Magiran | جستجوی کلیدواژه "هیپوتیروئیدیسم"

بررسی تبعیت دارویی بیماران پیش و پس از دریافت آموزش و دریافت پمفلت در مورد داروی لووتیروکسین

فرهاد حسین پناه، محمد عباسی نظری *، امید مرادی، ساحل سلیمانی

مجله سازمان نظام پزشکی جمهوری اسلامی ایران، سال سی و ششم شماره 3 (پیاپی 143، پاییز 1397)، صص 168 -172

زمینه

تبعیت ضعیف یکی از علل پاسخ ناکافی بیماران تحت درمان با لووتیروکسین است. هدف از انجام این مطالعه بررسی تاثیر استفاده از آموزش اختصاصی و استفاده از پمفلت در مورد نحوه صحیح مصرف لووتیروکسین بر میزان تبعیت بیماران بود.

روش کار

مجموعا 200 بیمار مصرف کننده لووتیروکسین با استفاده از پرسشنامه موریسکی از نظر تبعیت مصرف لووتیروکسین بررسی شدند. 100 بیمار، افراد گیرنده لووتیروکسین بصورت متداول و 100 بیمار دیگر، افرادی بودند که تحت آموزش اختصاصی و دریافت پمفلت در مورد نحوه صحیح مصرف لووتیروکسین قرار گرفته بودند.
یافته‏ها: بیماران در هر دو گروه از نظر توزیع جنسی، میانگین سنی، طول مدت مصرف لووتیروکسین، تعداد داروهای مصرفی و شاغل بودن تفاوت معنی داری نداشتند. در بیماران گروه بدون آموزش به ترتیب 52% و 8% و 10% دارای تبعیت ضعیف، متوسط و مناسب و در بیماران گروه گیرنده آموزش، تبعیت ضعیف، متوسط و مناسب به ترتیب 26% و 34% و 40% بود. آنالیز کای اسکوار نشان داد که بین میزان تبعیت و دریافت یا عدم دریافت آموزش رابطه معنی داری موجود است(001/0=P)
نتیجه‏گیری: استفاده از آموزش و ارائه پمفلت در مورد نحوه صحیح مصرف داروی لووتیروکسین و اهمیت آن در درمان بیماران مبتلا به کم‏کاری غده تیروئید در جمعیت ایرانی سبب افزایش تبعیت بیماران از دستور مصرف ارائه شده توسط کادر درمان می‏شود.

کلید واژگان: تبعیت، لووتیروکسین، پرسشنامه، هیپوتیروئیدیسم

Evaluation of the Pattern of Adherence to Levothyroxine Use and Effect of Education via Pamphlet in Hypothyroidism Patients

Mohammad Abassi

Journal of Medical Council of Iran, Volume:36 Issue: 3, 2018, PP 168 -172

Background

Poor adherence is one of causes of inadequate response in patients under treatment with levothyroxine. The aim of present study was to evaluate the effect of individualized patients’ education and giving a pamphlet regarding the proper usage of levothyroxine on patient’s adherence.

Methods

A total number of 200 patients who consumed levothyroxine were included to evaluate their adherence to levothyroxine consumption based on Morisky questionnaire. Hundred patients received levothyroxine as routine without any instruction on proper use and 100 patients were educated and received a pamphlet on proper use of levothyroxine.

Results

There were no differences in two groups regarding sex distribution, mean age, levothyroxine use duration, number of medications and having a job. In patients who did not receive education demonstrated 52, 8 and 10% poor, moderate and good adherence, respectively. Patients who received education showed 26, 34 and 40% poor, moderate and good adherence, respectively. Chi square analysis showed that there was a significant difference between adherence of patients who received pamphlet and education in comparison to patients who did not (p= 0.001).

Conclusion

Using education and giving pamphlet regarding the importance and proper use of levothyroxine in Iranian hypothyroid patients will lead to better adherence to medication use.

Keywords: Adherence, Levothyroxine, Questionnaire, Hypothyroidism

نقش عوامل روانشناختی در هیپوتیروئیدیسم در زنان شهر اصفهان

مریم قربانی*، فاطمه طهماسبی

مجله تحقیقات نظام سلامت حکیم، سال بیست و یکم شماره 1 (پیاپی 80، بهار 1397)، صص 41 -49

مقدمه

عوامل روان شناختی می تواند در سبب شناسی و درمان اختلال کم کاری تیرویید نقش تعیین کننده ای داشته باشد. هدف پژوهش حاضر مقایسه کیفیت زندگی و میزان استرس در بیماران مبتلا به اختلالات کم کاری تیرویید و افراد بهنجار است.

روش کار

روش پژوهش علی- مقایسه ای می باشد. جامعه آماری شامل تمامی بیماران زن مبتلا به اختلالات کم کاری تیرویید مراجعه کننده به بخش غدد بیمارستان شریعتی شهر اصفهان، که از بین آنها یک نمونه 50 نفری به روش نمونه گیری در دسترس و یک نمونه 50 نفری از زنان سالم نیز به عنوان گروه بهنجارانتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل، پرسشنامه کیفیت زندگی و پرسشنامه استرس می باشد. نتایج به روش تحلیل واریانس در نرم افزارSPSS-19 تحلیل شد.

یافته ها

نتایج حاکی از تفاوت معنادار میانگین های مورد مقایسه دو گروه استرس (استرس ناشی از بهداشت زندگی (432/8=F) ، زندگی شخصی (394/11=F) و شخصیت و عادات فکری (889/18=F)) و کیفیت زندگی (عملکرد جسمی (893/87=F) ، محدودیت در ارتباط با مشکلات جسمی (947/28=F) ، درد جسمی (357/40=F) ، وضعیت سلامت عمومی (519/5=F) ، عملکرد اجتماعی (762/7=F) ، محدودیت در ارتباط با مسایل روانی (611/33=F)) بود (05/0> P). گروه کم کاری تیرویید نسبت به بهنجار عملکرد ضعیف تری نشان داد.

نتیجه گیری

بر اساس نتایج، میزان استرس بالاتر در اختلال کم کاری تیرویید به کیفیت زندگی پایین تر در این گروه از بیماران در مقایسه با افراد بهنجار می انجامد و مشکلات جسمی- روانی بیماران مبتلا به کم کاری تیرویید در ارتباط با عوامل استرس زای روانی و فیزیکی می باشد و این شرایط باید در درمان این بیماران مورد نظر قرار گیرد.

کلید واژگان: کیفیت زندگی، استرس، هیپوتیروئیدیسم

Role of Psychological Factors in Hypothyroidism in Women in Isfahan

Maryam Ghorbani *, Fatemeh Tahmasebi

Hakim Health Systems research journal, Volume:21 Issue: 1, 2018, PP 41 -49

Introduction

The psychological factor and stress can be considered in etiology and treatment of hypothyroidism.Therefore, this study investigates psychological symptoms, quality of life, and stress in patients with hypothyroidismand normal controls.

Methods

This research is causal-comparative. The study population included all patients who have problems with hypothyroidism at the Shariati hospital in Isfahan. From this population, 50 patients with thyroid disorders were selected by convenience sampling and 50 normal subjects were selected by available sampling. Instruments included quality of life and stress scale questionnaire. Data analysis by was done byMANOVA in SPSS-19.

Results

The results showed significant differences in stress (stress due to health (F = 8.432)), personal life (F = 11.394) and character and habits of thought (F= 18.889) and quality of life (physical functioning (F =78.893), limitations related to physical problems (F = 28.947), bodily pain (F = 40.357), general health, fatigue (F = 5.519), social functioning (F = 7.762), limitations related to psychological (F = 33.611) and mental, respectively (P < 0.05).

Conclusions

It seems that different psychological symptoms as well as stress and quality of life in these patients compared to normal subjects is due to physical and psychological problems in patients with hypothyroidism; therefore, these problems should be considered in the prevention and treatment of this disorder.

Keywords: Quality of Life, Stress, Hypothyroidism

بررسی شاخص های های یورودینامیک در زنان مبتلا به هیپوتیروئیدیسم که با شکایت از سمپتومهای دستگاه ادرای تحتانی(LUTS) به درمانگاه اورولوژی مراجعه کرده اند»

مهتاب ضرغام، مسعود تیموری، فرشید علی زاده، فرانک بهرامی، محمد هاتف خرمی

مجله دانشکده پزشکی اصفهان، پیاپی 308 (هفته اول دی 1393)، ص 2

مقدمه

هیپوتیروئیدیسم و نوروپاتی و میوپاتی های ناشی از آن، می تواند تاثیر قابل توجهی در عملکرد سیستم اداری تحتانی داشته باشد؛ چرا که فعالیت کیسه ی عضلانی مثانه و عملکرد مناسب اسفنکترهای آن، به طور قوی در کنترل واکنش های اتونوم و سوماتیک است و نسبت به هر نوع نوروپاتی آسیب پذیر می باشد. این مطلب حایز اهمیت است که با وجود شیوع بالای هیپوتیروئیدیسم، در حال حاضر، گزارش های محدودی در حد Case report در مورد الگوی یورودینامیک این بیماران در دسترس است.

روش ها

در فاصله ی اردیبهشت ماه 1389 تا اردیبهشت ماه 1392 از میان تمامی بیماران زنی که به درمانگا ه های اورولوژی در بیمارستان های نور و الزهرا (س) مراجعه کردند، تعداد 1058 بیمار از علایم مزمن ادراری شکایت داشتند که حدود 68 نفر مبتلا به هیپوتیروئیدیسم بودند و از این تعداد، برای 43 نفر آزمایش یورودینامیک انجام و نتایج آن آنالیز شد.

یافته ها

کاهش سرعت ادرار کردن (Qmax یا Maximum urinary flow rate) در 2/37 درصد بیماران مشاهده گردید. در 3/21 درصد بیماران، انسداد خروجی مثانه وجود داشت. اختلال حسی مثانه در 3/33 درصد مشاهده شد که این اختلال، در نهایت به شکل کاهش حس ادرار کردن (Hyposensitivity) بوده است. 2/37 درصد از بیماران باقی مانده ی ادراری (PVR یا Post-void residual) بیش از حد طبیعی داشتند.

نتیجه گیری

شایع ترین اختلالات فاز تخلیه (Voiding phase) به ترتیب عبارت از کاهش قدرت تخلیه، افزایش باقی مانده ی ادرار (PVR) و انسداد در خروجی مثانه (BOO یا Bladder outlet obstruction) بوده اند. شایع ترین اختلالات فاز پر شدن (Filling phase) عبارت از کاهش حس مثانه و OAB (Overactive bladder) بودند.

کلید واژگان: هیپوتیروئیدیسم، کم کاری تیروئید، نوروپاتی، آزمون یورودینامیک، علایم دستگاه ادرای تحتانی

Urodynamic Characteristics of chronic lower urinary tract symptoms in Women with hypothyroidism

Mahtab Zargham, Massoud Teimouri, Farshid Alizadeh, Faranak Bahrami, Mohammad Hatef, Khorami

Journal Of Isfahan Medical School, Volume:32 Issue: 308, 2014, P 2

Background

hypothyroidism, neuropathy and myopathy caused by it can have a significant impact on the performance of the lower urinary tract because the bladder muscle activity and proper function of sphincters are strongly controlled by autonomic and somatic reflexes, and are vulnerable to any kind of neuropathy. It is important that despite the high prevalence of hypothyroidism in reports limited extent (Case report) urodynamic pattern in these patients are available.

Methods

Between April 2010 and April 2013, from among all female patients who visited the urology clinics of Alzahra and Noor Hospitals, 1058 of the patients had complains of chronic urinary symptoms. Approximately 68 of patients had hypothyroidism and urodynamic test was performed for 43 patients whose results were analyzed.

Findings

Reduced urination rate (Qmax) was observed in 37.2% of patients. In 21.3% of patients, bladder outlet obstruction was existed. Bladder sensory impairment was observed in 33.3% of patients. 37.2% of patients were with residual urine (PVR) higher than normal.

Conclusion

The most common disorders of unloading phase (voiding phase) were reduced power of drain, increase remained of the urine (PVR) and bladder outlet obstruction (BOO). The most common problems of filling phase were reduced bladder sensation (hyposensitivity) and OAB.

Keywords: Hypothyroidism, Neuropathy, Urodynamic tests, Lower urinary tract symptoms

بررسی شیوع عوارض غددی در بیماران مبتلا به بتا تالاسمی ماژور

پرستو رستمی، گیسو حاتمی، افشین شیرکانی

مجله طب جنوب، سال چهاردهم شماره 4 (زمستان 1390)، ص 240

زمینه

اختلالات سیستم غدد داخلی در بیماران مبتلا به بتا تالاسمی ماژور ناشی از افزایش بارآهن به دنبال تزریق مکرر خون بوده و یکی از مهم ترین علل ناتوانی و مرگ و میر در این دسته از بیماران به شمار می آیند. هدف این مطالعه بررسی شیوع اختلالات غددی در بیماران بتا تالاسمی ماژور است.

مواد و روش ها

در این مطالعه 60 بیمار مبتلا به بتا تالاسمی ماژور از نظر وجود اختلال در سیستم غدد داخلی به-روش معاینات بالینی و انجام آزمایشات لازم مورد بررسی قرار گرفت و سپس اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از نرم-افزار SPSS و آزمون های آماری کای دو، ضریب همبستگی پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.

یافته ها

از بین 60 بیمار مورد مطالعه مبتلا به بتا تالاسمی ماژور، 16 بیمار (8/26 درصد) هیچ گونه عارضه غددی نداشتند، اما در 14 بیمار (5/23 درصد) یک اختلال و در 30 بیمار (7/48 درصد) بیش از یک اختلال غددی دیده شد. اختلالات غددی به ترتیب شیوع شامل: هیپوگنادیسم (7/66 درصد)، کوتاهی قد (45 درصد)، هیپوپاراتیروئیدیسم (7/21 درصد)، دیابت (3/18 درصد)، عدم تحمل گلوکز (Impaired Glucose Tolerance) 4 نفر (7/6 درصد)، هیپوتیروئیدیسم آشکار (65/1 درصد) و هیپوتیروئیدیسم تحت بالینی (65/1 درصد).

نتیجه گیری

فراوانی نسبتا بالای عوارض غددی در بیماران تحت مطالعه ما اهمیت بررسی های منظم و دوره ای بیماران تالاسمیک به‎خصوص در سن بالای 10 سال، جهت تشخیص و درمان به موقع این اختلالات را تاکید می کند.

کلید واژگان: بتا تالاسمی ماژور، عوارض غددی، کوتاهی قد، هیپوگنادیسم، هیپوتیروئیدیسم، هیپوپاراتیروئیدیسم

همراهی بین دیابت قندی نوع دو و هیپوتیروئیدی

زهرا کاشی، عذرا اخی، مریم برومند، عادله بهار *، مریم مبینی

مجله دانشگاه علوم پزشکی مازندران، پیاپی 79 (آذر و دی 1389)، ص 9

سابقه و هدف

با توجه به شیوع بالای دیابت و هیپوتیروئیدی در جامعه و اختلالات ناشی از همراهی این دو بیماری، این مطالعه با هدف بررسی همراهی بین دیابت نوع دو با هیپوتیروئیدی طراحی گردید.

مواد و روش ها

در این مطالعه که به صورت مورد- شاهدی انجام شد 103 بیمار دیابتی نوع دو و 103 فرد سالم تحت بررسی قرارگرفتند. هر دوگروه از نظر سن و جنس و سابقه مثبت بیماری تیروئید در خانواده با هم همانندسازی شدند. سطح سرمی هورمون های تیروئیدی، Ânti-thyroid peroxidase antibody (Ânti-TPÔ)<!–[if! supportNestedAnchors]–><!–[endif]–>، FBS، تری گلیسرید، کلسترول، HDL و LDL در تمامی افراد مورد مطالعه تحت سنجش قرار گرفت. داده ها پس از ثبت با استفاده از آزمون های آماری توصیفی و T-test و X2 مورد آنالیز قرار گرفتند.

یافته ها

از 103 فرد مورد مطالعه در هر دو گروه مورد و شاهد 14 نفر مرد (5/13 درصد) و89 نفر زن (5/86 درصد) بودند. شیوع هیپوتیروئیدی در گروه دیابتی 5/17 درصد و در گروه شاهد 2/26 درصد بدست آمد که اختلاف معنی دار نداشت (05/0p>). نوع هیپوتیروئیدی در 28 درصد موارد جمعیت دیابتی و 55 درصد افراد گروه کنترل از نوع اتوایمیون بود (05/0p<).

استنتاج

نتایج این مطالعه نشان داد که شیوع هیپوتیروئیدی در افراد دیابتی مانند شیوع آن در جمعیت عمومی بالاست. با توجه به اثرات دو بیماری بر روی یکدیگر، توصیه می شود تمام بیماران دیابتی از نظر اختلالات تیروئید تحت ارزیابی و درمان مناسب قرار گیرند.

کلید واژگان: هیپوتیروئیدیسم، دیابت قندی نوع دو، هیپوتیروئیدی اتوایمیون

The Correlation Between Type 2 Diabetes Mellitus and Hypothyroidism

Zahra Kashi, Ozra Akha, Maryam Boroumand, Adeleh Bahar, Maryam Mobini

Journal of Mazandaran University of Medical Sciences, Volume:20 Issue: 79, 2011, P 9

Background and

Purpose

Based on the high prevalence of diabetes mellitus and hypothyroidism and different disorders from their coincidence, the present study was designed to determine the correlation between type 2 diabetes mellitus and hypothyroidism.

Materials And Methods

Ïn this case-control study, 103 type 2 diabetic patients were compared with 103 healthy subjects. Âge, gender and family history of thyroid disease were matched between the two groups. For all patients, anti-thyroid peroxidase antibody (Ânti-TPÔ), FBS, Triglyceride, Çholesterol, HDL and LDL were measured. Descriptive analysis, T-test and X2 were used for data analysis.

Results

Ïn each group, 14 (%13.59) cases were men and 89 (%86.4) cases were women. The prevalence of hypothyroidism in the case group and the control group were %17.5 and %26.2, respectively, which was not statistically significant (P>0.05). Twenty eight percent of hypothyroid patients in diabetic group and 55% in the control group had autoimmune hypothyroidism (P<0.05).Çonclusion: The results of this study showed that the prevalence of hypothyroidism in type 2 diabetic patients is as high as normal population. Because of the interaction between diabetic mellitus and hypothyroidism, screening of hypothyroidism and suitable treatment in diabetic patients is recommended.

بررسی اختلالات اندوکرین در بیماران تالاسمی اینترمدیا

سید مهرداد صولتی، معصومه فروز اسدی، محسن دهقانی زاهدانی، محمدرضا اوزی، منوچهر کمالی

مجله پزشکی هرمزگان، سال سیزدهم شماره 4 (پیاپی 52، زمستان 1388)، صص 227 -233

مقدمه

تالاسمی یک کم خونی ارثی بوده که با کاهش سنتز زنجیره گلوبولین و یا یک خونسازی غیرموثر همراه است. در تالاسمی اینترمدیا هم که یکی از انواع تالاسمی می باشد، این افراد هم به علت خون سازی غیرموثر و هم به علت دریافت خون، دچار عوارض رسوب آهن در ارگان های مهم بدن از جمله غدد آندوکرین می شوند. در این مطالعه اختلالات آندوکرین در بیماران تالاسمی اینترمدیا مورد بررسی قرار گرفته است.

روش کار

در این مطالعه توصیفی، 86 نفر از بیماران تالاسمی اینترمدیا، مراجعه کننده به مرکز تالاسمی بندرعباس، از نظر یافته های دموگرافیک و سپس بیماری های قبلی و سابقه بیماری های خانوادگی مورد بررسی قرار گرفته و معاینات بالینی از نظر قد، وزن، BMI و بلوغ جنسی و معاینه تیروئید انجام شد. نمونه خون جهت سنجش هورمون های تیروئید، پاراتیروئید، هورمون های جنسی، قندخون، منیزیم و فریتین از این افراد گرفته شد. سپس نمونه ها تحت تجزیه و تحلیل آماری با نرم افزار SPSS قرار گرفتند.

نتایج

7/54 درصد افراد مذکر و 3/45 مونث بودند و میزان هیپوپاراتیروئیدی 6/18 درصد، دیابت 1/8 درصد، هیپوتیروئیدی تحت بالینی 65/4 درصد، هیپوفسفاتمی %06/29، هیپومنیزیمی %16/1 و تاخیر بلوغ در دختران % 07/6 و در پسران %7/4 بوده و آمنوره اولیه در %4/15 افراد وجود داشت. میزان هموگلوبین اختلاف معنی داری بین میزان دو گروه هیپوپاراتیروئیدیسم و افراد نرمال وجود داشت (05/0P

کلید واژگان: تالاسمی اینترمدیا، هیپوتیروئیدیسم، هیپوگنادیسم، هیپوپاراتیروئیدیسم، دیابت ملیتوس

Evaluation of endocrine dysfunction in thalassemia intermedia

M. Solati, M. Forooz Asadi, M. Dehghani Zahedani, M. Evazi, M. Kamali

Hormozgan Medical Journal, Volume:13 Issue: 4, 2010, PP 227 -233

Introduction

Thalassemia is an inherited disease which leads to an imbalance of globin-chain synthesis and consequently, ineffective hematopoiesis. Iron deposits in many important body organs, as endocrine organs due to blood transfusion or ineffective hematopoiessis. The aim of the present study is to assess the endocrine disorders in the patients with thalassemia intermedia referred to the thalassemia center of Bandar-Abbas, Iran.

Methods

Eighty-six patients with intermediate thalassemia attended the thalassemia center of Bandar-Abbas were enrolled in a cross-sectional, deh1ive-analytic study. They were evaluated for demographic characteristics, past medical history, familial history and physically examined for sexual maturity and thyroid gland weight assessment. Then blood samples were taken to measure thyroid, parathyroid and sexual hormones. Fasting blood glucose, magnesium and ferritin levels were checked and were analyzed by SPSS 16.0.

Results

There were 47 males (54.7%) and 39 females (45.3%). Frequency of hypoparathyroidism was 18.6%, diabetes mellitus 8.1%, sub-clinical hypothyroidism 4.65%, hypo-phosphatemia 29.06%, and hypo-magnesemia was 1.16%. Delayed puberty was found in 6.07% girls and, 4.7% boys. Primary amenorrhea was seen in 15.4% of female cases. Moreover, there was not a significant difference in hemoglobin rate between hypoparalhyaism and normal cases (P

Keywords: Thalassemia Intermedia – Hypothyroidism – Hypogonadism_Hypoparathyroidism – Diabetes Mellitus

شیوع اختلال عملکرد تیروئید و عوامل مرتبط با آن در بیماران تالاسمی مراجعه کننده به آزمایشگاه تشخیص طبی سازمان انتقال خون

فریده جلالی فراهانی، سیما ذوالفقاری انارکی، علی طالبیان، آزیتا آذرکیوان، مهتاب مقصودلو، مهرنوش سرمدی، شیوا فاطمی، اکرم شهرابی، زهرا طاهرخانی

فصلنامه خون، سال ششم شماره 1 (پیاپی 22، بهار 1388)، ص 59

سابقه و هدف

تالاسمی به عنوان شایع ترین کم خونی مادرزادی در ایران به شمار می رود. علی رغم مراقبت های هماتولوژیک، اختلال در عملکرد غدد درون ریز مشکل شایعی در این بیماران می باشد. هدف اصلی این مطالعه، بررسی شیوع اختلال عملکرد تیروئید در بیماران مبتلا به انواع تالاسمی بود.

مواد وروش ها

مطالعه انجام شده از نوع توصیفی مقطعی بود. در زمستان 1385، پرسشنامه برای 195 بیمار ارجاعی از درمانگاه تالاسمی به آزمایشگاه تشخیص طبی سازمان انتقال خون تهیه شد و در آن سن، جنس، زمان طحال برداری، میزان و فواصل تزریق خون، میزان دفروکسامین دریافتی، نوع تالاسمی، میزان هورمون های تیروئید و فریتین سرم ثبت شد، سپس ارتباط بین عملکرد تیروئید با متغیرهای کلی در دو گروه تالاسمی ماژور و اینتر مدیا توسط آزمون های آماری t-test، کای دو، دقیق فیشر و نرم افزار 5/11 SPSS بررسی شد.

یافته ها

از 195 بیمار تالاسمی مورد بررسی، 178(3/91%) بیمار مبتلا به تالاسمی ماژور(4/49% زن، میانگین سنی 8 ± 2/17 سال) و 17(7/8%) بیمار مبتلا به تالاسمی اینتر مدیا(5/76% زن، میانگین سنی 8/8 ± 2/23 سال) بودند. شیوع موارد یوتیروئید، هیپوتیروئیدیسم تحت بالینی و هیپوتیروئیدیسم اولیه به ترتیب 1/83%، 8/13% و 1/3% بود. میانگین غلظت فریتین در افراد یوتیروئید ng/ml 1470 ± 1923، در هیپوتیروئیدیسم تحت بالینی ng/ml 1346 ± 1723 و در هیپوتیروئیدیسم اولیه ng/ml 734 ± 1569 به دست آمد. ارتباط معنی داری بین اختلال عملکرد تیروئید با فریتین، سن، نوع تالاسمی، طحال برداری و دفروکسامین دریافتی دیده نشد.

نتیجه گیری

بر اساس نتایج به دست آمده، بیماران تالاسمی ماژور با اختلال در عملکرد غده تیروئید از جمله کم کاری تیروئید روبرو می باشند. لذا درمان مؤثرتر بادفروکسامین و پی گیری منظم این افراد جهت بررسی احتمال بروز کم کاری تیروئید و درمان به موقع این عارضه توصیه می گردد.

کلید واژگان: تالاسمی، غده تیروئید، هیپوتیروئیدیسم

Prevalence of thyroid dysfunction and relevant risk factors among thalassmia patients having referred to Iranian Blood Transfusion Organization Clinical Laboratory of Tehran

Dr. S. Zolgaghari, Dr. A. Talebian, Dr. A. Azarkeivan, Dr. M. Maghsudlu, Dr. M. Sarmadi, Dr. Sh. Fatemi, A. Shahrabi, Z. Taherkhani

Scientific Journal of Iranian Blood Transfusion Organization, Volume:6 Issue: 1, 2009, P 59

Background and ObjectivesThalassemia is the most common hereditary anemia in Iran. Despite improved hematologic care, multi endocrine dysfunction is a common complication in these patients. The main objective of this study was to estimate the prevalence of thyroid dysfunction in patients including both thalassemia major and thalassemia intermedia. Materials and MethodsIn this descriptive cross sectional study, a questionnaire was designed for 195 patients who were reffered to Iranian Blood Transfusion Organization Clinical Laboratory of Tehran from Thalassemia Clinic in Winter 2007. The following items were brought up in the questionnaire: sex, age, height, weight, splenectomy time, amount of transfused blood, blood transfusion interval, desferoxamine dosage, type of thalassemia (major or intermedia), serum thyroid hormones, and ferritin levels. Then, the correlation of thyroid functional status with age, serum ferritin level, type of thalassemia, splenectomy and desferoxamine dosage was evaluated in both β thalassemia major and thalassemia intermedia groups. ResultsWe had 178(91.3%) β thalassemia major (50.6% male, 49.4% female with the mean age of 17.2 ± 8 years) and 17(8.7%) thalassemia intermedia (23.5% male, 76.5% female with the mean age of 23.2 ± 8.8 years). One hundred sixty two (83.1%) patients were euthyroid, 27 (13.8%) had subclinical hypothyroidism (CI 95%= 9-18.6), and 6(3.1%) were primary hypothyroid (CI 95% = 0.7-5.5). Mean ferritin levels for euthyroid group were 1923 ± 1470 ng/ml, for subclinical hypothyroidism group 1723 ± 1346 ng/ml, and for primary hypothyroidism 1569 ± 734 ng/ml, respectively. No significant correlation was found between abnormal thyroid function (subclinical and primary hypothyroidism) and serum ferritin levels (p=0.55), age (p=0.11), type of thalassemia (p=0.68), splenectomy (p=0.62) and desferoxamine dosage (p=0.33). ConclusionsBased on our results, thalassemia patients present a sort of thyroid dysfunction such as hypothyroidism. So, more effective treatment with desferoxamine and regular follow up of patients for evaluation of thyroid function satus are recommended.

مشکلات هیپوتیروئیدی و هیپوپاراتیروئیدی در بیماران مبتلا به بتا تالاسمی مراجعه کننده به مرکز تالاسمی بزرگسالان در سال 84-83

عظیم مهرور، آزیتا آذرکیوان، جواد صابری نژاد، نرحس مهرور، محمد فرانوش، پروانه وثوق

فصلنامه خون، سال پنجم شماره 1 (پیاپی 18، بهار 1387)، ص 53

سابقه و هدف تالاسمی ماژور شایع ترین کم خونی ارثی در ایران محسوب می شود. در این بیماری به علت اختلال در ساخت زنجیره های گلوبینی در گلبول قرمز، این گلبول ها در جریان خون عمر طبیعی نداشته و به سرعت از بین می روند. درمان این بیماری، تزریق خون منظم ماهانه است که خود سبب عوارض اجتناب ناپذیری می شود. مهم ترین عوارض، افزایش بار آهن و رسوب آهن در ارگان های حیاتی مثل قلب، غدد درون ریز و کبد می باشد. در این مطالعه سعی شده تا میزان فراوانی و مشکلات هیپوتیروئیدی و هیپوپاراتیروئیدی در بیماران تالاسمی کشور، با بررسی تعداد نمونه های بیشتر به منظور تشخیص زودرس و انجام اقدامات لازم درمانی به طور دقیق تر تعیین شود.
مواد وروش ها این مطالعه یک مطالعه مقطعی توصیفی بود. 437 بیمار تالاسمی ماژور و اینتر مدیا مراجعه کننده به درمانگاه بیماران بزرگسال تالاسمی که تحت پوشش سازمان انتقال خون ایران می باشد وارد مطالعه شدند. روش نمونه گیری سرشماری بود. ابتدا آزمایش های غددی و برخی پارامترهای لازم از پرونده بیماران استخراج شد و برای کسانی که پرونده آن ها از نظر آزمایش ها کامل نبود، درخواست آزمایش های تکمیلی شد. یافته ها توسط آزمون آماری کای دو(Chi-square) و با استفاده از نرم افزار 5/11 SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته ها از مجموع 437 بیمار مبتلا به تالاسمی، 10 نفر(2/2%) مبتلا به هیپوتیروئیدیسم و 1 نفر مبتلا به هیپوپاراتیروئیدیسم بودند. این در حالی است که 80% از مبتلایان به هیپوتیروئیدیسم و 1 نفر بیمار مبتلا به هیپوپاراتیروئیدیسم، از بیماران تالاسمیک ماژور بودند. میانگین فریتین در دو گروه مبتلا و غیر مبتلا به هیپوتیروئیدیسم تفاوت معنی داری نداشت.
نتیجه گیری از مقایسه این مطالعه و سایر مطالعاتی که در داخل و خارج کشور در مورد مشکلات هیپوتیروئیدی و هیپوپاراتیروئیدی در بیماران تالاسمی صورت گرفته مشخص می شود از نظر وضعیت هیپوتیروئیدی در بیماران تالاسمی، آمار کشور ما کمتر از سایر مطالعات است.

کلید واژگان: تالاسمی، هیپوتیروئیدیسم، هیپوپاراتیروئیدیسم

Prevalence of hypothyroidism and hypoparathyroidism in patients with ß thalassemia in Iran

Dr. A. Mehrvar, Dr. A. Azarkeivan, Dr. J. Saberi Nejad, N. Mehran, Dr. M. Faranoosh, Dr. P. Vosoogh

Scientific Journal of Iranian Blood Transfusion Organization, Volume:5 Issue: 1, 2008, P 53

Background and objectivesThalassemia is the most common hereditary anemia in our region. Due to thalassemia-driven abnormality in synthesis of globin chains in red blood cells, these globules do not lead a natural life and will die immediately. Appropriate therapy of thalassemia includes a regular monthly blood transfusion. However, patients will inevitably confront with several side effects particularly iron overload and iron sedimentation in body critical organs and tissues including heart, ductless glands and liver. The aim of the present study is to determine more precisely the frequency of adenoidal abnormality in Iranian thalassemia patients by examining a higher number of samples. So that early diagnosis and necessary treatment measures would be more likely. Materials and MethodsThis descriptive research included all thalassemia major patients having referred to medical centers affliated to Iranian Blood Transfusion Organization. The sampling was census-based. First of all, reports of adenoidal tests as well as other associated parameters were achieved from medical folders. ResultsOut of 437 thalassemic patients, 10 (1%) suffered from hypothyroidism and one from hypoparathyroidism. 80% of hypothyroid and 100% of hypoparathyroid patients were affected by thalassemia major. Ferritin average in hypothyroid and non- hypothyroid groups had no significant difference. ConclusionsThe results showed that screening platelet concentrates for bacterial contamination is necessary for blood transfusion centers and hospital blood banks. The comparison of the results of this sudy compared with others showed that a lower number of thalassemic patients live in Iran compared with other countries.

بررسی اختلال های غدد درون ریز در بیماران مبتلا به تالاسمی ماژور

فرزاد نجفی پور، روح انگیز ساری سرخابی، امیر بهرامی، معصومه زارعی زاده، کاظم قدوسی، ناصر آقامحمدزاده، اکبرعلی عسگرزاده، مجید مبصری، میترا نیافر

مجله غدد درون ریز و متابولیسم ایران، سال دهم شماره 1 (پیاپی 37، اردیبهشت 1387)، ص 35

مقدمه

.تالاسمی یک بیماری ژنتیکی است و تجویز خون در این بیماران حیاتی است. تجویز خون در 2 یا 3 دهه ی اخیر باعث افزایش طول عمر این بیماران شده است. با افزایش طول عمر، عوارض تجمع آهن در این بیماران بیشتر به چشم می خورد. عوارض غدد درون ریز که در گذشته شایع نبود در حال حاضر یکی از مشکلات شایع در این بیماران است. هدف از این مطالعه بررسی فراوانی عوارض غدد درون ریز در بیماران مبتلا به تالاسمی ماژور بالاتر از 10 سال در تبریز بود.

مواد و روش ها

56 بیمار مبتلا به تالاسمی ماژور بالاتر از 10 سال در این مطالعه وارد شدند. پزشکان ویژگی های فردی، درمان دارویی و تاریخچه ی قاعدگی بیماران را جمع آوری کردند و معاینه ی دقیق از نظر بلوغ و قد بیماران به عمل آمد. برای تشخیص دیابت، آزمون گلوکز ناشتای مختل و آزمون تحمل گلوکز مختل، FBS و OGTT درخواست شد. سطح سرمی کلسیم، فسفر، TSH، FT4، LH، FSH، تستوسترون در پسران و استرادیول در دختران اندازه گیری شد.

یافته ها

در این مطالعه 56 بیمار مبتلا به تالاسمی ماژور در سنین 10 الی 27 ساله بررسی شدند. شیوع دیابت در این مطالعه 9/8%، آزمون گلوکز ناشتای مختل 6/28% و آزمون تحمل گلوکز مختل 1/7% بود. کوتاهی قد (SDS کمتر از 2-) در 52% از بیماران دیده شد. هیپوگنادیسم در70% از پسران و 73% از دختران دیده شد. هیپوکلسمی و هیپوتیروئیدی اولیه واضح به ترتیب در 41% و 16% از بیماران تالاسمی مشخص شد. در 3/14% از بیماران مبتلا تالاسمی ماژور هیچ گونه عوارض غدد درون ریز دیده نشد.

نتیجه گیری

با وجود درمان با دسفرال در بیماران مبتلا تالاسمی ماژور، شانس خطر بروز عوارض غدد درون ریز در این بیماران کماکان بالا است. هیپوگنادیسم یکی از شایع ترین عوارض غدد درون ریز در این بیماران است. بیماران تالاسمیک به خصوص در سنین بالاتر از 10 سال باید به طور منظم از نظر غدد درون ریز بررسی شوند.

کلید واژگان: تالاسمی، هیپوکلسمی، هیپوگنادیسم، هیپوتیروئیدیسم، کوتاه قدی، دیابت، آزمون تحمل گلوکز مختل

Evaluation of Endocrine Disorders in Patients with Thalassemia Major

F. Najafipour, R. Sarisorkhabi, A. Bahrami, M. Zareizadeh, K. Ghoddousi, N. Aghamohamazadeh, A. Aliasgharzadeh, M. Mobaseri, M. Niafar

Iranian Journal of Endocrinology and Metabolism, Volume:10 Issue: 1, 2008, P 35

Introduction

Thalassemia major is a genetic disorder, in which blood transfusion is critical for the survival of patients. Over the course of the past two and three decades, hypertransfusion therapy in these patients has significantly increased life expectancy and quality of life. Unfortunately however this type of therapy has also increased the frequency of complications due to iron overload. Today endocrine abnormalities are far more common than before in beta-thalassemia patients. The aim of this study was to evaluate the prevalence of endocrine disturbances in patients with thalassemia major, aged over 10 years.

Materials And Methods

Fifty-six patients, aged over 10 years, with thalassemia major were enrolled. Physicians collected demographic data and history of therapies as well as menstrual history in females. Patients were examined to determine their pubertal status and SDS of height for evaluation of short stature. For evaluation of glucose tolerance, fasting blood glucose and oral glucose tolerance tests were performed. Serum levels of calcium, phosphorous, thyroid stimulating hormone, free thyroxin, luteinizing hormone, and follicular stimulating hormone, estradiol in girls and testosterone in boys were measured.

Results

Fifty-six patients 10 to 27 years with thalassemia major old were evaluated. In this study, the prevalences of diabetes mellitus, impaired fasting glucose and impaired glucose tolerance test were 8.9%, 28.6% and 7.1% respectively. Short stature (SDS ≤ -2) was seen in 70% of boys and 73% of girls hypocalcaemia and primary overt hypothyroidism were present in 41% and 16% respectively 14.3% did not have any endocrine abnormalities.

Conclusion

Despite recent therapy with Desferal in the management of beta-thalassemia major, the risk of secondary endocrine dysfunction remains high, with hypogonadism being one of the most frequent endocrine complications. Endocrine evaluation in patients with thalassemia major must be carried out regularly especially in those patients over the age of 10 years in Tabriz.

Keywords: Thalassemia major, Hypocalcaemia, Hypogonadism, Hypothyroidism, Short stature, Diabetes mellitus, Impaired glucose tolerance test, Impaired fasting glucose

تاثیر مصرف همزمان اسیدفولیک با لووتیروکسین در کاهش سطح هموسیستئین خون بیماران هیپوتیروئید

حسن رضوانیان، علی حاجی غلامی، علی کچویی، ساسان حقیقی، گشتاسب ستاری، مرضیه امینی، مسعود امینی

مجله غدد درون ریز و متابولیسم ایران، سال هفتم شماره 4 (پیاپی 28، زمستان 1384)، ص 315

مقدمه

افزایش سطح سرمی هموسیستیین، به عنوان یک عامل خطر مستقل برای بیماری های قلبی - عروقی، در بیماران مبتلا به هیپوتیروییدیسم مطرح شده است. با توجه به تاثیر لووتیروکسین بر کاهش هموسیستیین در این بیماران و نقش اساسی اسید فولیک در چرخه متابولیک این ماده، در این مطالعه تلاش شده تا سطح هموسیستئین در بیماران هیپوتیرویید تحت درمان با ترکیب اسید فولیک و لووتیروکسین با بیماران تحت درمان با لووتیروکسین به تنهایی مقایسه گردد.

مواد و روش ها

در این کارآزمایی بالینی دو سوکور، 60 بیمار هیپوتیرویید به صورت تصادفی به دو گروه 30 نفری تقسیم شده تحت درمان با لووتیروکسین (50-100 μg) همراه با 1 mg اسیدفولیک (گروه مورد) یا دارونما (گروه شاهد) قرار گرفتند. سطح هموسیستئین، اسیدفولیک و ویتامین B12 ناشتا در ابتدا و پس از طبیعی شدن سطح TSH در نمونه ها اندازه گیری و مقایسه شد.

یافته ها

سطح هموسیستیین در گروه مورد از 15.77 ± 6.33 μmol/L به 10.8 ±3.54 μmol/L (p<0.001) و در گروه شاهد از 15.69 ± 6.4 μmol/L به 13.9 ±6 μmol/L (p=0.03) کاهش یافت. اختلاف موجود در میانگین هموسیستئین در دو گروه پس از اتمام دوره درمان معنی دار بود (p=0.0165).

نتیجه گیری

اگر چه در پی درمان، سطح هموسیستیین در هر دو گروه کاهش داشته، میزان این کاهش در گروه دریافت کننده لووتیروکسین و اسیدفولیک بیشتر بود. به نظر می رسد استفاده همزمان از اسید فولیک و لووتیروکسین بتواند اثار مخرب هموسیستیین را که در دوره های زمانی کوتاه نیز تظاهر می یابد، به صورت موثرتری کنترل نماید.

کلید واژگان: هیپوتیروئیدیسم، هموسیستئین، اسید فولیک، بیماریهای قلبی، عروقی

The effect of folic acid and levothyroxine combination therapy on serum homocysteine levels of hypothyroid patients

H. Rezvanian, A. Hajigholami, A. Kachuei, S. Haghighi, G. Sattari, M. Amini, M. Amini

Iranian Journal of Endocrinology and Metabolism, Volume:7 Issue: 4, 2006, P 315

Introduction

Elevated level of serum homocysteine, as an independent risk factor for cardiovascular diseases, has been reported in hypothyroid patients. Considering the effect of levothyroxine on lowering homocysteine levels in these patients, and the fundamental role of folate in the metabolic cycle of homocysteine, this study was performed to compare the level of homocysteine in patients with hypothyroidism following treatment either with levothyroxine alone or in combination with folic acid.

Materials And Methods

In this double-blind clinical trial study, 60 hypothyroid patients were randomly divided into two groups (n=30 each), and both were treated with 50-100 ‌µg of levothyroxine, with conjunction of an additional 1 mg folic acid (cases) or placebo (controls). The level of fasting homocysteine, folic acid, and vitamin B12 was measured and compared in all participants at the beginning of the study and after TSH levels were normalized.

Results

The level of homocysteine in the case group was decreased from 15.77±6.33 µmol/L to 10.8±3.54 µmol/L (p<0.001), and was also decreased in the control group from 15.69±6.4 µmol/L to 13.9±6 µmol/L (p=0.03). The difference in the mean serum homocysteine level between 2 groups was statistically significant at the end of the study (p=0.0165).

Conclusion

Although the level of homocysteine was decreased in both groups, it was lowered to a greater extent in the group who received levothyroxine and folic acid. It seems that using folic acid in conjunction with levothyroxine can lower the potential harmful effects of homocysteine, which may even be exerted over a short-time period more efficiently.

ارزیابی اتوآنتی بادی های ضدپراکسیداز و ضد تیروگلبولین، تظاهرات سونوکرافیک و تغییرات حجم تیروئید در افراد مبتلا به هیپوتیروئیدیسم دایم تا 5 سال بعد از ابتلا به تیروئیدیت پس از زایمان

فرزانه سروقدی، مهدی هدایتی، یدالله محرابی، فریدون عزیزی

مجله غدد درون ریز و متابولیسم ایران، سال ششم شماره 3 (پیاپی 23، پاییز 1383)، ص 213

مقدمه

تیروییدیت پس از زایمان Postpartum thyroiditis (PPT) یک اختلال اتوایمیون تیرویید است که حدود 5 تا 10 درصد زنان به آن مبتلا می شوند. اگرچه سیر بیماری اغلب گذراست، موارد عود و بروز هیپوتیروییدی دایم در پیگیری تا 30% گزارش شده که به پاتوژنز اتوایمیون آن ربط داده می شود. در این مطالعه علاوه بر تعیین شیوع هیپوتیروییدی دایم، ارتباط آن با تغییرات اتوآنتی بادی ها، تظاهرات سونوگرافی و تغییرات حجم تیرویید بعد از گذشت 3 تا 5 سال از PPT بررسی شده است.

مواد و روش ها

54 زن با سابقه PPT (گروه مورد) و 50 زن سالم (گروه شاهد) به روش تصادفی انتخاب و دعوت به همکاری شدند. برای هر فرد در زمان مراجعه پرسشنامه ای مشتمل بر اطلاعات فردی و علایم بیماری های تیرویید تکمیل شد و نمونه خون وریدی برای آزمایش ها T3RU، TSH، T4،T3 و اتوآنتی بادی های ضد پراکسیداز و ضد تیروگلبولین اخذ گردید و در نهایت سونوگرافی تیرویید انجام شد.

یافته ها

22% گروه مورد و 4% گروه شاهد مبتلا به هیپوتیروییدی بودند (P<0.01). درصد آنتی بادی های مثبت در گروه مورد به طور مشخص بیشتر از گروه شاهد بود. (78 % در برابر 10% P<0.001). میانگین تیتر آنتی بادی ضد پراکسیداز در گروه مورد در افراد هیپوتیرویید بالاتر از افراد یوتیرویید بود (437±283IU/mL در برابر 127±221، P<0.001). تغییرات سونوگرافی در 78% افراد هیپوتیرویید و 18% افراد یوتیرویید در گروه مورد دیده شد (P<0.001). در گروه مورد میانگین حجم تیرویید در افراد هیپوتیرویید 35% بیشتر از افراد یوتیرویید بود.

نتیجه گیری

نتایج نشان داد که هیپوتیروییدی دایم پس از گذشت 3 تا 5 سال از PPT در تهران شیوع بالایی دارد. درصد بالای آنتی بادی های مثبت در گروه مورد نشانه ادامه روند تحت بالینی اختلال ایمنی در این گروه و میانگین تیتر مثبت آنتی بادی ضد پراکسیداز در افراد هیپوتیرویید نشانه وجود یک روند حاد التهابی است که تغییرات سونوگرافی نیز آن را تایید می کند. توصیه می شود زنان مبتلا به PPT پس از بهبود از نظر احتمال بروز هیپوتیروییدی دایم پیگیری شوند.

کلید واژگان: تیروئیدیت پس از زایمان، هیپوتیروئیدیسم، آنتی بادی ضد پراکسیداز، آنتی بادی ضد تیروگلبولین، سونوگرافی

بررسی شیوع هیپوتیروئیدیسم دایم و عوامل پیشگویی کننده در بروز آن 3 تا 5 سال بعد از ابتلا به تیروئیدیت پس از زایمان در تهران

فرزانه سروقدی، مهدی هدایتی، یدالله محرابی، فریدون عزیزی

مجله غدد درون ریز و متابولیسم ایران، سال ششم شماره 2 (پیاپی 22، تابستان 1383)، ص 95

مقدمه

تیروییدیت پس از زایمان یکی از اختلالات اتوایمیون تیرویید است که در ماه های اولیه پس از زایمان به طور متوسط 5 تا %10 زنان به آن مبتلا می شوند. اگر چه سیر بیماری اغلب گذراست، با توجه به پاتوژنز اتوایمیون آن، در پیگیری طولانی مدت، %30-11 بیماران به هیپوتیروییدیسم دایم مبتلا می شوند. در این مطالعه شیوع هیپوتیروییدیسم دایم و عوامل پیشگویی کننده برای بروز آن پس از گذشت 3 تا 5 سال بعد از ابتلا به تیروییدیت پس از زایمان در تهران بررسی شده است.

مواد و روش ها

برای این مطالعه 1040 پرونده مربوط به طرح قبلی «بررسی شیوع تیروییدیت پس از زایمان در تهران (1377-78)» بررسی شد و از 54 زن که 3 تا 5 سال قبل سابقه ابتلا به تیروئیدیت پس از زایمان داشتند به عنوان گروه مورد و 50 زن سالم به عنوان گروه شاهد دعوت شد. در زمان مراجعه پرسشنامه ای شامل اطلاعات دموگرافیک فرد و علایم بالینی بیماری های تیروئید تکمیل و نمونه خون وریدی برای آزمایش های TSH، RT3U، T4، T3، آنتی Tg و آنتی TPO گرفته شد.

یافته ها

%22 از گروه مورد و %4 از گروه شاهد به هیپوتیروییدیسم دایم مبتلا بودند (p<0.01). میانگین آنتی بادی ضد پراکسیداز در گروه مورد بین افراد هیپوتیرویید به طور مشخص بالاتر از افراد یوتیرویید بود (436 ±283 در مقابل 126 ±221 (p<0.001 IU/mL ولی این مقایسه برای آنتی بادی ضد تیروگلبولین معنی دار نبود. میانگین حداکثر میزان TSH در فاز تیروییدیت قبلی در گروه مورد بین افراد هیپوتیرویید و یوتیرویید 55.8± 24) در مقابل (p<0.001 IU/m 23.1± 28 و میانگین حداکثر میزان تیتر آنتی بادی ضد پراکسیداز در فاز تیروئیدیت قبلی بین این افراد 1959 ±1270)در برابر (p0.001 IU/mL 640± 959 هم به لحاظ آماری معنی دار بود.

نتیجه گیری

نتایج به دست آمده نشان می دهد که هیپوتیروییدیسم دایم در پیگیری تیروییدیت پس از زایمان در این مطالعه نیز مانند سایر کشورها از شیوع نسبی بالایی (%22.2) برخوردار است. تیتر بالای آنتی بادی ضد پراکسیداز و TSH در فاز تیروییدیت اولیه دو عامل پیشگویی کننده برای بروز هیپوتیروییدیسم دایم می باشند و پیگیری مبتلایان به تیروییدیت پس از زایمان از نظر بروز هیپوتیروییدیسم دایم برای مدت طولانی ضروری به نظر می رسد.

کلید واژگان: تیروئیدیت پس از زایمان، هیپوتیروئیدیسم، آنتی بادی ضد پراکسیداز، آنتی بادی ضد تیروگلبولین

Prevalence of permanent hypothyroidism and its prognostic factors, 3 - 5 years after postpartum thyroiditis

F. Sarvghadi, M. Hedayati, Y. Mehrabi, F. Azizi

Iranian Journal of Endocrinology and Metabolism, Volume:6 Issue: 2, 2004, P 95

Introduction

Postpartum thyroiditis (PPT) is an autoimmune disorder that occurs during the first months after delivery in approximately 5-10 percent of women. Although it usually has a transient course, because of the autoimmune pathogenesis, long term follow up reveals permanent hypothyroidism in 20-30 percent of patients. In this survey, we tried to determine the prevalence of permanent hypothyroidism and its prognostic factors 3-5 years after PPT.

Material And Methods

For this study, 1040 questionnaires from our previous study (Prevalence of PPT in Tehran 1998-1999) were reviewed and 54 women were invited 3-5 years after PPT as cases, and 50 healthy women were selected as controls. At the time of the visit, a questionnaire containing demographic information, signs and symptoms of thyroid disorders and physical examination was completed. Venous samples for T3, T4, T3RU (RIA), TSH (IMA) and anti-TPO and anti-Tg antibodies (ELISA) were obtained.

Results

Twenty-two percent of cases and four percent of controls had permanent hypothyroidism (p< 0.01). Comparison of mean anti-TPO antibody titers between hypothyroid and euthyroid women in case group showed statistical significance (436.9±283 vs. 126.2±221 IU/mL, p<0.001), but not for anti-Tg antibody. The difference in mean peak postpartum TSH level between hypothyroid and euthyroid women in case group was significant (55.8±24 vs. 23.1±28 mU/L, p<0.001), and also for mean peak postpartum anti-TPO antibody titer (1959±1270 vs. 640±959I U/mL, p< 0.001).

Conclusion

The result of this survey, like other studies, shows high prevalence of permanent hypothyroidism (22.2%) after PPT in Iran. High titer of anti-TPO antibody and TSH level during postpartum period are prognostic factors for occurrence of permanent hypothyroidism and we recommend long term follow up for women with PPT after recovery from thyroiditis.

تغییرات ایمونولوژیک در زنان هیپوتیروئید

عبدالله جعفرزاده، سید محمد علی سجادی

مجله غدد درون ریز و متابولیسم ایران، سال پنجم شماره 4 (پیاپی 20، زمستان 1382)، ص 249

مقدمه

مطالعات آزمایشگاهی نمایانگر اثر هورمون های تیرویید بر سیستم ایمنی است. ارتباطی نیز بین بروز برخی از عفونت ها و هیپوتیروییدیسم نشان داده شده است. هدف این مطالعه بررسی برخی عوامل ایمونولوژیک در زنان هیپوتیرویید است.

مواد و روش ها

نمونه های خون از 50 زن هیپوتیرویید و 50 زن هم سن یوتیرویید گردآوری شد. عمل تیرویید آنها براساس اندازه گیری هورمون های T3،T4 و TSH ارزیابی گردید. تعدادی از پارامترهای ایمونولوژیک شامل شمارش کلی و افتراقی گلبول های سفید (WBC)، غلظت سرمی ایمونوگلوبولین ها (IgE، IgA، IgM، IgG)، اجرای C3 و C4 سیستم کمپلمان در دو گروه اندازه گیری و مقایسه شدند.

یافته ها

مشاهده شد که میزان IgG و IgA در سرم افراد هیپوتیرویید کمتر از افراد یوترویید است، اما این اختلاف از نظر آماری معنی دار نشد. از طرف دیگر غلظت IgE در سرم زنان هیپوتیرویید (179.8 IU/mL) از زنان یوتیرویید (109.8 IU/mL) به طور معنی داری بالاتر بود (P<0.047). به طور مشابهی میزان C3 نیز در سرم زنان هیپوتیرویید (138.7 mg/dL) از زنان یوتیرویید (117.8 mg/dL) به میزان معنی داری بالاتر بود (P<0.01) اما اختلاف معنی داری بین C4 دو گروه دیده نشد. اگر چه مقایسه شمارش کلی و افتراقی گلبول های سفید بین افراد هیپوتیرویید و یوتیرویید اختلاف معنی داری نشان نداد، شمارش ائوزینوفیل ها در افراد هیپوتیرویید نسبت به یوتیرویید بالاتر بود.

نتیجه گیری

این نتایج نمایانگر این است که تغییرات ایمونولوژیک متعددی در زنان هیپوتیرویید اتفاق می افتد.

کلید واژگان: هیپوتیروئیدیسم، ایمونوگلوبولین ها، کمپلمان، شمارش گلبول های سفید، زنان

Immunological changes in hypothyroid women

A. Jafarzadeh, Sm Sajjadi

Iranian Journal of Endocrinology and Metabolism, Volume:5 Issue: 4, 2004, P 249

Introduction

There is considerable experimental evidence for effects of thyroid hormones on immune system. An association between hypothyroidism and susceptibility to some infections has been also demonstrated. The aim of this study was to evaluate immunological changes in hypothyroid females.

Materials And Methods

Blood samples were collected from 50 females with hypothyroidism and a control group consisting of 50 sex- and age-matched euthyroid subjects. Thyroid function was assessed according to T3, T4 and TSH levels. The following parameters were studied in the two groups: total and differential white blood cell (WBC) counts, serum concentration of immunoglobulins including IgG, IgA, IgM and IgE, CRP, C3 and C4 complement components.

Results

Decreased serum concentration of IgG and IgA was observed in hypothyroid patients compared to euthyroid females. Hypothyroid females had higher serum IgE concentration than euthyroid group (179.8 IU/ml vs. 109.8 IU/ml P<0.05). Similarly serum C3 concentration in hypothyroid patients was significantly higher as compared to euthyroid females (138.8 mg/ml vs. 117.8 mg/dl P<0.01). In euthyroid group the absolute count of circulating WBC, PMN cells and lymphocytes were slightly higher than those in hypothroid group. On the other hand, the eosinophil count was higher in hypothyroid patients as compared to control group.

Conclusion

These results indicate that some immunological alterations occur in hypothyroid women.

ازدواج های فامیلی، عامل احتمالی شیوع بالای هیپوتیروئیدی دایمی نوزادان

آرش اردوخانی، پروین میرمیران، فریدون عزیزی

مجله غدد درون ریز و متابولیسم ایران، سال پنجم شماره 4 (پیاپی 20، زمستان 1382)، ص 293

مقدمه

این گزارش به بررسی ارتباط ازدواج های فامیلی با هیپوتیروییدی دایمی می پردازد.

مواد و روش ها

از اسفند 1376 تا شهریور 1381، نمونه های خون بندناف خشک شده بر روی کاغذ فیلتر نوزادان زنده به دنیا آمده در تهران و دماوند و از تیر 1379 داده های مربوط به ازدواج های فامیلی والدین گردآوری و TSH?20mU/L بندناف (two-site IRMA) فراخوان شد. در 14-7 روزگی یا پس از آن، T4<6.5?g/dL، TSH>10mU/L سرم هیپوتیرویید محسوب گردید. بیماران تا تیر 1382 درمان و پیگیری شدند. دیس ژنزی با اسکن تکنیسیوم پرتکنتات و / یا اولتراسونوگرافی تیرویید و دیس هورمونوژنزی در موارد با تیرویید به جا (eutopic) با قطع درمان به مدت 4 هفته در 3-2 سالگی و مقادیر غیرطبیعی TSH و T4 سرم شناسایی شدند.

یافته ها

از 35067 نوزاد، 25 هیپوتیروییدی دایمی (1 در 1403 تولد)، 18 (1 در 1948 تولد) دیس ژنزی و 7 (1 در 5010 تولد) دیس هورمونوژنزی تیرویید شناسایی شد. از تیر 1382 به بعد، 21 نوزاد هیپوتیروییدی دایمی و از والدین (23227 نفر)، 6648 نفر (28.6%) ازدواج فامیلی داشتند. ازدواج بین First cousins در 3994 (17.2%) نوزاد ثبت شد(n=23195). نسبت شانس ازدواج فامیلی در هبپوتیروییدی دایمی 2.75 (فاصله اطمینان 95%: 6.47-1.17؛ P=0.02) ودر دیس ژنزی 3.74 (فاصله اطمینان 95%: 10.52-1.33؛ P=0.01) بود. نسبت شانس ازدواج بین First cousins در هیپوتیروییدی دایمی 2.96 (فاصله اطمینان 95%؛ 7.15-1.23؛ P=0.02) ودر دیس ژنزی 3.21 (فاصله اطمینان 95%: 9.02-1.14؛ P=0.03) بود.

نتیجه گیری

ازدواج فامیلی عامل احتمالی در افزایش هیپوتیروییدی دایمی نوزادان در تهران است.

کلید واژگان: کرتینیسم، غربالگری نوزادان، هیپوتیروئیدیسم، تیروتروپین، تیروکسین، ازدواج های فامیلی، بندناف

Parental consanguinity: a probable cause for the high incidence of permanent neonatal hypothyroidism

A. Ordookhani, P. Mirmiran, F. Azizi

Iranian Journal of Endocrinology and Metabolism, Volume:5 Issue: 4, 2004, P 293

Introduction

To assess the relationship between parental consanguinity and permanent congenital hypothyroidism (PCH).

Materials And Methods

From February 1998 to August 2002, cord dried blood spot samples, viz. only live births, in eight hospitals and a rural birth center in Tehran and Damavand were collected on Whatman BFC 180 filter papers. Samples with cord TSH  20 mU/L (two-site IRMA) were recalled. Between 7-14 days of life or thereafter, congenital hypothyroidism (CH) was confirmed by serum TSH > 10 mU/L and T4 < 6.5 g/dL and L-T4 was immediately started. CH-affected newborns were followed-up until May 2003. Thyroid dysgenesis was determined using 99m technetium pertechnetate thyroid scanning and/or ultrasonography. In thyroid eutopic newborns, dyshormonogenesis was diagnosed by a 4-week discontinuation of L-T4 between 2-3 years of age followed by abnormal serum TSH and T4 values.

Results

Of 35067 specimens, 373 (1.06%) were recalled, 25 had PCH (1:1403 births), 18 had thyroid dysgenesis (1:1948 births), and 7 had thyroid dyshormonogenesis (1:5010 births). Twenty-one PCH cases were detected from July 2000 onwards and 6648 (28.6%) of 23227 neonates had parental consanguinity. The odds ratio of parental consanguinity in PCH was 2.75 (95%CI: 1.17-6.47 P=0.02) and in dysgenesis was 3.74 (95%CI: 1.33-10.52 P=0.01) and the odds ratio of first-cousin parental consanguinity in PCH was 2.96 (95%CI: 1.23-7.15 P=0.02) and in dysgenesis was 3.21 (95%CI: 1.14-9.02 P=0.03) compared to non-PCH and non-dysgenetic cases, respectively.

Conclusions

Parental consanguinity can be considered as the possible causative factor for the high prevalence of PCH and dysgenesis in Tehran.

مقایسه میزان فراخوان و وقوع هیپوتیروئیدی نوزادان در تهران و دماوند

آرش اردوخانی، پروین میرمیران، موسی پورعبدی، الهه عینی، ناصر محمدی، فریدون عزیزی

مجله غدد درون ریز و متابولیسم ایران، سال پنجم شماره 3 (پیاپی 19، پاییز 1382)، ص 159

مقدمه

با گذشت 49 ماه از اجرای طرح غربالگری کم کاری مادرزادی تیروئید، این پرسش مطرح است که آیا میزان فراخوان و بروز هیپوتیروئیدی در مناطق کلان شهری و شهری روستایی متفاوت است؟ در گزارش حاضر پاسخ این پرسش ارزیابی شده است.

مواد و روش ها

از اسفند ماه 1376 در تهران و از تیر ماه 1379 در دماوند و تا پایان اسفند ماه 1380، غلظت TSH نمونه های خون خشک شده بندناف گرداوری شده از هفت بیمارستان شهر تهران (49 ماه) و شبکه بهداشت و درمان دماوند (21 ماه) با روش twosite IRMA اندازه گیری شد. موارد با mU/L 20 ≤ TSH بند ناف فراخوان شدند. هیپوتیروئیدی نوزادان بر اساس مقادیر مرجع برای پارامترهای TSH و T4 سرمی متناسب با سن نوزادان تشخیص داده شد. میزان فراخوان و هیپوتیروئیدی نوزادان در تهران و دماوند با آزمون های کای دو و دقیق فیشر مقایسه گردید.

یافته ها

از 30085 نوزاد (تهران: 28001 و دماوند: 2084) 319 نفر (تهران: 297 و دماوند: 22) دارای mU/L 20 ≤ TSH بندناف بودند. میزان فراخوان 06/1% (تهران: 06/1% و دماوند: 06/1%) بود. 32 نوزاد (تهران: 30 و دماوند: 2) هیپوتیروئید بودند. میزان بروز هیپوتیروئیدی 1 در هر 940 تولد (تهران: 1 در 933 و دماوند: 1 در 1042 تولد) به دست آمد. نسبت ازدواج های فامیلی به کل جمعیت بررسی شده به ترتیب برابر با 5119 به 18260 تولد در کل طرح (28%)، 4582 به 16178 تولد در تهران (3/28%) و 537 به 2082 تولد در دماوند (8/25%) بود. میزان فراخوان و میزان بروز هیپوتیروئیدی در تهران و دماوند تفاوت معنی داری نداشتند.

نتیجه گیری

یافته های اولیه طرح غربالگری کم کاری مادرزادی تیروئید نشان می دهد که میزان فراخوان در تهران و دماوند یکسان است و هیپوتیروئیدی نوزادان نیز در هر دو منطقه شیوع بالایی دارد. می توان انتظار داشت که کم کاری مادرزادی تیروئید در مناطق دیگر کشور نیز چنین شیوع بالایی داشته باشد.

کلید واژگان: غربالگری نوزادان، کرتینیسم، تیروتروپین، بند ناف، هیپوتیروئیدیسم

A comparison between Tehran and Damavand recall rates

A. Ordookhani, P. Mirmiran, M. Pourabdi, E. Ainy, N. Mohamadi, F. Azizi

Iranian Journal of Endocrinology and Metabolism, Volume:5 Issue: 3, 2003, P 159

Introduction

Following screening of newborns for congenital hypothyroidism (CH) in Tehran for 49 months and in Damavand for 21 months, a question was raised as to whether there are any differences between the recall rates and CH incidences in metropolitan and district populations. The present study was conducted to address the aforementioned issue.

Material And Methods

From February 1998 to March 2002, cord blood spot samples from 8 hospitals and a rural birth center in Tehran (the capital) and Damavand (district) were collected and tested for TSH measurement using a two site IRMA method. TSH values  20 mU/L were recalled. The diagnosis of CH was confirmed using age-adjusted reference values for serum TSH and T4 levels. The frequency distribution of recalls and CH cases in Tehran and Damavand were compared using 2 and Fisher’s exact tests, respectively.

Results

Of 30085 (Tehran: 28001 and Damavand: 2084) screened neonates, 319 (Tehran: 297 and Damavand: 22) had cord TSH values  20 mU/L. The recall rate was 1. 06% (Tehran: 1. 06% and Damavand: 1. 06%). Thirtyـtwo (Tehran: 30 and Damavand: 2) neonates had CH. The CH incidence was 1 in every 940, 933, and 1042 live births in total, Tehran, and Damavand populations, respectively. A total of 5119 out of 18260 (28%) neonates had parental consanguinity. This was 4582 out of 16178 (28. 3%) in Tehran and 537 out of 2082 (25. 8%) in Damavand. The recall rates and CH incidences were not significantly different in Tehran and Damavand.

Conclusion

Preliminary findings of CH screening program showed that recall and CH occurrence do not have significantly different distributions in Tehran and Damavand and CH was prevalent in both regions. It could be concluded that CH might be prevalent in other parts of the country.

پیش بینی میزان فراخوان در غربالگری کم کاری مادرزادی تیروئید

آرش اردوخانی، رضا نجفی اسداللهی، یدالله محرابی، اکبر گلدسته، مژگان پادیاب، پروین میرمیران، رامبد حاجی پور، فریدون عزیزی

مجله غدد درون ریز و متابولیسم ایران، سال پنجم شماره 2 (پیاپی 18، تابستان 1382)، ص 133

مقدمه

فراخوان نوزادان با آزمون های اولیه غیرطبیعی در غربالگری کم کاری مادرزادی تیروئید، اولین گام در شناسایی و درمان نوزادان هیپوتیروئید است. با توجه به اهمیت میزان فراخوان در ارزیابی هزینه سود و قابل اجرا بودن برنامه غربالگری کم کاری مادرزادی تیروئید، پیش بینی میزان فراخوان می تواند نقش بسزایی در بهینه سازی تخصیص نیروها و جلوگیری از اتلاف آن ایفا نماید. این مقاله شامل بررسی روند سری زمانی میزان فراخوان نوزادان در طرح غربالگری کم کاری مادرزادی تیروئید است.

مواد و روش ها

از فروردین 1377 تا اسفند 1380 (48 ماه) نمونه های خون بندناف از 8 بیمارستان و یک مرکز تسهیلات زایمانی در تهران و شبکه بهداشتی درمانی دماوند بر روی کاغذ فیلتر (Whatman BFC 180) گرداوری گردید. مقادیر TSH با روش two-site IRMA اندازه گیری و موارد با mU/L 20 ≤ TSH فراخوان شدند. میزان فراخوان ماهانه (نسبت تعداد موارد با mU/L 20 ≤ TSH به تعداد کل تولدهای زنده هر ماه) برای 48 ماه متوالی ثبت گردید. به منظور برازش یک مدل خطی برای پیدا کردن روند میزان فراخوان، مدل های خطی (ARIMA) Box-Jenkins مورد ارزیابی قرار گرفتند و در انتها مدل اتورگرسیو (Autoregressive) جهت پیش بینی انتخاب گردید.

یافته ها

از 29908 نمونه بندناف، 314 نوزاد دارای mU/L 20 ≤ TSH (05/1%) فراخوان شدند که از بین آنها 32 نوزاد، یعنی 10% فراخوان شده ها، هیپوتیروئید بودند (1 مورد در هر 935 تولد). داده های سری زمانی مورد بررسی، شرط نرمالیتی (716/0 = p) و ایستایی را دارا بودند. برازش حالت خاصی از مدل (3)AR نشان داد که می توان میزان فراخوان هر ماه (Zt) را با استفاده از میزان فراخوان سه ماه قبل از آن (3-Zt) پیش بینی نمود. مدل خودبازگشت (اتورگرسیو) برای این پیش بینی به صورت et 3-Zt 45/0 67/0 ≤ Zt به دست آمد که پارامترهای آن معنی دار بودند (003/0>p).

نتیجه گیری

پیش بینی میزان فراخوان نوزادان از مدل اتورگرسیو تبعیت می نماید.

کلید واژگان: غربالگری نوزادان، تیروتروپین، هیپوتیروئیدیسم، کرتینیسم، سری های زمانی، مدل های آماری

Forecasting of recall rate in the screening program

A. Ordookhani, R. Mirmiran, Y. Mehrabi, A. Goldasteh, M. Padyab, P. Najafi, R. Hajipour, F. Azizi

Iranian Journal of Endocrinology and Metabolism, Volume:5 Issue: 2, 2003, P 133

Introduction

The recall of neonates with primary abnormal tests has almost always been considered the first step in the detection of congenital hypothyroidism (CH) in the CH screening programs. Considering recall rate as one of the indicators of cost-benefit and operational feasibility assessment of a program, forecasting of recall rate(s) could be beneficial to an optimized allocation of funds and resources. The trend of time-series of neonatal monthly recall rates was assessed in this report.

Methods

From March 1998 to March 2002 (48 months), cord blood spot samples from 8 hospitals and a rural birth center in Tehran and Damavand District were collected on filter papers (Whatman BFC 180). TSH values were measured in the Endocrine Research Center laboratory using a two-site IRMA method. Primary TSH levels  20 mU/L were considered abnormal and recalled for serum confirmatory tests. Monthly recall rate (total number of primary TSH levels  20 mU/L to total live births per month  100) was recorded for 48 consecutive months. Monthly recall rates were analyzed using linear models of Box and Jenkins (ARIMA). The autoregressive model was fitted to forecast the next recall rates with a 95% confidence interval.

Results

Out of 29908 cord blood spot samples, 314 showed TSH levels  20 mU/L (total recall rate of 1.05%) of whom 32 had CH (1: 935 live births). Total data showed normal distribution and were stationary. Fitting of particular type of AR(3) model showed that monthly recall rate is predictable according to the recall rate obtained three months ago. Therefore, the autoregressive model of zt = 0.67 + 0.45 zt-3 + et, with significant parameters (p  0.003), was obtained to forecast the next recall rates, ultimately.

Conclusion

Forecasting of monthly recall rates is possible using the autoregressive model.

غربالگری کم کاری مادرزادی تیروئید: مقایسه نتایج قبل و پس از اصلاح کمبود ید

آرش اردوخانی، علی اصغر میرسعید قاضی، رامبد حاجی پور، پروین میر میران، مهدی هدایتی، فریدون عزیزی

مجله غدد درون ریز و متابولیسم ایران، سال دوم شماره 2 (پیاپی 6، تابستان 1379)، ص 93

برنامه غربالگری کم کاری مادرزادی تیرویید که از سال 1366 آغاز شده بود، به علت شیوع زیاد هیپرتیروتروپینمی در نوزادان که منجر به فراخوانی تعداد زیادی میشد، متوقف گردید. از آنجا که بررسی های سالهای اخیر نشان داده است که بیش از 95% خانوارها از نمک یددار استفاده میکنند و میانه ید ادرار دانش آموزان کشور نشان دهنده اصلاح کمبود ید در سراسر کشور میباشد، این مطالعه جهت مقایسه نتایج غربالگری سالهای اخیر با قبل از یدرسانی انجام گردید.در سالهای 78-77 غلظت TSH قطره خون بند ناف (n=2936) بر روی کاغذ فیلتر با روش IRMA اندازه گیری شد. موارد با TSH≥20mU/L فراخوان شدند و آزمونهای عملکرد تیرویید (T3،RT3U،T4،TSH) بر سرم خون وریدی انجام گشت. بر اساس غلظت TSH نتایج به سه گروه صفر تا 9/9، 10 تا 9/19 و 20 و بیشتر از 20mU/L تقسیم و با نتایج سالهای 68-1366 (n=1724) مقایسه گردید. درصد TSH صفر تا 9/9 mU/L قبل از یدرسانی 0/81 و پس از آن 9/83 بود. قبل از یدرسانی 0/14% و پس از آن 5/14% نوزادان دارای TSH بین 10 تا 9/19 mU/L بودند. تفاوت عمده در غلظت TSH≥20mU/L بود که بترتیب 5% و1.6% (P<0.001) قبل و پس از یدرسانی بود. از TSH 1.6% بالای 20، 0.8% بین 1/25 تا 50، 3/0%، بین 1/35 تا 50 و تنها 1/0% کل نوزادان TSH بالاتر از 50mU/L داشتند. نتایج بررسی نشان میدهد که با توجه به رفع کمبود ید، برنامه غربالگری کم کاری مادرزادی تیرویید مقرون به صرفه خواهد بود. زیرا در صورتی که فراخوانی ازTSH≥35mU/L انجام شود، فقط در 3/0% نوزادان به فراخوانی و انجام آزمونهای عملکرد تیرویید در خون وریدی نیاز است.

کلید واژگان: کم کاری مادرزادی تیروئید، هیپوتیروئیدیسم، غربالگری، کمبود ید

Screening for congenital hypothyroidism: before and after iodine supplementation in Iran

A. Ordoukhani, Aa Mirsaiid Ghazi, R. Hajipour, P. Mirmiran, M. Hedayati, F. Azizi

Iranian Journal of Endocrinology and Metabolism, Volume:2 Issue: 2, 2000, P 93

Screening program for congenital hypothyroidism (CH) started in 1987 and had to be discontinued due to high prevalence rate of hyperthyrotropinemia in infants and subsequent increased recall rate. Recent surveys denote that more than 95% of Iranian households consume iodized salt, and nationwide measurement of urinary iodine concentration in schoolchildren showed absence of iodine deficiency. The present study compares CH screening results before and after iodine supplementation. In 1987-89, serum TSH concentration was measured in 1724 cord blood specimens and in 1998-99, TSH (IRMA) was measured in cord blood filter paper specimens of 2936 newborns. Those with TSH≥20mU/L were recalled and thyroid function tests were performed, using venous blood. Newborns were calssified into 3 groups according to TSH concentrations: 0-9.9, 10-19.9, and ≥ 20mU/L. In 1987-89, 81% and 14% and in 1998-99, 83.9% and 14.5% of the newborns had TSH values between 0-9.9 and 10-19.9 mU/L, respectively (p=NS). Corresponding values for TSH≥20mU/L were 5% and 1.6%, respectively (P<0.001). In 1997-98, 0.8%, 0.3% and 0.1% of all newborns had TSH values between 25.1-50, 35.1-50, and >50mU/L, respectively. Iodine sufficiency in I.R. Iran has caused significant decrease in neonatal hyperthyrotropinemia and recall rate of screening program for CH. Keywords:

به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

هیپوتیروئیدیسم