به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت
جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه

رشد جنین

در نشریات گروه پزشکی
  • مصطفی قانعی*، سعیده لطیفی
    زمینه و هدف

    در پزشکی امروز معنای ظاهری و اولیه برای «مرگ» در انسان یا موجود زنده، توقف فعالیت طبیعی یا فیزیولوژیک برای همیشه است. در علوم پایه پزشکی برای کلمه «مرگ» می توان اپوپتوزیس را یافت.

    روش

    این مطالعه با استفاده از مروربرخی مستندات وتحلیل شواهد صورت گرفته است.

    یافته ها:

     فرمان موت در کلیه مخلوقات در زمان خلقتشان در درون آنها نهادینه شده است و این دو مخلوق یعنی موت و حیات کار خود را از ابتدا با هم آغاز می کنند ولی فرامین موت در پایان کار بیشتر فعال است و فرامین حیات در ابتدای امر فعالیت بیشتری دارد. اگر همه چیز به روال طبیعی پیش رود با اجل مسمی روبه رو خواهیم شد و اگر عواملی مرگ را تسریع کنند با اجل معلق روبرو خواهیم شد. رشد علمی انسان می تواند به انسان قدرتی ببخشد که عوامل تسریع کننده موت را به حداقل برساند و تنها رقم زننده اجل مسمی باشد. در حقیقت آنچه موجب تسریع در مرگ ما می شود به دست خود ما و ناشی از جهل ما است. مشکلات ناشی از عدم تعادل در موت و حیات نظیر تقسیم بیش ازاندازه سلول ها و کاهش آپوپتوز سلول ها می تواند مرگ برنامه ریزی سلولی را از برنامه ریزی خارج کند. در مراحل مختلف تشکیل جنین شاهد هستیم که موت و حیات دریک تعادل مدیریت شده، برنامه تشکیل یک بدن سالم را پیش می برند. بنابراین، برنامه مرگ برخی از سلول ها به موازات حیات بخشیدن به سایر سلول ها باید از قبل نوشته شده باشد. لذا موت باید قبل از حیات طراحی شده باشد تا بتواند قبل از شکل گیری سلول های زنده عمل خود را انجام دهد.

    نتیجه گیری:

     آنچه بیان شد تعبیری از موت و حیات در سطح طبیعت است.تغییر رویکرد از مواد شیمیایی به مواد زیستی در حال انجام است زیرا نوعی تخریب پذیری بدون عارضه در تولیدات زیستی نهفته است. لذا طراحی مرگ در زمان تولید یک محصول برخاسته از حکمت است و وقتی معتقدیم که خداوند حکیم مطلق است می توان عالی ترین مظاهر این طراحی را در خلقت خداوند مشاهده کرد.

    کلید واژگان: آپوپتوزیس، حیات، رشد جنین، مرگ، مطالعه تطبیقی
    Mostafa Ghanei *, Saeedeh Latifi
    Background

    In medicine, the primary meaning for "death" in a human or living being is the cessation of natural or physiological activity forever. The term apoptosis can be found for "death" in the basic medical sciences.

    Methods

    This study was conducted by reviewing some documents andinterpretation of evidence.

    Results

    The command of death is institutionalized in all creatures at the time of their creation, and these two creatures, namely death and life, started their work together from the beginning, but the commands of death are more active at the end of the creature's work, and the commands of life are more active at the beginning.We will faceAjalMusamma, if everything goes normally, and if the factors accelerate death, we will face AjalMu'allaq.Scientific development can give man the power to minimize the accelerating factors of death and only lead to AjalMusamma.In fact, what accelerates our death is in our own hands and due to our ignorance. Problems with the imbalance in life and death, such as increased cell proliferation, decreased cell apoptosis, can be capable of disrupting cell death.At different stages of embryo formation, death and life are involved in development of program of forming a healthy bodyin a managed balance.Therefore, the death plan of some cells must be pre-written in parallel with the survival of other cells.Therefore, death must be designed before life so that it can act before the formation of living cells.

    Conclusion

    What has been said is an interpretation of death and life at the level of naturee. The shift from chemicals to biomaterials is happening because there is a degradability in bioproducts without any complication. Therefore, the design of death at the time of production of a product has arisen from wisdom. When we believe that God is the absolute wise, we can see the highest manifestations of this design in God's creation.

