قطع
در نشریات گروه پزشکی-
با رشد و گسترش چشم گیر دانش پزشکی، شاهد پیدایش مسایل جدیدی در حوزه علوم پزشکی هستیم، از جمله این عناوین پیوند اعضا، سقط جنین، تغییر جنسیت، تشریح جسد، تلقیح مصنوعی و خرید خون است. دانستن احکام این عناوین مورد توجه مردم مسلمان و پزشکان دین مدار است. در این مقاله حکم تشریح مورد تعمق و بررسی قرار می گیرد، طبق نظر فقهای شیعه حکم اولیه تشریح حرمت است. به دلیل اینکه تشریح موجب هتک حرمت میت است اما بنابه حکم ثانویه تشریح در مواردی جایز است،ب نابر نظر فقها حفظ حرمت میت واجب است ولی ازسوی دیگر نجات جان انسان نیز واجب است واین دو باهم در تزاحم اند. در نهایت در مقام تزاحم ترجیح با مهم تر است که در اینجا نجات جان انسان مقدم بر حرمت تشریح است، در مطالعه حاضر حرمت و جواز تشریح تحلیل و بررسی می شود
کلید واژگان: تشریح، مثله، قطع، دیه، میت، عضوFollowing the development of medical science new problems have emerged in this discipline that such as miscarriage, change of sexuality, dissection, artificial insemination, and selling blood. Muslim physicians are interested to know the religious decrees of these issues. This paper is an attempt to study the issue of dissection. According to Shiah jurisprudents, dissection was illegal in its earlier decree, for dissection undermines the reverence of a corpse. But according to the secondary decree, it is lawful in certain cases. By virtue of jurisprudents, decree it is obligatory to maintain the reverence of a corpse, at the same time, the rescue of man’s life is also obligatory. Considering the aforesaid conflict the rescue of man’s life is more important. In this paper the legality of dissection will be discussed.
-
زمینه و هدفمطالعات زیادی نقش مهار کننده های سیستم (N-methyl-D-aspartate)NMDA در مهار تحمل و وابستگی ناشی از مرفین را نشان داده است. هدف از مطالعه حاضر بررسی اثرات سلژیلین (مهار کننده MAO-B) و آمانتادین (مهار کننده NMDA و فعال کننده سیستم دوپامینی) در کاهش تحمل (به اثرات ضد دردی) و علایم قطع مصرف ناشی از مصرف مورفین درموش سوری بود.روش هابرای این منظور در گروهای مختلفی از موش های سوری نر نیم ساعت قبل از تزریق روزانه مورفین (50 mg/kg،ip) دوزهای مختلفی از آمانتادین (20، 40، 80 mg/kg،ip) و سلژیلین (10، 20، 40 mg/kg،ip) و تجویز توام آمانتادین و سلژیلین صورت گرفت. در روز پنجم اثر بی دردی ناشی از مورفین (9 mg/kg،ip) به روش Hot-plate اندازه گیری شد. جهت ارزیابی تاثیر دوزهای مختلفی از سلژیلین و یا آمانتادین بر علایم قطع مصرف درگروه های متعددی از موشهای سوری که به مدت 4 روز فقط مورفین(50 mg/kg،ip) دریافت کرده بودند در روز چهارم نیم ساعت پس از دریافت آخرین دوز مورفین، دوزهای مختلفی از سلژیلین و آمانتادین و نیز دوز توام (آمانتادین و سلژیلین) تزریق شد. 1.5 ساعت بعد نالوکسان (5 mg/kg، ip) تزریق شده و به مدت نیم ساعت علایم قطع مصرف شامل (پرش و ایستادن روی پاها) ثبت گردید.یافته هانتایج نشان داد که دوزهای مختلف آمانتادین به طور معنی داری (P<0.001) تحمل به اثرات ضددردی مورفین را افزایش می دهد، در حالیکه علایم قطع مصرف (پرش) در دوزهای 80 و 40 آمانتادین به طور معنی داری کاهش می یابد (P<0.001)، سلژیلین (10، 20، 40 mg/kg، ip) تاثیر معنی داری در مهار تحمل و یا کاهش علایم قطع مصرف ایجاد نکرد. تجویز توام دو داروی فوق به طور معنی داری تحمل به مورفین راکاهش نداد.نتیجه گیریاحتمالا آمانتادین در دوزهای تجویزی در مطالعه حاضر با مکانیسم تقویت سیستم دوپامینرژیک عمل می نماید در حالیکه سلژیلین با مکانیسم افزایش فعالیت سیستم آدرنرژیک با دوزهای مذکور عمل می نماید.
کلید واژگان: مرفین، سلژیلین، آمانتادین، تحمل، قطع، مصرفObjectivesSeveral studies have indicated that co-administration of N-methyl-D-aspartate (NMDA) receptor antagonists could attenuate the development of morphine induced tolerance and dependence in mice. The aim of this study was to investigate the effects of selegiline (MAO-B inhibitor and NMDA receptor inhibitor) and amantadine (NMDA receptor antagonist and Dopaminergic system activator) or their co administration on tolerance (to analgesic effect) and withdrawal syndrome in mice.MethodsIn different groups of mice morphine (50 mg/kg, ip) or morphine (50 mg/kg, ip) + selegiline (10, 20, 40 mg/kg, ip) or morphine (50 mg/kg, ip) + amantadine (20, 40, 80 mg/kg, ip) or morphine (50 mg/kg, ip) + amantadine (20 mg/kg, ip) + selegiline (10 mg/kg, ip) was administrated once a day for four days. The drugs (selegiline or amantadine) administered 30 minutes before daily administration of morphine (50 mg/kg, ip). Tolerance was assessed by administration of morphine (9 mg/kg, ip) and using hot plate test on fifth day. To investigate the withdrawal symptoms (jumping and standing on feet) in different groups morphine (50 mg/kg, ip) injected for 4 days. In the forth day half hour after the last injection, different doses of selegiline, amantadine or their co-administration were injected and after 1.5 hour later naloxone (5 mg/kg, ip) was injected and immediatly the withdrawal symptoms were detected during 30 minutes.ResultsThe results showed that different doses of amantadine, increased the tolerance to analgesic effects of morphine significantly (P 0.001), withdrawal syndroms in the doses of 40 & 80 decreased significantly (P<0.01). But selegiline (10, 20, 40 mg/kg, ip) did not have a siginificant effect on the inhibition of tolerance and withdrawal syndromes. Co administration of selegiline and amantadine didn’t decrease the tolerance to morphine in hot plate test significantly. Conclution: It is concluded that, Probably amantadine in this study has a mechanism of activation of dopaminergic system in the administered doses. On the other hand selegiline potentiated adrenergic system with these doses.Keywords: Morphine, Selegiline, Amantadine, Tolerance, Withdrawal -
مقدمهبرای بررسی تنگی و قطع مجرا در مردان با کمک سونوگرافی و برای بررسی مقایسه ای سونواورتروگرافی و سونواورتروگرافی از بالا و از پایین با روش های مرسوم اورتروگرافی رتروگراد و اورتروگرافی از بالا و پایین این مطالعه انجام شده است.روش کاردر مدت 25 ماه، تعداد 35 بیمار (31 بیمار با تنگی مجرا و 4 بیمار با قطع مجرا) با سونوگرافی و اورتروگرافی مورد بررسی قرار گرفتند. سن بیماران بین 85-12 سال (متوسط 39 سال) متفاوت بود. طول تنگی، اسپونژیوفیبروز، طول قطع مجرا و رضایت بیماران با این دو روش بررسی شده است. همچنین نتایج اورتروسکوپی و جراحی مورد بررسی قرار گرفت.نتایجمیزان اسپونژیوفیبروز، شامل درجه A در یک نفر (3.2%)، درجه B در 12 نفر (38.7%)، درجه C در 11 نفر (35.4%)، درجه D در 2 نفر (6.4%)، درجه E در 2 نفر (6.4%) و در 3 نفر (9.6%) اسپونژیوفیبروزیس قابل ارزیابی نبود.
طول تنگی با سونوگرافی بهتر مشخص شده بود (P=0.000). تفاوت مهمی بین اندازه های گزارش شده توسط دو روش سونواورتروگرافی از بالا و از پایین و اورتروگرافی از بالا و پایین پیدا نشد. (P=0.18) بیماران از سونوگرافی از مجرا رضایت بیشتری نسبت به اورتروگرافی داشتند. (P=0.000)نتیجه گیریسونواورتروگرافی روشی ساده و در دسترس بوده و بیماران در معرض اشعه یونیزان قرار نمی گیرند. سونواورتروگرافی در تعیین طول تنگی دقیق تر از اورتروگرافی می باشد. درجه B شایع ترین فرم اسپونژیوفیبروز در مطالعه حاضر بود. بیماران رضایت بیشتری از سونواورتروگرافی نسبت به اورتروگرافی معمول داشتند. سونواورتروگرافی از بالا و از پایین در تعیین طول نقص در قطع مجرا می تواند کمک کننده باشد.
کلید واژگان: قطع، تنگی، مجرا، سونواورتروگرافی از بالا و پایین، سونواورتروگرافی، اورترال
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شدهاند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شدهاست. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که میخواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.