جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه
بافت استخوانی
در نشریات گروه پزشکی
تکرار جستجوی کلیدواژه بافت استخوانی در مقالات مجلات علمی
-
فیکساسیون شکستگی استخوان هیومروس پایین پروتز شانه با پلاک قفل شونده مخصوص انتهای فمور (گزارش 3 مورد)شکستگی های «پری پروستتیک» اطراف شانه ، عارضه ای نادر و در عین حال مشکل برای درمان است. این نوع شکستگی را در 3% موارد تعویض مفصل شانه می توان دید. این مقاله تکنیک جدیدی را گزارش می کند که با استفاده از پلاک قفل شونده مخصوص انتهای فمور شکستگی اطراف مفصل مصنوعی (پری پروستتیک) را درمان کرده است. 3 بیمار بین نوامبر 2008 تا ژوئیه 2016 با شکستگی «پری پروستتیک» استخوان هیومروس با جراحی باز و فیکساسیون با چنین پلاکی درمان شدند. هر سه بیمار تا جوش خوردن کامل براساس رادیوگرافی پیگیری داشته اند. شکستگی ها بین 1 تا 5/7 سال (متوسط 2/5 سال) پس از پروتز شانه بوقوع پیوسته بودند.
دو نوع شکستگی به عنوان رایت کافیلد نوع C و یک نوع شکستگی بعنوان رایت کافیلد نوع B طبقه بندی شدند. جراحی تثبیتی با میانگین 6 روز پس از شکستگی انجام شد. همه با یک پلاک قفل شونده با زاویه ثابت درمان شدند. جوش خوردگی هر سه بیمار با استفاده از رادیوگرافی، میانگین 11.8 ماه (در محدوده 3 تا 28.5 ماه) تایید شد. هیچ بیمار نیازی به جراحی دوباره نداشت. بدست آوردن تثبیت کافی استخوان در اطراف شکستگی های استخوانی پریپروستتیک، چالش برانگیز باقی مانده است. استفاده از یک پلاک قفل شونده ممکن است در بیماران با پروتز با تنه طولانی مفید باشد که نیازمند افزایش تثبیت دیستال است.
سطح شواهد/مدارک: سطح چهارمکلید واژگان: بافت استخوانی، شکستگی پریپروستتیک، تثبیت کننده های داخلیPeriprosthetic fractures about the humerus are a rare but difficult complication of shoulder arthroplasty, occurring in up to 3% of cases. Depending on the fracture pattern, open reduction and internal fixation (ORIF) may be used to definitively treat these injuries. This article demonstrates a new technique that uses a distal femoral locking plate to maximize bony fixation of such periprosthetic humeral fractures. Between November 2008 and July 2016, three patients with periprosthetic humerus fractures were treated with open reduction internal fixation using a distal femoral locking plate. All patients were followed until radiographic :union:. Fractures occurred at a mean of 5.2 years after arthroplasty (range, 1 to 7.5 years). Two of the fractures were classified as Wright-Cofield Type C and one fracture was Wright-Cofield Type B. Surgical fixation was performed at a mean of 6 days after fracture. All were treated with a fixed angle distal femoral locking plate. Healing was confirmed radiographically for all three patients at a mean of 11.8 months (range 3 to 28.5 months). No patient required reoperation. Obtaining adequate bony fixation around periprosthetic humerus fractures remains challenging. The use of a distal femoral locking plate may be helpful in patients with long stem prostheses which require increased distal fixation.
Level of Evidence: Level IVKeywords: Humerus, Periprosthetic Fracture, Internal Fixators -
پیشزمینههیدروکسی آپاتیت سنتزی، بتاتری کلسیم فسفات و سایر ترکیبات فعال زیستی ساختاری شبیه استخوان دارند و به همین دلیل در ارتوپدی کاربرد دارند. استفاده از جایگزین های بی خطر پیوند استخوانی، رو به افزایش است و در این مطالعه استفاده همزمان هیدروکسی آپاتیت به همراه پودر صفحه رشد جنین گاو و روند التیام استخوان بررسی گردید.مواد و روش هادراین مطالعه 15 خرگوش نیوزلندی به صورت تصادفی به 3 گروه مساوی تقسیم شدند. قطعه استخوانی به شکل طولی به اندازه دو برابر عرض استخوان رادیوس برداشته شد. در گروه اول نقیصه ایجاد شده با هیدروکسی آپاتیت، در گروه دوم با هیدروکسی آپاتیت و پودر صفحه رشد جنینی و در گروه سوم با پودر صفحه رشد جنینی پر شد. ارزیابی پرتونگاری و هیستوپاتولوژی انجام شد و داده ها مورد بررسی آماری قرار گرفت.یافته هادر 56 روز پس از عمل، از نظر تشکیل استخوان و باز آرایی آن، اختلاف معنی داری بین گروه ها وجود داشت (0/03=p). پنجاه و شش روز پس از جراحی گروه 2 نسبت به دو گروه دیگر از نظر آماری برتری داشت. در ارزیابی هیستوپاتولوژی اختلاف معنی داری بین گروه ها دیده نشد (0/05=نتیجه گیریهیدروکسی آپاتییت نقش هدایت کننده، و پودر صفحه رشد نقش القاء کننده در استخوان سازی داشتند که باعث بهبود و تسریع روند التیام نقیصه استخوانی نسبت به دو گروه دیگر گردید.
کلید واژگان: غضروف رشد، ترمیم شکستگی، بافت استخوانی، خرگوش، جایگزین استخوانیBackgroundSynthetic hydroxyapatite (HAP)، beta-tricalcium phosphate (ß-TCP) and their composite are promising biomaterials specifically in the orthopaedic and dental fields، as their chemical composition is similar to that of bone. Due to the need for safer bone graft applications، these bone graft substitutes are gradually gaining increased acceptability. The purpose of this study was the evaluation of concurrent use of hydroxyapatite with demineralized calf foetal growth plate (DCFGP) effects on bone healing process.MethodsMid radii bone defect was created in fifteen female New Zealand white rabbits. They were divided into 3 equal groups: In group I the defect filled with DCFGP، in group II was with hydroxyapatite and DCFGP، and in group III with hydroxyapatite alone. Radiographic and histopathologic evaluations were performed blindly and results scored and analyzed statistically.ResultsThere was a significant difference in bone formation and remodeling at the 56th post-operative day (p=. 03). Group II was superior to group I and III. Histopathologic evaluation revealed significant difference between group II with group I and III.ConclusionsThe combination of osteoconductive effect of hydroxyapatiter and osteoinduction of DCFGP will lead to superior bone healing process in comparison with any of those agents when used alone.Keywords: Growth plate, Fracture healing, Bone tissue, Rabbit, Bone substitute -
هورمون های جنسی نقش مهمی در رشد اسکلت و حفظ تعادل استخوانی دارند، از آنجا که تا کنون اثرات استروژن در ترمیم بافت استخوانی بیشتر مورد مطالعه قرار گرفته است و اطلاعات مشابهی در مورد تستوسترون وجود ندارد، در تحقیق حاضر اثر هورمون های جنسی نر روی بافت استخوانی و نحوه ترمیم استخوان مطالعه گردید. 60 راس موش صحرایی نر نژاد Wistar به وزن 250 الی 300 گرم و سن 12 الی 14 هفته به طور تصادفی در چهار گروه 15 راسی تقسیم شدند. گروه اول گنادکتومی نشده بودند و هورمون درمانی نیز نشدند؛ گروه دوم گنادکتومی نشده بودند ولی هورمون درمانی شدند. گروه سوم گنادکتومی شده بودند و هورمون درمانی نیز شدند و گروه چهارم گنادکتومی شده بودند ولی هورمون درمانی نشدند. در تمام گروه ها سطح داخلی استخوان درشت نی سمت راست سوراخ گردید. موش هایی که هورمون درمانی شدند، روزانه و بصورت داخل صفاقی تحت تزریق هورمون تستوسترون به میزان یک میلی گرم برای هر کیلوگرم به مدت سه هفته قرار گرفتند. تمام موش ها سه هفته پس از نقص استخوانی از طریق استنشاق اتر کشته شدند. پس از برداشتن بافت استخوانی از محل ترمیم و گذراندن مراحل ثبوت، کلسیم گیری، پردازش، برش گیری و رنگ آمیزی با دو روش”هماتوکسیلین و ائوزین“و”تریکروم ماسون،“بافت مورد مطالعه میکروسکوپی توصیفی و کمی قرار گرفت. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آماری t-test و آنالیز واریانس استفاده شد. یافته های این تحقیق نشان داد که تزریق هورمون های جنسی نر موجب افزایش سرعت ترمیم و افزایش تراکم بافت استخوانی در محل ضایعه می شود. در این گروه ها در بافت استخوانی، تعداد استئوبلاست ها افزایش (25/2±30/31) و تعداد استئوکلاست ها کاهش (9/0±90/1) یافته بود و هر دو از نظر آماری معنی دار بود (001/0P<). ضخامت پریوست در محل نقص استخوانی در گروه های تحت درمان با هورمون های جنسی نر افزایش چشمگیری نشان داد. تراکم الیاف کلاژن و عروقی خونی در بافت ترمیمی گروه های تحت هورمون درمانی بیشتر بود. قطر و وزن استخوان در گروه های تحت هورمون درمانی افزایش معنی دار نشان می داد (001/0P<). نتایج این تحقیق نشان می دهد که هورمون تستوسترون اثر مثبت در افزایش سرعت ترمیم در بافت استخوانی در موش های صحرایی نر دارد.
کلید واژگان: تستوسترون، بافت استخوانی، ترمیم، استئوبلاست، استئوکلاستSexual hormones have important role, in skeletal development and maintaining bone balance. There is little information on effects of testosterone on bone repair. In the present study the effects of testosterone on bone and its repair were studied. Sixty male wistar rats, 12-14 weeks old, weighing between 250-300gr were randomly divided into four groups. The first group were not gonadectomized and did not receive testosterone. The second group were not gonadectomized but were treated with testosterone. The third groups were gonadectomized and treated with testosterone. The fourth group gondectomized but did not receive testosterone. A hole was made on the medial surface of right tibia in all rats. The dose of testosterone was 1mg/kg I.P daily for 3 weeks, at the end of which all rats were killed by ether inhalation. A bone sample was extracted from each rat and was fixed, decalcified, processed, sectioned and was stained by H & E and Trichrome Mason methods. Sections were examined descripitively and quantitatively by light microscopy. Data were analysed by student’s t test and analysis of variance methods. Results showed that in rats treated with testosterone, the rate of bone repair were accelerated, bone density in the defect region was increased, number of osteoblasts were increased (31.3±2.25), and number of osteoclasts were decreased significantly (1.90±0.9). Also, the thickness of periosteum in the region of defect was increased markedly, and dimension and weight of bone were increased significantly (P<0.001). It is concluded that testosterone has positive effect on accelerating bone repair in male rats.
نکته
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
©2000-2025 magiran.com All Rights Reserved.