    Keywords: Apoptosis, Comparative Study, Death, Life, Fetal Development
  • حسن خلیلی چلبیانلو، صدرا علی پور*، رضا میرزایی ملکی سرای، یوسف مقدسی

    در طول قرن ها و عصرها همواره بشر به دنبال شناخت جهان پیرامونی و به تبع آن به دنبال راهیابی به ژرفای ماهیت وجودی خود بوده است. قرآن مجید به عنوان معجزه جاوید الهی و پیام هدایتگر خداوندی به این مهم توجه اساسی داشته و به عنوان یک منبع متقن و موثق مورد توجه محققین و دانشمندان علوم مختلف قرار گرفته است. با وجود این همه پیشرفت در علوم تجربی، تاکنون فقط بخش هایی از معجزات و اسرار علمی قرآن برای بشریت کشف شده است. هر چند مطالب عمیق علمی در قرآن موجب شگفتی دانشمندان شده است اما همواره در طول تاریخ عده ای با اهداف خاص به دنبال ایجاد شبهه در آیات آن بوده اند، چند سالی است نویسنده ای با نام مستعار «دکتر سها» با انتشار کتاب «نقد قرآن» شبهات بسیار زیادی را متوجه آیات قرآن کرده است. محور این نوشتار پاسخ به سه مورد از شبهات مطرح شده در کتاب «نقد قرآن» پیرامون مطالب پزشکی قرآن با عناوین: «شبهه ی پست بودن منی در دیدگاه  قرآن»، «شبهه خروج منی از بین ستون فقرات و دنده ها»، «شبهه آفرینش انسان از منی مرد بدون توجه به نقش زن» و «شبهه دکتر سها در مورد زمان تعیین جنسیت جنین» با استفاده از آیات قرآن می باشد. این مقاله که با روش تحلیل محتوا و با استفاده از مطالعات کتابخانه ای سامان یافته، به این نتیجه رسیده است که شبهات ایجاد شده توسط دکتر سها اشکال مبنایی داشته و مطالب پزشکی موجود در قرآن با یافته های علوم جدید سازگاری دارد.

    کلید واژگان: نقد قرآن، دکتر سها، اسرار علمی، رشد جنین
    Aurhors Hassan Khalili, Sadra Alipour*, Reza Mirzaei Malek Sarai, Yousef Moghaddasi

    Throughout the centuries and eras, human beings have always sought to know the world around them and, consequently, to find the way to the depths of their existential nature. The Holy Quran has paid attention to this important matter as an eternal divine miracle and has been considered by scholars of different sciences as a reliable source. Despite all these advances in the experimental sciences, so far only parts of the miracles and scientific secrets of the Qur'an have been discovered for humanity. Despite the astonishment of experimental scientists in the deep scientific content of the Qur'an, throughout history, some people with specific goals have sought to cast doubt on the divine revelations. The focus of this article, which is based on content analysis method and using organized library studies, is to answer three of the doubts raised in the book "Critique of the Qur'an" about the stages of fetal development, using Qur'anic verses. One of the most important results of this article is that the suspicions created by Suha (the author of the book) have fundamental problems and the medical content in the Qur'an is consistent with the findings of modern sciences.

    Keywords: Quran Criticism, Dr. Soha, Scientific Secrets, Fetal Development Stage
  • مقدمه

    مراکز درمان ناباروری هر ساله تعداد زیادی جنین های با کیفیت پایین تولید می کنند. اینکه چگونه میتوان از این جنین ها استفاده کرد و اینکه کدامیک از آنها قابلیت تکوین تا مرحله بلاستوسیت را دارد و کمتر مورد بررسی قرار گرفته است.

    هدف

    هدف از انجام مطالعه بررسی سرنوشت جنین های اضافی با کیفیت پایین که تا مرحله بلاستوسیت کشت داده شده و تعیین عواملی که ممکن است روی تولید بلاستوسیت اثر بگذارند و بحث در مورد کاربرد آنها در پیش گویی نتایج حاملگی بود.

