شکستگی دیستال رادیوس
در نشریات گروه پزشکی-
مجله دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد، سال شصت و هفتم شماره 4 (پیاپی 196، مهر و آبان 1403)، صص 1041 -1049مقدمه
استفاده از روش هماتوم بلاک رادیوس می تواند بی حسی خوبی را در شکستگی های دیستال رادیوس فراهم آورد اما گاهی انجام آن با استفاده از لندمارک های آناتومیک سخت است. انجام هماوم بلاک تحت گاید سونوگرافی می تواند میزان موفقیت بلاک و بی دردی حین جااندازی را بهبود بخشد.
روش کاردر این مطالعه کارآزمایی بالینی دو سوکور تعداد 100 بیمار بالای 15 سال با شکستگی حاد دیستال رادیوس به طور تصادفی در دو گروه هماتوم بلاک بدون هدایت سونوگرافی و هماتوم بلاک با هدایت سونوگرافی (47نفر) قرار گرفتند. بررسی میزان درد در هنگام بلاک و جا اندازی بر اساس مقیاس لیکرت 0 تا 10 (0= بدون درد و 10=بیشترین درد) حین جااندازی و نیم ساعت پس از جااندازی انجام شده و در دو گروه مورد مقایسه قرار گرفت.
نتایجدر این مطالعه 69 درصد بیماران شرکت کننده خانم بودند میانگین سنی بیماران در گروه با گاید سونوگرافی 47.25 سال و در گروه بدون گاید سونوگرافی 55.16 سال بود. میانگین عدد VAS حین جااندازی در گروه با گاید سونوگرافی و بدون گاید سونوگرافی به ترتیب 5.42 و 5.81 و نیم ساعت بعد به ترتیب 1.91 و 2.33 بود.
نتیجه گیریبه نظر می رسد انجام هماتوم بلاک تحت گاید سونوگرافی مخصوصا در مواردی که لندمارک های موضعی مناسب وجود ندارد یا به دلایلی مثل تورم بافت نرم، آناتومی استخوانی، خرد شدن قطعات شکستگی و یا وجود عوامل مداخله کننده در تشخیص محل دقیق شکستگی، انجام هماتوم بلاک عارضه دار و سخت می شود، می تواند بسیار کمک کننده باشد.
کلید واژگان: هماتوم بلاک، شکستگی دیستال رادیوس، تحت هدایت سونوگرافیIntroductionUsing radius hematoma block method can provide good anesthesia in distal radius fractures, but sometimes it is difficult to do it using anatomical landmarks. Performing the block procedure under ultrasound guidance can improve the success rate of the block and pain relief during delivery.
MethodsIn this double-blind clinical trial study, 100 patients over 15 years of age with acute distal radius fracture were randomly assigned to two groups of hematoma block without ultrasound guidance and hematoma block with ultrasound guidance (47 people). Examining the amount of pain during block and insertion based on a Likert scale of 0 to 10 (0=no pain and 10=most pain) during insertion and half an hour after insertion was done and compared in two groups.
ResultsIn this study, 69% of participating patients were women, the average age of patients in the group with ultrasound guidance was 47.25 years and in the group without ultrasound guidance was 55.16 years. The average number of VAS during descent in the group with ultrasound guidance and without ultrasound guidance was 5.42 and 5.81, respectively, and half an hour later, it was 1.91 and 2.33, respectively.
ConclusionIt seems that performing hematoma block under ultrasound guidance especially in cases where there are no suitable local landmarks or for reasons such as swelling of soft tissue, bone anatomy, crushing of fracture fragments, or the presence of interfering factors in diagnosing the exact location of the fracture. Hematoma block becomes complicated and difficult, it can be very helpful.
Keywords: Hematoma Block, Distal Radius Fracture, Under Ultrasound Guidance -
مقدمه
دیستال رادیوس شایعترین محل شکستگی در اندام فوقانی است. هدف از انجام این مطالعه بالینی آینده نگر بررسی و مقایسه توانبخشی زودرس(2 هفته بی حرکتی) در مقابل دوره ی معمول بی حرکتی(6 هفته) در بیماران با شکستگی دیستال رادیوس بود. فرض ما این بود که 2 هفته بی حرکتی نتایج بهتر یا مشابهی را در مقایسه با 6 هفته بی حرکتی خواهد داشت و همچنین عوارض بیشتری را در پی نخواهد داشت.
مواد و روش هادر این مطالعه آینده نگر، 84 بیمار با شکستگی دیستال رادیوس ایزوله، به وسیله جا اندازی و فیکساسیون از راه پوست تحت درمان قرار گرفتند. سپس 43 بیمار در گروه 2 هفته ای و 41 بیمار در گروه 6 هفته ای بصورت تصادفی تقسیم شدند. در 6 هفته و 12 هفته پس از عمل جراحی، بیماران توسط پرسشنامه های DASH، PRWE و Mayo مورد ارزیابی قرار گرفت.
یافته هاگروه 2 هفته ای در هفته 6 ام به طور قابل توجهی امتیازات مایو بالاتری داشتند. طبق پرسشنامه مایو ، گروه 2 هفته ای در پیگیری 6 هفته ای به میزان قابل توجهی درد کمتر و نتیجه عملکردی بهتری نسبت به گروه کنترل داشتند و اختلاف معنا داری در قدرت grip و دامنه حرکت مشاهده نشد. اگرچه بیمارانی که تحت 2 هفته بی حرکتی قرار گرفتند، نتایج بهتری را بر اساس نمره PRWE و DASH نشان دادند، اما این تفاوت بین گروه ها از نظر آماری معنا دار نبود. بر اساس نمره PRWE ، DASH و Mayo تفاوت معناداری بین گروه ها در هفته 12 ام پیگیری مشاهده نشد.
نتیجه گیریهیچ تفاوتی بین عدم تحرک کوتاه مدت و عدم تحرک طولانی مدت وجود ندارد، بلکه در شروع سریع حرکات فعال، نتایج بهتری در ارزیابی های کوتاه مدت دیده می شود. در نتیجه، می توان گفت انجام حرکات فعال زود هنگام در بیمارانی که دچار شکستگی دیستال رادیوس هستند، می تواند بی خطر باشد، به شرطی که این حرکات باعث ایجاد عوارض و شکست در درمان نشود
کلید واژگان: توانبخشی زودهنگام، شکستگی دیستال رادیوس، نتیجه، دوره بی حرکتیBackground & AimsDistal radius is the most common site of fracture in the upper extremity. To assess the clinical controversy of the duration of the immobilization period, we conducted a prospective study. The aim of this study was to compare early rehabilitation (two weeks of short-arm cast immobilization) versus the mean regular period of immobilization of 6 weeks in patients with distal radius fractures (DRF). We hypothesize that 2 weeks of immobilization lead to better or same patient-reported outcomes compared with 6 weeks of immobilization and that this treatment does not lead to more complications.
Materials & MethodIn this prospective study, 84 patients with an isolated DRF were treated by reduction and percutaneous fixation. 43 patients were randomly assigned to the 2-week group and 41 patients were randomly assigned to the 6-week group. The types of fractures were the same in both groups. At 6 weeks and 12 weeks after surgery, Disability of the arm, shoulder and hand (DASH) questionnaire, patient-rated wrist evaluation (PRWE), and Mayo score were analyzed.
ResultsThe 2-week group had significantly higher Mayo scores at 6 weeks. According to Mayo score questionnaire, the 2-week group reported significantly less pain and more functional outcome than the control group at the 6-week follow-up and no significant differences in grip strength and range of motion scores were found at 6 weeks. Although patients who were treated with 2 weeks of cast immobilization showed better results based on PRWE score and DASH score, the difference between the groups was not statistically significant. There were no significant differences between groups at 12-week follow-up based on the PRWE, DASH, and Mayo score.
ConclusionsThere is no difference between short-term immobility and long-term immobility. However, in the rapid onset of active movements, better results are seen in short-term evaluations. As a result, it can be said that performing active movements early in patients with DRF can be safe, as long as these movements do not cause complications and treatment failure.
Keywords: early rehabilitation, distal radius fracture, outcome, immobilization period -
سابقه و هدفیکی از شایع ترین علائم در اورژانس های مراکز تروما، درد است. ضد التهاب های غیراستروئیدی از جمله داروهای پرکاربرد جهت کنترل درد در اورژانس می باشند. در این ارتباط، مطالعه حاضر با هدف مقایسه اثر ایبوپروفن تزریقی با کتورولاک تزریقی در کنترل درد شکستگی های دیستال رادیوس انجام شد.مواد و روش هامطالعه حاضر به صورت کارآزمایی بالینی تصادفی شده در ارتباط با 150 بیمار مبتلا به شکستگی دیستال رادیوس مراجعه کننده به بیمارستان بعثت همدان در سال های 96-1395 انجام شد. بیماران به صورت تصادفی در دو گروه مداخله قرار گرفتند و ایبوپروفن با دوز 400 میلی گرم و کتورولاک با دوز 30 میلی گرم هر دو به مدت 30 دقیقه انفوزیون شدند. شدت درد 10 دقیقه قبل از تزریق و پس از دریافت دارو هر 30 دقیقه تا دو نوبت ثبت گردید. سپس، اثربخشی و عوارض داروها با استفاده از آزمون های آماری و نرم افزار SPSS 16تحلیل شد.یافته هابیماران شامل 97 مرد و 53 زن بودند و میانگین سنی آن ها 72/35 سال بود. بر مبنای نتایج هیچ گونه اختلاف معناداری در میزان درد قبل از تجویز داروها وجود نداشت. باید خاطرنشان ساخت که 30 دقیقه اول پس از اتمام تجویز داروها، میانگین کاهش شدت درد در گروه دریافت کننده کتورولاک بیشتر بود (05/0P<).نتیجه گیریکتورولاک وریدی با دوز 30 میلی گرم موثرتر از ایبوپروفن با دوز 400 میلی گرم در کاهش شدت درد می باشد.کلید واژگان: ایبوپروفن، درد، شکستگی دیستال رادیوس، کتورولاکBackground and ObjectivePain is one of the most common complaints in emergency departments of trauma centers. Opioid and Non-steroidal (NSAIDs) drugs are the most widely used medications for pain control in the emergency unit. This study was aimed to compare the analgesic effects of Ibuprofen and ketorolac in patients with radius fracture.Materials and MethodsThis study was a randomized clinical trial evaluating 150 patients with distal radius fractures referring to emergency department of Besat hospital in Hamadan between 2016 and 2017. Patients were randomly placed in two intervention groups. The first group received IV ibuprofen 400 mg and the other group received IV ketorolac 30 mg which were infused for 30 min in both groups. The severity of pain was recorded ten min before the injection and every 30 min until 1 h after injection. Patients pain score and side effects were recorded in the data sheath and data were analyzed using statistical tests and SPSS (version 16).ResultsA total of 97 males and 53 females with the mean age of 35.72 years were included in the study .There was no significant difference in the average pain scores measured by Numeric rating scale (NRS) before prescribing medications. The reduction in pain was more significant in the ketorolac group 30 min after injection (P<0.05).ConclusionIV ketorolac 30 mg infusion is a safer and more effective method than IV ibuprofen 400 mg infusion for pain control in distal radius fracture following trauma.Keywords: Ibuprofen, Ketorolac, Pain, Radius Distal Fractures
-
سابقه و هدفدو تکنیک اصلی جهت انجام پین و پلاستر وجود دارد. در این مطالعه نتایج این دو تکنیک جراحی در درمان شکستگی های ناپایدار دیستال رادیوس مقایسه شده اند.
مواد و روش هااین کارآزمایی بالینی از ابتدای مهرماه سال 1387 به مدت 3 سال روی بیمارانی که به علت شکستگی ناپایدار دیستال رادیوس (تیپ C تقسیم بندی AO) با روش پین و پلاستر (پین اولنا و گچ بلند، شانز رادیوس و گچ کوتاه) تحت عمل جراحی قرار گرفتند، انجام شده است. اطلاعات دموگرافیک، نوع تکنیک جراحی، ارزیابی رادیوگرافیک، ارزیابی عملکرد مچ دست بر اساس MAYO wrist score، میزان رضایتمندی بیماران، میزان درد (VAS) و عوارض جراحی برای هر بیمار ثبت گردید. در مهرماه 1391 تمامی بیماران مجددا فرا خوانده شدند.یافته هابیماران در دو گروه A (پین اولنا) شامل 65 نفر و گروه B (شانز رادیوس) شامل 73 نفر قرار گرفتند. وضعیت ارزیابی رادیوگرافیک مچ دست طی دوره های پیگیری معیارها بین دو گروه A و B تفاوت آماری معنی داری را نشان نداد. میانگین نمره MAYO wrist در ویزیت نهایی پس از عمل جراحی در گروه A و B به ترتیب 7/186 و 1/289 بود. نمره ی رضایتمندی بیماران (از 1 تا 10) در گروه A معادل 09/5 و در گروه B برابر با 41/8 بود که با یکدیگر اختلاف معنی داری داشت.نتیجه گیریبا توجه به عوارض کمتر در شانز رادیوس نسبت به روش پین اولنا (اگرچه معنی دار نبود) و رضایت بیشتر به دنبال گچ کوتاه در روش شانز رادیوس، به نظر می رسد انتخاب این روش در شکستگی ها در مقایسه با پین اولنا ارجحیت دارد.
کلید واژگان: شکستگی دیستال رادیوس، پین اولنا، شانز رادیوسBackground And AimThere are two main techniques to accomplish pins and plaster. In this study the results of two surgical techniques is compared in the treatment of unstable distal radius fractures.Materials And MethodsIn this cross–sectional study، since the beginning of October 2008، for 3 years patients with unstable distal radius fracture (type C division AO) with one of the two pins and plaster (ulnar pin and long plaster، radial schanze and short plaster) were treated. For each patient demographic data، radiographic evaluation، surgical technique، wrist performance evaluation based on MAYO wrist score، patient satisfaction، pain on VAS and complications were recorded. All patients were recalled in October 2012.ResultsThere were 65 patients in Group A (ulnar pin) and 73 patients in Group B (radial schanze). The wrist radiographic evaluation did not show significant differences between criteria in the two groups during the follow up. The mean score at the final visit after surgery in groups A and B، respectively، were 867. 1 and 891. 2. Patient satisfaction score (from 1 to 10) in group A was 5. 09 and in group B was 8. 41، which is statistically significant. ConclusionDue to the low side in radial schanze compared to the ulnar pin (although not significant) and a more satisfactory result after a radial schanze and short plaster approach، this method appears to be a more preferable method than the ulnar pin.Keywords: Distal radius fracture, Ulnar pin, Radial schanze -
زمینه و اهدافدرمورد درمان مناسب برای شکستگی های دیستال رادیوس با جابجایی شدید و ناپایدار اختلاف نظر وجود دارد. درمان جراحی جا اندازی باز و فیکساسیون داخلی تبعاتی مانند بریدگی عناصر کپسولی وسایر عوارض را در پی دارد. در مقابل درمانهای غیر تهاجمی این نوع شکستگی موجب آسیب بافت نرم نمی شوند و با تهاجم کمتری همراه هستند. علاوه بر این با توجه به اینکه این روش ها قدرت تصحیح بالا و هزینه کمتری دارند مورد توجه جراحان استخوان و مفاصل قرار دارند. در این مطالعه نتایج روش Pin-Plasterبه عنوان یکی از درمانهای جراحی شکستگی تیپ C دیستال رادیوس مورد بررسی قرار گرفته است.مواد و روش هادر یک مطالعه از نوع Case series، 23 بیمار (16 مرد و 7 زن) که دچار شکستگی دیستال رادیوس تیپ C تقسیم بندی AO بودند ودر سالهای 1388-1387 به بیمارستان شهدای تبریز مراجعه کرده بودند و تحت درمان با روش Pin-Plaster قرار گرفتند، تحت مطالعه واقع شدند. بیماران قبل از عمل و بعد از عمل و به فاصله 6 ماه بعد از عمل تحت مطالعه رادیولوژیک (گرافی رخ و نیمرخ) قرارگرفتند. معیارهای خروج از مطالعه شامل گذشت بیش از 10 روز از زمان آسیب، وجود تخریب سطح مفصلی قبلی، شکستگی غیر از تیپ C تقسیم بندی AO، وجود اندیکاسیون جا اندازی باز وپلاک گذاری و عدم تمایل بیمار به همکاری بود. نتایج با استفاده از آزمونT زوجی و در سطح معنی داری 05/0 ≥ P مورد تحلیل قرار گرفت.یافته هامیانگین سنی بیماران 9/43 سال بود. 12 نفر از بیماران شکستگی رادیوس سمت راست و 11 نفر شکستگی رادیوس سمت چپ داشتند.تعداد 9 نفر از بیماران دارای شکستگی تیپ C1، 10 نفر دارای شکستگی تیپ C2 و4 نفر دارای شکستگی تیپ C3 تقسیم بندی AO بودند. بررسی های ما نشان داد که اختلاف معنی داری بین میانگینRadial inclination، Palmar (volar)Tilt، Radial Length، Radial Shift و ما Intra articular Step–Off قبل و بعد ازعمل وهمچنین بین میانگین قبل از عمل و6 ماه بعد از عمل وجود دارد(001/0 =P).نتیجه گیریاستفاده از روش جراحی Pin-plaster در درمان شکستگی دیستال رادیوس تیپ C تقسیم بندی AO مزایای قابل توجه ازجمله قدرت تصحیح بالا، قدرت حفظ این تصحیح طی شش ماه و هزینه پایین را دارد و برای بیمار نیز به علت امکان تحرک بیشتر، قابل تحمل بوده و قابل توصیه است.
کلید واژگان: شکستگی دیستال رادیوس، جراحی Pin، plaster، پایداری تصحیح شکستگی رادیوسBackground And ObjectivesThere is controversy on the appropriate treatment of unstable distal radius fractures. The aim of the present study was to assess the surgical results of Pin-Plaster method in treatment of type C distal radial fractures of the AO classification.Materials And MethodsIn a case series study, 23 patients with AO type-C distal radius fractures treated with Pin-Plaster method in Tabriz Shohada Hospital between 2008 and 2009 were studied. The patients underwent radiographic studies pre- and postoperatively and 6 months after surgery.ResultsThe mean age of the patients was 43.9 years. Nine patients had type C1; ten had type C2 and four had type C3 distal radial fractures of AO classification. There was statistically significant difference in the mean radial inclination, palmar (volar), radial length, radial shift and intraarticular step-off before and after surgery (P=0.001). Also we observed permanent acceptable correction ability of this method 6 month after operation comparing to early after operation (P=0.001).ConclusionAccording to high correction ability, maintenance of this correction for six months, low cost and patient’s more mobility, the Pin-Plaster method is recommended in treatment of distal radial fractures. -
مقدمهشکستگی های متافیزیال دیستال رادیوس از شایعترین شکستگی های سیستم اسکلتی بوده و شیوع آن به علت افزایش شیوع استئوپروز در حال افزایش است. هدف از مطالعه حاضر بررسی روش جااندازی و پین گذاری بسته در درمان این نوع شکستگی است.مواد و روش هادر این مطالعه تعداد 44 بیمارکه طبق تقسیم بندی یونیورسال در گروه 2 و در تقسیم بندی اولدر 2 و 3 بودند، در طی 3 سال مورد مطالعه قرار گرفتند. شکستگی بیماران تحت بیهوشی عمومی و با استفاده از فلوروسکوپی جااندازی بسته شده و توسط دو عدد پین فیکس شدند. نتایج درمان از لحاظ پرتونگاری با بررسی طول رادیال، زاویه رادیال و چرخش ولار و از لحاظ بالینی توسط معیار مدیفیه دمریت بررسی شد.
یافته هاجااندازی خوب و قابل قبول از لحاظ پرتونگاری در68 درصد موارد و نتایج عالی و خوب از لحاظ بالینی طبق معیار دمریت در 84 درصد موارد بدست آمد. در هیچ موردی تغییر شکل آشکاری در اندام بعد از درمان بوجود نیامد و هیچ یک از عوارض بوجود آمده موجب تاثیر عمده ای در کارآیی کلی فرد نشدند.بحث و نتیجه گیریبا در نظر گرفتن سادگی روش جراحی و تهاجم بافتی کم و عوارض کمتر نسبت به دیگر روش ها، جااندازی بسته و پین گذاری روش درمانی مناسبی جهت استفاده در شکستگی های متافیزیال دیستال رادیوس بخصوص با خردشدگی دورسال میباشد.
کلید واژگان: شکستگی دیستال رادیوس، جااندازی بسته، پین گذاریBackgroundDistal radius fractures are one of the most common fractures of skeletal system and because of the aging of population, its incidence is rising. The aim of the present research was to evaluate the close reduction and percutaneous pin fixation as a treatment option.Material And Methods44 patients who were type 2 according to universal classification or type 2 or 3 according to Older classification studied for 3 years at 6 months period. Fractures reduced under general anesthesia with Image intensifier and fixed with 2 pins. Results evaluated radiologically in term of radial length, radial inclination and volar tilt and clinically by demerit point rating system.ResultsExcellent results were achieved in 68% of patients radiologically and in 84% clinically by Demerit point rating system with no obvious deformity in wrist and no complication affected gross function of the patients.ConclusionPutting the simplicity and minimal invasiveness of the operation and low complication rates, close reduction and percuteneous pin fixation is an appropriate way to treat distal metaphyseal radius fracture.Keywords: distal radius fracture, close reduction, pining -
گزارش یک مورد بسیار نادر سندرم کمپاتمنت به دنبال شکستگی دیستال رادیوسسیندرم کمپارتمنت یکی از عوارضی است که میتواند در بسیاری از شکستگی ها به عنوان عارضه رخ دهد. در شکستگی دیستال رادیوس هم امکان رخداد این عارضه وجود دارد، اما شایع نیست و اغلب موارد گزارش شده به صورت گزارش مورد بوده است. در این مقاله شرح حال بیماری ذکر می شود که باسکل شدید سیندروم کمپارتمنت ساعد پس از شکستگی دیستال رادیوس، به ما مراجعه نمود. افراد جوانی که دچار شکستگی دیستال رادیوس در اثر تراماهای با شدت زیاد می شوند، به شدت در معرض خطر برای رخداد سیندروم کمپارتمنت می باشند. اندازه گیری فشار کمپارتمنت و مونیتورینگ آن در این بیماران لازم و ضروری می باشد. اگر چه در موارد عدم وجود گچ سیرکولر هم رخداد سیندروم گزارش شده است، درمان مناسب برای شکستگی دیستال رادیوس در این بیماران در معرض خطر، انجام ریداکشن و سپس فیکساسیون داخلی تحت بیهوشی عمومی می باشد. استفاده از هماتوم بلوک در این بیماران، به دلیل اینکه می تواند رخداد سیندروم کمپارتمنت را تسریع کند، ممنوع می باشد. در صورت بالا بودن فشار کمپارتمنت، درمان مناسب، فاشیوتومی می باشد که البته باید در اسرع وقت انجام شود. انجام فاشیوتومی بعد از شش ساعت از شروع سیندروم کمپارتمنت، معمولا برای بیمار سکل بر جا می گذارد. در بیمار معرفی شده به دلیل عدم توجه به نکات فوق الذکر، بیمار دچار کنتراکچر ایسکمیک ولکمن شدید شده است، به طوریکه عضو مبتلا تقریبا کارآئی خود را از دست داده است.
کلید واژگان: شکستگی دیستال رادیوس، کمپارتمنت حاد، کنتراکچی ایسکمیک ولکمن شدید
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
©2000-2025 magiran.com All Rights Reserved.