بی اختیاری استرسی ادرار
در نشریات گروه پزشکی-
مجله دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران، سال هشتاد و یکم شماره 6 (پیاپی 269، شهریور 1402)، صص 431 -436زمینه و هدف
بی اختیاری استرسی ادرار به دلیل ضعف اسفنکتر مجرای ادرار و/یا ضعف عضلات کف لگن رخ می دهد. یکی از روش های درمانی این وضعیت، Trans-obturator tape (TOT) می باشد که عوارض بعد عمل کمتری نشان داده است. هدف از انجام این مطالعه بررسی عوارض جراحی TOT در درمان زنان با بی اختیاری ادرار استرسی می باشد.
روش بررسیاین یک مطالعه مقطعی می باشد که بر روی 59 خانم مبتلا به بی اختیاری استرسی ادرار که از فروردین 1390 تا انتهای اسفند 1399 در بیمارستان های روحانی و مهرگان بابل تحت جراحی TOT قرار گرفتند، صورت گرفت. جهت ثبت عوارض زودرس به پرونده پزشکی موجود در درمانگاه، مربوط به بررسی یک هفته و دو ماه پس از عمل بیماران مراجعه شد. عوارض دیررس عمل نیز در زمان ورود به مطالعه تحت بررسی قرار گرفت. در این مطالعه از SPSS software, version 60 (IBM SPSS, Armonk, NY, USA) استفاده شده است.
یافته ها59 بیمار وارد مطالعه شدند. میانگین سنی شرکت کنندگان 40/9±92/54 سال می باشد. پس از عمل، شایعترین عارضه دیررس دیس پارونی (3/20%) و نادرترین عارضه زودرس آسیب حین عمل به مجرای ادراری یا مثانه (7/1%) بوده است. در پاسخ به این سوال که آیا این جراحی را به دیگران که مشکل مشابه دارند توصیه می کنید، 53 نفر (83/89%) پاسخ مثبت دادند. میانگین میزان رضایت بیماران از عمل (در مقیاس صفر تا 100) 44/23±64/88 بود. براساس آزمون Student’s t-test میان بروز عارضه پس از عمل و میزان رضایت بیماران ارتباط آماری معناداری وجود دارد (001/0>P).
نتیجه گیریدیسپارونی شایعترین و عوارض حین جراحی مثل آسیب به مجرای ادراری نادرترین عوارض جراحی TOT هستند.
کلید واژگان: بی اختیاری استرسی ادرار، جراحی، نوار ترانس ابتراتورBackgroundUrinary stress incontinence occurs due to weakness of the urethral sphincter and/or weakness of the pelvic floor muscles. The purpose of this study is to investigate the complications of TOT surgery in the treatment of women with stress urinary February.
MethodsThis is a cross-sectional study that was conducted on women suffering from stress urinary incontinence who underwent TOT surgery in Rohani and Mehregan Hospitals of Babol between March 2010 and February 2019. In order to record early complications, the medical records available in the clinic were referred to for the examination of patients one week and two months after the operation. The late complications of the operation were also investigated at the time of entering the study. Also, satisfaction with the procedure was scored using a visual scale (score 0 to 100). SPSS version 26 software was used in this study. Also, the significance level is less than 0.05.
ResultsThe study included 59 patients, the majority of whom were housewives (91.5%), had an education level below high school (74.6%), and were menopausal (71.2%). The average age of the participants is 54.92±9.40 years. The most common postoperative complications were Dyspareunia (20.3%), lower urinary symptoms (13.6%), and incontinency (10.2%). Also, the rarest complications were intraoperative injury to the urethra or bladder (1.7%), mild Vaginal erogenous (1.7%), pain at the operation site (3.4%), and need for adjuvant treatment (3.4%). In response to the question of whether you would recommend this surgery to others who have the same problem, 53 people (83.89%) responded positively. The average level of patients' satisfaction with the operation (on a scale of 0 to 100) was 88.64±23.44. According to the T-test, there is a statistically significant relationship between the incidence of postoperative complications and the level of patient satisfaction (P<0.001).
ConclusionDyspareunia is the most common and complications during surgery such as damage to the urethra are the rarest complications of TOT surgery.
Keywords: stress urinary incontinence, surgery, trans-obturator tape -
زمینه و هدف
مطالعه حاضر با هدف بررسی روش کربوکسی تراپی به عنوان یک استراتژی سرپایی و غیرهورمونی برای درمان بی اختیاری ادراری استرسی (Stress urinary incontinence, SUI) و اختلال عملکرد جنسی Sexual dysfunction, SD) انجام شد.
روش بررسیاین کارآزمایی بالینی شاهددار به روش بلوک تصادفی روی 60 زن در فاصله سنی 65-35 سال مبتلا به SUI و SD از اردیبهشت 1399تا بهمن 1400 به کلینیک های دانشگاه علوم پزشکی اصفهان مراجعه کردند انجام شد. SUI با پرسشنامه ICIQ-UI SF و SD با پرسشنامه PISQ-12 بررسی شد. در گروه مداخله با نیدل گیج 30 (Needle gauge 30)، ml 30 گاز CO2 با زاویه 90 درجه در سه ناحیه از گردن مثانه تزریق شد. هر فرد دوبار در هفته به مدت یک ماه تحت کربوکسی تراپی قرار گرفت و در گروه کنترل با همان پروتوکل ولی بدون تزریق گاز CO2 مداخله انجام شد.
یافته ها:
نتایج نشان داد میانگین شاخص کلی عملکرد جنسی و میانگین شاخص عملکرد جنسی بیماران در بعد فیزیکی و بعد مرتبط با شریک جنسی در گروه مداخله طی دو مرحله اندازه گیری تفاوت معناداری داشت ولی در گروه کنترل تفاوت معناداری مشاهده نشد. امتیاز کلی عملکرد ادراری، تعداد دفعات نشت ادرار و تاثیر نشت ادرار بر کیفیت زندگی زنان در هر دو گروه کنترل و مداخله بین سه مرحله اندازه گیری تفاوت معنادار داشته است درحالی که میزان نشت ادرار در گروه مداخله بین زمان ها اختلاف معنادار بود ولی در گروه کنترل تفاوتی مشاهده نشد.
نتیجه گیری:
کربوکسی تراپی به عنوان یک گزینه درمانی ایمن و موثر می باشد و احتمالا با افزایش جلسات درمانی بتوان به نتایج بهتری دست پیدا کرد.
کلید واژگان: درمان انتظاری، اختلال عملکرد جنسی، بی اختیاری استرسی ادرارBackgroundThe present study was performed to evaluate carboxytherapy as an outpatient and non-hormonal strategy for the treatment of a number of pelvic floor disorders.
MethodsThis randomized block controlled clinical trial study was performed on 60 women aged 35-65 years in 1399-1400 to evaluate the effect of carboxytherapy on the treatment of stress urinary incontinence and sexual dysfunction in comparison with the control group. At the beginning of the study, vaginal examination, cough test and POP-Q test were performed for all patients. Eligible individuals were randomly assigned to either carboxytherapy or control groups. Stress urinary incontinence was assessed using the ICIQ-UI SF questionnaire and sexual dysfunction was assessed using the PISQ-12 questionnaire. In the intervention group, 30 cc of CO2 gas with a 90-degree angle was injected in three areas of the bladder neck with the help of a needle gauge 30 with a length of 12 mm, so that each person underwent carboxytherapy twice a week for one month. The control group received the same protocol but without CO2 injection. The results were assessed both at the beginning of the study and one month and three months after the intervention through physical examination and two questionnaires.
ResultsThe results of the present study showed that the mean of general sexual function index and also the mean index of sexual function of patients in the physical dimension and in the dimension related to sexual partner in the intervention group was significantly different during the two stages of measurement but no significant difference was observed in the control group. The overall score of urinary function, frequency of leakage and the effect of leakage on the quality of life of women in both control and intervention groups were significantly different between the three stages of measurement. While the rate of urine leakage in the intervention group was significantly different between times, no difference was observed in the control group.
ConclusionCarboxytherapy is a safe, effective, acceptable, inexpensive, affordable, and accessible treatment option compared to other treatments for urinary incontinence, and better results can probably be achieved by increasing treatment sessions.
Keywords: conservative treatment, sexual dysfunctiona, stress urinary incontinency -
مقدمه
بی اختیاری استرسی ادرار یکی از مشکلات شایع بهداشتی زنان میباشد که اغلب از خانواده پنهان شده و به دلیل عدم مراجعه و پیگیری بیماران به صورت مزمن درآمده و پیامدهای منفی روی جنبه های مختلف سلامتی به جا گذاشته است. یکی از راه های ارتقای سطح سلامتی، توجه به سطح رفتارهای خودمراقبتی افراد است. لذا در این مطالعه تاثیر آموزش مبتنی بر الگوی توانمندسازی خانواده محور بر رفتارهای خود مراقبتی زنان مبتلا به بی اختیاری استرسی ادرار مورد بررسی قرار گرفته است.
روش کاراین مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی تصادفی شده است. پس از نمونه گیری به روش در دسترس، 64 آزمودنی به صورت تصادفی بلوکه چهارتایی به دو گروه مداخله و کنترل تقسیم شدند. برای گروه مداخله آموزش مبتنی بر الگوی توانمندسازی خانواده محور براساس مراحل چهارگانه (تهدید درک شده، ارتقای خودکارآمدی، عزت نفس و ارزشیابی) از طریق بحث گروهی، نمایش و آموزش مشارکتی اجرا شد. ابزارهای پژوهش شامل فرم های اطلاعات جمعیت شناختی و اطلاعات پایه بیماری و همچنین پرسشنامه ارزیابی رفتارهای خودمراقبتی زنان مبتلا به بی اختیاری استرسی ادرار بود. پرسشنامه ها قبل و بعد از مداخله تکمیل و داده ها با استفاده از آمار توصیفی و تحلیلی و نرم افزار SPSS نسخه بیست آنالیز شدند.
یافته هاآزمون های آماری نشان داد که دو گروه مداخله و کنترل از نظر اطلاعات جمعیت شناختی و شدت بی اختیاری همسان بودند. بر اساس آزمون تی مستقل میانگین نمره کل رفتارهای خود مراقبتی آزمودنی ها قبل از مداخله در دو گروه مداخله و کنترل اختلاف آماری معنی داری را نشان نداد(P=0/213) اما بعد از مداخله این اختلاف معنی دار بود (0/001P<). همچنین میانگین نمره کسب شده از حیطه های مختلف رفتارهای خود مراقبتی شامل (کنترل ادرار، بهداشت فردی، رژیم ضد یبوست و اجرای ورزش کف لگن) آزمودنی ها قبل از مداخله در دو گروه آزمون و شاهد با آزمون آماری تی مستقل اختلاف آماری معنی داری را نشان نداد، اما بعد از مداخله اختلاف آماری معنی داری مشاهده شد.
نتیجه گیرینتایج مطالعه نشان داد که آموزش مبتنی بر الگوی توانمندسازی خانواده محور با تاکید بر خود بیمار و مشارکت اعضای خانواده در ارتقای رفتارهای خود مراقبتی زنان مبتلا به بی اختیاری استرسی ادرار موثر بوده است. بنابراین پیشنهاد می شود تیم بهداشتی درمانی از این الگو به عنوان راه کار مناسب برای حمایت زنان غیر بستری و ساکن در جامعه و تقویت سازگاریشان با شرایط موجود استفاده کنند.
کلید واژگان: الگوی توانمند سازی خانواده محور، بی اختیاری استرسی ادرار، زنان، رفتارهای خودمراقبتیIntroductionStress urinary incontinence (SUI) is a common health problem in women which is not revealed to the family most of the times. One of the ways for promoting the health level is taking into account the individuals’ level of self-care behaviors which was examined in this study. SO in this study, the impact of family-centered empowerment model on quality of life in women with stress urinary incontinence is discussed.
MethodsThis study is a randomised clinical trial. Sampling was done through convenience sampling method, the subjects (N=64) were divided into intervention and control groups, using the blocked random method. For the intervention group, the interventions based on family-centered empowerment model which included four stages (perception of threat, problem solving, educational participation and evaluation) were performed using group discussion, representation, and training participation. Research tools included questionnaires of demographic and disease information, and researcher-made questionnaire of self-care behaviors for women with urinary incontinence.
ResultsThe total score of self-care behaviors after intervention was 55.90 in the intervention group and 42.75 in the control group. The independent t-test showed a significant difference after intervention between the two groups (P = 0.001).
ConclusionsThe results of the study indicated that the intervention based on the family-centered empowerment model has been effective in the promotion of the self-care behaviors of the women suffering from the stress urinary incontinence. Therefore, it is suggested that the health team uses this model as an appropriate solution so as to support the non-hospitalized women living in the society and enhance their adjustment with the available conditions.
Keywords: Family-Centered Empowerment Model, Stress Urinary Incontinenc, Women, Self-Care Behaviors -
مقدمهبی اختیاری استرسی ادرار بیماری ناتوان کننده ای است که زندگی زنان را تحت تاثیر قرار می دهد و باید راهکارهایی برای آن در نظر گرفت. لذا مطالعه مروری حاضر با هدف بررسی تاثیر ورزش بر بی اختیاری استرسی ادراری زنان انجام شد.روش کاردر این مطالعه مروری اطلاعات مربوط به تاثیر ورزش بر بی اختیاری ادراری استرسی زنان از پایگاه های اطلاعاتی فارسی و انگلیسی شامل:Irandoc ، Magiran، Scopus، UpToDate،Elsevier Proquest ، Iranmedex، SID، Ebsco، Science direct، Google Scholar، Pubmed و web of science با استفاده از کلیدواژه های فارسی بی اختیاری ادرار، بی اختیاری ادراری استرسی، ورزش، سالمندی و معادل لاتین آنها Stress Urinary incontinence، Urinary incontinence، Elderly و Exercise بر اساس مش از سال2000 تا ژوئن 2017 جستجو شدند.یافته هادر نهایت 23 مطالعه مداخله ای شامل کارآزمایی بالینی یا نیمه تجربی که بین سال های 2017-2000 منتشر شده و دارای معیار ورود به مطالعه بودند، مورد بررسی قرار گرفتند. در مرور صورت گرفته بر روی زنان با گروه های مختلف سنی و در سراسر دنیا، بیشتر مطالعات ارتباط مثبتی را بین ورزش کردن و ایجاد بی اختیاری ادراری استرسی گزارش کردند.نتیجه گیریدر مطالعات انجام شده، ورزش منظم روزانه عضلات کف لگن، ورزش همزمان عضلات کف لگن و مرکزی تنه یا عرضی شکم، ژیمناستیک، پیلاتس، ورزش عضلات کف لگن به علاوه بیوفیدبک اینتراواژینال یا پرینئال، ورزش عضلات کف لگن همراه با دستگاه تکان دهنده عضلات یا تحریک الکتریکی، والسالوا، آمادگی جسمانی، ورزش پائولا، تمرینات کگل، تمرینات عضلات گلوتال و اداکتور ران، تمرینات تنزبرگر، فیزیوتراپی، تمرینات ایزومتریک و ورزش در آب در پیشگیری و درمان بی اختیاری استرسی ادراری زنان موثر بودند.کلید واژگان: بی اختیاری ادرار، بی اختیاری استرسی ادرار، ورزشIntroductionStress urinary incontinence is a disabling disease that affects the lives of women and requires solutions. Therefore, this study aimed to evaluate the effect of exercise on stress urinary incontinence in women.MethodsIn this review study, information related to the effects of exercise on stress urinary incontinence in women were searched in Persian and English in the databases of clinical trials registry centers, including Elsevier, ProQuest, UpToDate, Scopus, Magiran, Irandoc, SID, Iran medex, Sciencedirect, Pubmed, GoogleScholar and web of science using keywords of urinary incontinence, stress urinary incontinence, exercise, and elderly and their Persian equivalents. The search was based on a mesh during 2000-2017.ResultsIn total, 23 interventional studies, including clinical trials and quasi-experiments, which were published during 2000-2017 and met the inclusion criteria, were assessed. In the review conducted on women with different age groups from across the world, most studies have reported a positive relationship between exercise and stress urinating incontinence.ConclusionBased on the published studies, following exercises are effective in prevention and treatment of stress urinary incontinence in women: regular daily pelvic floor muscle exercises, co-contraction of the muscles of the pelvic floor and central trunk or transverse abdominal, gymnastics, Pilates, exercise of pelvic floor muscles along with biofeedback intravaginal or perineal, pelvic floor muscles training using a muscles shocking device or electrical stimulation, Valsalva, physical fitness, Paula's Exercise, Kegel Exercise, training of the gluteal and adductor thigh muscles, Tensberger's exercises, physiotherapy, isometric exercises, and exercise in water.Keywords: Urinary Incontinence, Stress Urinary Incontinence, Exercise
-
مقدمهبی اختیاری استرسی ادرار (SUI) یک مشکل بسیار شایع در زنان بالغ است و اتیولوژی آن چند فاکتوری است. با توجه به اختلاف نظر در مورد شیوع و علل SUI در مطالعات گذشته، مطالعه حاضر با هدف مقایسه شیوع SUI چهار ماه بعد از زایمان واژینال و سزارین انتخابی و عوامل موثر بر آن انجام شد.روش کاراین مطالعه تحلیلی در سال 1389 بر روی 1520 زن نخست زا در مراکز بهداشتی درمانی شهر کرمانشاه انجام شد. افراد در دو گروه مورد بررسی قرار گرفتند. گروه اول 4 ماه قبل زایمان واژینال طبیعی داشته و گروه دوم تحت عمل سزارین انتخابی قرار گرفته بودند. برای بررسی شدت و عوامل موثر بر SUI از پرسشنامه سندویک و پرونده بهداشتی استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 16) و آزمون کولموگروف اسمیرنوف، آزمون لون، تی مستقل، من ویتنی و کای دو انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنادار در نظر گرفته شود.یافته هاشیوع بی اختیاری استرسی ادرار، 4 ماه بعد از زایمان در دو گروه 3% بود. شیوع آن بعد از زایمان واژینال و سزارین انتخابی به ترتیب 3/4% و 87/1% بود، که بین دو گروه تفاوت آماری معنی داری وجود داشت (006/0=p). SUI با سن مادر (001/0=p)، شاخص توده بدنی مادر (043/0=p)، وزن نوزاد (042/0=p) ارتباط معنی داری داشت، اما با دور سر نوزاد (943/0=p) و انجام اپیزیوتومی (0/1=p) ارتباط معنی داری نداشت. دو گروه زایمان واژینال و سزارین انتخابی از نظر بی اختیاری استرسی ادرار شدید اختلاف آماری معنی داری نداشتند (0/1=p).نتیجه گیرینوع زایمان، وزن نوزاد، سن و شاخص توده بدنی مادر با بی اختیاری استرسی ادرار در ماه چهارم بعد از زایمان ارتباط دارد، اما زایمان واژینال باعث افزایش بی اختیاری استرسی ادرار شدید نمی شود.
کلید واژگان: بی اختیاری استرسی ادرار، زایمان سزارین، زایمان طبیعی واژینالIntroductionStress Urinary Incontinence (SUI) is a very common problem in adult women and its etiology is multifactorial. Due to different viewpoints in the prevalence and causes of SUI in previous studies، this study was performed with aim to compare the prevalence of SUI four months after vaginal delivery and elective cesarean section and the effective factors.MethodsThis analytical study was conducted on 1520 primiparous women in Kermanshah medical-health centers in 2010. The first group had normal vaginal delivery four months ago and the second group underwent elective cesarean section. Sandvik questionnaire and medical records were used to evaluate the severity and factors effective on SUI. Data analysis was performed using SPSS statistical software (version 16) and Kolmogorov-Smirnov test، Levene test، independent t-test، Mann-Whitney and chi square-test.ResultsThe prevalence of stress urinary incontinence four months after vaginal delivery was 3%. After vaginal delivery and elective cesarean section، the prevalence was 4. 3%، and 1. 87%، respectively، significant difference was observed between the two groups (P = 0. 006). There was a significant relationship between SUI with maternal age (P=0. 001)، maternal BMI (P=0. 043) and neonatal weight (P=0. 042)، but there was no significant relationship with head circumference (P=0. 943) and episiotomy (P=1. 0). The two groups of vaginal delivery and elective cesarean section were not significantly different in terms of severe SUI (P=1. 0).ConclusionsMode of delivery، neonate''s weight، maternal age and BMI increase the prevalence of stress urinary incontinence four months after delivery، but normal vaginal delivery does not cause severe SUI.Keywords: Cesarean delivery, Normal Vaginal delivery, Stress Urinary Incontinence -
اهداف
بی اختیاری ادراری یک مشکل شایع بهداشتی زنان و شایعترین نوع آن بی اختیاری استرسی ادرار است. این بیماری تاثیر شگرفی بر جنبه های مختلف زندگی گذاشته و منجر به کاهش کیفیت زندگی زنان شده است. یکی از راه های ارتقای سطح سلامتی، توجه به سطح کیفیت زندگی افراد است، لذا در این مطالعه تاثیر مداخله مبتنی بر هدف الگوی توانمندسازی خانواده محور بر کیفیت زندگی زنان مبتلا به بی اختیاری استرسی ادرار مورد بررسی قرار می گیرد.
روش هااین مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی است. پس از نمونه گیری به روش در دسترس، 64 آزمودنی به صورت تصادفی بلوکه به دو گروه آزمون و شاهد تقسیم شدند. برای گروه آزمون، مداخلات مبتنی بر الگوی توانمندسازی خانواده محور براساس مراحل چهارگانه (تهدید درک شده، ارتقای خودکارآمدی، عزت نفس و ارزشیابی) از طریق بحث گروهی، نمایش و آموزش مشارکتی اجرا شد. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه های اطلاعات دموگرافیک و اطلاعات پایه بیماری، ارزیابی کیفیت زندگی بیماران مبتلا به بی اختیاری ادراری (IQOL)، دانش، عزت نفس و رفتار های بهداشتی می باشد. پرسشنامه ها قبل و بعد از مداخله تکمیل و داده ها با استفاده از آمار توصیفی و تحلیلی و نرم افزار SPSS20 آنالیز شدند.
یافته هاآزمون های آماری نشان داد که دو گروه آزمون و شاهد از نظر اطلاعات دموگرافیک و شدت بی اختیاری همسان بودند. همچنین بر اساس آزمون تی مستقل بین میانگین نمره کیفیت زندگی، دانش، عزت نفس و رفتارهای بهداشتی دو گروه آزمون و شاهد قبل از مداخله تفاوت معنی داری وجود نداشت (05/ 0≥P)، در حالی که این آزمون اختلاف معنادار بین دو گروه را در ارتباط با این متغیرها پس از مداخله نشان داد (p<0/001). آزمون کای دو نیز تفاوت معناداری را در وقوع بی اختیاری ادرار قبل و بعد از مداخله در گروه آزمون نشان داد (p<0/001).
نتیجه گیریالگوی بهداشتی توانمندسازی خانواده محور برای ارایه تکنیک های های رفتاری به عنوان اولین سطح مداخله پیش بینی شده در اصلاح بی اختیاری ادراری استرسی توسط پرستاران می تواند کاربرد داشته و سطح کیفیت زندگی زنان مبتلا به بی اختیاری استرسی ادراری غیر بستری و ساکن در جامعه را ارتقا دهد.
کلید واژگان: بی اختیاری استرسی ادرار، کیفیت زندگی، زنان، الگوی توانمندسازی خانواده محورAimsUrinary incontinence is a common health problem in women and its most common type is urinary stress incontinence. The disease has a significant impact on various aspects of life and leads to reduced quality of life for women. One way of improving health level is focusing on life quality level in individuals. So, in this study, the impact of family-centered empowerment model on quality of life in women with stress urinary incontinence is discussed.
MethodsThis study is a clinical trial. After sampling through convenience method, the subjects (N=64) were divided into experimental and control groups, using blocked random method. For the experimental group, the interventions based on family-centered empowerment model which included four stages (perception of threat, efficacy promotion, self-esteem and evaluation) were performed using group discussion, representation, and training participation. Research instruments included questionnaires of demographic and disease basic information, assess quality of life in patients with urinary incontinence (IQOL), knowledge, self-esteem, and health behaviors. The questionnaires were ccompleted before and after the intervention. The data were analyzed with SPSS version 20 using descriptive statistics and analytical tests.
ResultsThe statistical tests showed that the two groups of experimental and control were matched in terms of demographics and severity of incontinence. Moreover, based on independent t-test, there was no significant difference between the mean score of quality of life, knowledge, self-esteem and health behaviors in the two groups before the intervention (P>0.05), while there was a significant difference between the two groups with respect to these variables after the intervention (P<0.001). Also, Chi-square test showed a significant difference in the occurrence of urinary incontinence before and after the intervention in the experimental group (P<0.001).
ConclusionFamily-centered empowerment health model can be used by nurses for the management of behavioral techniques, as the first level of provided intervention to improve the stress urinary incontinence. Moreover, it can increase the life quality of women with stress urinary incontinence who are not hospitalized and reside in the community.
Keywords: stress urinary incontinence, quality of life, women, family- centered empowerment model -
زمینه و هدفبه خروج غیر طبیعی ادرار در نتیجه افزایش فشار داخل شکمی بی اختیاری ادراری استرس (Stress Urinary incontinence = SUI) گفته می شود که شایع ترین نوع بی اختیاری می باشد. اختلال عملکرد عضلات کف لگن در خانم ها باعث SUI می شود. تقویت این عضلات روشی موثر در درمان می باشد. قدرت عضلات کف لگن رابطه قویی با کارکرد عضلات شکمی دارد. لذا هدف تحقیق حاضر بررسی کارایی تاثیر ورزش های ترکیبی عضلات مرکزی تنه و کف لگن در درمان SUI است.روش کارپژوهش حاضر، مطالعه نیمه تجربی Before and after)) است که توسط کمیته اخلاق دانشگاه علوم پزشکی تهران تایید شده است. در 22 خانم مبتلا به SUI قبل و بعد از مداخله، ارزیابی کیفیت زندگی و شدت بی اختیاری ادراری توسط پرسشنامهIQOL (Incontinence quality of life) و معیار ((Visual Analog Scale VAS بررسی شد، همچنین قدرت و تحمل استاتیک و دینامیک عضلات کف لگن توسط معاینه واژینال به صورت توانایی حفظ انقباض و تعداد تکرار انقباض عضلات کف لگن ارزیابی گردید. بیماران ورزش های درمانی تجویزشده را، طی 3 هفته تحت نظارت مستقیم درمانگر انجام دادند.یافته هاروش های کانسرواتیو (conservative)و ورزش درمانی خط اول درمان SUI هستند. نتایج این تحقیق مبین اثرات مفید ورزش درمانی ترکیبی عضلات مرکزی تنه و کف لگن در کاهش شدت بی اختیاری ادرار، بهبود امتیازات پرسشنامه، بهبود قدرت و تحمل استاتیک و دینامیک عضلات کف لگن در افراد مورد مطالعه می باشد. میانگین متغیرهای بررسی شده قبل و بعد از درمان تفاوت معنادار آماری را نشان دادند. (.(p< 0/001 با محاسبه درصد میانگین متغیرها، افزایش 60% در امتیازات کل پرسشنامه IQOL، کاهش 57 % در معیار VAS و افزایش 76% در قدرت عضلات کف لگن مشاهده شد.نتیجه گیرییافته های حاصل از این تحقیق نشان دهنده اثرات مفید برنامه جدید ورزش درمانی عضلات کف لگن وعضلات مرکزی تنه در بهبود وضعیت فیزیکی و کیفیت زندگی دراکثر بیماران این طرح می باشد.
کلید واژگان: بی اختیاری استرسی ادرار، ورزش درمانی ترکیبی عضلات تنه و کف لگن، مطالعه نیمه تجربی، عضلات کف لگن، عضلات مرکزی تنهBackgroundStress urinary incontinence (SUI)، the most common type of UI، is the involuntary leakage of urine from the urethra with an increase in intra-abdominal pressure. Pelvic Floor Muscle (PFM) dysfunction in women may lead to SUI. Thus، one of the effective managements in SUI is Pelvic Floor Muscle Training. PFM strength has a strong relationship with abdominal muscles work، therefore، in the present study، a combination training of PFMT and core exercises is used for the management of SUI.MethodsThe study was a semi experimental control trail which was approved by the Ethical Committee of Medical Sciences/Tehran University، Main participants were 22 women with proven stress urinary incontinence، VAS score، IQOL questionnaire، PFM strength، PFM static and PFM dynamic tests were evaluated pre and post intervention. The subjects were conducted a three-weekly training program under supervisionResultsConservative management & exercise therapy is recommended as a first line treatment for SUI. The results of this study showed that combined exercise training of core muscles & PFM was associated with the improvement of SUI، in reducing incontinency، increasing the score of IQOL questionnaire، improvement of the PFM strength and endurance in a short duration. There were significant differences in our variables pre and post intervention، including 60% increasing of the total score of IQOL questionnaire، 57% reduction in VAS score and 76% increase in pelvic floor muscle strength.ConclusionsOur findings showed the positive effects of this new exercise protocols in improving the physical condition and quality of life in all participants.Keywords: Stress Urinary Incontinence, Combination training, core muscles, pelvic floor muscles, semi experimental study (before, after), exercise therapy -
مقدمهمطالعات نشان داده اند که زایمان واژینال عامل خطر بروز بی اختیاری استرسی ادرار (Stress incontinence یا SI) است و انجام سزارین می تواند از بروز این مشکل پیشگیری کند. اما مطالعاتی نیز وجود دارند که این اثر پیشگیری کننده را زیر سوال می برند. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر روش زایمان بر ایجاد بی اختیاری استرسی ادرار در مادران با زایمان اول (Primiparity) بود.روش هااین مطالعه یک مطالعه ی مقطعی از نوع توصیفی- تحلیلی بود که در آن 300 خانم در قالب سه گروه 100 نفری (شامل زایمان واژینال، سزارین الکتیو و سزارین اورژانس) که شش ماه قبل زایمان خود را در بیمارستان شهید بهشتی اصفهان انجام داده بودند، توسط Bonney test جهت بررسی ابتلا به بی اختیاری استرسی ادرار، مورد مطالعه قرار گرفتند.یافته هاشیوع کلی بی اختیاری استرسی ادرار در مطالعه ی ما 6/5 درصد به دست آمد. فراوانی این عارضه برای زایمان واژینال، سزارین الکتیو و سزارین اورژانس به ترتیب 6 درصد، 4 درصد و 7 درصد بود. تفاوت معنی داری بین فراوانی SI در روش های مختلف زایمان وجود نداشت (41/0 = P).نتیجه گیرینتایج این مطالعه نشان داد که فراوانی بروز SI شش ماه پس از زایمان، در روش های مختلف زایمان با یکدیگر تفاوتی ندارد.
کلید واژگان: بی اختیاری استرسی ادرار، زایمان واژینال، سزارینBackgroundStress urinary incontinence, the most common urinary incontinence in women, occurs when the intra-abdominal pressure increases. Although many studies have introduced normal vaginal delivery as a risk factor for future stress urinary incontinence and considered cesarean as a preventive method, others have raised controversy about such a predictive effect. This study evaluated the frequency of stress urinary incontinence in primiparous mothers giving birth in Shahid Beheshti Hospital (Isfahan, Iran) to understand the effects of type of delivery on developing the condition.MethodsThis cross-sectional study was conducted on 300 women in three groups of normal vaginal delivery, elective cesarean, and emergency cesarean. The subjects had given birth in Shahid Beheshti Hospital within six months prior to the study. Stress urinary incontinence was assessed with the Bonney test.FindingsThe overall frequency of stress urinary incontinence was 5.6%. It was 6.0%, 4.0%, and 7.0% among women with normal vaginal delivery, elective cesarean, and emergency cesarean, respectively (P = 0.41).ConclusionNo significant relation was observed between the prevalence of stress urinary incontinence and type of delivery.Keywords: Stress urinary incontinence, Normal vaginal delivery, Cesarean -
مقدمهمطالعه حاضر با هدف ارزیابی مطالعات مرتبط با ورزش های تقویت کننده عضلات کف لگن در زنان مبتلا به بی اختیاری استرسی ادرار انجام شد. این مطالعه شامل انواع پروتکل های آموزش ورزش ها نظیر آموزش فردی و گروهی، آموزش قدرت و مهارت، مدت مطلوب درمان، وضعیت های زنان در حین انجام ورزش ها و در نهایت ارائه بهترین شواهد در دسترس برای انتخاب موثرترین پروتکل آموزش ورزش ها می باشد.روش کاربرخی منابع الکترونیکی اصلی مبتنی بر شواهد (Evidence-Based Practice، Medlin،Cochrane Database) جهت به دست آوردن مقالات منتشر شده بین سال های 1995 تا 2010 مورد جستجو قرار گرفتند. تعداد 50 مقاله کارآزمایی بالینی به دست آمد و 25 مقاله به منظور دستیابی به بهترین شواهد در دسترس برای برنامه های آموزشی در زنان مبتلا به بی اختیاری استرسی ادرار انتخاب شدند.یافته هاشواهد نشان داد که انجام برنامه ورزشی به صورت گروهی یا فردی تاثیری در نتیجه درمان ندارد، در حالی که شواهد علمی بیان کردند که ترکیبی از آموزش قدرت و مهارت در درمان بی اختیاری استرسی ادرار موثر است، اما سهم هر یک از این اجزاء بر نتایج درمان مشخص نیست. برنامه های درمانی کمتر از 3 ماه ممکن است به همان اندازه ای که در بهبود بی اختیاری استرسی ادرار موثر هستند، قدرت عضلات کف لگن را افزایش دهند. همچنین مطالعات مختلف، ارجحیت وضعیت خاصی در برنامه ورزشی را نشان نمی دهند.نتیجه گیریاگرچه شواهدی قوی مبنی بر اثربخشی ورزش های تقویت کننده عضلات کف لگن در درمان بی اختیاری استرسی ادرار در زنان وجود دارد، اما همچنان تعیین مطلوب ترین پروتکل آموزشی، نیاز به مطالعات جامع تر و گسترده تر دارد.
کلید واژگان: بی اختیاری استرسی ادرار، مراقبت مبتنی بر شواهد، ورزش های تقویت کننده عضلات کف لگنIntroductionThis study was held to assess the literatures related to pelvic-floor muscle (PFM) strengthening exercises in women with stress urinary incontinence (SUI). This review also included the comparison of types of exercise-training protocols such as: group and individual training, skill and strength training, optimal treatment period, women’s positions while doing exercises, and the last, the best available evidence for selecting the most effective exercise-training protocols.MethodsSome of the major evidence-based electronic sources (Evidence-Based Practice, Medlin, and Cochrane Database) were searched to identify published papers from 1995 to 2010. Fifty Randomized Controlled Trials (RCTs) were found and 25 of them selected to access the best available evidence for training program in women with stress urinary incontinence.ResultsThe evidence showed that doing group or individual exercise programs doesn’t have any effect on treatment results. While, scientific evidence suggests that a combination of strength and skill training is effective on treatment for stress urinary incontinence women, but the contribution of each component to the outcome is unclear. Less than three months treatment programs improve SUI, as well as PFM strength. In addition, there is no evidence for priority of specific position in different studies of exercise program.ConclusionAlthough strong evidence proves the effectiveness of pelvic-floor muscle strengthening exercise on treatment of SUI in women, further studies are needed to determine the most optimal training protocol.Keywords: Evidence, based care, Pelvic, floor muscle, Strengthening exercise, Stress urinary incontinence -
مقدمهتعلیق گردن مثانه با نوار صناعی (TVT) یک روش کم تهاجم در درمان بیماران با بی اختیاری استرسی ادراری می باشد و تلاش برای تصحیح آناتومی بافتهای حمایت کننده مجرا ادراری در سالهای اخیر مورد توافق اکثر متخصصین اورلوژی دنیا قرار گرفته است. این مطالعه با هدف بررسی بیان اثرات طولانی این روش بر روی اختیار ادراری و عوارض آن انجام شده است.روش کاراین مطالعه به صورت توصیفی بر روی 33 بیمار 29-62 ساله (میانگین سنی 09/47 سال) با تشخیص بی اختیاری استرسی ادراری مراجعه کننده به بیمارستان امام رضا (ع) در فاصله سالهای 1380–1383 انجام شد که تحت درمان با تعلیق گردن مثانه با نوار صناعی قرار گرفتند. همه بیماران پس از شرح حال، معاینه فیزیکی، آزمون مارشال بونی و آزمون کیوتیپ، آزمایشات معمولی و ادرار و مشورت قلب و بیهوشی آماده عمل شدند و عمل جراحی تعلیق گردن مثانه با نوار صناعی در مورد آنان انجام شد.یافته هامدت زمان عمل 15-40 دقیقه (متوسط 6/22 دقیقه) و مدت زمان بستری 2 تا 5/2 روز (متوسط 3/2 روز) بود. بیماران به مدت 6 سال پیگیری شدند و هیچ مورد مرگ و میری نداشتند. بهبودی نسبی در بیماران در در 100% موارد و بهبودی کامل بعد از ماه اول در 30 بیمار (9/90 %)، بعد از 6 ماه در 28 نفر (8/84 %)، بعد از یکسال در 27 بیمار (8/81 %) و بعد از 2 و6 سال در 26 نفر (7/78 %) مشاهده گردید. احتباس ادراری در 1 بیمار (03/3 %) و باقیمانده ادراری بیشتر از100 سی سی در 1 بیمار (03/3 %) ایجاد شد که با یک هفته انجام سونوگرافی متناوب برطرف گردید. اضطرار ادراری دنوو نیز در1بیمار (03/3 %) مشاهده شد که با 3 هفته مصرف داروی آنتی کولینرژیک بهبود یافت.نتیجه گیریتعلیق گردن مثانه با نوار صناعی روش سریع کم تهاجم و مؤثر در درمان بی اختیاری استرسی ادرار می باشد که به دلیل تهاجم کم و زمان کوتاه عمل جراحی و موفقیت بالای آن هم اکنون مورد علاقه بسیاری از متخصصین اورولوژی جهان قرار گرفته است.
کلید واژگان: بی اختیاری استرسی ادرار، تعلیق گردن مثانه با نوار صناعی، مشکلات ادراریIntroductionTVT is a minimally invasive procedure for the treatment of stress urinary incontinence. Attempt for correction of the supportive anatomical tissues of the urethra have been agreed by most of the urologists in recent years. In this paper we would like to introduce the long – term results and complications of this procedure.MethodsThis descriptive study enrolled 33 patients affected by stress urinary incontinence who were referred to Imam Reza hospital from 2001 to 2004.The age of patients ranged 29-62 years old(mean age of 47.09)and TVT procedure was done for all. All of the patients were admitted and after taking the history, physical examination, doing Marchal – Bonie and Q – Tip tests, routine lab tests, urinary analysis, cardio vascular assessment and anesthetic consultation, the procedure of tension-free vaginal tape was done.ResultsThe operation took 15-45minutes (mean 22.6 min). The hospitalization period was 2 – 2.5 days. (mean 2.3 days) During 6 years follow up, we did not have any mortality. Subjective improvement was seen in 33 patients (100%) and cure happened in 30 patients (90.9 %) after 1 month, in 28 patients (84.8 %) after 6 months, in 27 patients (81.8%) after one year and 26 patients (78.7%) after 6 years follow up. One patient had urinary retention (3.03%) and one patient had residual volume more than 100cc (3.03 %) they were treated by 1 week of CIC One patient had de novo urgency who improved following 3 weeks of anticholinergic treatment.ConclusionTention-free vaginal tape operation is an effective, fast and safe minimally invasive procedure for the treatment of pure stress urinary incontinence in women that has attracted the attention of many urologists due to its short duration and minimally invasive nature. -
زمینه و هدفبی اختیاری ادرار در زنان 2 تا 5 برابر مردان است و جنبه های جسمی، روحی و جنسی فرد را متاثر ساخته و از نظر اجتماعی وضعیت آزاردهنده ای را پدید می آورد. در این پژوهش، تاثیر مخروطهای مهبلی و برنامه مداخله ای رفتاری بر بی اختیاری استرسی ادرار مورد مطالعه قرار گرفت.روش بررسیدر این مطالعه ی کارآزمایی بالینی تصادفی تعداد 60 خانم مبتلا به بیاختیاری استرسی ادرار به دو گروه مخروطهای مهبلی و برنامه ی مداخله ای رفتاری تقسیم شدند. افراد در هر گروه، آموزشهای مربوط به گروه های مورد مطالعه را دریافت کردند. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه تعیین شدت بی اختیاری استرسی ادرار، شاخص نشت ادرار، فرم ثبت روزانه ادرار و فرم میزان نشت ادرار در آزمون پد بود. داده ها با استفاده از آزمونهای تی مستقل، تی زوجی، منویتنی و ویلکاکسون تجزیه و تحلیل شد.یافته هاتغییرات در میزان نشت ادرار در آزمون پد و شاخص نشت ادرار و شدت بیاختیاری استرسی ادرار 8 هفته بعد از درمان در هر دو گروه به طور معنی داری کاهش یافته بود (001/0p<). تغییرات در میزان نشت ادرار و شاخص نشت ادرار در گروه برنامه ی مداخله رفتاری به طور معنی داری بیشتر از گروه مخروطهای مهبلی بود (006/0p< و 025/0p<).نتیجه گیریدر مقایسه ی کارآیی و هزینه و عوارض جانبی بین دو گروه، برنامه ی مداخلهای رفتاری نسبت به مخروطهای مهبلی برتری داشت و به عنوان درمان خط اول بی اختیاری استرسی ادرار خفیف تا متوسط پیشنهاد می شود.
کلید واژگان: بی اختیاری استرسی ادرار، مخروطهای مهبلی، برنامه ی مداخله ای رفتاریIntroductionThis study's purpose was to compare the efficacy of the behavioral intervention program and vaginal cones on stress urinary incontinence.Material And Methods: In this single-blind randomized clinical trail 60 eligible women aged 25-65 years with stress urinary incontinence randomly divided in two groups, behavioral intervention program(n=30) and vaginal cones(n=30). Women in behavioral intervention instructed pelvic floor exercise and bladder control strategies. Women in vaginal cones group were allocated to using vaginal cones, women in both group were followed up every two week. They were treated for 8 week. The subjective changes in severity of SUI were measured using a Detection SUI Severity Questionnaire and leakage index and 3-day urinary dairy. The objective changes were measured using pad test. Data analyzed by statistic methods (chi-square, Mann-Whitney, t student test, paired t test, Wilcoxon test with spss software.FindingCharacteristic of both study groups was comparable. 51 women who completed this study, 25 in vaginal cones group, 26 in behavioral intervention program. The changes in three parameters after 8 week intervention, leakage rate on pad test, leakage index, severity of SUI were statistically significant in both group(p<0/001). Changes in leakage rate on pad test, leakage index in behavioral intervention program were statistically significant higher than vaginal cones (p=0/006, p= 0/025). Severity of SUI wasnt significantly difference between two group after 8 week (p=0/08).Conclusionvaginal cones and Behavioral intervention program both are effective to treatment of mild to moderate SUI, in comparison of effectiveness, cost and side effects behavioral intervention program is superior to vaginal cones in treatment of mild to moderate stress urinary incontinence. -
زمینه و هدفبی اختیاری استرسی ادرار Stress، یکی از مشکلات بهداشتی مهم برای زنان می باشد که شناخت عوامل ایجادکننده آن از اهمیت ویژه ای برخوردار است. هدف از این مقاله، تعیین رابطه بین روش زایمان و ابتلاء به بی اختیاری استرسی ادرار در زنان یک بار زایمان کرده، یک سال پس از زایمان است.روش بررسیاین مطالعه به صورت کوهورت تاریخی Historical Cohort در بیمارستان شهید اکبرآبادی تهران در فاصله زمانی فروردین 1385 تا فروردین 1386 صورت گرفته است. 1400 بیمار که یک بار زایمان کرده و یک سال از زایمانشان گذشته بود، وارد مطالعه شدند و در سه گروه مورد مقایسه قرار گرفتند. تشخیصStress Urinary Incontinence (SUI) با پرسشنامه گذاشته شد. بیماران مبتلا به بیماری های داخلی یا افزایش فشار مزمن داخل شکمی و نیز بیماران با عفونت ادراری از مطالعه خارج شدند. نتایج حاصله توسط نرم افزار آماری SPSS و از طریق تست های Chi2 و t Test مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.یافته هابیماران مورد مطالعه در سه گروه مورد بررسی قرار گرفتند. گروه (1) یا گروه زایمان واژینال (400 نفر)، گروه دوم یا گروه سزارین انتخابی (600 نفر) و گروه سوم گروه سزارین اورژانس (400 نفر) از نظر بی اختیاری استرسی ادرار مورد بررسی قرار گرفته، که جمعا 25 (9/1%) مورد دارای SUI بودند. در این تعداد 12 نفر (3%) به صورت واژینال و 5 نفر (83/0%) به صورت سزارین انتخابی و 8 نفر (2%) به طریق اورژانسی سزارین شده بودند که از نظر آماری اختلاف معنی داری را نشان دادند (037/0=p).
از نظر سن، وزن کنونی، انجام یا عدم انجام ورزش، شغل، قومیت، وزن نوزاد، علت سزارین و طول مرحله دوم زایمان بین سه گروه اختلاف معنی داری وجود نداشت. رابطه معنی داری بین SUI و وزن نوزاد، نژاد و قومیت، و علت سزارین به دست نیامد. میانگین مدت مرحله دوم زایمان در افراد دارای SUI 1/8±34 دقیقه و در گروه بدون SUI 63/9±25 دقیقه بود که بین دو گروه اختلاف آماری معنی دار بود (000/0= p).نتیجه گیریزایمان واژینال در اولین حاملگی یک عامل خطر برای وقوع SUI یک سال پس از زایمان می باشد.
کلید واژگان: بی اختیاری استرسی ادرار، روش زایمان، زایمان واژینالBackground And AimStress urinary incontinence (SUI), is one of the important health problems for women and the knowledge about its risk factors is considerably significant.The purpose of the present study is finding a relationship between the mode of delivery and SUI, one year after first delivery.Patients andMethodsA historical cohort study was performed in Akbarabadi Teaching Hospital, Tehran, Iran, between March 2006- March 2007. One thousand four hundred primiparaous women who had delivered one year ago entered the study and were compared. They were divided into three groups.Patients were diagnosed with incontinence by questionnaire. The patients with internal disorders or chronic high intra-abdominal pressure and urinary infection were excluded from the study. Statistical analysis was performed using SPSS. t and Chi2 tests were used for comparing the results.ResultsThe patients were evaluated in 3 groups. Group 1 or vaginal delivery group (400 cases), group 2 or elective cesarean section group(600 cases), and third group or emergency cesarean section group(400 case)were compared. 25 women (1.9%) had SUI, 12 of which (3%) were in the vaginal delivery group, 5 (0.83%) were in the elective cesarean group and 8 cases (2%) were in the emergency cesarean group showing a statistically significant difference (p=0.037). There was no significant difference between women in the 3 groups according to age, maternal weight, doing exercise, occupation, race, reason for cesarean section and neonatal weight. Mean duration of the second stage of labor was longer in patients with SUI (34± 8.1 min vs 25±9.63 min), showing a statistically significant difference (P=0.000).ConclusionVaginal delivery in the first pregnancy is a risk factor for SUI after one yearKeywords: Stress urinary incontinence (SUI), Mode of delivery, Vaginal delivery -
زمینه و هدفUlnar Club Hand، Ulnar Deficiency یکی از نادرترین نقایص مادرزادی اندام است. در سری Flatt انسیدانس پائینی داشته به طوری که از 2758 آنومالی مادرزادی بررسی شده تنها 28 مورد به این اختلال مبتلا بوده اند و از سوی دیگر تنوع قابل توجهی در آن مشاهده گردیده است. با توجه به شیوع کم، تنوع زیاد و تجربه درمانی اندک، بررسی و ارائه تجارب و نتایج هر طرح درمانی می تواند به سایر درمانگران کمک شایانی نماید.روش بررسیتمام بیمارانی که در فواصل سال های 1372 الی 1385 با نقص فوق به مرکز ما مراجعه داشتند (پنج پسر و یک دختر با هفت اندام فوقانی درگیر) از نظر دفورمیتی های موجود، تاثیر برداشتن نسج غیرطبیعی جایگزین استخوان (Anlage) بر پیشگیری یا تصحیح انحراف مچ دست و تاثیر جراحی های دست (نظیر اعاده اپوزیشن و تاندون ترانسفر) بر عملکرد اندام بررسی شدند.یافته هابرداشتن Anlage در تصحیح دفورمیتی شدید مچ به طور نسبی مؤثر است اما موجب تغییر قابل ملاحظه در عملکرد اندام نمی شود. اوستئوتومی متا کارپ اول و تاندون ترانسفر جهت بهبود اپوزیشن شست تاثیر بیشتری بر عملکرد اندام در مقایسه با برداشتن Anlage دارد.نتیجه گیریبا توجه به عملکرد خوب اندام فوقانی علیرغم وجود انحراف به سمت اولنار شدید در بعضی بیماران و احتمال عود یا بروز آن بعد از برداشتن anlage، جراحی هایی نظیر استئوتومی متاکارپ اول و تاندون ترانسفر ممکن است بیش از برداشتن Anlage در بهبود عملکرد اندام مؤثر باشند.
کلید واژگان: بی اختیاری استرسی ادرار، جراحی TVT -
هدف از این مطالعه بررسی مقایسه ای عوارض خارج کردن سوند ادراری، 24 ساعت پس از ترمیم سیستوسل و انجام دادن Kelly Plication در مقابل خروج سوند 72 ساعت پس از این عمل جراحی بوده است. در این مطالعه که به صورت کارآزمایی بالینی تصادفی (Randomized Clinical trial) در بیمارستان شهید اکبرآبادی انجام شد، 83 بیمار که تحت عمل جراحی ترمیم سیستوسل و انجام دادن Kelly Plication به علت بی اختیاری استرسی ادرار قرار گرفته بودند بررسی شدند. بیماران به صورت تصادفی در 2 گروه قرار گرفتند. در 34 نفر از بیماران 24 ساعت بعد از جراحی و در 49 نفر 72 ساعت پس از جراحی سوند فولی خارج گردید و عوارض بعد از خروج سوند مانند دیزوری، درد سوپراپوبیک، احتباس ادرار و عفونت ادراری در 2 گروه مقایسه شد. رابطه عوارض با مشخصات بیماران (سن، پاریتی و نحوه زایمان) نیز بررسی گردید. براساس نتایج به دست آمده بیماران 2 گروه از نظر سن، پاریتی، میزان سیستوسل اختلاف معنی داری نداشتند. در رابطه با عوارض دیزوری، دردسوپراپوبیک، احتباس ادرار و عفونت ادراری بین 2 گروه اختلاف معنی داری وجود نداشت. خارج کردن سوند فولی 24 ساعت پس از عمل جراحی ترمیم سیستوسل و انجام دادن Kelly suture مشکل خاصی را برای بیمار ایجاد نمی کند اما مدت بستری، هزینه بستری، خطر بروز عفونت های بیمارستانی و بار روانی ناشی از دوری از خانواده و بستری در بیمارستان را کاهش می دهد بنابراین پیشنهاد می شود در این بیماران روش ذکر شده جای گزین خروج سوند ادراری پس از 72 ساعت گردد.
کلید واژگان: سیستوسل، بی اختیاری استرسی ادرار، احتباس ادرار، عفونت ادراریThe present study was undertaken to compare complications of folly catheter removal 24 hours versus 72 hours after cystocele repair and Kelly plication. A randomized clinical trial study was performed in Shahid Akbar Abadi Hospital on 83 patients with cystocele repair and Kelly plication due to stress urinary incontinence. The patients were divided randomly into two groups. In 34 patients folly catheter was removed 24 hours after the operation of cystocele repair and Kelly plication and in 49 patients after 72 hours. The complications after catheter removal including dysuria, supra pubic pain, urinary retention and urinary infection were compared in two groups. The patients in two groups were similar in terms of age, parity and cystocele grading. The complications (including dysuria, supra pubic pain, urinary retention and urinary infection) did not statistically show any significant difference between two groups. In conclusion, folly catheter removal 24 hours after cystocele repair and Kelly plication do not have any significant adverse effects and reduce hospital cost, hospital stay duration and the risk of infection.Keywords: Cystocele, Stress Urinary Incontinence, Urinary Retention, Urinary Infection -
زمینه و اهدافبی اختیاری ادراری بیماری آزار دهنده و ناتوان کننده ای است که با دفع واضح ادرار به صورت غیر ارادی تظاهر می کند و موجب بروز مشکلات بهداشتی و اجتماعی می شود. محققان معتقدند که حاملگی و زایمان از عوامل مهم مساعد کننده بی اختیاری استرسی هستند.روش بررسیاین پژوهش یک مطالعه تجربی است که به بررسی تاثیر ورزش عضلات لگن بر علایم بی اختیاری استرسی ادرار در زنان بعد از زایمان می پردازد. داده های مطالعه از طریق پرسشنامه و پرونده بیماران گرد آوری شد. پرسشنامه توسط پژوهشگر از طریق مصاحبه با زنان در مرحله پس از زایمان که در دوره حاملگی بی اختیاری استرسی داشتند، تکمیل می شد. افراد به صورت تصادفی (یک روز در میان) در گروه های مورد و شاهد قرارمی گرفتند. به افراد "گروه مورد" نحوه ورزش عضلات لگن آموزش داده می شد و علایم در هر دو گروه 6 و 12 هفته پس از زایمان مجددا با پرسشنامه مورد بررسی قرار می گرفت. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون هایt، مجذور کای، ضریب توافقی کاپا و مقایسه کاپا بین دو گروه استفاده شد.یافته هابر اساس یافته های این پژوهش، ورزش عضلات کف لگن تا 6 و 12 هفته پس از زایمان منجر به کاهش معنی دار در تکرر نشت (6 هفته p=0.001 و 12 هفته p=0.04) و کاهش بیشتردر نشت وابسته به استرس در گروه مورد نسبت به گروه شاهد می شود.نتیجه گیریبا توجه به ارتباط بین بی اختیاری ادرار و ورزش عضلات لگن یافته های پژوهش می تواند رهنمودی برای مسوولان بهداشتی باشد تا به امر آموزش این ورزش ها در مراقبت های دوره حاملگی و پس از زایمان اهمیت دهند.
کلید واژگان: بی اختیاری استرسی ادرار، ورزش عضلات لگن -
مقدمهبی اختیاری استرسی ادرار شایع ترین نوع بی اختیاری ادرار در جمعیت زنان و دومین علت شایع بی اختیاری ادرار پایدار در زنان مسن است و بر کیفیت زندگی و سلامت زن تاثیر بسزایی دارد. پایه درمانی این عارضه تقویت عضلات کف لگن می باشد. استفاده از مخروط های مهبلی نوآوری موثری در پیشگیری و درمان بی اختیاری استرسی ادرار می باشد.
هدفتعیین تاثیر استفاده از مخروط های مهبلی بر بی اختیاری استرسی ادرار. نوع پژوهش: پژوهش حاضر از نوع کارآزمایی بالینی قبل و بعد، بدون گروه کنترل بود. واحدهای مورد پژوهش به مدت 3 ماه متوالی از مخروط های مهبلی 20 تا 70 گرمی روزی 2 بار و هر بار 15 دقیقه به جز روزهای قاعدگی استفاده نمودند. داده های مربوط به معیارهای ارزیابی بی اختیاری استرسی ادرار بر اساس قدرت انقباضی عضلات کف لگن (از طریق پرینومتری) و تعداد دفعات و مقدار نشت بی اختیار ادرار حین استرس (از طریق خود گزارش دهی)، قبل و 3 ماه بعد از مخروط درمانی در برگه های ثبت موارد، درج ونتایج قبل و بعد از مداخله مقایسه و مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند.
نمونه پژوهش: حجم نمونه، برابر60 نفر (با پیش بینی افت نمونه 10 درصد) از طریق نمونه گیری مستمر انتخاب شد که طی پژوهش 7 نفر حذف و در نهایت تعداد نمونه ها به 53 نفر رسید.
نتایجپس از مخروط درمانی، افزایش معنی دار ی در قدرت انقباضی عضلات کف لگن مشاهده نشد. لیکن کاهشمعنی دار ی در تعداد دفعات دفع بی اختیار ادرار حین استرس و مقدار نشت بی اختیار ادرار ناشی از استرس پس از مخروط درمانی مشاهده شد(0001/0 < P).به طوری که 3/45 درصد از واحدهای مورد پژوهش پس از استفاده از مخروط ها بهبودی کامل یافتند.بحث و نتیجه گیریبنابر یافته های پژوهش، مخروط درمانی در کاهش یا بهبودی علایم و نشانه های بالینی بی اختیاری استرسی ادرار موثر بوده است. لذا پیشنهاد می شود به عنوان یک روش درمانی موثر در درمان حمایتی این عارضه لحاظ گردد.کلید واژگان: بی اختیاری استرسی ادرار، مخروط درمانی، قدرت انقباضی عضلات کف لگنBackgroundStress incontinence is the most common types of urinary incontinence in women and the second factor for permanent incontinence in old women, which effects on their health and quality of life. Basic treatment for this problem is pelvic floor exercises. Usage of vaginal cones is an effective intervention for prevention and treatment of urinary stress incontinence.ObjectiveTo determine the effect of cone therapy on urinary stress incontinence. Design: This was a before– after clinical trial without control group. In which subject, used vaginal cones (20 to 70 gram) twice a day each time for 15 minutes during 3 months except on menstrual period. Data were evaluated by assessing the pelvic floor strength, through perineometery, and the number and amount of leakage during stress, through self reporting before and after cone therapy. Sample: 53 patients were selected consecutively.ResultThe findings indicated a significant decrease in frequencies and amount of urine leakage after cone therapy (P< 0.0001), and 45.3 percent of subjects cured completely.ConclusionThe results showed that cone therapy is an effective method for the treatment of urinary stress incontinence. Therefore, it is recommended that cone therapy be used as a supportive treatment for this problem. -
بی اختیاری استرسی ادرار (USI) اصطلاحی است که برای توصیف دفع غیرارادی ادرار طی فعالیت فیزیکی به کار می رود. با توجه به این که این امر از نظر بهداشتی و روانی، کیفیت زندگی نوجوانان را تحت تاثیر قرار می دهد، بر آن شدیم که طی مطالعه ای فراوانی بی اختیاری استرسی ادرار را در دختران سنین 17-15 سال دبیرستان های همدان را در سال تحصیلی 79-78 برآورد نماییم. نوع مطالعه به صورت توصیفی- مقطعی، و نحوه نمونه گیری خوشه ایسهمیه بندی بود. براساس اطلاعات آماری به دست آمده از مطالعه در بررسی 711 پرسشنامه، فراوانی بی اختیاری استرسی ادرار، 23.6 درصد معادل 166 نفر بود. همچنین، 76.4 درصد یعنی 545 نفر از افراد مورد مطالعه، به این وضعیت دچار نبودند. توزیع سنی شیوع USI به تفکیک بدین صورت بوده است: در رده سنی 15 سال 24 درصد، 16 ساله 35.8 درصد و 17 ساله 40.1 درصد. با توجه به یافته های ما شیوع USI با افزایش سن افزایش می یابد و بیشترین شیوع آن در حین خندیدن بوده است. ضربه به لگن و عفونت مجرای ادراری نیز از عوامل مساعد کننده وقوع USI می باشد. 27 درصد از مادران دختران مبتلا به USI نیز دچار USI بوده اند که احتمال وجود عوامل ژنتیکی را مطرح می کند. به علاوه، مطابق یافته های ما، بیشترین میزان USI در فاز استروژنی رخ می دهد و در فاز پروژسترونی، هیچ موردی از USI به دست نیامد. به طور کلی فراوانی بی اختیاری استرسی ادرار در دانش آموزان دختر 17-15 ساله شهرستان همدان برابر با 23.6 درصد بوده است.
کلید واژگان: بی اختیاری استرسی ادرارUrinary incontinence is defined as involuntary loss of urine, which is a social and hygienic problem. The study is about quantity of stress incontinence in high school 15-17 years old girl during (1999-2000). This is a descriptive cross-section study. From 711 cases, 454 (76.4%) did not have urine stress incontinence (USI) and 166 (23.6%) had this problem. From these 166 members 24.1% were 15 years old, 35.8% were 16 years old and 40.1% were 17 years old. Therefore with increasing age we have more urine stress incontinence and the most prevalence of USI occur during laughing predisposing factor for USI is urinary tract infection (UTI) and trauma to hip. 27% of these girl’s mothers had USI and the population was chosen by cluster sampling. Therefore genetic factor could be a cause. The most presentation of USI is in the estrogenic phase and we didn’t have any USI report in the progestronic phase. According to our results the incidence of USI among 15-17 year girls students was 23.6%. -
نویسندگان: افراخته مریم *، ستاری شبنم *، ولائی ناصرطسابقه و هدفبا توجه به شیوع بی اختیاری استرسی ادرار و تناقضاتی که در مورد رابطه نوع زایمان با بی اختیاری ادرار وجود دارد و به منظور تعیین رابطه نوع زایمان با بی اختیاری استرسی ادرار این تحقیق روی مراجعین به بیمارستان شهدای تجریش و دو کلینیک خصوصی در شهر تهران در سال 1379 انجام گرفت.
مواد و روش هاتحقیق به روش Case-Control روی 258 نفر انجام گرفت. افرادی که با شکایت بی اختیاری استرسی ادرار مراجعه و در بررسی بالینی با یکی از استرس های سرفه، عطسه، خنده و فعالیت های بدنی شکایت از بی اختیاری ادرار داشتند و همچنین یکی از تست های Q-Tip و یا Cough test در آنها ثابت بود، به عنوان فرد مبتلا در نظر گرفته می شدند. هم زمان در همان مراکز خانمهای سالمی که یکی از تست های دوگانه فوق در آنها منفی بوده و مشابه فرد مورد نیز بودند، به عنوان شاهد تلقی شدند. نوع زایمان کلیه افراد دو گروه تعیین گردید.
یافته هاتعداد 86 نفر فرد مبتلا به بی اختیاری استرسی ادرار و 172 نفر فرد سالم مورد مطالعه قرار گرفتند که از نظر خصوصیات فردی و عوامل تاثیرگذار مشابه بودند. در افراد شاهد 91.3% زایمان واژینال و در گروه مورد 93% زایمان واژینال گزارش شد (N.S). استرس سرفه، عطسه و خنده هر یک به میزان 98.8% و استرس فعالیت های بدنی در 87.2% افراد وجود داشته و تست Q-Tip در 95.9% و تستCough test در 60.9%افراد مثبت بود.
نتیجه گیری و توصیه ها: نوع زایمان در بروز بی اختیاری استرسی ادرار نقش ندارد. انجام تحقیق به روشCohort-study برای بررسی رابطه دقیق تر نوع زایمان با بی اختیاری استرسی ادرار و هم چنین یک بررسی برای تعیین قدرت تست Q-Tip وcough test در تشخیص بیماری توصیه می شود.
کلید واژگان: بی اختیاری استرسی ادرار، نوع زایمان، تست Q، Tip، تست سرفه
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شدهاند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شدهاست. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که میخواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.