    مواد و روش ها

    روز سوم (D3) بعد از انتقال جنین و فریز، جنین های با کیفیت پایین اضافی از سیکل های IVF/ICSI با روش تربیتی تا مرحله بلاستوسیت کشت داده شدند و نتایج تولید بلاستوسیت مورد مشاهده قرار گرفته شد. میزان تولید بلاستوسیت خانم ها با سن، علل ناباروری، روش لقاح مختلف با هم مقایسه شد. با توجه به این نکته که تعداد سلول و کیفیت جنین ها نیز مورد توجه قرار گرفت و نهایتا رابطه بین نتایج حاملگی جنین های با کیفیت پایین باقی مانده با گروهی که به بلاستوسیت رسیدند و گروهی که به مرحله بلاستوسیت نرسیدند مورد مطالعه قرار گرفت.

    نتایج

    از 127 بیمار با 569 جنین با کیفیت پایین که در محیط آزمایشگاه کشت داده شدند، 248 بلاستوسیت از 91 بیمار (43/59%) تشکیل شد که منجر به تکوین 138 بلاستوسیت با کیفیت بالا (24/25%) شد. میزان تولید بلاستوسیت بر حسب علل ناباروری مختلف، سن خانم (35≥) و روش لقاح مختلف از نظر آماری معنی دار نبود (0/05˃p). با افزایش تعداد سلول در بلاستومرها در روز سوم، میزان تولید بلاستوسیت به تدریج افزایش داشت و جنین هایی که 7 بلاستومر داشتند بیشترین درصد تولید بلاستوسیت را نشان دادند (70/59%) و جنین های 8 سلولی کمی میزان پاییزی را نشان دادند (70/37%) در حالیکه سطوح جنینی و میزان تولید بلاستوسیت این رابطه مثبت را نشان نداد که جنین های با گرید I کمترین میزان بلاستوسیت (11/76%) و جنین های گرید III بیشترین میزان (56/95%) را نشان دادند. میزان حاملگی بالینی و لانه گزینی جنین هایی که میزان بلاستولاسیون بالاتری داشتند نسبت به آنهایی که به بلاستوسیت نرسیده بودند بالاتر بود (67/03% و 42/39%).

    نتیجه گیری

    جنین های با کیفیت پایین در روز سوم با بلاستولاسیون موفق یا با عدم بلاستولاسیون اثر پیش گویی کننده روی نتایج حاملگی داشتند. در مواردی که جنین های با کیفیت بالا کم است، برای انتقال جنین با جنین 8/7 سلولی، گرید III-IV بهتر از جنین های 5-4 سلولی گرید I-II می باشد.

    کلید واژگان: بلاستوسیت، رشد جنین، میزان باروری، لقاح مصنوعی، تلقیح اسپرم، Intracytoplasmic
    Zhu Hb, Zhang Zhh, Fadlalla E., Wang Rx, Geng Df, Liu Rzh.*
    Background

    Clinical reproductive centers produce large amounts of surplus poor-quality embryos annually, how to maximize the use of these embryos, and which of them have the potential to develop into blastocyst stage and influencing factors were lack of systematic research.

    Objective

    To investigate the fate of surplus poor-quality embryos which were cultured to obtain blastocyst, determine the factors which may influence the blastulation, and discuss their application in predicting of the pregnancy outcomes.

    Materials And Methods

    Day 3 (D3) after embryo transfer and freezing, surplus poor-quality embryos from IVF/ICSI cycles were cultured to blastocyst by the sequential method, then the blastulation outcomes were observed. Focusing on the blastulation rate of those embryos with different number cells and different embryonic grade; and last the relationship between the pregnancy outcomes of remained poor-quality embryos with successful blastulation or failed blastulation groups were studied.

    Results

    Of 127 patients with 569 poor-quality in vitro cultured embryos, there were formation of 248 blastocysts from 91 patients (43.59%), which lead to development of 138 high-quality blastocysts (24.25%). With the increase in cells number of D 3 blastomeres, the blastulation rate gradually increased, that, 7-cell blastomeres blastulation rate was the highest (70.59%), and 8-cell blastomeres is a little below (70.37%); while the embryonic levels and blastulation rate did not show this positive relationship. The clinical pregnancy rate and implantation rate of those who had successful blastulation (67.03% and 42.39%) were higher than of those who failed to develop to blastocyst (p=0.039).

    Conclusion

    Day 3 poor-quality embryos with successful blastulation or with failed blastulation had predictive value on pregnancy outcomes. For embryo transfer 7-8 cells grade III-IV embryo is better than 4-5 cells grade I-II embryo, in case of lack good-quality embryos.

    Keywords: Blastocyst, Embryonic development, Pregnancy rate, Fertilization in vitro, Sperm injections, Intracytoplasmic
  • عباس احمدی، رجبعلی صدرخانلو
    زمینه و هدف
    استرس اکسیداتیو می تواند از دلایل توقف رشد جنین در خارج از رحم باشد که منجر به از بین رفتن در اثر نکروز یا مرگ برنامه ریزی شده می شود. در بدن مکانیسم های متعددی برای محافظت جنین در برابر ROS وجود دارد؛ ولی در شرایط آزمایشگاهی این سیستم دفاعی وجود ندارد و میزان تولید رادیکال های آزاد نیز بیشتر است. هدف از این مطالعه بررسی اثرات آنتی اکسیدانتی تمپول به عنوان یک آنتی اکسیدانت سینتتیک قابل نفوذ بر روند رشد رویان های موش سوری در شرایط کشت آزمایشگاهی در دو حالت طبیعی و تنش اکسیداتیو است.
    روش بررسی
    بعد از انجام لقاح آزمایشگاهی زیگوتها در محیط HTF حاویmg/ml BSA 4 در گروه های مختلف کشت داده شدند. برای بررسی اثر استرس اکسیداتیو، زیگوتها به مدت یک ساعت در محیط کشت حاوی غلظت های مختلف H2O2 کشت داده و بعد از شستشو به محیط کشت منتقل شدند و برای مطالعه اثر تمپول بر روند رشد جنین در شرایط تنش اکسیداتیو زیگوتها بعد از کشت در محیط کشت حاوی uM10 H2O2، در محیط کشت حاوی غلظت های مختلف تمپول کشت داده شدند و اثر تمپول بر روند رشد جنینها با افزودن غلظت های مختلف آن به محیط کشت بدون تنش اکسیداتیو بررسی شد. داده ها توسط روش آماری مقایسه بین نسبتها و ANOVA مورد آنالیز قرار گرفت (05/0p<).
    نتایج
    نتایج نشان داد که رشد جنینها پس از قرار گرفتن کوتاه مدت در معرض H2O2 به طور کاملا معنی داری در مقایسه با گروه کنترل کاهش یافت که در غلظت های بالا مشخص تر بود. تمپول به میزان کمی آسیب های ناشی از تنش اکسیداتیو را مهار نمود. در شرایط نرمال تمپول باعث بهبود روند رشد جنینی و کیفیت جنینها و سبب افزایش معنی دار درصد جنین های دوسلولی (از 78/91% در گروه کنترل تا 99/96% در محیط کشت حاوی غلظت μM5/0 تمپول)، درصد بلاستوسیستها (از 80/67% در گروه کنترل تا 33/81% در محیط کشت حاوی غلظت μM5/0 تمپول) و کاهش معنی دار توقف جنینی (از 19/32% در گروه کنترل به 67/18% در محیط کشت حاوی غلظت μM5/0 تمپول) و افزایش معنی دار میزان تسهیم و بهبود مورفولوژی جنین های کشت داده شده در مقایسه با گروه کنترل گردید.
    نتیجه گیری
    رادیکال های آزاد اکسیژن از علل توقف رشد جنین های کشت آزمایشگاهی است. برای مقابله با اثرات سوء ROS در سیستم های کشت جنین از آنتی اکسیدان های گوناگونی می توان استفاده کرد. عدم نفوذپذیری مناسب این آنتی اکسیدانتها مانع عملکرد مناسب آنها می شود. این مطالعه نشان داد افزودن تمپول به عنوان یک آنتی اکسیدانت سینتتیک قابل نفوذ باعث بهبود روند رشد جنین می شود. براساس یافته های این مطالعه افزودن آنتی اکسیدانت های قابل نفوذ نظیر تمپول به محیط کشت های جنینی جهت جلوگیری از آسیبها در روند رشد جنین توصیه می شود.
    کلید واژگان: آنتی اکسیدانت سینتتیک، تمپول، تنش اکسیداتیو، رادیکال های آزاد اکسیژن، رشد جنین، زیگوت، موش سوری
    Abbas Ahmadi, Rajabali Sadrkhanlou
    Background
    Etiologically, oxidative stress can be considered as one of the reasons for defective embryonic development which leads to developmental arrest due to necrosis or apoptosis. Under in vivo conditions, multiple mechanisms act to protect the embryo against reactive oxygen species (ROS), but under in vitro conditions most of these mechanisms are absent leading to higher levels of ROS in the culture medium. The objective of this study was to compare the antioxidant effects of Tempol, 4-hydroxy-2, 2, 6, 6-tetramethylpiperidine-1-oxyl, a permeable synthetic antioxidant, on mouse pre-implantation embryonic development in vitro conditions in the presence or absence of oxidative stress.
    Methods
    Mature oocytes from mouse were retrieved following ovarian stimulation by the administration of Pregnant Mare Serum Gonadotropin (PMSG) and hCG. Upon in vitro fertilization, the zygotes were cultured in different groups in HTF medium containing 4 mg/ml BSA. To study the effects of oxidative stress on embryo development, the zygotes were cultured for an hour in a medium containing different concentrations of H2O2. After washing, the zygotes were transferred to the culture plate. The zygotes were later placed in the media containing different concentrations of Tempol following their culture in 10 µM H2O2 for one hour to study the effects of different concentrations of the substance in the absence of other oxidative stresses. The data were later compared and statistically analyzed.
    Results
    The pre-implantation embryonic development decreased significantly in the case group, compared to the control group after a short exposure to H2O2, – the effect being more noticeable in higher concentrations. Tempol reduced the impairments resulting from the oxidative stress to some extent. Under in vitro conditions and a concentration of 0.5 µM, Tempol improved embryonic development quality, quantitatively and morphologically. Tempol increased the percentage of two-cell embryos from 91.78% in the control group to 96.99% (p < 0.05), blastocysts from 67.80% in the controls to 81.33% (p < 0.05) in the cases, and significantly decreased embryonic arrest from 32.19% in the controls to 18.67% in the cases (p < 0.05).
    Conclusion
    ROS has a major role in embryonic arrest, witnessed in embryo cultures in vitro conditions. The present study showed that supplementation of embryo cultures with Tempol improved the embryonic development. It seems that addition of permeable synthetic antioxidants, such as Tempol, to embryo cultures could protect embryos from oxidative damage and improve embryonic development.
  • اصغر خالدان، شادمهر میردار، نرگس سادات مطهری طبری، مرجان احمد شیروانی
    زمینه و هدف
    فعالیت های ورزشی جزء جدایی ناپذیری از بهداشت تن و روان می باشد. بنابراین توجه به ورزش زنان به عنوان بخش عمده ای از پیکر جامعه با در نظر گرفتن شرایط و نیازهای فیزیولوژیکی آنان ضروری است. تغییرات و سازگاری های فیزیولوژیک بدن زنان در طی بارداری با برخی از سازگاری های ورزشی مشابه می باشد. بنابراین ورزش ممکن است بر پیامدهای بارداری از جمله رشد جنینی مؤثر باشد. با توجه به اهمیت رشد جنین، پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر یک دوره برنامه تمرینی هوازی ویژه بر رشد جنین زنان باردار انجام گرفت.
    روش بررسی
    این مطالعه به روش کارآزمایی بالینی در مورد زنان باردار 24 تا 32 هفته انجام گرفته است. در گروه آزمون 18 و در گروه شاهد 21 نفر بررسی شدند. نمونه ها با تخصیص تصادفی بر اساس جدول اعداد تصادفی در دو گروه قرار گرفتند. معیارهای ورود، زنان حامله تک قلوی کیسه آب سالم و معیارهای خروج شامل موارد منبع ورزش در حاملگی بود. پروتکل تمرینی شامل گرم کردن، تمرینات کششی، انعطاف پذیری و به دنبال آن پیاده روی مداوم هوازی به مدت حداقل 30 تا 45 دقیقه، 3 روز در هفته برای مدت 8 هفته بود. تجزیه و تحلیل نتایج با آمار توصیفی، کای دو، t-test، کالموگراف اسمیرنف و آزمون اندازه گیری مکرر انجام یافت. سطح معناداری 05/0p< در نظر گرفته شد.
    یافته ها
    مقایسه وزن جنین در مراحل مختلف و وزن پس از تولد با وزن اولیه نشان داد که در گروه آزمون، افزایش وزن نسبت به گروه شاهد 37/1% بیشتر بوده، اما اختلاف معنادار نبوده است. همچنین میانگین دور سر و قد نوزادان نیز در گروه آزمون نسبت به گروه شاهد بیشتر بوده (به ترتیب 21/0 سانتی متر و 09/0 سانتی متر) اما اختلافات معنادار نبوده است (05/0p>).
    نتیجه گیری
    با توجه به نتایج به دست آمده چون هیچ کاهشی در رشد جنین متعاقب انجام فعالیت های ورزشی ایجاد نشده و از طرفی، میزان وزن گیری جنین و همچنین قد و دور سر پس از تولد در گروه آزمون بیشتر از گروه شاهد بوده ولی در عین حال تفاوت معناداری نداشته است، لذا می توان چنین اظهار کرد که برنامه تمرین هوازی تاثیر نامطلوب بر رشد جنین نداشته و حتی ممکن است سودمند هم باشد.
    کلید واژگان: ورزش، بارداری، رشد جنین، هوازی، پیامد
    A. Khaledan, Sh Mirdar, Ns Motahari Tabari, M. Ahmad Shirvani
    Background and Aim
    Exercise is an integral component of physical and mental health. Attention to exercise in women, regarding their physiologic situation is essential. This study aimed to investigate the effect of a specific aerobic exercise program on fetal growth in pregnant women.Methods & Materials: In this clinical trial, 39 pregnant women in 24-32 weeks of gestation were enrolled. The participants were randomly allocated to experimental (n=18) and control (n=21) groups. Women with single pregnancies and intact amniotic membranes were included. Women who had any contraindications for exercise were excluded from the study. Exercise program included stretching and flexibility exercise and aerobic exercise (constant walking for 30-45 minuets) three days a week for eight weeks. Data were analyzed using descriptive statistics, c2, t-test, Kolmogro-smirnov and repeated measurements. P<0.05 was considered to be significant.
    Results
    The results showed a 1.37% increase in the newborn's weight in the intervention group; however, the difference was not statistically significant. The average of head circumference and newborn's length in the intervention group's newborns were 0.21cm and 0.09cm more than the control group's newborns, respectively. These differences were not statistically significant too (P>0.05).
    Conclusion
    There were no reductions in the growth of the fetuses following the exercise activities. This kind of exercise has no adverse effect on fetal growth.
  • آرش حسین نژاد، خدیجه میرزایی، آبتین مرادی زیرکوهی، فرهاد زارع، ژیلا مقبولی، باقر لاریجانی
    مقدمه
    بارداری و تکامل جنین با تغییرات عمده متابولیکی و توزیع مجدد بافت چربی همراه است. از آنجا که آدیپونکتین و لپتین از جمله هورمون های عمده مترشحه بافت چربی هستند، به نظر می رسد ارزیابی تغییرات این آدیپوکین ها در متابولیسم جنین موثر باشد. هدف از مطالعه حاضر ارزیابی سطوح آدیپونکتین و لپتین در بند ناف و سرم مادر و ارتباط آنها شاخص های رشد و واگردش استخوان در جنین است.
    روش ها
    در یک مطالعه مقطعی که در بیمارستان های تابعه دانشگاه علوم پزشکی تهران انجام شد، 77 نمونه خون بند ناف (39 نوزاد پسر و 38 نوزاد دختر) بلافاصله پس از زایمان جمع آوری گردید. ویژگی های بالینی و شاخص های رشد نوزادان ثبت و سطوح لپتین، آدیپونکتین، استئوکلسین و کراس لپس تعیین شد.
    یافته ها
    مطالعه حاضر نشان داد میانگین غلظت آدیپونکتین بندناف، 3 برابر میانگین آن در خون مادر است. سطح لپتین بند ناف با وزن هنگام تولد و نسبت قد به وزن هنگام تولد ارتباط معناداری داشت (به ترتیب 29/0=r، 01/0=P و 24/0=r، 04/0=P). نتایج این مطالعه اختلاف معناداری میان وزن و قد هنگام تولد نوزادان پسر و دختر نشان نداد. همچنین غلظت لپتین نوزاد و مادر، شاخص پندرال و نیز سطوح آدیپونکتین نوزاد در میان نوزادان پسر و دختر، معنادار نبود. همچنین سطوح لپتین و آدیپونکتین در آنالیز تک متغیره مستقل از جنس، وزن و قد هنگام تولد با واگردش استخوان نوزاد ارتباط داشتند.
    نتیجه گیری
    یافته های این مطالعه ارتباط لپتین با وزن هنگام تولد نوزاد را نشان داد و نتایج حاصل از مطالعه حاضر بیانگر تاثیر مهم لپتین و آدیپونکتین بر واگردش استخوان نوزاد می باشد.
    کلید واژگان: لپتین، آدیپونکتین، استئوکلسین، کراس لپس، بند ناف، واگردش استخوان، رشد جنین
  • ایرج امیری، ابراهیم نصیری، رضا محمودی
    مقدمه
    امروزه ثابت شده که هیپرگلیسمی مادری موجب افزایش تولید رادیکال های آزاد اکسیژن و کاهش میزان آنتی اکسیدان ها در سلول های جنینی می شود و از این راه به جنین های مادران دیابتی آسیب می رساند. لذا به نظر می رسد که استفاده از آنتی اکسیدان ها می تواند موجب کاهش آثار زیانبار هیپر گلیسمی بر روی جنین شود.
    هدف
    بررسی نقش ویتامین E در کنترل اختلال تکاملی در جنین موش های صحرایی دیابتی.
    مواد و روش ها
    در این مطالعه تجربی، موش های صحرایی ماده از نژاد Wistar با وزن حدود 300-250 گرم با تزریق داخل صفاقیmg/kg 65 داروی استرپتوزوتوسین (Stereptozotocin, Fluka) دیابتی شدند و همراه گروهی از موش های صحرایی سالم برای جفت گیری در قفس موش های نر قرار داده شدند. سپس آن ها را به دو گروه تقسیم کردند. به یک گروه از روز اول حاملگی mg/Kg 150 ویتامین E خورانده شد. در روز 13 حاملگی موش های صحرایی هر سه گروه کشته شده و جنین های آن ها جمع آوری شده و از نظر تعداد، قد و وجود ناهنجاری های ظاهری در نیمکره های مغزی نظیر اگزنسفالی، باز بودن نوروپورهای قدامی و خلفی لوله عصبی، تشکیل جوانه های اندام های قدامی، خلفی، پلاک های شنوایی و بینایی با استفاده از یک میکروسکوپ استریو مدرج مورد بررسی قرار گرفتند. سپس میانگین و انحراف معیار قد و تعداد جنین های به دست آمده و باز جذب شده در گروه های مختلف با روش آنالیز واریانس یک طرفه و فراوانی ناهنجاری های مختلف در گروه های مطالعه با استفاده از آزمون مجذور کا مقایسه شد.
    نتایج
    شمارش تعداد جنین های بدست آمده و بازجذب نشان دهنده اختلاف معنی دار بین گروه شاهد با گروه درمانی و گروه دیابتی بود. فراوانی جنین های ناهنجار (جنین هایی با حداقل یک ناهنجاری قابل تشخیص) در گروه شاهد 1% و در گروه های دیابتی و دیابتی- درمانی به ترتیب 46.3% و 11.6% بود. این امر نشان می دهد که تجویز ویتامین E موجب کاهش بروز ناهنجاری در جنین آن ها می شود به طوری که از این نظرگروه های دیابتی و دیابتی- درمانی اختلاف معنی داری با هم دارند (P<0.001). اگرچه اختلاف هر دو گروه با گروه شاهد نیز معنی دار بود (P<0.001).
    نتیجه گیری
    تجویز ویتامین E خوراکی به موش های صحرایی دیابتی حامله از مراحل اولیه حاملگی می تواند موجب کاهش آثار زیانبار دیابت مادر بر روی جنین شود.
    کلید واژگان: جنین، دیابت شیرین، رشد جنین، رویان، موش های صحرایی، ویتامین ای
  • نفیسه ظفرقندی، شیرین ظفرقندی، فرحناز ترکستانی، نادر فلاح، فاطمه جدیدی
    سابقه و هدف
    زایمان زودرس که طبق تعریف بعد از 22 هفته حاملگی و قبل از پایان 37 هفته حاملگی واقع می شود 75 درصد از مرگ و میرهای نوزادی را تشکیل می دهد و نوزادانی هم که زنده می مانند در معرض مشکلات بینایی، شنوایی، بیماری های ریوی و فلج مغزی قرار می گیرند. البته هزینه های مصرف شده برای مراقبت های بعدی نیز زیاد است. شناخت شیوع و عوامل خطر زایمان زودرس می تواند منجر به کشف راه های پیشگیری از آن شود و از این طریق می توان در بالا رفتن بهداشت جامعه تاثیر گذاشت.
    مواد و روش ها
    نوع مطالعه حاضر، توصیفی تحلیلی از نوع مقطعی بوده و با توجه به این که کل تعداد زایمان زودرس در مقطع زمانی 1/10/78 لغایت 30/3/79 - 257 مورد بود جهت بررسی ریسک فاکتورها تعداد 293 نفر نیز به عنوان گروه شاهد در نظر گرفته شد.
    یافته ها
    زایمان زودرس با عدم وجود مراقبت دوران حاملگی، چند قلویی، سابقه نازایی، مصرف مواد محرک تخمک گذاری، پرزانتاسیون بریچ، تاخیر رشد داخل رحمی، سابقه زایمان زودرس، دفعه بارداری، حاملگی همراه فشار خون، دکولمان، تغییرات (کاهش و افزایش) حجم مایع آمنیونی، جنس مذکر، مرگ داخل رحمی و آپگار دقیقه پنجم زیر 5، رابطه معنا دار پیدا کرد.
    زایمان زودرس یک پدیده مولتی فاکتوریال است و شناسایی علل خطر و جلب مشارکت مادران باردار و بالابردن آگاهی آن ها می تواند در کاهش میزان آن مؤثر باشد.
    کلید واژگان: زایمان زودرس، ریسک فاکتور، رشد جنین، بریچ، حاملگی چند قلویی، مراقبت های قبل از زایمان
  • بررسی اعتبار استفاده از پارامترهای اولتراسونوگرافیک به طور انفرادی در تشخیص جنین های IUGR
    پروین نیک نفس، جان سیبالد
    هدف اصلی از انجام این تحقیق بررسی میزان صحت پارامترهای اولتراسونوگرافیک مختلف در تشخیص جنین هایی می باشد که عقب ماندگی رشد جسمی داخل رحم(IUGR) دارند. جنین های IUGR به جنین هایی اطلاق می شود که میزان PI آنها کمتر از دهمین صدک نرمال برای سن حاملگی مربوطه باشد به منظور انجام این مطالعه دو گروه خانم باردار از کشورهای ایران و استرالیا انتخاب گردید. گروه خانمهای باردار ایرانی شامل 296 نفر بود که از مراکز سونوگرافی کلینیک صدری و بیمارستان امام شهرستان شاهرود انتخاب گردیدند. نمونه استرالیا شامل 219 خانم باردار بودند که از کلینیک سونوگرافی شهر ولونگونگ در کشور استرالیا برگزیده شدند. در دو گروه فوق BPD طول استخوان ران (FL)، دور سر(HC)، دور شکم (AC)، و ایندکس مایع آمنیوتیک(AFI) و نسبت دیاستول/سیستول(S/D) در مطالعات داپلر از عروق بند نافی اندازه گیری شد تنها جنین هایی که زمان احتمال زایمان(EDD) تخمین زده شده آنها توسط سونوگرافی با زمان احتمال زایمان (EDD) تخمین زده شده از روی آخرین پریود ماهانه (LMP) حدود 14 روز یا کمتر تفاوت داشتند، مورد مطالعه قرار گرفتند. حساسیت (SE) و ویژگی(SP) و ارزش پیشگویی مثبت(PPV) و ارزش پیش گویی منفی(NPV) برای تمام پارامترهای ذکر شده محاسبه گردید. نتایج تحقیق نشان داد که در گروه استرالیایی (٪88)AC و(٪87)HC بالاترین حساسیت را در تشخیص جنین های IUGR داشتند. AC مجددا در گروه ایرانی بهترین پارامتر اولتراسونوگرافیک در تشخیص IUGR نا متقارن بود (حساسیت 89%). PPU ایرانی پارامترهای ذکر شده در هر دو گروه جنین های ایرانی و استرالیایی پایین بود. تجربیات حاصل از این مطالعه نشان می دهد اگر چه AC بهترین پارامتر در تشخیص عقب ماندگی رشد جسمی داخل رحم می باشد ولی پایین بودن PPU حاکی از تشخیص موارد زیادی مثبت کاذبIUGR است که این باعث کاهش دقت و اعتبار پارامترهای سونوگرافیک به طور انفرادی در تشخیص IUGR می باشد.
    کلید واژگان: IUGR، رشد جنین، پارامترهای اولتراسونوگرافیک، حاملگی
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال