به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « کلوپیدوگرل » در نشریات گروه « پزشکی »

  • ساره آقاجان پور، نوید نیشابوری نژاد، محمدرضا رویینی، یلدا حسین زاده اردکانی*
    زمینه و هدف

    با وجود مصرف گسترده پیش داروی کلوپیدوگرل در طیف وسیعی از بیماران، محققان دریافتند که این دارو با دوز معمول در سه تا چهل درصد افراد مصرف کننده، اثرات آنتی پلاکتی کافی نخواهد داشت لذا تعیین مقدار متابولیت فعال کلوپیدوگرل جهت ارزیابی اثرات این دارو در هر فرد ضروری به نظر می رسد.

    بحث

    باتوجه به اهمیت تعیین سطح پلاسمایی متابولیت فعال کلوپیدوگرل، در این مقاله به بررسی و مقایسه تمامی روش های آنالیز دستگاهی گزارش شده جهت تعیین مقدار متابولیت فعال کلوپیدوگرل با هدف ارزیابی صحیح فارماکوکینتیک این دارو و در نهایت تجویز دوز مناسب در هر فرد پرداخته شد. با وجود گزارش های متعددی از روش آنالیز کلوپیدوگرل، فقط سیزده مطالعه جهت آنالیز میزان متابولیت فعال کلوپیدوگرل در ماتریس بیولوژیک منتشر شده است. بدلیل مقادیر بسیار کم این متابولیت ها متعاقب تجویز دوز معمول کلوپیدوگرل عمدتا از روش دستگاهی LC و یا موارد پیشرفته تر جهت آنالیز آن استفاده شده است. همچنین با توجه به غلظت بسیار کم متابولیت فعال کلوپیدوگرل و نیمه عمر کوتاه آن در بدن، در صورتی که دستیابی به پروفایل کامل سطح پلاسمایی متابولیت دارو در برابر زمان مد نظر محقق باشد، روش بکار گرفته شده باید قابلیت اندازه گیری مقادیر در حد پیکو گرم بر میلی لیتر را داشته باشد ولی در غیر این صورت دستیابی به مقدار پایین پارامتر LLOQ ضروری نمی باشد.

    نتیجه گیری

    طبق جمع بندی کامل روش آنالیز های مورد بررسی در صورت دسترسی به سیستم های آنالیز دستگاهی جدیدتر نظیر UHPLC، تفکیک و تعیین مقدار آنالیت ها با دقت بسیار بیشتری صورت خواهد پذیرفت. همچنین بدلیل اینکه استفاده از آشکارساز MS/MS، امکان اندازه گیری سطح پلاسمایی خود داروی کلوپیدوگرل را نیز مهیا می کند، می تواند داده های تکمیلی فراوانی را در اختیار محققین قرار دهد.

    کلید واژگان: کلوپیدوگرل, متابولیت فعال کلوپیدوگرل, کروماتوگرافی, آنزیم CYP2C19}
    Sareh Aghajanpour, Navid Neyshaburinezhad, Mohammadreza Rouini, Yalda Hoseinzadeh Ardakani*
    Introduction

    Despite the widespread use of clopidogrel as a prodrug in a wide range of patients, the researchers found that the drug couldn't have sufficient antiplatelet effects at a usual dose in three to forty percent of patients. So on, measuring clopidogrel active metabolite concentration is seems necessary to evaluate the effects of this drug in each patient.

    Discusstion

    Due to the importance of determining clopidogrel active metabolite plasma level, in this article, we reviewed and compared all the analysis methods for that which could affects on correct pharmacokinetic evaluation of clopidogrel and thus play an important role in prescribing the appropriate dose of that in each individual therapy. Despite numerous reports of the clopidogrel analysis method, only thirteen studies have been published to analyzing the concentration of clopidogrel active metabolite in a biological matrices. As a result of the very low concentration and short half-life of the clopidogrel active metabolite in the biological matrice, the method used for determining itʹs concentration profile should be able to measure values in picogram per millilitre scale.

    Discusstion

    According to the complete summary of the analyzing methods, employing advanced device analysis systems such as UHPLC lead to much more accurate separation and quantification of analytes. Also, employing the MS / MS detector adding the possibility of measuring the clopidogrel plasma level in the same matrices.

    Keywords: Clopidogrel, Clopidogrel Active Metabolite, Chromatography, CYP2C19 enzyme}
  • وحید اسلامی، آذین قیمتی *
    زمینه و هدف

    کلوپیدوگرل داروی ضد پلاکتی موثرو ایمن در درمان بیماری های آترواسکلروتیک می باشد،گرچه مواردی ازعوارض مهم مانند آسیب کبدی برای آن گزارش شده است.

    معرفی بیمار: 

    بیمار آقای 67 ساله، در تیر 1398 با تشخیص سکته قلبی ابتدا در یک بیمارستان دانشگاهی (بدون امکان آنژیوگرافی) تحت درمان ترومبولیتیک و فردای آن روز در بیمارستان دانشگاهی دیگری تحت آنژیوپلاستی قرار می گیرد و با حال عمومی مناسب و آزمایشات نرمال مرخص می شود. پس از 30 روز با علایم بی اشتهایی و زردی مراجعه می نماید. در بررسی آزمایشگاهی افزایش آنزیم های کبدی و به ویژه بیلی روبین، و آلکالن فسفاتاز و گلوتامین ترانسفراز گاما دیده می شود، آزمایش های ویروسی هپاتیت های A, B, C, E و ایمونولوژیک منفی بودند و بررسی های تصویربرداری نکته پاتولوژیکی را نشان ندادند. با تشخیص احتمالی آسیب کبدی ناشی از دارو به ترتیب داروهای بیمار قطع می شوند، فقط پس از قطع کلوپیدوگرل و شروع تیکاگرلور پس از 10 روز تمامی آزمایشات بیمار نرمال شده و حال عمومی بهبود می یابد.

    نتیجه گیری: 

    کلوپیدوگرل داروی به نسبت ایمنی می باشد ولی توجه به عوارض ناشایع و درمان این عوارض لازم و ضروری است. در این مقاله به بررسی بیمار و مقالات منتشر شده در مورد عوارض هپاتوسلولار کلوپیدوگرل پرداخته می شود.

    کلید واژگان: کلوپیدوگرل, بیلی روبین, آسیب هپاتوسلولار}
    Vahid Eslami, Azin Gheymati*
    Background

    Clopidogrel is an effective anti-platelet drug that is commonly prescribed for patients with atherosclerotic coronary and peripheral vascular diseases, especially after angioplasty and coronary artery bypass graft surgery. Even though this drug seems safe, there are case reports of important side effects with its use.

    Case Presentation

    The patient was 67 years old male admitted with a diagnosis of inferior myocardial infarction who underwent angioplasty on RCA with a drug-eluting stent and was discharged with an uneventful course from hospital with medical treatment, including Clopidogrel. The patient came back to the clinic 30 days later with icter, nausea and loss of appetite. The lab data showed: Bilirubin (total= 5, direct=4), ALT=220, AST=100, Gama GT=830, Alk.phop=445. Virologic and imaging studies were normal. With a possible diagnosis of drug-induced hepatic injury all possible Prescribed drugs were held stepwise but bilirubin and the patient’s symptoms did not relieve until Clopidogrel has been changed. After 10 days bilirubin and his symptom relieved.

    Conclusion

    Clopidogrel is a common and partially safe drug, but it may cause hepatic injury. Considering Clopidogrel side effects and its interactions seem necessary for patient management.

    Keywords: clopidogrel, bilirubin, hepatocellular injury}
  • فردوس مذنبی، قاسمعلی خراسانی*، سیدابوذر حسینی، کوروش قنبرزاده، مسعود اینالو، بتول قربانی یکتا
    مقدمه
    در این مطالعه، اثر سم بوتولینیوم A و کلوپیدوگرل و تجویز همزمان آنها در بقاء فلپ پوستی راندوم در موش رت مورد بررسی قرار گرفت.
    روش کار
    ابتدا در تمام رت ها فلپ های cm10×3 ایجاد شد. گروه اول گروه کنترل بود. در گروه دوم بلافاصله بعد از انجام عمل جراحی سم بوتولینیوم با دوز IU (international unit)5/1 به صورت داخل جلدی تزریق می شد. در گروه سوم، بلافاصله بعد از انجام عمل جراحی، پودر کلوپیدوگرول که قبلا در محلول کلرور سدیم حل شده به صورت خوراکی با استفاده از OGT(Orogastric Tube) و با دوز Kg mg/ 25 به حیوان خورانده می شد. در گروه چهارم نیز بعد از انجام عمل جراحی، سم بوتولینیوم مانند گروه دوم و ترکیب پلاویکس همانند گروه سوم با همان دوز تجویز می شند. پس از 7 روز سطحو برش فلپ تحت اندازه گیری و محاسبات مورفولوژی و پاتولوژی قرار گرفت.
    نتایج
    میانگین نکروز در گروه کنترل 2±21 در گروه سم بوتولونیوم A 8/0±3/9 در گروه کلوپیدوگرل 7/1±14 و در گروه کلوپیدوگرل + سم بوتولونیوم A 5/1±6/12 درصد بود. اختلاف بین گروه ها از نظر آماری معنی دار بود (0001/0P<).
    نتیجه گیری
    یافته مطالعه ما نشان داد که تزریق سم بوتولونیوم A نسبت به گروه کنترل و نسبت به گروه کلوپیدوگرل و ترکیب کلوپیدوگرل با سم بوتولونیوم A اثر بیشتری را در بقای فلپ و کاهش نکروز دیستال نشان می دهد.
    کلید واژگان: فلپ, نکروز, سموم بوتولینیوم, کلوپیدوگرل}
    Ferdos Moznebi, Ghasemali Khorasani*, Seyed Abouzar Hoseini, Kourosh Ghanbarzadeh, Massoud Amanlou
    Introduction
    In this study, the effect of botulinum toxin A and clopidogrel and concomitant administration of them in the survival of random skin flap in rat model were studied.
    Methods
    First in all rats, flaps of 3×10 cm was created, the first group was the control group, in the second group immediately after surgery, botulinum toxin with dose of (international unit) 1.5 IU for was injected as intradermal. In the third group, immediately after surgery, clopidogrel powder that was previously dissolved in the solution of sodium chloride, orally using OGT (Orogastric Tube) and with a dose of 25 mg/Kg was fed to animal. In the fourth group, after surgery, botulinum toxin like the second group and Plavix combination like the third group with the same dose was prescribed. After 7 days, level and flap cutting was measured and calculated by morphology and pathology.
    Results
    The mean of necrosis in control group was 21±2, in botulinum toxin A was 9.3±0.8, in clopidogrel group was 14±1.7 and in clopidogrel溋準⧮ toxin A was 12.6±1.5 percent. The difference was statistically significant between groups (P
    Conclusion
    The finding of our study showed that injection of botulinum toxin A compared to control group and compared to clopidogrel group and combination of clopidogrel with botulinum toxin A show greater effect in the survival of flap and reducing distal necrosis.
    Keywords: Flap, Necrosis, Botulinum Toxins, Clopidogrel}
  • پریناز قدم، سیما صدرایی، مریم یوسفی، مریم دهقانی، خدیجه شهریاری آتشگاه
    در این مطالعه اثرات فارماکوژنتیک پلی مورفیسم ژن CYP2C19 در گروهی از بیماران ایرانی مبتلا به امراض قلبی تحت درمان با کلوپیدوگرل بررسی شد. 118بیمار ایرانی در یافت کننده ایمپلنت عروق کرونر انتخاب شدند و پلیمورفیسم 681G>A ژن CYP2C19 با روش RFLP-based PCR با استفاده از Sma I تعیین گردید. بدین ترتیب مشخص شد که 76 بیمار ژنوتیپ CYP2C19 (*1*1) 39 بیمار ژنوتیپ CYP2C19 (*1*2) و 3 بیمار ژنوتیپ (CYP2C19 (*2*2 داشتند. در گروه (CYP2C19 (*1*2 میزان غلظت پلاسمایی کلوپیدوگرل به طور معنی داری پایین تر از گروه (CYP2C19 (*1*1 بود. اما در مورد گروه(CYP2C19 (*2*2 به دلیل کم بودن تعداد بیماران قضاوتی صورت نگرفت. نتایج پیشنهاد می کنند که بیماران دارای ژنوتیپ (CYP2C19 (*1*2 نسبت به بیماران دارای ژنوتیپ (CYP2C19 (*1*1 دز بیشتری از کلوپیدوگرل نیاز داشته باشند و بررسی پلی مورفیسم CYP2C19 در تعیین دز کلوپیدوگرل تجویزی می تواند مهم باشد.
    کلید واژگان: کلوپیدوگرل, سیتوکروم CYP2C19 P, 450, بیماری های قلبی عروقی}
    Parinaz Ghadam, Sima Sadrai, Maryam Yousefi, Maryam Dehghani, Khadijeh Shahriari Atashgah
    We investigated the pharmacogenetic effects of CYP2C19 polymorphisms in a group of Iranian patients with cardiovascular diseases who were on clopidogrel treatment. One hundred and eighteen Iranian patients receiving implants of coronary stents were selected, in whom the CYP2C19 681G>A polymorphism was analyzed by Restriction Fragment Length Polymorphism (RFLP)-based PCR using Sma I. Seventy-six patients with CYP2C19 (1*1*), 39 patients with CYP2C19 (1*2*), and 3 patients with CYP2C19 (2*2*) were identified. The mean serum clopidogrel concentration in patients with CYP2C19 (1*2*) polymorphism was significantly lower than the CYP2C19 (1*1*) group. However, because of the limited number of the patients in the CYP2C19 (2*2*) group, the result was not fully reliable. The results suggested that patients with CYP2C19 (1*2*) might need a higher dose of clopidegrel than that administered to patients without this polymorphism and a CYP2C19 polymorphism test could be useful in determining the dose of clopidogrel to be administered.
    Keywords: Clopidogrel, Cytochrome P, 450 CYP2C19, Cardiovascular diseases}
  • بهزاد پوپک*، شهرام تقدیسی، معید حیدری، پرویز فلاح، گلاره خسروی پور، شیرین بلوری، طلوع گلکار
    سابقه و هدف
    کلوپیدوگرل، یکی از رایج ترین داروهای ضد پلاکتی می باشد که در موارد متعددی از جمله جلوگیری از ایسکمی عروقی در بیماران آترواسکلروتیک، سندروم کرونری حاد و نیز پیشگیری از ترومبوز، مورد استفاده قرار می گیرد. اما کلوپیدوگرل باید توسط آنزیم CYP2C19 به متابولیت فعال خود تبدیل شود تا اثرات خود را داشته باشد که با توجه به پلی مورفیسم آن، اثرات دارو در افراد مختلف متفاوت است. لذا هدف از این مطالعه، بررسی فراوانی پلی مورفیسم های رایج ژن CYP2C19 در جمعیت ایرانی به منظور تعیین دوز داروی کلوپیدوگرل بود.
    مواد و روش ها
    مطالعه به روش مقطعی بر روی بیماران مبتلا به بیماری قلبی عروقی تحت درمان با کلوپیدوگرل در تابستان 1392 در آزمایشگاه پیوند انجام شد. پلی مورفیسم های ژن CYP2C19 به روش PCR-RFLP مورد بررسی قرار گرفتند. یافته ها توسط آزمون کای دو و 13 SPSS، تجزیه و تحلیل شدند.
    یافته ها
    مطالعه روی 154 بیمار انجام شد. محدوده سنی بیماران 12/9± 59 سال بود که 55/2% آن ها مذکر بودند. 72/7% از بیماران ژنوتیپ نرمال،23/4% موتاسیون به صورت هتروزیگوت و 3/9% موتاسیون به صورت هموزیگوت آلل 2 را داشتند.
    نتیجه گیری
    نتایج تحقیق نشان می دهد که کاربرد توصیه های سازمان غذا و دارو در کشور ایران، بیش از کشورهای دیگر می تواند مفید باشد. پزشکان باید با شناسایی بیمارانی که خطر بالای پدیده های ترومبوز را با درمان داروی ضد پلاکتی پلاویکس دارند، به سمت استفاده از داروهای ضد پلاکتی دیگر و یا استفاده از دوزهای متغیر که دارای متابولیت های ضعیفی هستند، مشاوره دهند.
    کلید واژگان: کلوپیدوگرل, ژنتیک پلی مورفیسم, CYP2C19 انسانی, بیماری ایسکمیک قلبی}
    Dr. B. Poopak *, Dr. Sh. Taghdisi, Dr. M. Heidari, P. Fallah, G. Khosravipour, Sh. Bolouri, T. Golkar
    Background And Objectives
    Clopidogrel is one of the most commonly prescribed drugs to prevent ischemic events following coronary syndromes or stent placement. The objective of this study was to evaluate the prevalence of the cytochrome P450 (CYP450) 2C19 enzyme (CYP2C19) genotypes in the Iranian population.
    Materials And Methods
    CYP2C19 (*1/*2/*3) variants were analyzed using Polymerase Chain Reaction-Restriction Length Polymorphism (PCR–RFLP) assays in a representative sample of 154 Iranian patients with ischemic heart disease in Peyvand Laboratory.
    Results
    In this study, out of 154 Iranian patients the frequency rates of CYP2C19 *2 were 36 (23.4%) in heterozygous and 6 (3.9%) in homozygous forms; 112 (72.7%) patients had the normal genotype.
    Conclusions
    FDA recommendations are more useful to be practiced in our country than other countries. Physicians should identify patients and advise them to consider other antiplatelet medications or alternative dosing strategies in poor metabolizers.
  • بهزاد ایمنی*، رضا صفی آریان، بابک منافی، آرزو کرمپوریان، کریم قاضی خانلو ثانی
    زمینه و هدف
    فعال سازی پلاکت ها و تجمع آنها نقش اساسی را در تشکیل و انتشار ترومبوز عروق کرونری ایفا می نماید. امروزه در بازار دارویی ایران داروی کلوپیدوگرل به عنوان مهارکننده تجمع پلاکتی به شکل خوراکی تجویز می شود. به دلیل قیمت بالای برند اصلی کلوپیدوگرل، یک برند ایرانی تحت عنوان اسویکس (Osvix) تولید شده است. این مطالعه با هدف بررسی کارایی برند ایرانی کلوپیدوگرل اجرا گردید.
    روش بررسی
    در این کارآزمایی بالینی دوسوکور تعداد 80 بیمار تحت عمل جراحی قلب باز در بیمارستان اکباتان همدان در دو گروه مستقل در مهر ماه 1390 لغایت خرداد ماه 1391 مورد مطالعه بودند. یکی از گروه ها از برند ایرانی کلوپیدوگرل (اسویکس) و گروه دیگر از برند اصلی (پلاویکس) استفاده نمودند. به منظور بررسی کارایی این دو رژیم دارویی در مهارکنندگی پلاکت ها، نمونه های خونی از بیماران مورد مطالعه دریافت شد. تست تجمع پلاکتی از نمونه های خونی با استفاده از سیستم اگریگومتر انجام شد.
    یافته ها
    میانگین پلاسمای غنی شده با پلاکت در گروه درمانی اسویکس و پلاویکس به ترتیب 123444236260 و 85204153290 پلاکت در میکرولیتر بوده است. نتایج بیانگر وجود اختلاف معنادار در پلاسمای غنی شده با پلاکت (001/0P=) و میزان آدنوزین دی فسفات (004/0P=) در گروه مردان و زنان برای گروه درمانی پلاویکس و اسویکس بود. همچنین اختلاف معنادار آماری برای شمارش پلاکت (000/0P=) برای گروه درمانی پلاویکس و اسویکس وجود داشت.
    نتیجه گیری
    برند ایرانی کلوپیدوگرل (اسویکس) از لحاظ فاکتورهای کارایی در جلوگیری از تجمع پلاکتی کارایی کمتری نسبت به برند اصلی (پلاویکس) نشان می دهد.
    کلید واژگان: کلوپیدوگرل, تجمع پلاکتی, بای پس عروق کرونر}
    Behzad Imani *, Reza Safi, Ariyan, Babak Manaafi, Arezo Karampourian, Karim Ghazikhanlou Sani
    Background
    Platelet activation and aggregation plays an essential role in the for-mation of coronary artery thrombosis. Nowadays, the Clopidogrel is administered oral-ly as an inhibitor of platelet aggregation. Due to the high price of the original brand of Clopidogrel (Plavix), an Iranian brand of Clopidogrel (Osvix) has been produced. This study was conducted to evaluate the effectiveness, side effects and acceptability of lo-cally available brand of Osvix as anti platelet tablet in coronary artery bypass grafting patients in comparison to the original brand (Plavix) by means of platelet aggregation indexes.
    Methods
    This clinical study, was conducted at Heart Center of Ekbatan university Hospital in Hamadan in October 2011 to May 2012. In this study 80 patients undergo-ing coronary artery bypass grafting (CABG) were participated in two independent treatment groups. One group used the Iranian brand of Osvix and other one used the original brand (Plavix) as an inhibitor of platelet aggregation. To evaluate the effective-ness of these two in-inhibiting platelets regimens, blood samples were taken from the patients and platelet aggregation test was performed using Helena Biosiences Europe, PACKS4 aggrigometry system (made in France).
    Results
    Mean platelet-rich plasma amount for the Osvix and Plavix treatment group was 236.260 and 153.290 plt/µl respectively. Results showed a statistically significant difference in the rate of platelet-rich plasma by two above mentioned treatment groups. There was no observed statistical difference in side effects of two studied treatment groups. It must be noted that the effectiveness of Plavix tablet regimen as a platelet aggregation inhibitor in patients undergoing CABG was higher than the Osvix tablet treatment regimen.
    Conclusion
    This study showed the Iranian brand of Clopidogrel (Osvix) is significantly different from the original brand (Plavix) in terms of performance factors in preventing platelet aggregation in patients undergoing coronary artery bypass grafting.
    Keywords: clopidogrel, coronary artery bypass, platelet aggregation}
  • کیوان باقری، سید محمدرضا صفوی، عظیم هنرمند، محمد علی عطاری، مسعود ناظم، جواد احمدی، مهدی خزایی
    مقدمه
    کلوپیدوگرل یک داروی ضد پلاکتی است که در میان داروهای قلبی جایگاه مهمی یافته است. کاربرد اصلی این دارو در ترکیب با آسپیرین و در پیشگیری از انسداد در بیمارانی است که تحت استنت گذاری عروق کرونری قرار گرفته اند. هدف از این مطالعه، بررسی تاثیر مصرف کلوپیدوگرل بر خونریزی و ترانسفوزیون خون و فراورده های آن حین و بعد از عمل جراحی CABG (Coronary artery bypass graft) بود.
    روش ها
    در این مطالعه، 100 بیمار که تحت درمان با کلوپیدوگرل بودند، شرکت داشتند. بیماران با توجه به زمان قطع دارو در 4 دسته قرار می گرفتند. 2، 3، 6-4 و 8-7 روز قبل از عمل فواصلی بودند که هر گروه از بیماران مبادرت به قطع کلوپیدوگرل کردند. میزان خونریزی و ترانسفوزیون خون و فراورده های خونی حین و بعد از عمل جراحی، اندازه گیری و ثبت شد و ارتباط آن با زمان قطع دارو مورد ارزیابی قرار گرفت.
    یافته ها
    میانگین سن شرکت کنندگان 7/61 سال (محدوده ی 77-50 سال) بود. بین زمان قطع دارو قبل از عمل CABG و میزان خونریزی حین و بعد از عمل، ترانسفوزیون خون حین و بعد از عمل و ترانسفوزیون فراورده ی خونی حین و بعد از عمل ارتباط معکوس وجود داشت (050/0 > P و r به ترتیب 750/0-، 695/0-، 654/0-، 545/0-، 556/0- و 475/0- بود).
    نتیجه گیری
    بین زمان قطع کلوپیدوگرل قبل از عمل جراحی با خونریزی و ترانسفوزیون خون حین و بعد از عمل جراحی ارتباط معکوس وجود داشت. با توجه به نتایج این مطالعه می توان گفت که بین مصرف کلوپیدوگرل قبل از عمل CABG و خونریزی حین و بعد از عمل ارتباط وجود دارد.
    کلید واژگان: کلوپیدوگرل, خونریزی, تزریق خون, Coronary artery bypass graft}
    Keyvan Bagheri, Seyed Mohammad Reza Safavi, Azim Honarmand, Mohammadali Attari, Masoud Nazem, Javad Ahmadi, Mehdi Khazaei
    Background
    Clopidogrel is an adenosine-5' diphosphate (ADP) receptor antagonist that eventually inhibits platelet aggregation. It is used concomitantly with percutaneous coronary interventions and in patients with acute coronary diseases. This study was conducted to determine the effects of preoperative clopidogrel administration on perioperative blood loss and transfusion requirements in patients undergoing coronary artery bypass graft (CABG) surgery.
    Methods
    For 100 patients who underwent nonurgent first-time coronary artery bypass grafting surgery participated in this study. clopidogrel was discontinued in 2, 3, 5-6 or 7-8 days before surgery. A cell salvage device was used during surgery and salvaged blood was recorded. After surgery, chest tube output and need for blood transfusion were measured and recorded.
    Findings
    Patient's mean age was 61.7 ± 8.0 years (range: 50 to 77). There was a reverse relation between the time clopidogrel had been discontinued and blood loss and need for transfusion of packed cell and blood products during and after surgery (P < 0.05 for all).
    Conclusion
    Preoperative clopidogrel administration increases perioperative blood loss and need for blood transfusion in patients undergoing coronary artery bypass grafting surgery.
    Keywords: Clopidogrel, Coronary artery bypass grafting (CABG) surgery, Blood Loss, Transfusion}
  • مریم دهقانی، پریناز قدم، سیما صدرای
    پلاکت ها نقشی اساسی در هموستاز و ترومبوز ایفا می کنند. عملکرد هموستاتیک آنها جلوگیری از خونریزی بعد از تحریک و فعالسازی در مسیری موسوم به مسیر فعالسازی پلاکتی می باشد. در موارد پاتولوژیک نیز زمینه ساز بروز آتروترومبوز می شوند. داروهای مهارکننده پلاکتی با مهار اتصال پلاکت ها به یکدیگر، به طور موفقیت آمیزی وارد چرخه درمان بیماران گردیده اند. از جمله این داروها کلوپیدوگرل، آنالوگ آدنوزین دی فسفات می باشد که با مهار اتصال آدنوزین دی فسفات به گیرنده خود، از آتروترومبوز ممانعت می کند. علی رغم موفقیت بالای این دارو، وجود مقاومت ژنتیکی برخی بیماران، به معضلی در درمان بیماری مبدل گردیده است. بررسی های ژنتیکی، ژن CYP2C19 را به عنوان شایع ترین عامل مقاومت ژنتیکی مطرح نموده است. بهترین راه حل کنونی برای غلبه بر این مشکل، استفاده از دوزهای چند برابر دارو، ضدپلاکت درمانی دوگانه و چندگانه و البته استفاده از داروهایی با کارآیی بیشتر می باشد.
    کلید واژگان: داروهای مهارکننده پلاکتی, کلوپیدوگرل, ژن CYP2C19}
    Maryam Dehghani, Parinaz Ghadam, Sima Sadrai
    Platelets have a crucial role in homeostasis and thrombosis. Their haemostatic role is to prevent from bleeding after activation in the platelet aggregation pathway. In pathologic cases, they contribute to atherothrombosis. Antiplatelet drugs inhibit platelet aggregation so they are used successfully in treatment courses. Clopidogrel, an antiplatelet drug, is an ADP analogue. It inhibits ADP coupling with its receptor and prevents atherothrombosis. Despite its great success, some patients do not display an adequate antiplatelet response due to genetic resistance. Genetic investigations have displayed CYP2C19 polymorphism as the most prevalence factor of genetic resistance. Use of higher doses of Clopidogrel, combined antiplatelet therapies or new potent drugs is a potential alternative strategy.
  • محمدحسن نمازی، یوسف محسن زاده، مریم طاهرخانی، مرتضی صافی، حسین وکیلی، حبیب الله سعادت، محمدرضا معتمدی، مینواحمدی نژاد، مهندس ناصر ولایی
    سابقه و هدف
    مقاومت به کلوپیدوگرل با افزایش وقایع کاردیوواسکولار (آنژین پایدار، آنژین ناپایدار، انفارکتوس راجعه، مرگ و...) در بیمارانی که تحت آنژیوپلاستی قرار گرفته اند همراه است. در بررسی های مختلف شیوع این مقاومت تا 30% گزارش شده است. شناخت این بیماران و مشخص نمودن فاکتورهای مرتبط در آنها می تواند در اتخاذ تدابیر لازم جهت کاهش حوادث کاردیوواسکولار مفید باشد.
    مواد و روش ها
    مطالعه به روش مقطعی بر روی بیمارانی که کاندیدای آنژیوپلاستی عروق کرونر بودند انجام شد. مقاومت به کلوپیدوگرل با انجام آزمایش platelet aggregometry in PRP با استفاده ازaggregometer معمول (Helena Bioscience Europe) ارزیابی گردید. تجمع پذیری پلاکتی قبل و بعد از exposure با 20 میکرو مول ADP به عنوان reagent اندازه گیری شد و شیوع مقاومت تعیین شد. نقش عواملی همچون سن، جنس، شاخصهای بیوشیمیایی، داروها و... در بروز مقاومت به کلوپیدوگرل با آزمون کای دو بررسی شد.
    یافته ها
    مطالعه روی 90 بیمار واجد شرایط انجام شد. سن بیماران 2/10±62/6 سال بود و 2/52% مذکر بودند. semi-responder در 20% و non-responder در 8/7% بیماران دیده شد. جنس، فشار خون، چاقی و مصرف ACE-I در ایجاد مقاومت به کلوپیدوگرل نقشی نداشت. اما افراد مقاوم به کلوپیدوگرل در مواجهه بیشتری با دیابت، چربی خون، مصرف بتابلاکر و استاتین بودند (005/0>p).
    نتیجه گیری
    به نظر می رسد شیوع مقاومت به کلوپیدوگرل بالاست و در این مورد جای نگرانی وجود دارد. از اینرو انجام مطالعات بزرگتر در تعیین علل افزایش مقاومت به کلوپیدوگرل و ارائه تدابیر درمانی مناسب در مورد این بیماران لازم است.
    کلید واژگان: کلوپیدوگرل, آنژیوپلاستی, مهار کننده تجمع پلاکتی, آدنوزین دی فسفات (ADP), مقاومت به کلوپیدوگرل}
    Mohammad Hasan Namazi, Yousef Mohsenzade, Maryam Taherkhani, Morteza Safi, Hosein Vakili, Habibollah Saadat, Mohammadreza Motamedi, Mino Ahmadinejad, Naser Velaie
    Background And Aim
    In patients who undergo coronary angioplasty, Clopidogrel resistance is accompanied with increased risk of cardiovascular events (unstable angina, recurrent MI, death, etc). In different studies resistance to Clopidogrel has been reported to be up to 30%. Identification of these patients and determining the contributing factors can help us to reduce cardiovascular events.
    Materials And Methods
    This cross-sectional study was carried out on candidates of elective percutaneous coronary intervention (PCI) in Shahid Modarres Hospital. Resistance to Clopidogrel was evaluated by platelet aggregometry in platelet-rich-plasma (PRP) using a routine aggregometer (Helena Biosciences Europe). The platelet aggregation was measured before and after exposure to 20 µ mol ADP as a reagent. Contributing factors such as age, gender, metabolic factors and medications were examined by Chi-square test.
    Results
    This study was run on 90 candidates for elective PCI. Their mean age was 62.6±10.2 years and 52.2% were male. 20% were semi-responder and 7.8% was non-responder. Gender, hypertension, obesity, using angiotensin-converting enzyme inhibitors and calcium channel blockers did not have any role in Clopidogrel resistance, but diabetes, hyperlipidemia, using beta blockers and statins were more common in Clopidogrel resistant patients (p<0.005). ‍
    Conclusion
    Considering both non-responders and semi-responders, prevalence of resistance to Clopidogrel was 27.8%, so we must be worried about it. Further larger studies should be designed to determine and manage the contributing factors.
  • محمدرضا معتمد، سید محمد فرشته نژاد، نوشین صدیق
    زمینه و هدف
    بیماران دچار حمله ی گذرای ایسکمیک یا TIA (Transient Ischemic Attack) یا سکته ی مغزی ایسکمیک در معرض خطر بالایی برای عود سکته ی مغزی قرار دارند. پیشگیری ثانویه از این امر شامل درمان با آنتی ترومبوتیک ها، درمان فاکتورهای خطر و درمان مداخله ای تنگی کاروتید می باشد. امروزه نتایج مطالعات مختلف بر اثربخشی درمان ضد پلاکتی در پیشگیری اولیه و یا ثانویه سکته مغزی نشان داده شده است؛ ولی پروتوکل دقیق درمانی در این زمینه هنوز مورد بحث می باشد. از این رو، این مطالعه با هدف مقایسه تاثیر آسپیرین، کلوپیدوگرل و ترکیبی از این دو در پیشگیری از عود مجدد سکته مغزی انجام گرفت.
    روش بررسی
    این مطالعه به روش کارآزمایی بالینی تصادفی (Randomized Controlled Clinical Trial) بر روی 92 بیمار مبتلا به حمله گذرای ایسکمیک (TIA) یا سکته مغزی ایسکمیک خفیف تا متوسط، انجام شد. بیماران به طور تصادفی به 3 گروه تقسیم شدند: گروه Aشامل 29 بیمار تحت درمان با آسپیرین (mg/day 100- 80)، گروه B شامل 31 بیمار تحت درمان با کلوپیدوگرل (mg/day 75) و گروه C شامل 32 بیمار تحت درمان دوگانه با هر دو داروی آسپیرین (mg/day 100- 80) و کلوپیدوگرل (mg/day 75). کلیه بیماران به مدت 18 ماه پیگیری شدند. علاوه بر متغیرهای زمینه ای، تعداد حملات جدید و زمان بروز آن برای هر بیمار ثبت می گردید. آنالیز کاپلان مایر برای مقایسه زمان بروز حملات در 3 گروه مورد استفاده قرار گرفت.
    یافته ها
    بیماران شامل 53 (6/57%) مرد و 39 (4/42%) زن با میانگین سنی (36/8=SD) 47/65 سال بودند که بین 3 گروه اختلافی در توزیع جنسی و میانگین سنی وجود نداشت (05/0P). همچنین میانگین زمان بروز عود سکته یا حمله ی مجدد نیز به طور معنی داری در گروه C [(57/0=SE) 12/16 ماه] طولانی تر از گروه های B [(02/1=SE) 71/13 ماه] و A [(21/1=SE) 76/6 ماه] بود (001/0>P).
    نتیجه گیری
    استفاده از درمان ضد پلاکتی در پیشگیری ثانویه از حمله سکته مغزی موثر شناخته شده است. هر چند امروزه پیشنهاداتی در این زمینه به کار بسته می شوند ولی بین مراکز مختلف اختلاف نظر گسترده ای وجود دارد. نتایج مطالعه حاضر نشان می دهد که درمان استفاده از آسپیرین به همراه کلوپیدوگرل بهترین اثربخشی و بیشترین کاهش را در میزان عود در بیماران مبتلا به حمله گذرای ایسکمیک (TIA) یا سکته مغزی ایسکمیک خفیف تا متوسط در این مطالعه تک مرکزی داشت.
    کلید واژگان: حمله گذرای ایسکمیک, سکته مغزی, کلوپیدوگرل, آسپیرین}
    Mohammad Reza Motamed, Mohammad Fereshtenezhad, Nooshin Sedigh
    Introduction
    Patients who have transient ischemic attack (TIA) or ischemic stroke are at a high risk of having a first or recurrent stroke. Secondary prevention includes antithrombotic therapy, treatment of risk factors, and interventional treatment of carotid stenosis. The merits of antiplatelet therapy with different protocols in primary and secondary stroke prevention have been demonstrated across numerous trials which lead to somewhat contradictory findings. Our objective was to compare the effects of aspirin, clopidogrel, and clopidogrel plus aspirin in the prevention of recurrent stroke.
    Methods
    Ninety-two patients with TIA or minor ischemic stroke were randomly assigned in three groups: Group A (aspirin, 80-100 mg/day 29 patients), group B (clopidogrel, 75 mg/day 31 patients) and group C (clopidogrel 75 mg/day plus aspirin 80-100 mg/day 32 patients). All patients were followed for a period of 18 months. Rather than demographic data, the number of new attacks and the time it occurs were recorded for each patient. Kaplan-Meier analysis was performed to compare the median time to stroke outcome in each group.
    Results
    The patients were 53 (57.6%) male and 39 (42.4%) female with the mean age of 65.47(SD=8.36) year which was not significantly different in three groups of study (P>0.05). After 18 months of follow-up, the mortality rate was 13.8%, none and 3.1% in groups A, B and C, respectively. The mean number of attacks was significantly lower in group C [0.63(standard deviation (SD)=0.49)] than groups A [1.59(SD=0.95)] and B [0.81(SD=0.65)] (P<0.001). Moreover, the mean time to stroke outcome was significantly longer in group C [16.12(Standard error (SE)=0.57) month] than groups A [6.76(SE=1.21) month] and B [13.71(SD=1.02) month] (Log rank P<0.001).
    Conclusion
    Antiplatelet therapy is effective in secondary stroke prevention. Current recommendations are applied in clinical�practice, but great variability between different centers remains. Our results showed that aspirin combined use with clopidogrel have better efficacy and decreased rate of recurrence in patients with TIA or minor ischemic stroke in this single-center study.
نمایش نتایج بیشتر...
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال