تجزیه و تحلیل شدند. سطح معنی داری، 0/05>p در نظر گرفته شد.
    یافته ها
    در این مطالعه، میزان گلوکز، کلسترول، تری گلیسرید و افزایش وزن در رت های تیمارشده با عصاره ریشه ریواس نسبت به گروه کنترل دیابتی، کاهش معنی داری یافت (p<0.05). همچنین عصاره ریشه ریواس باعث افزایش قطر جزایر لانگرهانس در مقایسه با گروه دیابتی شد (p<0.05).
    نتیجه گیری
    طبق نتایج این مطالعه، ریشه ریواس دارای اثرات هیپوگلیسمیک بوده و در درمان دیابت موثر می باشد.
    کلید واژگان: دیابت ملتیوس، ریواس، آلوکسان، پانکراس
    Shokri Hamzeh*, Farah Farokhi, Reze Heidari, Ramin Manaffar
    Background And Objectives
    Diabetes mellitus is the most common endocrine disease and refers to a group of metabolic abnormalities associated with hyperglycemia, which is characterized by defects in insulin, insulin function, or both. Rhubarb is used in traditional medicine of China for various diseases including diabetes and high blood pressure and also as a laxative. This study was conducted with the purpose of determining the effect of hydroalcoholic extract of rhubarb root on glucose and histopathological changes in the pancreas of diabetic rats.
    Methods
    In this study, 24 female rats were divided into 4 groups. One group, as a control group, received normal saline. In the other three groups, after induction of diabetes, one group received normal saline, the second group received rhubarb root extract (150mg/kg), and the last group received glibenclamide (at a dose of 0.6mg/kg). Induction of diabetes was performed by alloxan at a dose of 120mg/kg, IP. After 4 weeks of treatment, the rats were euthanized and blood sampling was done. Then, biochemical parameters and blood sugar levels were measured. Pancreases were removed and after fixation and hematoxylin and eosin staining, were studied by light microscope. Data were analyzed by one-way ANOVA and Tukey’s test. The significance level was considered p<0.05.
    Results
    In this study, the levels of glucose, cholesterol, triglyceride, and weight gain significantly decreased (p<0.05) in the rats treated with rhubarb root extract, compared to the diabetic control group. Also, rhubarb root extract increased the diameter of Langerhans islets compared to diabetic group (p<0.05).
    Conclusion
    According to the findings of this study, rhubarb root has hypoglycaemic effects and is effective in the treatment of diabetes.
    Keywords: Diabetes Mellitus, Rheum, Alloxan, Pancreas
  • مصطفی لکزایی، مهدی پورامیر، ابراهیم ذبیحی، علی اکبر مقدم نیا
    سابقه و هدف
    هیپرگلیسیمی و استرس اکسیداتیو در مبتلایان به دیابت یافت می شود. عصاره برگ گیاه تلکا دارای خصوصیات بیولوژیک فراوانی نظیر آنتی اکسیدان، ضد لارو، ضد باکتری و ضد قارچ در محیط آزمایشگاه می باشد. هدف از این مطالعه بررسی اثر مهاری عصاره برگ درخت تلکا بر پراکسیداسیون لیپیدها و پروتئین ها در رت های هیپرگلیسیمیک می باشد.
    مواد و روش ها
    در این مطالعه تجربی 120 سر رت بالغ نر نژاد ویستار با وزن 150 تا 200 گرم بطور تصادفی در گروه های کنترل طبیعی، کنترل عصاره (500 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن)، هیپرگلیسیمیک و هیپرگلیسیمیک + عصاره (500 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن) و هر گروه به سه زیر گروه زمانی 24، 48 و72 ساعت تقسیم شدند. ظرفیت آنتی اکسیدانی تام، مواد واکنشگر با تیوباربیتوریک اسید (TBARS) و میزان کربونیل سرم و بافتها (کبد کلیه و پانکراس) و گلوکز سرم به روش اسپکتروفتومتری اندازه گیری و مقایسه شد.
    یافته ها
    پیش درمانی با عصاره تلکا مانع افزایش گلوکز سرم پس از مسمومیت با آلوکسان در همه زیر گروه های زمانی شد و آنتی اکسیدان تام کبد در 72 ساعت را افزایش داد. میانگین آنتی اکسیدان تام کبد در گروه آلوکسان + عصاره 147±831 در مقابل 25±428 در گروه آلوکسان بود (045/0= p). تجویز عصارهTBARS سرم و بافتها و کربونیل سرم را کاهش داد.
    نتیجه گیری
    نتایج مطالعه نشان داد که عصاره متانولی برگ درخت گلابی وحشی(تلکا) موجب کاهش سطوح گلوکز سرم و MDA، کربونیل سرم و برخی بافت ها و همچنین موجب افزایش سطوح شاخص FRAP در برخی بافت ها می شود.
    کلید واژگان: برگ درخت تلکا، اکسیداسیون پروتئین، پراکسیداسیون لیپید، کربونیل، آلوکسان، افزایش قند خون
    M. Lakzaei, M. Pouramir, E. Zabihi, A.A. Moghadamnia
    Background And Objective
    Hyperglycemia and oxidative stress are found in patients with diabetes. Pyrus boissieriana Buhse leaves extract has many biological activities such as antioxidant, antilarva, antibacterial and antifungal in vitro. The aim of this study was to evaluate the preventive effect of Pyrus biossieriana Buhse leaves extract (PbBLE) on lipid and protein peroxidation in hyperglycemic rats.
    Methods
    In this experimental study 120 adult male rats of Wistar strain, weighing 150 to 200g were randomized into normal control, extract control (500mg/kg), hyperglycemic and hyperglycemic+ extract (500mg/kg) groups. Each group divided into 3 subgroups (24, 48, 72h). Serum and tissues (liver, kidney, pancreas), total antioxidant capacity, thiobarbituric acid reactive substances (TBARS), carbonyl content and serum glucose measured by spectrophotometry and compared.
    Findings
    Pretreatment with Pyrus boissieriana Buhse leaves extract exhibited a significant reduction in elevated serum glucose induced by alloxan in all subgroups. The extract increases total antioxidant after 72h. Mean of liver total antioxidant was 831±147 in alloxan+ extract group vs. 428±25 in alloxan group (p=0.045). Administration of Pyrus boissieriana Buhse leaves extract decreased serum, tissues and serum carbonyl.
    Conclusion
    The results showed that Pyrus boissieriana Buhse leaves extract caused a decrease in serum glucose level, TBARS, some tissues and serum carbonyl, also it caused an increase in ferric reducing antioxidant power (FRAP) levels in some tissues.
    Keywords: Pyrus biossieriana Buhse, Protein oxidation, Lipid peroxidation, Carbonyl, Alloxan, Hyperglecemia
  • مصطفی لکزایی، مهدی پورامیر، علی اکبر مقدم نیا، حامد میر
    سابقه و هدف
    نارنج به عنوان یک گیاه دارویی در طب سنتی شناخته می شود. اثر محافظتی برخی میوه های خانواده مرکبات در برابر خطر ابتلا به بعضی از بیماری های مزمن از جمله دیابت نشان داه شده است. هدف از این مطالعه بررسی اثرات آنتی اکسیدانی و همچنین اثرات ضد افزایش قند خون عصاره الکلی پوست داخلی نارنج (مزوکارپ) در رت های هیپرگلیسیمی شده بوسیله آلوکسان می باشد.
    مواد و روش ها
    این مطالعه تجربی بر روی 120 سر رت نژاد ویستار، در محدوده وزنی 200-150 گرم که به 6 گروه 20 تایی و دو زیر گروه زمانی 24 و 48 ساعته تقسیم شدند، انجام گردید. برای این کار ابتدا عصاره اتانولی پوست داخلی (مزوکارپ) نارنج تهیه گردید و رت ها به مدت 4 روز و در دو دوز متفاوت (300mg/kg و100) با این عصاره پیش درمانی شدند. برای ایجاد هیپرگلیسمی تزریق آلوکسان به صورت تک دوز (100mg/kg) و بصورت داخل صفاقی صورت گرفت. پس از 24و 48 ساعت از رتها خونگیری و سرم آنها جدا شد، سطح آنتی اکسیدانهای سرم با روش FRAP، سطح انسولین سرم با روش ELISA و غلظت گلوکز با استفاده از کیت گلوکز اندازه گیری و گروه های مورد مقایسه قرار گرفتند.
    یافته ها
    آنتی اکسیدان توتال 24 ساعت پس از تزریق آلوکسان در گروهی که آلوکسان+ عصاره (300mg/kg) دریافت کرده بود نسبت به گروه آلوکسان افزایش معنی داری داشت (000/0=p). شاخص گلوکز 48 ساعت پس از تزریق آلوکسان در گروهی که آلوکسان+ عصاره(300mg/kg) دریافت کرده بود نسبت به گروه آلوکسان افزایش معنی داری داشت (001/0=p). انسولین نیز در هر دو گروه 24 و 48 ساعته و در هر دو دوز 100 و 300 میلی گرم بر کیلوگرم وزن کاهش معنی داری نسبت به گروهی که فقط آلوکسان مصرف کرده بودند نشان داد (03/0>p).
    نتیجه گیری
    نتایج مطالعه نشان داد که عصاره پوست نارنج با وجود افزایش ظرفیت آنتی اکسیدانی سرم نه تنها سبب کاهش قند خون در رت های دیابتی نشد بلکه قند خون را در این حیوانات افزایش داده و سبب کاهش سطح انسولین نیز گردید.
    کلید واژگان: نارنج، آلوکسان، انسولین، هیپرگلیسیمی، آنتی اکسیدان
    Lakzaei M., Pouramir M., Moghadamnia Aa, Mir
    Background And Objective
    Sour orange is known as an herbal plant in traditional medicine. Previous studies indicate a protective effect of citrus fruits or juices against risk of some chronic diseases such as diabetes. The aim of this study was to investigate the antioxidant and anti- hyperglycemic effects of alcoholic extract of sour orange peel in rats with alloxan induced hyperglycemia.
    Methods
    In this experimental study, there were 120 Wistar rats weighing 150-200 gr that were divided into 6 groups (20 rats in each group) divided into two time groups (24 and 48 h). Ethanol extract of sour orange peel was prepared. Animals were pretreated for 4 days in 2 different doses 100 and 300 mg/kg. 100 mg/kg bw alloxan injected intraperitoneally. After 24, 48 h blood sample collected and glucose (via glucose kit), serum antioxidant levels (via FRAP) and serum insulin levels (via ELISA assay) were measured and the groups were compared.
    Findings
    Twenty four hours after alloxan injection rats who received 300 mg/kg/day showed a significant increase in total antioxidant content (p=0.000) and significant increase in glucose level after 48 hours (p=0.001). The administration of sour orange peel extract (100 and 300 mg/kg/day) decreased serum insulin level in alloxan-induced hyperglycemic rats at 24 and 48 hours after alloxan injection (p<0.03).
    Conclusion
    This study demonstrated that treatment with sour orange peel extract not only brought a significant increase insulin concentration but also decreased the insulin level and also increased glucose concentration in alloxanized rats.
  • بهرام عمواوغلی تبریزی، داریوش مهاجری
    زمینه و هدف
    دیابت ملیتوس اختلالی متابولیکی بوده و نارسایی کلیوی از عوارض مهم آن به شمار می رود. گیاهان بسیاری جهت مداوای افراد دیابتی توصیه شده اند. هدف از این مطالعه ارزیابی اثرات محافظتی عصاره الکلی ریشه گیاه شلغم بر آسیب پیشرس کلیه در موش های صحرایی دیابتی شده توسط آلوکسان می باشد.
    مواد و روش کار
    در این مطالعه تجربی 80 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار، به طور تصادفی در 4 گروه برابر شامل گروه های: شاهد سالم، سالم تیمار با عصاره، دیابتی و دیابتی تیمار با عصاره توزیع گردیدند. دیابت با تزریق داخل صفاقی تک دوز آلوکسان (mg/kg 120) ایجاد گردید. به گروه های تیمار، عصاره (mg/kg 200) روزانه و به مدت 8 هفته گاواژ گردید. در پایان، سطوح سرمی اوره، اسید اوریک و کراتینین موش ها اندازه گیری شد. ماحصل پراکسیداسیون لیپیدی (TBARS) و فعالیت سوپراکسید دسموتاز، کاتالاز و گلوتاتیون پراکسیداز نیز در بافت کلیه مورد سنجش قرار گرفت. در نهایت، یافته های بیوشیمیایی با نتایج هیستوپاتولوژی تطبیق داده شد. از لحاظ آماری داده های به دست آمده کمی توسط آزمون آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی بین گروه های مورد مطالعه مقایسه گردیدند. سطح معنی داری 05/0 p < در نظر گرفته شد.
    یافته ها
    در موش های دیابتی، عصاره الکلی ریشه گیاه شلغم به طور معنی داری میزان شاخص های سرمی آسیب کلیه را کاهش داد. هم چنین، عصاره به طور معنی داری میزان پراکسیداسیون لیپیدی را در موش های دیابتی کاهش و سطوح کاهش یافته آنزیم های آنتی اکسیدان را افزایش داد. از لحاظ هیستوپاتولوژی نیز تغییرات بافتی هم راستا با یافته های بیوشیمیایی بودند.
    نتیجه گیری
    عصاره الکلی ریشه شلغم مانع از بروز آسیب زود هنگام کلیه در موش های صحرایی دیابتی می گردد.
    کلید واژگان: شلغم، آلوکسان، دیابت، آسیب کلیوی، موش صحرایی
    Background
    Diabetes mellitus is a metabolic disorder and one of its most important consequences is renal insufficiency. A multitude of herbs has been described for the treatment of diabetes mellitus. The aim of present study was to assess the protective effect of turnip root ethanolic extract (TREE) on early nephropathy in alloxan-induced diabetic rats.
    Materials And Method
    Eighty male Wistar rats were randomly allocated into 4 equal groups including: healthy rats, normal healthy rats receiving TREE, diabetic rats and diabetic rats receiving TREE. Diabetes was induced by a single injection of alloxan (120 mg/kg; i.p). The extract (200 mg/kg) was gavaged to TREE treatment groups daily for 8 weeks. At the end of experiment; serum levels of urea, uric acid and creatinine were assessed. The lipid peroxidation product, thiobarbituric acid-reacting substances (TBARS), and activities of superoxide dismutase, catalase and glutathione peroxidase were measured in the renal tissue. Finally, the biochemical findings were matched with histopathological verification. Statistically, the quantitative data obtained, compared among the groups by one-way analysis of variance followed by Tukey post-test. Statistical significance was considered at p<0.05.
    Results
    In the diabetic rats, TREE significantly decreased the levels of serum biomarkers of renal injury. Furthermore, TREE significantly decreased the lipid peroxidation and elevated the decreased levels of antioxidant enzymes in diabetic rats. Histopathological findings were in agreement with the biochemical findings.
    Conclusion
    TREE has protective effect on early diabetic nephropathy in the rats with experimentally induced diabetes.
  • فاطمه شمسی، صدیقه عسگری، محمود رفیعیان، سمیه کاظمی، آزاده عادل نیا
    مقدمه
    دیابت نوعی اختلال مزمن در متابولیسم کربوهیدرات، چربی و پروتئین است که مشخصه ی آن افزایش قند خون می باشد. زغال اخته یکی از گیاهان دارویی است که به طور سنتی برای درمان دیابت و عوارض آن در کشورهای آسیایی استفاده شده و حاوی مقادیر زیادی از آنتوسیانین ها است. در این مطالعه خاصیت ضد دیابت زغال اخته بر موش های صحرایی دیابتی شده با آلوکسان در مقایسه با گلی بن کلامید به عنوان داروی مرجع مورد بررسی قرار گرفت.
    روش ها
    در این مطالعه 32 موش صحرایی نر بالغ نژاد ویستار به طور تصادفی در 4 گروه هشت تایی تقسیم شدند: 1- غیر دیابتی، 2- دیابتی شده (شاهد دیابتی)، 3- ابتدا دیابتی شده و سپس داروی گلی بن کلامید را با دوز 6/0 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن دریافت کردند و 4- دیابتی شده و سپس به مدت 4 هفته میوه ی زغال اخته را با دوز 2 گرم در روز دریافت کردند. دیابت با یک بار تزریق درون صفاقی آلوکسان به میزان 120 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن در موش های صحرایی ایجاد شد.
    یافته ها
    نتایج حاکی از آن بود که درمان با زغال اخته موجب کاهش معنی دار در میانگین گلوکز و افزایش میانگین انسولین نسبت به گروه شاهد دیابتی گردید. بررسی های بافت شناسی نمونه های پانکراس موید این نتایج بود. مصرف میوه ی زغال اخته موجب افزایش میانگین قطر جزایر لانگرهانس نسبت به گروه شاهد دیابتی گردید (05/0 > P).
    نتیجه گیری
    طبق نتایج به دست آمده، چنین استنباط می شود که مصرف میوه ی زغال اخته دارای آثار هیپوگلیسمیک بوده است و می تواند سبب بهبود تغییرات بافتی پانکراس در جریان بیماری دیابت گردد که شاید این اثرات به خاطر وجود آنتوسیانین ها و سایر ترکیبات آنتی اکسیدانی موجود در میوه باشد
    کلید واژگان: زغال اخته، دیابت، موش صحرایی، پانکراس، آلوکسان
    Fatemeh Shamsi, Sedigheh Asgari, Mahmoud Rafieian, Somayeh Kazemi, Azadeh Adelnia
    Background
    Diabetes is a chronic disease characterized by elevated blood glucose levels and disturbances in carbohydrate, fat and protein metabolism. Cornus mas (cornaceae) is one of the major medicinal plants in Asian countries that cotained high level of anthocyanins with potential to prevent hyperglycemia and obesity. In this study, we investigated antidiabetic effects of cornus mas in compared to glibenclamid as a standard drug on alloxan-induced diabetic rats.
    Methods
    Thirty two male Wistar rats (190-240 g) were divided into four groups (n = 8): group 1 nondiabetic rats, group 2 alloxan-induced diabetic rats with no treatment, group 3 alloxan-induced diabetic rats treated with glibenclamid (0.6 mg/kg body weight) and group 4 alloxan-induced diabetic rats treated with cornus mas fruit 2 g daily for 4 weeks. Diabetes was induced by single intraperitoneal injection of alloxan 120 (mg/kg body weight).
    Findings
    The results indicated that treatment with cornus mas fruit orally significantly reduced blood glucose levels and increased insulin levels in treatment of diabetic rats compared with no treatment diabetic group. Concurrent histological studies of the pancreas demonstrated the same results. On the base of histological results, cornus mas have a significant on increasing the size of pancreatic islets than diabetic groups (P < 0.05).
    Conclusion
    Our results showed that cornus mas fruit has antidiabetic effects and can improve pancreas damage caused by free radicals in diabetes. The effects of this fruit can occur due to the presence of anthocyanin and other antioxidant compounds.
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال