جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « بلوک آگزیلاری » در نشریات گروه « پزشکی »
-
نشریه آنستزیولوژی و مراقبتهای ویژه ایران، سال سی و سوم شماره 3 (پیاپی 76، پاییز و زمستان 1390)، ص 86مقدمهمطالعات کارآزمایی بالینی در مورد افزودن مخدر به بی حس کننده های موضعی در بلوک شبکه براکیال و مفید بودن آن نتایج متفاوتی در بر داشته است. در این مطالعه ما شروع، کیفیت و مدت بی دردی حاصل از بلوک آگزیلاری با لیدوکائین را با افزودن سوفنتانیل بررسی کردیم.مواد و روش هامطالعه به صورت کارآزمایی بالینی دوسوکور و تصادفی شده بر روی 32 بیمار کاندید عمل جراحی اندام فوقانی تحت بلوک آگزیلاری انجام شد. بیماران به دو گروه دریافت کننده 40 میلی لیتر لیدوکائین 5/1% همراه با 10 میکروگرم سوفنتانیل (گروه سوفنتانیل) یا 40 میلی لیتر لیدوکائین 5/1% با 2 میلی لیتر نرمال سالین (گروه شاهد) تقسیم گردیدند. زمان شروع بلوک حسی و عضلانی و طول مدت آن و شدت درد در حین عمل و زمان شروع درد پس از عمل اندازه گیری شد.نتایجزمان شروع بی حسی و فلج عضلانی در دو گروه یکسان بود (05/0p>). مدت زمان بی دردی در گروه سوفنتانیل (51/17210 دقیقه) به طور معنی داری کمتر از گروه شاهد (23/1919/237 دقیقه) بود (001/0p<). شدت درد حین عمل در دو گروه یکسان بود (05/0p>). بروز تهوع و استفراغ در گروه سوفنتانیل به طور بارزی (72/43%) بیشتر از گروه شاهد (75/18%) بود.نتیجه گیریما دریافتیم که افزودن سوفنتانیل به مقدار 10 میکروگرم به لیدوکائین 5/1% در بلوک آگزیلاری زمان بی دردی را افزایش نداده و تاثیری بر شروع و کیفیت بی دردی حاصل از بلوک ندارد و با عارضه تهوع و استفراغ همراه است.
کلید واژگان: بلوک آگزیلاری, سوفنتانیل, لیدوکائین}BackgroundStudies examining the benefit of adding analgesic to brachial plexus block have produced mixed results. We compared the onset, quality and duration of analgesia produced by lidocaine, either alone or combined with sufentanil.Materials and MethodsA prospective, randomized double blind study was conducted 32 patients scheduled to undergo surgery for upper limb under axillary block. Patients were divided to two groups: those received 40 cc lidocaine 1.5% with 10 g sufentanil (sufentanil group) or 40 cc lidocaine 1.5% with the normal saline (control group). Onset time and duration of sensory and motor block, quality of analgesia and offset time of analgesia were recorded.ResultsDemographic data such as weight and gender were identical in both groups. Onset time of sensory and motor block were identical in both groups (p>0.05). Duration of analgesia was significantly shorter in sufentanil group (21017.51 min) than control group (237.1919.23 min) (p<0.001). There was no difference in visual analogue scale (VAS) in both groups (p>0.05). Incidence of nausea and vomiting was greater in sufentanil group (43.75% vs 18.7%).ConclusionWe concluded that addition of 10g sufentanil to 1.5% lidocaine for axillary block did not prolong duration of analgesia and did not improve in onset time and quality of analgesia produced by block. It resulted to increase side effects such as nausea and vomiting. -
زمینه و هدفمطالعات نشان داده است که وراپامیل به عنوان یک بلوک کننده کانال کلسیمی، باعث تقویت اثرات بی حسی بی حس کننده های موضعی می شود. با این حال هنوز در دوز مورد استفاده از آن اختلاف نظر وجود دارد. در این مطالعه سعی شده است اثربخشی دو دوز مختلف وراپامیل در ترکیب با لیدوکائین در کیفیت بی حسی و بی دردی آگزیلاری در اعمال جراحی ارتوپدی اندام فوقانی مورد بررسی قرار گیرد.روش کارمطالعه حاضر به صورت یک کارآزمایی بالینی تصادفی شده دو سوکور طراحی و اجراء شد. در این مطالعه 92 بیمار کاندیدای انجام عمل جراحی اندام فوقانی تحت بی حسی آگزیلاری وارد مطالعه شدند و به صورت تصادفی در سه گروه قرار گرفتند: گروه اول فقط لیدوکائین 5/1%؛ گروه دوم لیدوکائین 5/1% به همراه 5 میلی گرم((mg وراپامیل؛و گروه سوم لیدوکائین 5/1% به همراه mg 10 وراپامیل دریافت کردند. اطلاعات مرتبط با زمان شروع و طول بلوک سمپاتیک، حسی و حرکتی و بی دردی به همراه تغییرات همودینامیک شامل ضربان قلب و فشار خون سیستولیک و دیاستولیک و متوسط فشار خون شریانی طی مراحل قبل، حین و پس از عمل و درد پس از عمل جراحی بیماران در سه گروه مورد مقایسه قرار گرفت. داده های به دست آمده با استفاده از نرم افزار آماری SPSS V.13، آزمون کای دو و آزمون آنالیز واریانس یکطرفه (ANOVA) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. سطح معنی داری در این مطالعه در حد 05/0 در نظر گرفته شد.یافته هافشار خون سیستولیک، دیاستولیک و فشار خون متوسط شریانی در دو گروه وراپامیل مشابه و افت معنی داری داشت؛ به طوری که از دقیقه 15 الی 60 این تغییرات به لحاظ آماری معنی دار و پس از آن وضعیت فشار خون بیماران در سه گروه مشابه بود. متوسط زمان شروع بلوک سمپاتیک، حسی و حرکتی نیز در گروه بیمارانی که وراپامیل به همراه لیدوکائین دریافت کرده بودند در هر دو گروه به لحاظ آماری کمتر از گروه بیماران لیدوکائین بود(001/0=p). دو گروه وراپامیل از نظر شروع بلوک سمپاتیک اختلاف معنی داری با یکدیگر نداشتند (18/0=p). طول مدت بلوک حسی و حرکتی نیز در دو گروه وراپامیل بیش از لیدوکائین تنها بود. شدت درد پس از عمل جراحی تا 6 ساعت پس از عمل جراحی در دو گروه وراپامیل مشابه و کمتر از بیماران گروه لیدوکائین تنها بود که این تغییرات به لحاظ آماری معنی دار است.نتیجه گیرییافته های این مطالعه نشان داد که وراپامیل mg 10 با افزایش طول مدت بلوک حسی و حرکتی و میزان بی دردی پس از عمل با تغییرات همودینامیک مشابه به وراپامیل mg 5 می تواند در ترکیب با لیدوکائین در بیماران کاندیدای بی حسی آگزیلاری مورد استفاده قرار گیرد.
کلید واژگان: وراپامیل, بلوک آگزیلاری, لیدوکائین, تغییرات همودینامیک, بلوک حسی و حرکتی}BackgroundStudies showed that Verapamil as a calcium channel blocker, potentiates the analgesic effects of local anesthesia; however there is controversy regarding the dosage of Verapamil in this regard. In this study, we evaluated the effect of two doses of Verapamil (5 and 10 mg) in combination with Lidocaine, on quality of local axillary blockage in comparison with placebo.MethodsThe present study was a double blind placebo –controlled clinical trial. Ninety two patients candidate for upper limb orthopedic and plastic surgery with axillary block were enrolled and divided in three groups randomly. In group A, the patients received only lidocaine 1.5%; in group B, the patients received Verapamil 5 mg plus lidocaine 1.5%; and in group C, the patients received Verapamil 10 mg plus lidocaine 1.5%. Time of onset and duration of analgesia, sympathetic, sensory and motor blocks as well as hemodynamic changes (heart rate, blood pressure and mean arterial pressure) before, during and after surgery were evaluated and compared in the three groups. SPSS V.13, Chi2 and One way ANOVA tests were used for data analysis. P= 0.05 was considered as statistically significant.ResultsSystolic, diastolic and mid arterial blood pressures significantly decreased during 15-60 min in both groups receiving Verapamil (5 and 10 mg); after which the blood pressure remained similar in the three groups. Mean onset of sympathetic, sensory and motor block was shorter in patients who received Verapamil (5 and 10 mg) than those who received Lidocaine alone (p<0.001). There was no difference in regard to the onset of sympathetic block in the groups receiving Verapamil (p=0.18). Meanwhile duration of motor and sensory block in Verapamil groups was greater than Lidocaine group. Patients who received Verapamil experienced less post-operative (6 hours) pain than those in placebo group, which was statistically significant.ConclusionOur finding showed that Verapamil 10 mg could amplify quality of axillary blockage (prolonged duration of analgesia, sensory and motor block and reduced post operation pain) without significant changes in hemodynamic situations in comparison with patient who received Verapamil 5 mg.Keywords: Verapamil, Axillary block, Lidocaine, Hemodynamic change, Sensory, Motor Block} -
زمینه و هدف
بلوک شبکه آگزیلاری برای ایجاد آنستزی جهت اعمال جراحی دست و ساعد استفاده می گردد. مطالعات معدودی به بررسی و مقایسه اثرات همودینامیک و بلوک دوزهای پایین اپی نفرین در مقایسه با دوزهای بالاتر این دارو پرداخته اند، بنابراین مطالعه حاضر با هدف مقایسه طول مدت اثر و عوارض همودینامیک اپی نفرین با دوز بالا و پایین در این گروه از اعمال جراحی طراحی گردید.
روش بررسیمطالعه RCT حاضر بر روی بیماران سالم کاندید اعمال الکتیو جراحی دست و ساعد انجام گرفت. بیماران مورد مطالعه توسط نرم افزار تصادفی سازی به سه گروه تقسیم شدند که دو گروه اول به ترتیب برای عمل لیدوکایین با اپی نفرین دوز پایین (μg/ml6/0)، اپی نفرین دوز بالا (μg/ml5) دریافت نموده و برای بیماران گروه سوم لیدوکایین با نرمال سالین تزریق گردید. اطلاعات همودینامیک بیماران شامل فشار متوسط شریانی، ضربان قلب در دقایق متعدد، بروز هرگونه عوارض جانبی به همراه طول مدت بی دردی و بلوک حرکتی ثبت گردید.
یافته هااز 75 بیمار مورد مطالعه، 15 مورد به علت بلوک ناکامل یا شکست بلوک و نیاز به بیهوشی جنرال جهت ادامه عمل از مطالعه حذف شدند. زمان بی دردی و بی حرکتی در گروه اپی نفرین با دوز بالا نسبت به دو گروه دیگر طولانی تر ولی این تفاوت از لحاظ آماری معنی دار نبود.
نتیجه گیریاستفاده از دوز پایین اپی نفرین به همراه لیدوکایین به عنوان بی حس کننده موضعی، با ایجاد بی دردی قابل مقایسه با دوزهای بالاتر این دارو، عوارض جانبی کمتری دارد.
کلید واژگان: اپی نفرین, بلوک آگزیلاری, لیدوکایین, بی دردی, تغییرات همودینامیک}Axillary block is used for inducing anesthesia in outpatient hand and forearm surgeries. Few researches have studied hemodynamic and blockade effects of low doses of Epinephrine. The aim of the present study was to compare the duration of analgesia and hemodynamic changes following the injection of high/low epinephrine doses in such surgeries. The present randomized clinical trial study was conducted on healthy individuals (ASA I-II) who were candidates for hand and forearm surgeries.
-
مقدمه و هدفبلوک شبکه بازویی رایج ترین بلوک اعصاب محیطی است که در موقعیت های مختلف آناتومی می توان به بلوک این شبکه اقدام کرد. با این بلوک می توان بر روی آرنج و نواحی پایین تر دست، جراحی انجام داد. گزارشهای متعددی در مورد افزایش طول مدت بی حسی با افزودن مواد مختلف مانند اپی نفرین و مواد مخدر به داروی بی حسی وجود دارد. هدف از این مطالعه مقایسه بلوک اگزیلاری با لیدوکایین و مخلوط لیدوکایین و فنتانیل روی مدت بی حسی در اعمال جراحی اندام فوقانی است.مواد و روش هااین مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی و دو سوکور بوده که بر روی 60 بیمار بالغ کاندید اعمال جراحی انتخابی اندام فوقانی که برای اولین بار مراجعه کرده بودند و وضعیت فیزیکی 1 و 2 تقسیم بندی انجمن بیهوشی آمریکا داشتند، در بیمارستان شهدا تبریز در سال 1383 انجام گرفت. نمونه گیری به روش غیر احتمالی آسان بود و بیماران به طور تصادفی به دو گروه شاهد و مورد تقسیم شدند. به بیماران گروه شاهد 400 میلی گرم لیدوکایین 1 درصد از ناحیه زیر بغل تزریق شد، ولی به بیماران گروه مورد 400 میلی گرم لیدوکایین 1 درصد همراه با یک میلی لیتر فنتانیل (50 میکروگرم) تزریق گردید. با روش کشیدن سر سوزن ته گرد و نیشگون گرفتن نواحی تحت بی حسی و کشش و فشار بر ساعد از صحت بلوک حسی و حرکتی اطمینان حاصل گردید. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه بود. داده ها پس از جمع آوری با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون آماری کای دو و نمونه غیر وابسته آنالیز گردید.یافته هانتایج نشان داد که از نظر سن و جنس بین دو گروه مورد و شاهد تفاوت معنی داری وجود نداشت. میانگین و انحراف معیار مدت عمل جراحی در گروه شاهد 16.43±73.33 دقیقه و در گروه مورد 15.53±65.80 بود که بین دو گروه تفاوت معنی دار آماری وجود نداشت. میانگین و انحراف معیار زمان شروع بی حسی در گروه شاهد 2.50±14.73 و در گروه مورد 2.76±21.24دقیقه بود که بین دو گروه تفاوت معنی دار آماری وجود داشت (p<0.001) میانگین و انحراف معیار مدت بلوک در گروه مورد 13.63±176.20 دقیقه و در گروه شاهد 9.36±121.17 دقیقه بود که بین دو گروه تفاوت معنی دار آماری وجود داشت (p<0.001).نتیجه گیریاضافه کردن فنتانیل به لیدوکایین سبب افزایش مدت بلوک اگزیلاری می شود، ولی باید در نظر داشت شروع اثر بی حسی با تاخیر واضح همراه است. نتایج این مطالعه از افزودن فنتانیل به لیدوکائین جهت افزودن مدت بی حسی حمایت می کند.
کلید واژگان: شبکه بازویی, بلوک آگزیلاری, فنتانیل, لیدوکائین} -
سابقه وهدفکاربرد روزافزون بی حسی منطقه ای وبلوک های عصبی ونیز تاثیرات بی حس کننده موضعی مپریدین و عدم انجام دادن چنین مطالعه ای با مپریدین، ما را برآن داشت تا با افزودن مپریدین به داروی بی حس کننده موضعی دربلوک آگزیلاری تاثیرات آن و به ویژه طول مدت بلوک را بسنجیم.مواد و روش هامطالعه به صورت کارآزمایی بالینی تصادفی شده دوسوکور، پس از تایید در کمیته اخلاق پزشکی بیمارستان روی تعداد40 بیمار(20 نفر در هر گروه) با کلاس I و II انجمن بیهوشی آمریکا که همگی در سنین 15 تا 56 سالگی بودند، انجام شد. دو گروه از نظر سن، جنس و وزن همگن بودند. درگروه لیدوکایین، 40 میلی لیتر لیدوکایین1% به علاوهml/kg01/0 ازسالین نرمال ودرگروه مپریدین، 40میلی لیتر لیدوکایین1% به علاوه ml/kg01/0 معادل mg/kg1مپریدین به عنوان داروی مصرفی دربلوک آگزیلاری استفاده شد.روش انجام دادن بلوک دردوگروه یکسان بود(روش ترانس آرتریال).اطلاعات به دست آمده با استفاده از آزمون های کای دو و دقیق فیشر برای عوارض و آزمون T برای متغیرهای کمی در دو گروه مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفتند.یافته هانتایج به دست آمده از تحقیق حاکی از افزایش طول مدت بلوک در گروه مپریدین بود(04/67 4/238 در مقابل6/39 7/166 دقیقه) که از نظر آماری معنادار بود(001/0P<). تفاوت معنادار آماری بین دو گروه از نظر سرعت شروع بلوک، شدت بی دردی بلوک و عوارض جانبی شامل تهوع،استفراغ، افت فشار خون، سرگیجه، آریتمی وتشنج مشاهده نشد.
بحث: در این مطالعه زمان شروع بلوک تفاوت معناداری از لحاظ آماری نداشت ودر مجموع اضافه نمودن مپریدین به بلوک آگزیلاری حاصل از لیدوکایین بدون اینکه عوارض سیستمیک را افزایش دهد، بر طول مدت بلوک به طور معناداری افزود. پیشنهاد می شود از این روش برای انجام دادن اعمال جراحی طولانی مدت به ویژه در بیماران اورژانسی که ممنوعیت انجام دادن بیهوشی عمومی دارند ونیز در افراد عادی که حتی جراحی کوتاه مدتی در اندام فوقانی در پیش دارند و به منظور تامین بی دردی طولانی مدت پس از عمل، استفاده نمود.
کلید واژگان: بلوک آگزیلاری, مپریدین, لیدوکایین, جراحی اندام فوقانی}
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شدهاند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شدهاست. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که میخواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.