تنگی
در نشریات گروه پزشکی-
سوختگی های صورت می توانند موجب اسکار اطراف دهان و تنگی دهان شوند که میکروستومی نام دارد. یکی از مهم ترین و بهترین راهکارها برای جلوگیری از محدودیت حرکت ناشی از اسکار، استفاده از آتل ها از لحظه سوختگی و استمرار آن است. آتل ها انواع مختلفی دارند. ساختن آتل ها سخت و وقت گیر و پرهزینه است. جنس آتل ها ممکن است فلزی یا سیلیکونی و یا ترکیبات دیگر باشد. در اینجا قصد داریم تا استفاده از آبسلانگ را به عنوان یک آتل دهانی معرفی کنیم. روش استفاده بدین صورت بود که یک سر آبسلانگ را در راستای سطح بیرونی دندان های بالایی تا دندان ششم داخل دهان می کنیم و آبسلانگ مشابه دیگر را در سمت دیگر دهان با همین روش وارد می کنیم. ازآنجایی که دندان ها از عقب به جلو به هم نزدیک می شوند دو انتهای بیرونی آبسلانگ ها به هم نزدیک شده و به هم حایل می شوند. این حالت زاویه دار شدن اجباری ابسلانگ ها در دهان موجب کشش بر رو گوشه لب ها شده و همانند آتل دهانی عمل می کنند. در کل،آتل های دهانی گران بوده و به راحتی و برای همه در دسترس نیستند. از طرفی چون یک بار مصرف نیستند رعایت نظافت و تمیزی آن ها نیز ضرورت دارد. مزایای آبسلانگ در دسترس بودن، ارزانی، سبکی، یک بار مصرف و بهداشتی بودن آن است. استفاده از آن نیز فوق العاده ساده و توسط همه قابل استفاده است. بنابراین ما استفاده از آبسلانگ را به عنوان یک وسیله قابل دسترس، ارزان، سبک، ساده و یک بار مصرف و بهداشتی و کارآمد برای جلوگیری از تنگی دهان پیشنهاد می کنیم.
کلید واژگان: آتل، دهان، تنگی، سوختگی، اسکارFace is one the most injured part of the body after burn injuries. Facial burns due to electrical insults, caustic agents, flame and even hot liquids can cause peri-oral scar and mouth contracture named as microstomia. One of the most important action of the physical therapist for prevention of microstomy is usage of oral splints. These splints apply continuous traction in mouth in all directions that prevent contracture. Many kinds of splints are available. Their manufacturing is time consuming and expensive. They are made from metals or silicone or other components. We used tongue blade as a good tongue splint. We insert one end of tongue blades into the mouth between the teeth and cheeks to the level of sixth tooth posteriorly in both sides. As both sides of jaws and teeth ore more closer to each other frack to front the exterior ends of tongue blades will touch each other. This angled semi fixed position of tongue blades applies outward traction on mouth and works as an oral splint. Mouth splints are expensive and not available for everyone. Otherwise as these aren't disposable, repeated cleaning of them is very important. We used tongue blade as a mouth splint. Advantages of this device is its lightweight, very low cost, disposability and being healthy. It's very easy to use. So we recommend tongue blade as a simple, disposable, cheap, light, effective and available device for prevention of mouth contracture and microstomy.
Keywords: Burn, Contracture, Oral, scar, Splint -
مقدمهدرمان انتخابی هیدروسفالی استفاده از شانتهای ونتریکولوپریتونئال بوده، استفاده از شانتهای ونتریکولوآتریال (VA) به عنوان انتخاب دوم مطرح است. این روش، هنگام وجود تنگی و یا ترومبوز ورید ژوگولار داخلی دو طرفه، قابل استفاده نیست. در این موارد تاکنون مسیر جایگزین دیگری گزارش نشده است. در این مقاله روش جدیدی را جهت تعبیه شانت VA با استفاده از وریدی بی نام (innominate) معرفی می کنیم.گزارش بررسیآقای 20 ساله ای که به دلیل عدم کارکرد شانت ونتریکولو پریتونئال برای وی شانت ونتریکولوآتریال راست و سپس چپ گذاشته شده بود، با عدم کارکرد شانت ونتریکولوانتریال چپ مراجعه کرد. توسط تیم جراحی اعصاب شنت قبلی بیمار خارج و شنت فشار متوسط OSVII (orbis sigmavalve shunt) گذاشته شد. همان طور که انتظار می رفت ورید ژوگولار داخلی راست به علت کاتتریزاسیون قبلی ترومبوز شده بود و جای گذاری شانت از طریق آن ممکن نبود. لذا با استفاده از استرنوتومی پارشیال و باز کردن استرنوم تا فضای سوم بین دنده ای ورید بی نام اکسپلور و بعد از زدن purse string suture با استفاده از نج پرولن 0-6، ورید سوراخ شده، کاتتر وارد آن شد و به داخل دهلیز راست هدایت گردید. بعد از انجام رادیوگرافی پرتابل قفسه صدری با دستگاه C-Loop با کمک همکاران جراح و با روش جراحی جدید وارد دهلیز راست گردید و با اطمینان از جایگزینی مناسب محل کاتتر و هموستاز کافی، استرنوم بسته شد.نتیجه گیریانجام شانت VA از طریق ورید بی نام به روش باز توسط گروه جراحی عروق تحت نظارت تیم جراحی اعصاب به عنوان جایگزین مناسبی برای موارد تنگی دو طرفه ی ورید ژوگولار توصیه می شود.
کلید واژگان: شانت ونتریکولوانتریال، ونتریکولو پریتونئال، هیدروسفالی، ورید ژوگولار، تنگیBackgroundVentriculoatrial (VA) shunts remain as one of the valid options for the treatment of hydrocephalus, especially in patients in whom ventriculoperitoneal (VP) shunts fail. Atrial shunt revision surgeries are sometimes difficult due to venous occlusion and are impossible in bilateral stenosis or thrombosis of internal jugular vein. There is not substitute technique in these situations. Here, a new technique for the insertion of ventriculoatrial shunt via innominate vein in bilateral internal jugular vein stenosis is described.Case Report:We performed a new technique for treating a 20-years old man with dysfunctional bilateral ventriculo-atrial shunt. The surgery was performed with cooperation of vascular surgery and neurosurgery teams. Initially, previous shunt was removed by neurosurgery team and patient was underwent implantation of flow-regulating shunt OSVII (Orbis Sigma Valve). Then, partial sternotomy was done by team of vascular surgery and innominate vein was explored. Following purse string suture and perforation of vein, end of catheter was inserted in the innominate vein and the tip of catheter was placed in the right atrium. Correct positioning of the distal end of the catheter in the right atrium was evaluated by C-arm portable radiography.ConclusionThis technique should be considered for use in patients with a history of failed ventriculo-atrial shunts due to internal jugular vein occlusion. -
مجله دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد، سال پنجاه و یکم شماره 1 (پیاپی 99، بهار 1387)، صص 41 -44مقدمهرایج ترین شیوه جراحی در درمان سرطان مری، روش ازوفاژکتومی ترانس هیاتال با جایگزینی معده و آناستوموز ازوفاگوگاستریک در گردن است. از جمله عوارض مهم این روش خطر نشت آناستوموز و تنگی است. در این مطالعه اثر انجام فوندوپلیکاسیون نسبی در میزان بروز این عوارض بررسی شده است.روش کاردر این مطالعه مداخله ای آینده نگر که طی سالهای 1384 – 86 در بیمارستان های قائم (عج) و امید مشهد انجام شد، 60 بیمار مبتلا به تومور ثلث میانی و تحتانی مری و تحت درمان با ازوفاژکتومی ترانس هیاتال، مورد بررسی قرار گرفتند. بیماران به طور تصادفی به دو گروه مساوی تقسیم شدند، در گروه اول آناستوموز مری گردنی به خلف معده در دو ردیف همراه با فوندوپلیکاسیون نسبی معده به دور مری به صورت پوشش ناکامل انجام شد و در گروه دوم آناستوموز به صورت رایج و ساده در خلف معده انجام گرفت. بیماران حداقل به مدت 6 ماه پیگیری شدند و در یک مطالعه مقایسه ای از نظر بروز نشت و تنگی های خوش خیم بعد از عمل و تنگی محل آناستوموز مورد بررسی قرار گرفتند. به منظور انجام این مقایسه از روش آماری آزمون مجذور کای استفاده شد.نتایجدر این مطالعه نسبت مرد به زن 36 به 24 با متوسط سن 4/7+ 6/53 سال بوده است. از 60 بیمار، 7/76% مبتلا به اسکواموس سل کارسینوما و 3/23% مبتلا به آدنوکارسینوما بودند. در 7/77% موارد تومور در ثلث تحتانی و در 3/28% در ثلث میانی واقع بود. نشت آناستوموز ازوفاگوگاستریک گردنی در 2 مورد آناستوموز با فوندوپلیکاسیون نسبی و در 3 مورد آناستوموز ساده گزارش شد (64/0 =p) که اختلاف معنی دار آماری مشخص نشد. تنگی محل آناستوموز در هیچ یک از بیماران گروه فوندوپلیکاسیون نسبی گزارش نشد ولی در گروه بدون فوندوپلیکاسیون تنگی در 4 مورد گزارش گردید (03/0=p) که از نظر آماری اختلاف معنی دار است.نتیجه گیریانجام ازوفاگوگاستروستومی با فوندوپلیکاسیون نسبی با توجه به اثرات آن در کاهش بروز تنگی آناستوموز گردنی و میزان قابل قبول بروز فیستول توصیه می گردد، ولی مطالعات تکمیلی در آینده ضروری است.
کلید واژگان: سرطان مری، ازوفاژکتومی ترانس هیاتال، ازوفاگوگاستروستومی گردنی، فوندوپلیکاسیون، نشت، تنگیI ntroduction: Transhiatal esophagectomy and gastric replacement with cervical esophagegastrostomy by stapler or hand sutures is the most common surgical intervention in esophagial cancer. Anastomotic leak and stricture are the main complications. This study performed to compare the complication rate in the two methods of esophagogastric anastomosis with and without partial gastric fonduplication.Materials And MethodsThis prospective clinical trial study was carried out in 2005 – 2007, at Omid and Ghaem Hospitals of Mashhad University of Medical Sciences on sixty patients with distal two third esophageal cancers, who underwent transhiatal esophagectomy. Patients divided into two groups randomly. Esophagogastric anastomosis to the posterior gastric wall was performed with a partial gastric fonduplication in the first group but simple routine anastomosis was done to the posterior gastric wall in the second group. All cases were followed for 6 months and anastomosis leak and stricture were assessed by clinical exams and barium swallow study. Suspected strictures underwent esophagogastroscopy to prove benign stricture. Data analyzed by χ2 test.ResultsIn the present study male to female ratio was 36 to 24 and mean age was 53.6±7.4 years. Squamoas cell carcinoma was observed in 76.7% and adenocarcinoma was reported in 22.3%. 77.7% of tumours were located in distal third and 23.35 were in medial third of esophagus. Esophagogastric anastomotic leakage was observed in 2 cases of fonduplication group and 3 cases of simple anastomosis technique, with no significant difference (p=0.64). Benign anastomosis stricture wasn’t reported in any of patients who underwent esophagogastric anastomosis with fonduplication but was observed in 4 cases with simple anastomosis technique, so there was a significant difference between the two groups (p=0.03).ConclusionEsophagogastric anastomosis with partial gastric fonduplication decreased benign anastomosis stricture and appropriate leakage rate, so it is suggested as the preferred Esophagogastric anastomosis technique, although further studies are indicated.Keywords: Esophagus cancer, Transhiatal esophagectomy, Esophagogastric anastomosis, Fonduplication, Leak, Stricture -
نتایج زودرس و دیررس آنژیوپلاستی تنگی های طولانی عروق کرونر بیمارستان امام - 1382مجله دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران، سال شصت و سوم شماره 8 (پیاپی 56، آبان 1384)، صص 685 -691مقدمههدف از این مطالعه بررسی نتایج کوتاه مدت و دراز مدت (تنگی مجدد) در آنژیوپلاستی ضایعات طویل عروق کرونری می باشد.مواد و روش هادر این مطالعه توصیفی - مقطعی 60 بیمار با ضایعه طولانی (بیش از 15 میلی متر) عروق کرونری که در سال 1382 در بخش قلب بیمارستان امام خمینی تحت آنژیوپلاستی موفق قرار گرفته بودند به لحاظ بروز حوادث زودرس و عوارض دیررس (تنگی مجدد) مورد بررسی قرار گرفتند. جهت بررسی تنگی مجدد از تقریبا تمام بیماران یک تست غیر تهاجمی (تست ورزش و یا اسکن قلب) بعمل آمد. در صورت مثبت بودن این تست بیمار کاندید آنژیوگرافی کرونر به منظور تشخیص قطعی تنگی مجدد می گردید.یافته هااز 60 بیمار فوق الذکر 2 بیمار روز بعد از آنژیوپلاستی بدلیل انسداد ناگهانی (Abrupt closure) مجددا تحت آنژیوپلاستی قرار گرفتند و یک بیمار بدلیل انسداد شاخه جانبی دیاگونال دچار Peril procedural MI شد. در پیگیری دراز مدت (14.57) %24.6 از بیماران دچار تنگی مجدد ضایعه طولانی شده بودند. احتمال بروز تنگی مجدد با افزایش طول ضایعه بیشتر می شد و در بیماران دیابتی و بیمارانی که تحت Overlapping stinting قرار گرفته بودند شایع تر بود.
نتیجه گیری و توصیه ها: به لحاظ بروز حوادث Periprocedural نتایج این مطالعه با مطالعات قبلی تفاوت چندانی نشان نداد. با توجه به ریسک بالای بروز تنگی مجدد در ضایعات طولانی تر از 25 میلی متر و با توجه به نتایج مطلوب استفاده از استنت های آغشته به دارو (Drug Eluting Stents) در ضایعات طولانی، به نظر می رسد زمان برای استفاده بیشتر از این نوع استنت ها فرا رسیده باشد.
کلید واژگان: عروق کرونری، آنژیوپالاستی، تنگی -
مقدمهبرای بررسی تنگی و قطع مجرا در مردان با کمک سونوگرافی و برای بررسی مقایسه ای سونواورتروگرافی و سونواورتروگرافی از بالا و از پایین با روش های مرسوم اورتروگرافی رتروگراد و اورتروگرافی از بالا و پایین این مطالعه انجام شده است.روش کاردر مدت 25 ماه، تعداد 35 بیمار (31 بیمار با تنگی مجرا و 4 بیمار با قطع مجرا) با سونوگرافی و اورتروگرافی مورد بررسی قرار گرفتند. سن بیماران بین 85-12 سال (متوسط 39 سال) متفاوت بود. طول تنگی، اسپونژیوفیبروز، طول قطع مجرا و رضایت بیماران با این دو روش بررسی شده است. همچنین نتایج اورتروسکوپی و جراحی مورد بررسی قرار گرفت.نتایجمیزان اسپونژیوفیبروز، شامل درجه A در یک نفر (3.2%)، درجه B در 12 نفر (38.7%)، درجه C در 11 نفر (35.4%)، درجه D در 2 نفر (6.4%)، درجه E در 2 نفر (6.4%) و در 3 نفر (9.6%) اسپونژیوفیبروزیس قابل ارزیابی نبود.
طول تنگی با سونوگرافی بهتر مشخص شده بود (P=0.000). تفاوت مهمی بین اندازه های گزارش شده توسط دو روش سونواورتروگرافی از بالا و از پایین و اورتروگرافی از بالا و پایین پیدا نشد. (P=0.18) بیماران از سونوگرافی از مجرا رضایت بیشتری نسبت به اورتروگرافی داشتند. (P=0.000)نتیجه گیریسونواورتروگرافی روشی ساده و در دسترس بوده و بیماران در معرض اشعه یونیزان قرار نمی گیرند. سونواورتروگرافی در تعیین طول تنگی دقیق تر از اورتروگرافی می باشد. درجه B شایع ترین فرم اسپونژیوفیبروز در مطالعه حاضر بود. بیماران رضایت بیشتری از سونواورتروگرافی نسبت به اورتروگرافی معمول داشتند. سونواورتروگرافی از بالا و از پایین در تعیین طول نقص در قطع مجرا می تواند کمک کننده باشد.
کلید واژگان: قطع، تنگی، مجرا، سونواورتروگرافی از بالا و پایین، سونواورتروگرافی، اورترال -
برونکوسکوپی و درمان اضطراری در تنگی شدید داخل تراشهسابقه و هدفتومورهای تراشه و ضایعات غیر تومورال تراشه و حنجره می توانند به تدریج باعث مسدود شدن قسمت عمده ای از تراشه شوند. این تنگی ها که به مرور زمان شدیدتر خواهند شد، در ابتدا فاقد علایم واضح هستند. این مطالعه با هدف تعیین راهکارهای درمان این ضایعات، در فاصله سالهای 78-1373در بیمارستانهای مسیح دانشوری و شهید مدرس صورت گرفت.مواد و روش هاتعداد 151 بیمار مبتلا به تنگی های تراشه و یا ناحیه ساب گلوت حنجره تحت بیهوشی عمومی و بدون استفاده از داروهای شل کننده عضلات و یا داروهای تضعیف کننده سیستم تنفسی، برونکوسکوپی rigid شده و تنگی مجرای هوایی در آنها دیلاته شد. اساس کار بیهوشی استفاده از استنشاق هالوتان با یا بدون بلوک موضعی شاخه داخلی عصب حنجره ای فوقانی بود.
یافته هادر همه بیماران ارزیابی برونکوسکوپیک مفید و قانع کننده بود. 80 بیمار قبل از بیهوشی دیسترس تنفسی شدید داشتند. در 77 نفر دیلاتاسیون به نحو موثری انجام شد و تنگی نفس آنها تسکین پیدا کرد. 8 نفر بعد از دیلاتاسیون باز هم در اتاق ریکاوری دچار دیسترس تنفسی بودند که با گذاشتن موقت لوله اندوتراکئال به مدت 4-1 روز درمان شدند. 3 نفر از بیماران حین برونکوسکوپی دچار هیپوکسمی شدید شدند که هر سه نفر آنها در همان جلسه تحت عمل جراحی برداشتن ناحیه تنگ شده تراشه و پیوند مجدد دو سر تراشه قرار گرفتند. از این سه نفر، دو نفر بهبودی کامل پیدا کردند ولی یک نفر از آنها دچار مرگ مغزی شد و بعد از سه هفته فوت کرد. 71بیمار قبل از عمل دیسترس تنفسی خفیف یا متوسط داشتند. همه آنها با موفقیت برونکوسکوپی شده و تنگی های تراشه یا حنجره دیلاته شد. عوارض قلبی در هیچ بیماری دیده نشد. 5 بیمار دچار افزایش ترشحات برونشی بعد از عمل شدند که با درمان آنتی بیوتیکی بهبودی پیدا کردند.
نتیجه گیری و توصیه ها: انجام برونکوسکوپی و دیلاتاسیون در بیماران مبتلا به تنگی تراشه و حنجره از ویژگی های تکنیکی خاصی چه در زمینه بیهوش کردن بیمار و چه در زمینه روش برونکوسکوپی و دیلاتاسیون، برخوردار است. با توجه به این ویژگی های تکنیکی، می توان این بیماران را با اطمینان خاطر بیهوش کرده و برونکوسکوپی و دیلاتاسیون تنگی را انجام داد. استفاده نکردن از روش مناسب بیهوشی و برونکوسکوپی می تواند خطرات جدی و حتی مرگباری برای بیمار داشته باشد.
کلید واژگان: تنگی، تراشه، برونکوسکوپی، دیلاتاسیون
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شدهاند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شدهاست. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که میخواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.