سپتورینوپلاستی
در نشریات گروه پزشکی-
مقدمه
در جراحی رینوپلاستی، عوامل زیادی در به دست آمدن نتیجه مطلوب موثر هستند که از جمله این عوامل می توان به دقت و مشاهده جراح، آنالیز آناتومی موجود، انتخاب تکنیک جراحی، درجه ترومای نسج نرم و غضروف، میزان خونریزی، کیفیت ابزارهای جراحی و بیهوشی و هرچیزی که درکاهش خونریزی موثر بوده، اشاره کرد؛ بنابراین پژوهش حاضر، با هدف بررسی تاثیر دکسمدتومدین وریدی بر میزان خونریزی، رضایت جراح و ثبات همودینامیک در بیماران تحت عمل جراحی سپتورینوپلاستی انجام شد.
روش کارپژوهش حاضر، به روش کارآزمایی بالینی تصادفی شده دو سویه کور بود که بر روی 50 بیمار 15 تا 65 سال (در دو گروه 25 نفره) در کلاس بیهوشی (ASA) 1 و 2 بیماران تحت عمل جراحی سپتورینوپلاستی که تحت بیهوشی عمومی در بیمارستان مطهری جهرم بودند، انجام گرفت. بیماران به طور تصادفی به دو گروه کنترل (شاهد= پلاسبو) و مداخله (دکسمدتومیدین) تقسیم شدند. علایم حیاتی، آرام بخشی، میزان درد، خونریزی و رضایت جراح، مورد ارزیابی قرار گرفت. تجزیه وتحلیل اطلاعات، به وسیله شاخص های آمار توصیفی (میانگین، درصد، تعداد و انحراف معیار) و استنباطی با استفاده از نرم افزار spss ورژن 21 انجام شد. سطح معناداری P<0.05 درصد، در نظر گرفته شد.
بحث:
پژوهش حاضر، به بررسی تاثیر دکسمدتومدین وریدی بر میزان خونریزی، رضایت جراح و ثبات همودینامیک در بیماران تحت عمل جراحی سپتورینوپلاستی پرداخت تا با بررسی نتایج این مطالعه و مشخص شدن اثر داروی دکسمدتومدین بتواند، از این دارو در جهت پیشگیری ازتغییرات همودینامیک و کاهش بروز عوارض محتمل در هنگام عمل جراحی سپتوراینوپلاستی استفاه کند.
کلید واژگان: دکسمدتومیدین، همودینامیک، رضایتمندی، سپتورینوپلاستیIntroductionIn rhinoplasty surgery, many factors are effective in obtaining the desired result. Among these factors, we can mention the accuracy and observation of the surgeon, the analysis of the existing anatomy, the choice of surgical technique, the degree of soft tissue and cartilage trauma, the amount of bleeding, the quality of surgical instruments and anesthesia, and everything that is effective in reducing bleeding. Therefore, this study conducted with the aim of investigating the effect of intravenous dexmedetomidine on the amount of bleeding, surgeon satisfaction and hemodynamic stability in patients undergoing septorhinoplasty surgery.
MethodsThis double-blind randomized clinical trial study conducted on 50 patients aged 15 to 65 (in two groups of 25) with anesthesia class 1 and 2, patients undergoing septorhinoplasty surgery under general anesthesia at Motahari Hospital in Jahrom. Patients were randomly divided into two groups (control = placebo) and intervention (dexmedetomidine). Vital signs, sedation, level of pain, bleeding and satisfaction of the surgeon were evaluated. Data analysis was done by descriptive statistics and inferential statistical tests using spss version 20 software. A significance level of P<0.05% was considered.
DiscussionThis study investigated the effect of intravenous dexmedetomidine on the amount of bleeding, surgeon satisfaction and hemodynamic stability in patients undergoing septorhinoplasty surgery, so that by examining the results of this study and determining the effect of dexmedetomidine, this drug can be used to prevent hemodynamic changes and reduce the incidence of Possible side effects during operation in septorhinoplasty surgery.
Keywords: Dexmedetomidine, Hemodynamics, Satisfaction, Septorhinoplasty -
مقدمهجراحی زیبایی بینی یکی از چالش برانگیزترین جراحی های زیبایی است. ماهیت خود عمل جراحی و بی ثباتی همودینامیک در بیماران باعث خونریزی حین عمل میشود که بر کیفیت میدان دید جراحی، عوارض حین و بعد از عمل و نتیجه جراحی تاثیر میگذارد.روش کاراین مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی دو سویه کور بر روی51 بیمار کاندید جراحی سپتورینوپلاستی صورت پذیرفت. بیماران به صورت تصادفی به دو گروه ترانگزامیک اسید و کنترل، تقسم شدند. پارامترهای همودینامیک در زمان های؛ قبل از اینداکشن، بعد از اینداکشن، 1 دقیقه بعد از اینداکشن، 5 دقیقه بعد از اینداکشن، 30 ،60، 90 و 120 دقیقه حین عمل، ورود به ریکاوری و خروج از ریکاوری سنجیده شد. میزان خونریزی در حین عمل بر اساس میزان خونریزی موجود در ساکشن تخمین زده شد.نتایجروند میانگین فشار خون سیستولیک و دیاستولیک از زمان های قبل از اینداکشن تا خارج از ریکاوری در گروه های کنترل و ترانرامیک اسید، تفاوت معناداری را نشان داد (001/0< P). در زمان های قبل و بعد از اینداکشن، 5 دقیقه، 15 دقیقه، 30 دقیقه، 60 دقیقه،90 دقیقه، 120 دقیقه، تفاوت معناداری در میانگین ضربان قلب بین دو گروه مشاهده شد (05/0< P).).نتیجه گیرینتایج حاصل از مطالعه حاضر نشان داد که استفاده از دوز 250 میلی گرمی ترانگزامیک اسید در میانگین تغییرات همودینامیک در طی زمان روند کاهشی داشته است که در این زمان ها تغییرات کاهشی ضربان قلب معنادار بوده است.کلید واژگان: ترانگزامیک اسید، تغییرات همودینامیک، سپتورینوپلاستیIntroductionRhinoplasty is one of the most challenging cosmetic surgeries. The nature of surgery itself and hemodynamic instability in patients causes bleeding during surgery, which affects the quality of the surgical field of view, complications during and after surgery, and the outcome of surgery.MethodsThis double-blind randomized clinical trial study was conducted on 51 patients aged 18 to 44 years with anesthesia class І, II who were candidates for septorhinoplasty surgery. The patients were randomly divided into two groups of tranexamic acid and control. Hemodynamic parameters at times; before induction, after induction, 1 minute after induction, 5 minutes after induction, 30, 60, 90 and 120 minutes during the operation, entry into recovery and exit from recovery were measured. The amount of bleeding during the operation was estimated based on the amount of bleeding in the suction.ResultsThe average trend of systolic and diastolic blood pressure from the time before induction to outside of recovery in the control and tranramic acid groups showed a significant difference (P<0.001). In the times before and after induction, 5 minutes, 15 minutes, 30 minutes, 60 minutes, 90 minutes, 120 minutes, a significant difference in the average heart rate between the two groups was observed (P<0.05). ).ConclusionThe results of the present study showed that the use of a dose of 250 mg of tranexamic acid had a decreasing trend in the average hemodynamic changes over time, and during these times, the decreasing changes in heart rate were significant.Keywords: Tranexamic Acid, Hemodynamic Changes, Septorhinoplasty
-
مقدمه
عمل جراحی سپتورینوپلاستی و بی ثباتی همودینامیک در بیماران باعث خونریزی حین عمل می شود که بر کیفیت میدان دید جراحی، عوارض حین و بعد از عمل و نتیجه جراحی تاثیر می گذارد.
روش کاراین مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی دو سویه کور در سال 1401-1400 بر روی60 بیمار 18 تا 44 سال با کلاس بیهوشی І,П که کاندید جراحی سپتورینوپلاستی بودند، صورت پذیرفت. بیماران به صورت تصادفی به دو گروه A: بیزوپرولول 5/2 میلی گرم و گروه B: به عنوان گروه کنترل، تقسم شدند. علایم همودینامیک قبل از اینداکشن، بعد از اینداکشن، 1 دقیقه بعد از اینداکشن، 5 دقیقه بعد از اینداکشن،30 ،60، 90 و 120 دقیقه حین عمل، ورود به ریکاوری و خروج از ریکاوری سنجیده شد. میزان خونریزی در حین عمل بر اساس میزان خونریزی موجود در ساکشن تخمین زده شد. تجزیه و تحلیل اطلاعات با استفاده از نرم افزار spss نسخه 21 و آمارهای توصیفی(میانگین و انحراف معیار) و آزمون های آماری استنباطی انجام شد.
یافته هادر زمان های قبل و بعد از اینداکشن، 1 دقیقه، 5 ، 15 ، 30 ، 60 ،90 ، 120 دقیقه حین عمل، در ریکاوری و خارج از ریکاوری تفاوت معناداری بین دو گروه در میانگین فشار خون سیستولیک و دیاستولیک و فشار متوسط شریانی وجود نداشت (05/0> P). ضربان قلب در این دقایق در گروه بیزوپرولول به طور معناداری پایین تر از گروه کنترل گزارش شد (05/0< P). بین دو گروه بیزوپرولول و کنترل از نظر میانگین مدت زمان ریکاوری (P=0.017) و مدت زمان کل عمل جراحی (P=0.044) تفاوت معنی دار وجود داشت؛ اما تفاوت معناداری در میانگین میزان خونریزی بین دو گروه مشاهده نشد (06/0= P)
نتیجه گیرینتایج حاصل از مطالعه حاضر نشان داد که استفاده از دوز 5/2 میلی گرم بیزوپرولول قبل از عمل میتواند میزان ضربان قلب را به طور معناداری کاهش دهد، اما تفاوت قابل توجهی در تغییرات همودینامیک و میزان خونریزی بیماران در جراحی سپتورینوپلاستی ایجاد نمی کند.
کلید واژگان: بیزوپرولول، خونریزی، همودینامیک، سپتورینوپلاستیBackground and purposeThe nature of septorhinoplasty surgery and hemodynamic instability in patients causes intraoperative bleeding, which affects the quality of the surgical field of view, intraoperative and postoperative complications, and surgical outcome.
Materials and methodsThis double-blind randomized clinical trial study was conducted on 60 patients aged 18 to 44 who were candidates for septoranioplasty surgery. Patients were randomly divided into two equal groups. Group 1: received bisoprolol 2.5 mg and group 2 received placebo as a control group. Hemodynamic symptoms will be measured before induction, after induction, 1 minute after induction, 5 minutes after induction, 30, 60, 90 and 120 minutes during operation, entering recovery and exiting recovery. The amount of bleeding during the operation was estimated based on the amount of bleeding in the suction.
ResultIn the times before and after induction, 1 minute, 5, 15, 30, 60, 90, 120, in recovery and outside of recovery, there was a significant difference between the two groups in the average systolic and diastolic blood pressure and blood pressure. There was no mean arterial (P<0.05). While the heart rate in these minutes was reported to be significantly lower in the bisoprolol group than in the control group (P<0.05).
ConclusionThe results of this study showed that the use of a dose of 2.5 mg of bisoprolol before the operation can significantly reduce the heart rate, but it does not make a significant difference in the hemodynamic changes and the bleeding rate of patients in septorhinoplasty surgery.
Keywords: Bisoprolol, Bleeding, Hemodynamics, Septorhinoplasty -
مقدمه
عمل جراحی سپتورینوپلاستی یکی از شناخته شده ترین جراحی های زیبایی در بین جراحی های گوش، حلق و بینی است. درد بعد از عمل هنوز هم یکی از مهمترین عوامل موثر بر رضایت بیمار است. این علایم می تواند برای بیمار ناراحت کننده باشد. هدف از انجام این مطالعه مقایسه تجویز حین عمل کتورولاک و مورفین در کنترل درد پس از عمل در بیماران تحت عمل جراحی سپتورینوپلاستی می باشد.
روش کارمطالعه حاضر از نوع کارآزمایی بالینی تصادفی شده دو سویه کور می باشد که طی یک دوره شش ماهه از اسفند 1400 تا مرداد 1401 در 180 نفر از بیماران مراجعه کننده به اتاق عمل بیمارستان مطهری شهرستان جهرم که تحت عمل جراحی سپتو رینوپلاستی قرار گرفتند، انجام شد. بیماران به صورت تصادفی، به سه گروه مورفین 6 میلی گرم و کتورولاک با دوزهای 30 و 60 میلی گرمی تقسیم بندی شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات شامل؛ سن، جنسیت و میزان درد بعد از عمل بود. شدت درد با مقیاس سنجش درد (VAS) اندازه گیری شد. تجزیه و تحلیل اطلاعات با استفاده از spss نسخه 21 و آمارهای توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و آزمون آماری استنباطی (فیشر) صورت گرفت.
نتایجاز نظر جنسیتی، 67.22 درصد شرکت کنندگان مرد و 32.77 زن بودند. توزیع تعداد مردان و زنان در گروه های مطالعه با هم تفاوت معنی داری نداشت (P=0.80). اختلاف معنی داری بین گروه های مطالعه از نظر سن وجود نداشت (P=0.14). از نظر درد حس شده، آزمون آماری فیشر نشان داد که افراد بیشتری در گروه دریافت کننده کتورولاک 30 میلی گرم نسبت به دو گروه دیگر درد را حس کرده بودند که از نظر آماری این اختلاف معنی دار بود (P=0.003).
نتیجه گیریبه دلیل اهمیت کاهش درد بیماران بعد از انجام عمل جراحی و به حداقل رساندن عوارض عمل جراحی، می توان به دلیل عوارض کمتر کتورولاک نسبت به مورفین، از داروی کتورولاک با دوز 60 میلی گرم حین عمل جراحی سپتو رینوپلاستی، جهت کنترل درد بعد از عمل استفاده نمود.
کلید واژگان: کتورولاک، مورفین، درد بعد از عمل، سپتورینوپلاستیIntroductionSeptorhinoplasty surgery is one of the most well-known cosmetic surgeries among ear, nose and throat surgeries. Postoperative pain is still one of the most important factors affecting patient satisfaction. These symptoms can be uncomfortable for the patient. The purpose of this study is to compare the intraoperative administration of ketorolac and morphine in controlling postoperative pain in septorhinoplasty patients.
Materials and MethodsThe present study is a double-blind randomized clinical trial that was conducted during a six-month period from March 2022 to August 2022 in 180 patients referred to the operating room of Motahari Hospital in Jahrom city who underwent septorhinoplasty surgery. Patients were randomly divided into three groups of morphine 6 mg and ketorolac with doses of 30 and 60 mg. Information collection tools include; Age, gender and pain level after surgery. Pain intensity was measured by pain measurement scale (VAS). Data analysis was done using spss version 21 and descriptive statistics (mean and standard deviation) and inferential statistical test (Fisher).
ResultsIn terms of gender, 67.22% of the participants were male and 32.77% were female. The distribution of the number of men and women in the study groups was not significantly different (P=0.80). There was no significant difference between the study groups in terms of age (P=0.14). In terms of felt pain, Fisher's statistical test showed that more people in the ketorolac 30 mg group had felt pain than the other two groups, which was statistically significant (P=0.003).
ConclusionDue to the importance of reducing the pain of patients after surgery and minimizing the side effects of surgery, it is possible to use Ketorolac at a dose of 60 mg during septorhinoplasty surgery to control pain due to the lower side effects of Ketorolac compared to morphine Used after surgery.
Keywords: Ketorolac, Morphine, Postoperative Pain, Septorhinoplasty -
سابقه و هدف
خونریزی یکی از مشکلات رایج در بیماران تحت عمل جراحی سپتورینوپلاستی است که می تواند روی سیر و شرایط بیماران در هنگام و پس از عمل موثر باشد. بنابراین، این مطالعه برای بررسی و مقایسه اثر دو داروی ترانکزامیک اسید و دسموپرسین وریدی در کاهش میزان خونریزی هنگام عمل سپتورینوپلاستی انجام شده است.
مواد و روش هادر این مطالعه مداخله ای که به صورت یک کارآزمایی بالینی تصادفی انجام شد، تعداد 105 نفر از بیماران تحت عمل جراحی سپتورینوپلاستی در بیمارستان فیروزگر و حضرت فاطمه تهران در سال 1398 به صورت در دسترس انتخاب شدند، به صورت تصادفی در یکی از سه گروه ترانکزامیک اسید و دسموپرسین وریدی و دارونما تقسیم شدند، میزان خونریزی و رضایت مندی تیم جراحی و تغییرهای همودینامیک در سه گروه تعیین شده و مقایسه شد.
یافته هامیزان رضایت مندی در گروه دسموپرسین بیش از دو گروه ترانکزامیک و دارونما بود (P=0.0001). میزان خونریزی در بیماران بررسی شده در گروه دسموپرسین کمتر از دو گروه ترانکزامیک و دارونما بود (P=0.0001). تغییرهای همودینامیک در سه گروه اختلاف آماری نداشت.
نتیجه گیری:
ترانکزامیک اسید و دسموپرسین وریدی اثربخشی خوبی در کاهش میزان خونریزی هنگام عمل سپتورینوپلاستی دارند که به خصوص در مورد دسموپرسین بیشتر هم است.
کلید واژگان: ترانکزامیک اسید، دسموپرسین، سپتورینوپلاستی، خونریزی هنگام عملIntroductionBleeding is one of the most common problems in patients undergoing septorhinoplasty, which can affect the course and condition of patients during and after surgery. Therefore, the present study was conducted to investigate and compare the effects of Tranexamic acid and intravenous Desmopressin on reducing the amount of bleeding during Septorhinoplasty.
MethodIn the current randomized double-blind clinical trial, 105 patients undergoing Septorhinoplasty in Firoozgar Hospital and Hazrat Fatemeh Hospital in Tehran in 2019 were selected as available sampling and randomly divided into three groups: Tranexamic acid group, intravenous desmopressin, and placebo. The blood loss and satisfaction of the surgical team and hemodynamic changes were determined and compared in the three groups.
ResultsThe level of satisfaction in the desmopressin group was more than those of the two groups of tranexamic acid and placebo (P = 0.0001). Also, blood loss in the desmopressin group was lower than those of the other two groups (P = 0.0001). Hemodynamic changes in the three groups were not observed to be statistically significant.
ConclusionTranexamic acid and intravenous desmopressin were more effective in reducing bleeding during septorhinoplasty, especially in the case of desmopressin.
Keywords: Tranexamic acid, Desmopressin, Septorhinoplasty, Bleeding during surgery -
زمینه و هدفبا توجه به اینکه میزان خونریزی حین عمل به طور مستقیم بر نتیجه جراحی بینی تاثیرگذار است. هر اقدام و روشی که سبب کاهش خونریزی شود ارزشمند خواهد بود. این مطالعه به منظور مقایسه میزان خونریزی حین عمل سپتورینوپلاستی با دو روش بیهوشی توسط پروپوفول یا ایزوفلوران طراحی و اجراء گردید.روش بررسیدر این کارآزمایی بالینی تصادفی آینده نگر و دو سوکور، تعداد 60 بیمار با کلاس ASA یک و دو کاندید سپتورینوپلاستی، مورد مطالعه قرار گرفتند. بیماران به طور تصادفی در دو گروه 30 نفره پروپوفول و ایزوفلوران تقسیم شدند. پس از القاء بیهوشی بطور یکسان در همه بیماران، در گروه اول از پروپوفول همراه رمیفنتانیل، و در گروه دوم از ایزوفلوران با رمیفنتانیل به عنوان داروهای نگهدارنده بیهوشی استفاده شد. میزان خونریزی حین عمل، رضایتمندی جراح از محل عمل و شاخص های همودینامیک ارزیابی و ثبت گردید. از نرم افزار آماری SPSS ویرایش 16 جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات بدست آمده استفاده گردید.یافته هامتغیرهای زمینه ای و خصوصیات جراحی و بیهوشی بین دو گروه یکسان بود. میانگین میزان خونریزی در گروه پروپوفول (8/18±3/35میلی لیتر) کمتر از میزان خونریزی در گروه ایزوفلوران (3/18±91میلی لیتر) بود (ارزش P کمتر از001/0. رضایتمندی جراح از محل عمل نیز در گروه پروپوفول بیشتر از گروه ایزوفلوران بود (ارزش P کمتر از01/0). متغیرهای همودینامیک (تعداد ضربان قلب، فشار خون سیستول و دیاستول و اشباع خون شریانی از اکسیژن) به جز در چند مقطع زمانی کوتاه، تفاوت معنی داری در بین دو گروه نداشتند.نتیجه گیریدر مجموع بر اساس نتایج حاصله چنین استنباط می شود که بیهوشی با استفاده از پروپوفول می تواند سبب کاهش میزان خونریزی و افزایش میزان رضایتمندی جراح در جراحی سپتورینوپلاستی در مقایسه با ایزوفلوران گردد.
کلید واژگان: ایزوفلوران، پروپوفول، سپتورینوپلاستی، خونریزی حین عملBackgroundBleeding during nasal operations is a determinant factor in surgical outcome، thus any method that could decrease blood loss during this surgery will be valuable. So this study was conducted to compare the amount of blood loss in septorhinoplasty with two different anesthetic technique; propofol or isoflurane.MethodsIn this prospective randomized clinical trial، 60 patients with ASA physical class I & II، scheduled for septorhinoplasty were studied. Patients were randomly allocated into two groups (30 patients in each group). After similar induction of anesthesia in all patients، in Group I; propofol with remifentanil، and in Group II; isoflurane with remifentanil used for maintenance of anesthesia. The bleeding، surgeons'' satisfaction from surgical field and also hemodynamic parameters was noted and compared with SPSS statistical software between two groups across the study.ResultsThe demographic parameters، surgical and anesthesia related factors were similar in both groups. The mean blood loss volume was less in propofol group (35. 3 ± 18. 8 ml) than isoflurane (91 ± 18. 3 ml) group significantly (p<0/001). Surgeon satisfaction was higher in propofol group too (p<0/01). Hemodynamic parameters such as heart rate، systolic and diastolic blood pressure and SPO2 were comparable between two groups (except in a few short intervals).ConclusionIt may be concluded that anesthesia with Propofol (TIVA) may result in decreased blood loss and higher surgeons satisfaction in septorhinoplasty compared with isoflurane anesthesia.Keywords: Propofo, isoflurane, septorhinoplasty, blood loss -
مقدمهاتخاذ تصمیم راجع به این که دو جراحی اندوسکپی سینوس های پارانازال و سپتورینوپلاستی را تواما انجام دهیم و نتایج عوارض این دو جراحی را با هم یا جداگانه بررسی نمائیم.روش کار51 بیمار از بیمارانی که همراه با سپتورینوپلاستی به علت نیازتحت عمل جراحی اندوسکپی سینوس های پارانازال به صورت همزمان قرار گرفته بودند به صورت گذشته نگر تحت بررسی قرار گرفتند و عوارض این جراحی ها وقتی با هم و یا به تنهایی انجام می شود مورد مقایسه قرار گرفتند.نتایجسن بیماران بین 47-19 سال با متوسط سن 26 سال بودند. در51 بیمار مورد بررسی عارضه بزرگ جراحی وجود نداشت فقط 3 مورد (8/5%) عوارض کوچک جراحی شامل: یک مورد (96/1%) اکیموز پری اربیتال بعد از عمل و دو مورد (92/3%) اپیستاکسی بعد از عمل وجود داشت، که به سهولت کنترل شدند.نتیجه گیریسپتورینوپلاستی و جراحی اندوسکپی سینوس های پارانازال وقتی تواما انجام می شود موفقیت آمیز است و ریسک عوارض جراحی را بالا نمی برد.
کلید واژگان: آندوسکپی سینوس، عوارض، سپتورینوپلاستی -
مقدمه و هدف
درد پس از عمل به طور معمول به وسیله اپیوئیدها درمان می شود که علاوه بر گران بودن منجر به بروز عوارض ناخواسته دارویی میگردد. در سالهای اخیر استفاده از داروهای ضدالتهابی غیراستروییدی به دلیل عوارض کمتر، ارزان بودن و دسترسی آسان جهت تسکین درد در اعمال جراحی مورد توجه و مطالعه قرار گرفته است. هدف از تحقیق حاضر مقایسه تاثیر تک دوز شیافهای رکتال دیکلوفناک و استامینوفن قبل از عمل در کاهش درد پس از اعمال جراحی سپتورینوپلاستی می باشد.
مواد و روش هااین پژوهش یک کارآزمایی بالینی تصادفی دوسوکور بود که بر روی 60 بیمار در محدوده سنی 45 16 سال با وضعیت فیزیکی یک تقسیم بندی انجام شده به وسیله انجمن متخصصین بیهوشی آمریکا که به بیمارستان خلیلی شیراز در سال 1383 برای انجام اعمال جراحی سپتورینوپلاستی انتخابی برای اولین بار مراجعه کرده بودند انجام گردید. بیماران به طور تصادفی به دو گروه مساوی اول و دوم تقسیم شدند. نیم ساعت قبل از القا بیهوشی و بدون اطلاع بیمار از نوع دارو در گروه اول یک شیاف 100 میلی گرمی دیکلوفناک و در گروه دوم یک شیاف 325 میلیگرمی استامینوفن به وسیله خود بیمار و با رضایت کامل وی القا گردید. روش القا و نگهداری بیهوشی در تمام بیماران مشابه در نظر گرفته شد. پس از پایان عمل و در سه مرحله به فواصل 1، 2 و 4ساعت پس از خاتمه عمل شدت درد بیماران به وسیله شخص ثالثی و با مقیاس مقایسهای بصری درد، همچنین اولین زمان درخواست مسکن و کل دوز تجویز شده در فرم اطلاعاتی ثبت گردید. داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون آماری مانویتنی تحلیل گردید.
یافته هاآنالیز اطلاعات نشان داد که شدت درد در بیمارانی که دیکلوفناک گرفته بودند در هر سه زمان به طور معنی داری کمتر از گروه استامینوفن بود ((p<0.05 همچنین میانگین اولین زمان دریافت مسکن در گروه اول و دوم به ترتیب؛ 205 و 97 دقیقه پس از عمل و میانگین دوز پتدین تجویز شده در گروه دیکلوفناک و استامینوفن نیز به ترتیب؛ 12.25 و 37.15میلیگرم بوده است.
نتیجه گیریبه نظر میرسد تجویز قبل از عمل شیاف رکتال دیکلوفناک موجب بیدردی بیشتر و طولانی تری نسبت به استامینوفن در اعمال جراحی سپتورینوپلاستی شده و میتواند به عنوان روشی ساده، موثر، بدون عارضه و مقرون به صرفه جهت کاهش درد در این عمل متداول توصیه شود.
کلید واژگان: دیکلوفناک، استامینوفن، سپتورینوپلاستی، بیدردی پس از عمل -
مقدمهنیاز به مصرف اپی نفرین برای اعمال جراحی سپتورینوپلاستی به منظور کاهش خونریزی و دید بهتر تحت بیهوشی عمومی با هالوتان همواره یک ریسک بوده و اثربخشی و عوارض غلظت های متفاوت آن مورد سوال بوده است.مواد و روش کاردر این کارآزمائی بالینی تعداد 80 بیمار کاندید عمل سپتورینوپلاستی، در چهار گروه 1- اپی نفرین با غلظت 1.100000 همراه با لیدوکائین 2-اپی نفرین با غلظت 1.100000همراه با نرمال سالین 3-اپی نفرین با غلظت 1.200000 همراه با لیدوکائین 4-اپی نفرین با غلظت 1.200000 همراه با نرمال سالین، به طور مساوی (هر گروه 20 نفر) تقسیم و تحت بیهوشی با هالوتان، مورد ارزیابی از نظر تغییرات فشارخون سیستول، دیاستول، ضربان قلب، میزان خونریزی و بروز آریتمی خطرناک (بطنی) قرار گرفتند.نتایجدرصد نواسانات فشارخون های سیستول (8.46±4.59SD) و دیاستول (10.55±5.89SD) و همچنین ضربان قلب (7.85±4.62SD) در هر چهار گروه، پس از تزریق کمتر از 15 درصد بوده و از نقطه نظر بالینی قابل قبول می باشد. میزان خونریزی حین عمل نیز در هر چهار گروه قابل انتظار (73.13ml±36.02SD) و تفاوتی معنی دار بین گروه ها وجود نداشت. از لحاظ بروز آریتمی در گروه اول یک مورد تاکیکاردی بطنی و در گروه دوم یک مورد تاکیکاردی بطنی و یک مورد فیبریلاسیون بطنی دیده شد.
مصرف غلظت بالای اپی نفرین (1.100000) نسبت به غلظت کمتر آن (1.200000) در حضور هالوتان اگر چه از لحاظ تغییرات فشارخون های سیستول و دیاستول و ضربان قلب تفاوت قابل ملاحظه ای ندارند، لیکن در کاهش خونریزی نیز تفاوتی نداشته، و فقط خطر آریتمی های بطنی را افزوده و توصیه نمی گردد.
کلید واژگان: اپی نفرین، هالوتان، بیهوشی، سپتورینوپلاستی، خونریزی -
بینی های پیچ خورده اغلب دارای دفرمیتی های پیچیده ای می باشند، که ساختمان های متعدد از آناتومی بینی را گرفتار کرده است. در یک بینی دچار انحراف اشکال در زیبائی و فونکسیون بینی به طور همزمان دیده می شود. تمامی جراحان با تجربه در رینوپلاستی، جراحی بینی های پیچ خورده را به عنوان مشکل ترین و دردسرسازترین نوع جراحی بینی تلقی نموده، و در مواردی اصلاح این چنین بینی هایی به طور کامل امکان پذیر نمی دانند. سپتوم محل اصلی دفرمیتی در اغلب بینی های پیچ خورده می باشد. انجام یک سپتوپلاستی دقیق که در آن کلیه انحرافات و دفرمیتی های سپتوم اصلاح گردد برای به دست آوردن نتیجه زیبائی ظاهری و عملکرد مناسب بینی در انتهای عمل جراحی الزامی است. رویکرد جراحی باز در حین عمل جراحی با در اختیار گذاشتن دید و فضای مناسب برای انجام تکنیک های مختلف گرافت گذاری و بخیه زدن برای رسیدن به یک نتیجه عمل مطلوب الزامی می باشد.
کلید واژگان: سپتورینوپلاستی، بینی پیچ خورده، سپتوم -
در جریان عمل سپتوپلاستی، هرگاه انحراف سپتوم بینی خیلی شدید بوده و این انحراف به خصوص اگر در قسمت خلفی آن باشد، برای اصلاح آن ناچاریم غضروف سپتوم را از استخوان، Perpendicular Plate of Ethmoid جدا کنیم و قسمتهای منحرف شده استخوان Perpendicular Plate را خارج کنیم. در این موارد گاهی مشاهده می شود که غضروف سپتوم بدون اتکا شده وFloat می گردد که اگر به آن توجه نکنیم، منجر بهSasddle Nose خواهد شد.
در طی سالهای 80-75 تمام بیمارانی که توسط این جانب تحت عمل سپتوپلاستی قرار گرفتند، حین عمل از نظر مشکل فوق الذکر، تحت دقت و بررسی قرار گرفتند و مواردی که احتمال بروزSaddle Nose وجود داشت، تکنیک پیشنهادی این جانب (که شرح مفصل آن در مقاله ذکر گردیده) برای آنها انجام شد. در این مدت 23 بیمار که احتمال بروز Saddle Nose در آنها وجود داشت، تحت عمل جراحی با این تکنیک قرار گرفتند.
کلید واژگان: Saddlenose، سیتوپلاستی، سپتورینوپلاستی
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
©2000-2025 magiran.com All Rights Reserved.