به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت
جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه

ترمیم با آمالگام

در نشریات گروه پزشکی
تکرار جستجوی کلیدواژه ترمیم با آمالگام در مقالات مجلات علمی
  • زهرا جابری انصاری، هاله ولی زاده حقی*
    سابقه و هدف
    پوسیدگی ثانویه مشکلی شایع در درمان های دندانپزشکی است و وقوع آن تحت تاثیر عوامل متعددی قرار دارد. هدف از این مطالعه بررسی شیوع پوسیدگی های ثانویه در دندانهای خلفی بیماران مراجعه کننده به بخش ترمیمی دانشکده دندانپزشکی شهید بهشتی بود.
    مواد و روش ها
    این مطالعه توصیفی بر روی 350 بیمار با 1339 دندان خلفی ترمیم شده با آمالگام یا کامپوزیت رزین انجام شد. ترمیم هایی با سن بیش از 3 سال بررسی شدند. داده های مربوط به حضور پوسیدگی ثانویه، سن ترمیم، محل انجام درمان، روش مسواک زدن و استفاده از نخ دندان و دهانشویه در فرم های اطلاعاتی ثبت و آنالیز آماری توسط آزمون کی دو انجام شد.
    یافته ها
    شیوع پوسیدگی ثانویه در بیماران تحت بررسی 26% بود. ترمیم های MOD (19/2%) بیشترین شیوع پوسیدگی ثانویه را داشتند. شیوع پوسیدگی ثانویه در ترمیم های کامپوزیتی بیشتر از آمالگام بود (p=0.01). دندان های ترمیم شده در مطب خصوصی پوسیدگی ثانویه بیشتری نسبت به مراکز دانشگاهی داشتند (P=0.007). در بیمارانی که از دهانشویه استفاده می کردند شیوع پوسیدگی ثانویه به طور چشمگیری کمتر بود (P=0.05).
    نتیجه گیری
    شیوع پوسیدگی ثانویه در بیماران مراجعه کننده به بخش ترمیمی دانشکده دندانپزشکی شهید بهشتی در ترمیم های MOD، ترمیم های کامپوزیتی و دندان های ترمیم شده در مطب خصوصی بیشتر و در بیمارانی که از دهانشویه استفاده می کردند پوسیدگی ثانویه کمتر بود.
    کلید واژگان: شیوع، پوسیدگی ثانویه، ترمیم، آمالگام، کامپوزیت رزین، دهانشویه، مطب خصوصی
    Z. Jaberi Ansari, H. Valizadeh Haghi*
    Objective
    Secondary caries is a common problem in dental treatments and its occurrence is attributed to several factors. The present study aimed at assessing the prevalence of secondary caries in posterior teeth of patients presenting to the Department of Operative Dentistry, Shahid Beheshti Dental School.
    Methods
    This descriptive study was conducted on 350 patients with 1,339 posterior teeth restored with amalgam or composite resin. Restorations older than 3 years were evaluated. Data regarding presence or absence of secondary caries, age of restoration, location of receiving dental care, tooth brushing technique and use of dental floss and mouthwash were recorded in a questionnaire. Statistical analysis was done using chi-square test.
    Results
    The prevalence of secondary caries was 26% among the understudy patients. MOD restorations (19.2%) had the highest prevalence of secondary caries. Composite restorations had higher prevalence of secondary caries compared to amalgam restorations (p=0.01). Teeth restored in private dental offices had a higher prevalence of secondary caries compared to those restored in university clinics (P=0.007). Patients who used mouthwash had a significantly lower prevalence of caries recurrence (P=0.05).
    Conclusion
    The prevalence of secondary caries in patients presenting to the Department of Operative Dentistry of Shahid Beheshti Dental School was higher in the MOD restorations, composite restorations and teeth restored in private dental offices finally it was less in the patients using mouthwash.
    Keywords: Prevalence, Secondary caries, Restoration, Amalgam, Composite resin, Mouthwash, Private office
  • رزا حقگو، محمد عطایی، محمد باقر رضوانی، اکرم لبیب زاده
    مقدمه و هدف
    یکی از دغدغه های دندانپزشکی میکرولیکیج ترمیم های دندانی می باشد. معمولا برای کاهش میکرولیکیج از وارنیش ها استفاده می شود. با نانوتکنولوژی مواد دارای زیبایی، چسبندگی و ویژگی های مکانیکی بهتر تهیه می شود. هدف از این مطالعه مقایسه میکرولیکیج ترمیم های دندانی با وارنیش نانوسیلور و وارنیش معمول بود.
    مواد و روش ها
    در این مطالعه که به روش آزمایشگاهی انجام شد، ابتدا وارنیش نانوسیلوربا غلظت های مختلف آماده گردید. 30 دندان پرمولرکشیده شده به طورتصادفی در 2 دوره های زمانی تقسیم شده و در هر دوره زمانی گروه: وارنیش حاوی نانوسیلور، وارنیش معمولی، بدون وارنیش در نظر گرفته شد. بر روی هر کدام از نمونه ها، 2 حفره کلاس 5 تهیه شد. حفرات ترمیمی به جز گروه شاهد، به وارنیش های مناسب آغشته شده و با آمالگام مناسب پر شدند. سپس نمونه ها در آب ریخته شده، به مدت 3 روز، 1 ماه نگهداری شدند و پس از طی زمان مناسب، ترمو سایکل شده و در محلول فوشین 2% قرار گرفتند. سپس دندانها به 2 نیم تقسیم شده و میزان نفوذ رنگ به وسیله استریومیکروسکوپ بررسی شد. داده ها با آزمون Two-Way ANOVA و مقایسه های چندگانه توکی آنالیز گردید.
    نتایج
    میزان میکرولیکیج در گروه 1 ماه به طور معنی داری کمتر از 3 روز بود(p-value=0.000). همچنین میزان میکرولیکیج در 3 ماده نیز تفاوت معنی داری داشت (p-value=0.009). آنالیز مقایسه های چندگانه توکی نشان داد میزان میکرولیکیج در گروه نانو سیلور تفاوت معنی داری با دو گروه دیگر دارد: با بدون وارنیش(p-value=0.005)، با وارنیش معمولی (p-value=0.019) اما تفاوت گروه بدون وارنیش و وارنیش معمولی معنی داری نبود(p-value=0.78).
    نتیجه گیری
    براساس نتایج این مطالعه کاربرد نانو ذرات نقره در وارنیش از میکرولیکیج ترمیم های آمالگام می کاهد.
    کلید واژگان: نانو سیلور، میکرولیکیج، ترمیم های آمالگام
    Roza Haghgoo, Mohammad Ataie, Mohammad Bagher Rezvani, Akram Labibzadeh
    Background And Objective
    Microleakage is one of the most important problems in dentistry. Varnish is commonly used to reduce microleakage. Nanotechnology has recently produced cosmetic dental materials with better mechanical properties. The aim of this study was to compare the microleakage of dental restorations using traditional varnish and varnish containing nano-silver.
    Materials And Methods
    In this research study، for preparing a nano-silver varnish، nano- silver powders was added to soluble varnish with a certain weight standard. Then، 30 teeth were divided into three groups for each time period (3 days and 1 month): nano silver-containing varnish، varnish، and without varnish (control group). For each sample، two class 5 cavities were prepared (one side of the buccal and lingual) with appropriate dimensions and optimum turbine and in each cavity (except to control) suitable varnish was applied and the cavities was filled with amalgam. Then، the teeth immersed in water for 3 days and 1 month depending on related groups. After the appropriate time has elapsed، the teeth were thermo-cycled. The teeth were placed in 2% Fushin. The teeth were divided into two halves from the middle of class 5 cavity. The sections were evaluated by stereomicroscope and dye penetration was measured. The data were analyzed by Two-Way ANOVA and Tukey multiple comparison test.
    Results
    Tukey multiple comparison analysis showed that there was a significant difference between nano-silver containing varnish group and two other groups.
    Conclusion
    Based on the results of this study، applying of nano-silver to varnish reduces microleakage in amalgam restoration.
    Keywords: Nano, silver, Microleakage, Amalgam restoration
  • حوریه موسوی، سمانه صادقی
    زمینه و هدف
    استفاده از وارنیش و عوامل باندینگ عاجی در زیر ترمیم های آمالگام، در کاهش ریزنشت موثر هستند. ریباندینگ هم ممکن است در ریزنشت و عوارض حاصل از آن نقش داشته باشد. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر لاینر/ ادهزیو بر ریزنشت ترمیم های آمالگام کلاس پنج، با و بدون ریباندینگ، بود.
    روش بررسی
    در این مطالعه آزمایشگاهی برروی پره مولرهای ماگزیلاری سالم انسانی شصت حفره کلاس پنج 1 میلی متر زیر CEJ تراشیده شد. دندان ها به شش گروه ده تایی تقسیم گردیدند. حفرات تهیه شده در گروه های اول و دوم به ترتیب با CopaliteوScotchbond Multi-Purpose پوشش یافتند. در گروه سوم (کنترل) هیچگونه لاینری بکار نرفت. نمونه ها در گروه های چهار، پنج و شش به ترتیب با روش های مذکور آماده سازی شدند. همه دندان ها با آمالگام اسفریکال ترمیم شدند. سپس در گروه های 4 تا 6 مارجین ترمیم و دندان با اسید فسفریک 37% اچ شده، شستشو داده و خشک شد. رزین ادهزیوScotchbond Multi-Purpose برروی لبه های دندان و آمالگام بکار رفت و پلی مریزه گردید (ریباندینگ). نمونه ها ترموسایکل، رنگ آمیزی و برش داده شدند. ریزنشت با استرئومیکروسکوپ در بزرگنمایی 40X ارزیابی گردید. داده ها با آزمون های آماری کروسکال والیس، من ویتنی و زوجی ویلکاکسون با 05/0 >pبعنوان سطح معنی داری آنالیز شدند.
    یافته ها
    گروه های دارای ادهزیو Scotchbond Multi-Purpose به طور معنی داری حداقل ریزنشت و گروه های بدون لاینر بیشترین ریزنشت را نشان دادند (001/0=p). تفاوت معنی داری در میانگین رتبه ای ریزنشت در لبه های مینایی و عاجی مشاهده شد (048/0=p). در گروه های رزین ریباندینگ میزان ریزنشت کمتری وجود داشت، اما تفاوت معنی دار نبود (05/0نتیجه گیری
    بر اساس نتایج مطالعه حاضر سیستم ادهزیو توتال اچ تاثیر بسزایی در جلوگیری از ریزنشت لبه ای ترمیم های آمالگام کلاس پنج بخصوص در مارجین سرویکالی داشت. ریباندینگ تاثیر معنی داری بر ریزنشت ایجاد نکرد.
    کلید واژگان: ریباندینگ، ترمیم های آمالگام، ریزنشت
    Moosavi H., Sadeghi S.
    Background And Aim
    Application of varnish and dentin bonding agents can effectively reduce microleakage under amalgam restorations. Also rebonding may show some effects on microleakage and its complications. The aim of this study was to evaluate the effect of liner/ adhesives on microleakage of Class V amalgam restoration with or without rebonding.
    Materials And Methods
    In this in vitro study Class V cavities were prepared on sixty sound human maxillary premolars with the gingival floor 1mm below the CEJ. Cases were divided into six groups of ten teeth each. Specimens in group 1 and 2 were lined with Copalite and Scotchbond Multi-Purpose (SBMP) respectively. In the third group (control) no liner was applied. The teeth were then restored with spherical amalgam. Specimens in group 4 to 6 received the same treatments but after filling, the interfaces of restorations and teeth were etched with 37% phosphoric acid gel, rinsed and dried. Adhesive resin of SBMP was applied over amalgam and tooth margins and polymerized (rebonding). Specimens were thermocycled, exposed to dye and sectioned. Microleakage was graded (0-3) using a stereomicroscope at X40 magnification. Data were analyzed with Kruskal-Wallis, Mann-Whitney and Wilcoxon pair wise statistical tests. P<0.05 was considered as the limit of significance.
    Results
    The groups lined with SBMP showed the lowest and the groups without liner the highest microleakage (p= 0.001). Significant difference was observed in microleakage mean rank of enamel and dentin margins (p=0.048). Rebonding with resin did not improve the seal (p> 0.05).
    Conclusion
    Based on the results of this study, total etch adhesive system had significant effect on microleakage of Class V amalgam restorations especially in cervical margin. Rebonding did not show a significant effect on microleakage.
  • زهرا جابری انصاری، معصومه کریمی، مریم معزی زاده، مریم عبده تبریزی، اعظم ولیان
    زمینه و هدف
    یک درمان مناسب برای ترمیم دندانهایی با تخریب وسیع در مناطق محرومی که باندینگ های عاجی در دسترس نمی باشد. استفاده از ترمیمهای توام کامپوزیت و آمالگام می باشد. هدف از این مطالعه بررسی اثر "در معرض اسید قرار گرفتن آمالگام" بر میزان ریزنشت لبه لثه ای ترمیمهای توام آمالگام و کامپوزیت با استفاده از آمالگام ایرانی و همچنین بررسی میزان ریزنشت در حد فاصل آمالگام و کامپوزیت می باشد.
    روش بررسی
    روش این مطالعه آزمایشگاهی تجربی همراه با مشاهده می باشد. بررسی بر روی بیست دندان پره مولر سالم فک بالا انجام شد. در مزیال و دیستال هر دندان حفره Cl II تهیه گردید. حفره های مزیالی «الف» و حفره های دیستالی «ب» نامیده شده و به صورت زیر ترمیم گردیدند: گروه الف: آمالگام ایرانی (سینالوکس) در کف حفره + قرار دادن اسید روی دیواره های مینایی + باندینگ شیمیایی و کامپوزیت خودسخت شونده (آلفادنت). گروه ب: آمالگام ایرانی (سینالوکس) در کف حفره + قرار دادن اسید روی دیواره های مینایی و آمالگام + باندینگ شیمیایی و کامپوزیت خودسخت شونده (آلفادنت).
    سپس نمونه های هر گروه به صورت تصادفی به دو دسته تقسیم شدند. یک دسته به مدت یک هفته و دسته دیگر به مدت شش ماه در سرم فیزیولوژی نگهداری شدند. در پایان هر دوره نمونه ها هزار بار تحت سیکل حرارتی بین 4±2 و 4±54 درجه سانتی گراد قرار گرفتند، سپس به منظور بررسی میزان ریزنشت نمونه ها به مدت یک هفته در محلول 2% فوشین آبی قرار داده شدند. پس از آن دندانها برش داده شده و با استریو میکروسکوپ (Olympus SZX9)با بزرگنمایی ده بررسی گردیدند. میزان ریزنشت به وسیله بررسی درجه نفوذ رنگ بر طبق درجه بندی Fuks تعیین گردید. به منظور تحلیل آماری از آزمون Mann - Whitney U استفاده شد.
    یافته ها
    ریز نشت در لبه لثه ای بعد از یک هفته در گروه «الف» 20% درجه صفر، 20% درجه یک، 20% درجه دو و40% درجه سه بود و در گروه «ب» 10% درجه صفر، 20% درجه یک، 20% درجه دو و 50% درجه سه بدست آمد. اختلاف ریز نشت بین این دو گروه از نظر آماری معنی دار نبود ((P>0.5. میزان ریز نشت لبه لثه ای بعد از شش ماه در گروه «الف» 40% درجه صفر، 20% درجه یک، 20% درجه دو و 20% درجه سه بود و در گروه «ب» 10% درجه صفر، 20% درجه یک، 30% درجه دو و 40% درجه سه بود. اختلاف ریز نشت بین این دو گروه نیز از نظر آماری معنی دار نبود (P>0.1). اختلاف آماری میزان ریز نشت گروه «الف» بعد از یک هفته و شش ماه معنی دار نبود (P>0.3). همچنین این اختلاف در مورد گروه «ب» نیز معنی دار بدست نیامد (P>0.8). در تمام گروه ها در حد فاصل آمالگام و کامپوزیت ریز نشت مشاهده نشد.
    نتیجه گیری
    در ترمیمهای توام آمالگام و کامپوزیت که در آنها از کامپوزیت خود سخت شونده و آمالگام کروی ایرانی استفاده می شود در معرض اسید قرار گرفتن آمالگام تاثیری بر میزان ریز نشت ندارد.
    کلید واژگان: ریز نشت، ترمیم، آمالگام، کامپوزیت
  • وجیه سادات مرتضوی، محمدحسین فتحی
    سابقه و هدف
    ترمیم های با آمالگام دندانی اغلب در محیط دهان دچار خوردگی و تغییر رنگ میشوند. میزان تغییررنگ و رنگ باختگی ناشیاز آن تا حدودی به شرایط محیط دهان فرد و آلیاژ آمالگام مصرف شده وابسته است. هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر عملیات سطی، اجرای کلینیکی ترمیم و شرایط و موقعیت ترمیم (نوع ترمیم دندانی) بر رفتار خوردگی آمالگام دندانی بوده است.
    مواد و روش ها
    در این تحقیق تجربی پودر آلیاژ آمالگام تجارتی اورالوی انتخاب شد تا 21 نمونه تخت تهیه گردد. قالب ویژه ای برای تهیه نمونه های تخت طراحی و تهیه گردید. پس از مخلوط کردن پودر آلیاژ آمالگام با جیوه براساس دستورالعمل کارخانه سازنده و متراکم کردن آن در قالب، نمونه ها به سه گروه تقسیم گردیدند. هرگروه از نمونه ها طی یکی از فرآیندهای کلینیکی، کارو کردن، کارو-برنیش،کارو-برنیش-پولیش تحت عملیات تکمیلی و پرداخت قرار گرفتند. برای شبیه سازی شرایط سطوح غیرجونده بین دندانی از یک قالب ویژه استوانه ای استفاده شد. نوار فولاد زنگ نزن بر روی دیواره های داخلی حفره قالب استوانه ای منطبق شد و سپس خمیر آمالگام آماده شده با فشار داخل حفره متراکم گردید و 14 نمونه استوانه ای تهیه شد. آزمون های الکتروشیمایی پلاریزاسیون پتانسیودینامیکی در دمای 1 ± 37 درجه سانتیگراد در محلول نمک نرمال به اجرا درآمد تا رفتار خوردگی نمونه های آمالگام به عنوان شاخص سازگاری زیستی، ارزیابی شود. چگالی جریان خوردگی و پتانسیل خوردگی نمونه ها با روش های پلاریزاسیون خطی و برون یابی تافل تعیین گردید و مقادیر میانگین و انحراف از معیار نتایج محاسبه شد. مقادیر میانگین با روش دخرش و دانکن مورد مقایسه آماری قرار گرفتند.
    یافته ها
    یافته ها نشانگر اختلاف آماری معنی دار بین مقادیر میانگین چگالی جریان خوردگی سه گروه نمونه های تخت از آمالگام تجارتی اورالوی بود (0.05>P). گروه کارو-برنیش-پولیش شده، کمترین چگالی جریان خوردگی را نشان داد و گروه کارو شده دارای بیشترین چگالی جریان خوردگی (کمترین مقاومت خوردگی) بود. میانگین چگالی جریان خوردگی آمالگام متراکم شده در مجاورت نوار (نمونه استوانه ای) بیشتر از میانگین چگالی جریان خوردگی آمالگام کارو شده بود.
    نتیجه گیری
    حتی عملیات ساده کارو کردن می تواند تاثیر قابل توجهی بر مقاومت خوردگی آمالگام داشته باشد. سطوح غیرجونده بین دندانی ترمیم های کلاس دو نه فقط مستعد به خوردگی پیل غلظتی می باشند بلکه به دلیل عدم امکان اجرای عملیات کارو کردن، مقاومت خوردگی کمتری نیز دارند. با توجه به اینکه دندانپزشک به تمام نواحی انواع ترمیم دندانی دسترسی ندارد تا عملیات تکمیلی و پرداخت را به انجام برساند، انتظار می رود آمالگام دندانی در آن نقاط، خوردگی افزونتری داشته باشد.
    کلید واژگان: آمالگام دندانی، خوردگی آمالگام، عملیات سطحی، ترمیم با آمالگام، پولیش (پرداخت)، برنیش کردن (صیقلکاری)، کارو کردن (تراش و کندهکاری)
    Dr. Vajihe Sadat Mortazavi, Dr. Mohammad Hossein Fathi
    Purpose
    The aim of this research was to evaluate the effect of surface treatment, clinical performance and the condition and position of the dental restoration on the corrosion behavior of dental amalgam.
    Materials and Methods
    Commercial amalgam namely Oralloy was selected to prepare 21 flat amalgam samples. After triturating and condensation, the samples were divided into three groups and each group was finished by using one of the three clinical procedures carving, carving-burnishing, carving-burnishing-polishing. A special cylindrical mold was used in order to simulation of the inter-proximal areas and proximal surfaces of the dental restorations. Stainless steel matrix band was placed on the internal mold surfaces and amalgam paste was compacted in the mold and 14 cylindrical samples were prepared. Electrochemical tests were performed at a temperature of 37±1oC in normal saline in order to determine the corrosion behavior of dental amalgam samples. Tafel extrapolation and linear polarization methods determined corrosion potential and corrosion current densities. The mean value and standard deviations of the results were calculated. The mean values were statistically compared by ANOVA and Duncan methods at 95% level of confidence.
    Results
    The results showed statistically significant differences between the mean corrosion current density values of three different groups of dental amalgam(P<0.05). The carved group showed more corrosion resistance in comparison with the sample near the matrix band (P<0.05) as an index of the proximal surfaces of the dental restorations.
    Conclusion
    Even a simple clinical performance could effect on the corrosion resistance of dental amalgam. The proximal surfaces of the class II restorations are not only susceptible to concentration cell corrosion but also possess less corrosion resistance.
  • محمدحسین فتحی، وجیه سادات مرتضوی
    سابقه و هدف
    ترمیم های آمالگام اغلب در محیط دهان بیمار دچار تغییر رنگ و خوردگی می شوند. میزان تغییر رنگ و رنگ باختگی ناشی از آن به عوامل مختلفی از جمله شرایط محیط دهان، بهداشت دهان، پودر آلیاژ آمالگام مصرف شده و فرآیندها و عملیات اجرایی بستگی دارد. هدف از پژوهش حاضر، بررسی مقایسه ای تاثیر عملیات اجرایی کلینیکی همچون کاروینگ، کاروینگ- برنیشینگ و کاروینگ- برنیشینگ- پالیشینگ بر تغییر رنگ و رفتار خوردگی چند نوع آمالگام دندانی مصرفی در ایران بود.
    مواد و روش ها
    تحقیق به روش تجربی و با اجرای آزمون های آزمایشگاهی صورت گرفت. چهارنوع پودر آلیاژ آمالگام تجارتی با شکل ذرات متفاوت (تراشه ای، کروی و شبه کروی) با نام تجارتی سیبرالوی، سینالوکس، اورالوی و سیناالوی انتخاب شده و تحت بررسی قرار گرفتند. قالب ویژه ای برای تهیه نمونه ها طراحی و تهیه گردید. پس از مخلوط کردن پودر هر نوع آلیاژ با جیوه بر اساس دستورالعمل کارخانه سازنده و متراکم کردن آن، نمونه های مربوط به هر نوع آمالگام به سه گروه تقسیم شده، هر گروه طی یکی از فرایندهای کلینیکی؛ کاروینگ، کاروینگ- برنیشینگ، کاروینگ- برنیشینگ- پالیشینگ تحت عملیات تمام کاری و پرداخت قرار گرفتند. آزمون های الکتروشیمیایی پلاریزاسیون پتانسیودینامیکی در دمای 1±37 درجه سانتیگراد در محلول نمک نرمال به اجرا در آمدند تا رفتار خوردگی چند نوع آمالگام به عنوان شاخص سازگاری زیستی، ارزیابی و مقایسه گردد.
    یافته ها
    نتایج بدست آمده نشانگر اختلاف آماری معنی داری بین مقادیر میانگین چگالی جریان خوردگی سه گروه متفاوت از هر نوع آمالگام تجارتی بود (P<0.05). گروه کارو- برنیش- پالیش شده هر نوع آمالگام، کمترین چگالی جریان خوردگی را نشان داد و گروه کارو شده از هر نوع آمالگام دارای بیشترین چگالی جریان خوردگی (کمترین مقاومت خوردگی) بود. این روند در مورد چهار نوع آمالگام تجارتی صدق می کرد و تحت تاثیر مارک تجارتی و یا ترکیب شیمیایی آمالگام ها نبود. در میان نمونه های گروه کارو- برنیش- پالیش شده چهار نوع آمالگام دندانی تجارتی، آمالگام سیبرالوی بالاترین مقاومت خوردگی را داشت و سیناالوی کمترین مقاومت خوردگی را ظاهر ساخت. همین روند در گروه کارو شده و گروه کارو- برنیش شده چهار نوع آمالگام دندانی تجارتی مشاهده گردید.
    نتیجه گیری
    اجرای عملیات پرداخت سطح سبب افزایش مقاومت خوردگی آمالگام های با مس زیاد می شود. عملیات کلینیکی پرداخت سطح و به ویژه عملیات کاروینگ- برنیشینگ- پالیشینگ یکسان، تاثیر متفاوتی بر بهبود رفتار خوردگی و تغییر رنگ آمالگام های تجارتی مختلف دارند. تاثیر عملیات پالیشینگ در مورد آمالگام هایی که ماهیتا و به دلیل عواملی چون ترکیب شیمیایی و شکل و اندازه ذرات، مقاومت خوردگی کمتری دارند بیشتر است.
    کلید واژگان: آمالگام دندانی، خوردگی، ترمیم با آمالگام، پالیشینگ، برنشینگ، کاروینگ
    Dr. Mohammad Hossein Fathi, Dr. Vajih Sadat Mortazavi
    Background and Aim
    Amalgam restorations often tarnish and corrode in the oral environment. The degree of tarnish and the resulting discoloration appear to be dependent on the parameters such as oral environment, oral hygiene, and the particular alloy employed and clinical procedures. The aim of this research was to evaluate and compare the effect of clinical procedures such as carving, carving-burnishing and carving-burnishing-polishing on the tarnish and corrosion behavior of four brand dental amalgams. Method & Materials: Four different type of commercial amalgam alloy powders with different powders with various particles shape (lathe cut, spherical, spheroids) namely Sybraloy (Sy), Cinalux (CL), Oralloy (Or) and cinaalloy (Ca) were studied. A special mold was used to prepare the samples of each type of commercial amalgams. Twenty-one samples of each type of amalgams were prepared. After trituration and condensation, the samples of each type of amalgams were divided into three groups and each group was finished by using one of three procedures carving, carving-burnishing, carving-burnishing-polishing. Electrochemical potentiodynamic tests were performed at a temperature of 37±1 °C in order to determine and compare the corrosion behavior of dental amalgams, as an indication of biocompatibility.
    Results
    The results showed statistically significant differences between the mean corrosion current densities values of three different groups of each type of commercial amalgam (P<0.05). The polished group of each type of commercial amalgams possesses the lowest corrosion current density and the carved group shows the highest corrosion current density (the lowest corrosion resistance). This trend was not affected by the brand and chemical composition of commercial amalgams. The polished Sybraloy amalgam possesses the highest corrosion resistance between four types of polished amalgams and the polished Cinaaloy amalgam showed the lowest corrosion resistance. The similar trend was observed in carved group and carved-burnished group of four types of amalgams.
    Conclusion
    It was concluded that the clinical operations and procedures could influence the tarnish and corrosion behavior of high copper dental amalgams. Polishing procedure increases the corrosion resistance of high copper dental amalgams and is more effective on the corrosion behavior of dental amalgams, which are less corrosion resistant in compare with the dental amalgams that are more corrosion resistant.
  • مهران مرتضوی، زهرا بحرالعلومی
    بیان مساله: ریزنشت، مهمترین علت عدم موفقت ترمیم ها در محیط دهان می باشد که منجر به حساسیت پس از ترمیم، تحریک پالپی و پوسیدگی های ثانویه می شود.
    هدف
    این مطالعه به منظور مقایسه تاثیر دو نوع سیستم چسبنده عاجی نسل پنجم و Copalite بر کاهش ریزنشت در ترمیم آمالگام در دندانهای شیری انجام شد.
    روش بررسی
    در این مطالعه In-vitro، حفره کلاس 5 در سطح باکال یا لینگوال دندانهای شیری (مولر و کانین) تراشیده شد. نمونه ها به صورت تصادفی در چهار گروه 25 عددی قرار گرفتند. گروه اول بدون Linter بود؛ در گروه دوم از وارنیش، در گروه سوم از ماده چسبنده عاجی Syntac و در گروه چهارم از ماده چسبنده عاجی Single Bond استفاده شد؛ در مرحله بعد، نمونه ها در محلول فوشین 5% به مدت 24 ساعت نگهداری شدند و در جهت باکولینگوال برش داده شدند و برای بررسی ریزنشت، در زیر استریومیکروسکوپ مورد استفاده قرار گرفتند. جهت مقایسه ریزنشت بین گروه ها از آزمون Kruskal-Wallis استفاده شد.
    یافته ها
    تحلیل نتایج اختلاف آماری معنی داری را بین چهار گروه نشان داد (P<0.001). گروه هایSyntac و Singel Bond نسبت به دو گروه دیگر به طور معنی داری ریزنشت کمتری را نشان دادند و گروه های اول و چهارم به ترتیب دارای بیشترین و کمترین میزان ریزنشت بودند.
    نتیجه گیری
    نتیجه این مطالعه حاکی از آن است که استفاده از سیستم های جدید چسبنده عاجی موجب کاهش ریزنشت در ترمیم آمالگام دندانهای شیری می گردد.
    کلید واژگان: ریزنشت، ترمیم های آمالگام، چسبنده های عاجی، کوپالایت وارنیش
    M. Mortazavi*, Z. Bahrololoomi
    Statement of Problem: Microleakage presents the major cause for restorations failure in the oral cavity resulting in postoperative sensitivity, pulp irritation and secondary caries formation.
    Aim
    The aim of this study was to compare two dentinal adhesive systems of fifth generation and copalite varnish in reducing microleakage of amalgam restorations in primary teeth.
    Materials And Methods
    In this in-vitro study, 100 class V amalgam restorations were prepared on the buccal or lingual surfaces of primary molar and canine teeth. Samples were randomly divided into four groups (25 samples each). No liner was used for the first group and the second group restorations were lined with copalite varnish. Two dentin adhesives, called Syntac C and Single Bond, were used for the third and fourth groups, respectively. At the next stage, the samples were immersed in 5% fuschin solution for 24 hours, then sectioned buccolingually, and examined under a stereomicroscope for microleakage evaluation.
    Results
    There was a significant difference between four groups statistically (PO.000I), Comparing four groups, the first and fourth ones, demonstrated the most and the least microleakage, respectively.
    Conclusion
    The present study showed that new dentinal adhesive systems caused microleakage reduction in amalgam restorations of primary teeth.
    Keywords: Amalgam restorations, Dentinal adhesives, Copalite varnish, microleakage
  • نکته
    • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
    • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
    • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
    درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال