به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « گاستریت مزمن » در نشریات گروه « پزشکی »

  • سید محمد ولیزاده طوسی، وحید حسینی، فاطمه خواجه نبی، فاطمه طغانی هولاری، ایرج ملکی *
    سابقه و هدف
    در مناطق با ریسک بالای کانسر معده، شناسایی ضایعات پیش سرطانی در شناخت زودرس آن اهمیت خاصی دارد. در این مطالعه ما به ارزیابی روش غیرتهاجمی بیومارکرهای معده ای برای شناخت ضایعات پیش سرطانی پرداخته ایم.
    مواد و روش ها
    در این مطالعه توصیفی- مقطعی، بیماران با علایم دیس پپسی مزمن که به کلینک گوارش مرکز دانشگاهی شهرستان ساری در سال 96 مراجعه کردند، وکاندید اندوسکوپی معده بوده اند، وارد مطالعه شدند. بعد از ارزیابی های اندوسکوپیک و پاتولوژی، بیماران در سه گروه افراد نرمال، بیماران با گاستریت مزمن فعال و متاپلازی روده ای تقسیم شدند. سپس نمونه سرمی آن ها از نظر بیومارکرهای PG1,PG2, PG1/PG2 Ratio, Gastrin-G17 و سرولوژی هلیکوباکترپیلوری مورد ارزیابی قرار گرفت. داده های حاصل توسط نرم افزار SPSS نسخه 21 آنالیز شد.
    یافته ها
    از 63 بیمار وارد شده به مطالعه، تعداد 19 نفر با یافته های اندوسکوپی و پاتولوژی نرمال، 25 بیمار با گاستریت مزمن فعال و 19 بیمار با متاپلازی روده ای بودند. سطح سرمی PG1 و PG2 در بیماران با گاستریت مزمن فعال و متاپلازی روده ای بالاتر از بیماران نرمال بود (05/0p<) و شیوع بالاتری از عفونت هلیکوباکتر پیلوری در بیماران با گاستریت مزمن فعال و متاپلازی روده ای در مقایسه با بیماران نرمال دیده شد (75 درصد در برابر 21 درصد).
    استنتاج
    اندازه گیری بیومارکرهای PG1 وPG2 و آنتی بادی ضد هلیکوباکتر پیلوری در بیماران دیس پپسی می تواند در شناسایی ضایعات پیش سرطانی معده کمک کننده باشد.
    کلید واژگان: گاستریت مزمن, متاپلازی روده ای, بیومارکرهای معده ای, هلیکوباکتر پیلوری}
    Seyed Mohammad Valizadeh Toosi, Vahid Hoseini, Fatemeh KhajeNabi, Fatemeh Toghani hulari, Idraj Maleki *
    Background and purpose
    Identifying precancerous lesions for early detection of gastric cancer is greatly important in high risk areas for stomach cancer. In this study, we evaluated stomach biomarkers as a non-invasive method for recognition of gastric precancerous lesions.
    Materials and methods
    In a cross-sectional study, patients with chronic dyspeptic symptoms who were candidate for endoscopy were selected from Sari gastroenterology clinic. After endoscopic and pathological evaluations, patients were divided into three groups: those with normal endoscopic findings and pathology, patients with chronic active gastritis, and those with intestinal metaplasia. Their serum samples were evaluated for PG1, PG2, PG1/PG2 ratio, Gastrin-G17, and Helicobacter pylori serology. Data analysis was done in SPSS V21.
    Results
    A total of 63 patients were investigated of whom 19 were found with normal endoscopic results and pathology, 25 had chronic active gastritis, and there were 19 with intestinal metaplasia. Serum levels of PG1 and PG2 in patients with chronic active gastritis and intestinal metaplasia were higher than normal patients (p<0.05). These patients also had higher incidence of Helicobacter pylori infection compared with normal patients. (75% vs. 21%).
    Conclusion
    Measurement of PG1, PG2, and anti-H pylori antibody in dyspeptic patients can be helpful in identifying gastric precancerous lesions.
    Keywords: chronic gastritis, intestinal metaplasia, gastric biomarkers, Helicobacter pylori}
  • Meysam Rezaeishahmirzadi, Neda Motamedi Rad, Seyed Hamid Moosavy, Mohammad Shekari *
    Introduction
    Peptic ulcer is a common problem in medicine with serious impacts on the quality of life of patients. It has been shown that Helicobacter pylori infection is related with inflammatory responses of gastric mucosa. However, some patients remain asymptomatic. Sustained colonization and chronic inflammation increase the risk of gastritis and peptic ulcer. The aim of this study is to investigate the genetic polymorphisms of inflammatory cytokine IL-10 and its relationship with peptic ulcer and gastric inflammation.
    Methods
    In this study, 107 people with symptoms of stomach pain and indigestion referred to a doctor with an indication for endoscopy were selected as the patient group. 107 healthy people without complications such as stomach pain and indigestion were selected as the control group. IL-10-592A/C polymorphism was examined by Polymerase Chain Reaction-Restriction Fragment Length Polymorphism (PCR-RFLP).
    Results
    No significant difference was found between the patients with peptic ulcer and chronic inflammation and healthy people in the control group in terms of the C allele in the IL-10 gene (P=0.99; 0.48-1.80, CI 95%, OR 0.93, and P=0.26; 0.57-1.13, CI 95%, OR 0.81, respectively).
    Conclusion
    The results showed no significant correlation between the inflammatory cytokine IL-10 gene polymorphisms and peptic ulcer disease and chronic inflammation.
    Keywords: Polymorphism, Interleukin, 10, Peptic Ulcer, Chronic Gastritis}
  • ندا معتمدی راد، میثم رضایی شهمیرزادی، سید حمیدموسوی، محمد شکاری*
    مقدمه
    هلیکوباکتر پیلوری علت اصلی التهاب مزمن و زخم پپتیک می باشد، بیش از نیمی از مردم جهان به هلیکوباکتر مبتلا می شوند در حالیکه تنها 20 درصد افراد عوارض بالینی بیماری را نشان می دهند. اخیرا مشخص شده است که پاسخ های التهابی بخش مهمی از بیماری زایی زخم پپتیک می باشد. اینترلوکین 1B Interlukine(IL)- سایتوکینی است که نقش کلیدی در پاسخ های التهابی موکوس معده بازی می کند. در این مطالعه، هدف ما بررسی پلی مورفیسم IL-1B و بررسی این که آیا بین این پلی مورفیسم ها و بیماری التهاب معده و زخم پپتیک ارتباطی وجود دارد یا خیر.
    روش کار
    در این مطالعه، 107 نفر افراد با علائم درد معده و ناراحتی معده که اندوسکوپی شده اند به عنوان گروه بیمار و افرادی که از نظر بالینی هیچ گونه عارضه ای ندارند را به عنوان گروه کنترل قرار دادیم. پلی مورفیسم IL-1B+3954C/T به روش PCR-RFLP (Polymerase Chain Reaction-Restriction Fragment Length Polymorphism) مورد بررسی قرار گرفتند.
    نتایج
    حضور آلل T در ژن IL-1B تفاوت معنی داری را در بین بیماران مبتلا به زخم پپتیک و التهاب مزمن در مقایسه با گروه کنترل نشان نداد ( 30/0;P= 27/1-34/0CI، 95% ;66/0 OR، و13/0; P=15/1-32/0 CI، 95% ;75/0(OR، به ترتیب.
    نتیجه گیری
    پیشنهاد می شود که همراهی معنی داری بین پلی مورفیسم IL-1B+3954 C/T و بیماری التهاب معده و زخم پپتیک وجود ندارد.
    کلید واژگان: پلی مورفیسم, اینترلوکین B1, زخم پپتیک, گاستریت مزمن}
    Neda Motamedi Rad, Meysam Rezaeishamirzadi, Seyd Hamid Moosavy, Mohammad Shekari*
    Introduction
    Helicobacter pylori is the main cause of chronic inflammation and peptic ulcer. More than half of the world population is afflicted with Helicobacter, while only 20% of people show the clinical symptoms of the disease. Genes encoding the cytokines interleukin (IL)-1B play a key role in the inflammatory responses of gastric mucus. This study aims to analyze polymorphism in the IL-1B gene.
    Methods
    107 individuals who showed the symptoms of chronic gastritis participated in the treatment group. Individuals with no symptoms were considered as the control group. IL-1B�砋 polymorphism was analyzed through PCR-RFLP.
    Results
    There is no association between the presence of the T allele in an IL-1B gene whit peptic ulcer and chronic gastritis as compared with control group (OR=0.66, CI=0.34-1.27, OR=0.75, CI=0.32-1.15) respectively.
    Conclusion
    Our results suggest that there is no association between IL-1B� C/T polymorphism and peptic ulcer disease and chronic inflammation.
    Keywords: Polymorphism, Interleukin B1, Peptic Ulcer, Gastritis}
  • علی اکبر آب روش، جواد شکری شیروانی، علی بیژنی، بهزاد حیدری، انسیه شفیق
    سابقه و هدف
    استئوپروز و شکستگی های ناشی از آن، علل مهم ناتوانی در زنان خصوصا در سنین سالمندی است. شناسایی عوامل بروز استئوپروز و اصلاح آنها در پیشگیری شکستگی موثر می باشد. این مطالعه به منظور بررسی ارتباط بین عفونت هلیکوباکترپیلوری و کاهش دانسیته استخوان در زنان انجام شد.
    مواد و روش ها
    این مطالعه مقطعی بر روی 42 بیمار زن که بعلت علائم دیسپپسی تحت گاستروسکپی تشخیصی قرار گرفته و تشخیص گاستریت مزمن بعلت هلیکوباکترپیلوری با انجام بیوپسی و رویت هلیکوباکترپیلوری در نمونه بافتی یا آزمایش سرولوزی تائید شده بود با 52 شاهد زن بدون علائم گوارشی انجام شد. افراد تحت مطالعه از نظر دانسیته استخوان مورد بررسی قرار گرفتند. دانسیته استخوان در ناحیه فقرات کمری (Spine BMD grm/cm2) و استخوان ران(Femoral neck BMD gr/cm2) در کل بیماران دو گروه و نیز در بیماران و شاهدان بر حسب سن مورد مقایسه قرار گرفت.
    یافته ها
    میانگین سنی بیماران 2/9±6/51 سال و شاهدان 5/6±7/51 سال بود. میانگین دانسیته فقرات کمری و استخوان ران در دو گروه تفاوتی نداشت. در افراد کمتر از 50 سال سطح دانسیته فقرات کمری در بیماران کمتر از شاهدان و سطح دانسیته استخوان ران بیشتر از شاهدان بود. اختلاف معنی داری بین دانسیته استخوانها در گروه مورد و شاهد به تفکیک سنی زیر 50 سال و 50 سال به بالا نیز دیده نشد اما دانسیته فقرات کمری در بیماران کمتر از 50 سال بطور معنی داری کمتر از بیماران 50 سال به بالا بود (017/0=p). در شاهدان نیز این اختلاف دیده نشد.
    نتیجه گیری
    یافته های این مطالعه نشان داد که التهاب ناشی از عفونت هلیکوباکترپیلوری بر دانسیته استخوان ناحیه ران اثر منفی ندارد. اما ممکن است بر دانسیته فقرات کمری در زنان کمتر از 50 سال اثرات منفی داشته باشد. مطالعات بیشتر با تعداد نمونه زیادتر برای تائید یافته های فوق لازم است.
    کلید واژگان: گاستریت مزمن, هلیکوباکترپیلوری, دانسیته استخوان}
    Abravesh Aa, Shokri Shirvani J., Bijani A., Heidari B., Shafigh E
    Background And Objective
    Osteoporosis and bone fracture consequence to it is an important cause of disability particularly in the elderly women. Identifying the causes of osteoporosis and its treatment is important in fracture prevention. The present study was parformed to determine the relationship between helicobactor pylori infection (HP) and ostoporosis in the women.
    Methods
    In this cross sectional study, forty-two women with clinical features of dyspepsia due to HP– induced chronic gastritis confirmed by gastroscopy and biopsy were compared with 52 healthy control women without dyspepsia. Bone mineral density (BMD) was assessed by dual energy x-ray absorptiometry (DXA). Femoral neck BMD gr/cm2 and spine BMD gr/m2 were compared between whole number of two groups as well as between patients and controls according to age.
    Findings
    The mean age of patients and controls were 51.6± 9.2 and 51.7± 6.5 years, respectively. There were no significant differences in mean spine and femoral neck BMD between the whole numbers of patients and controls. But in groups aged <50 years spine BMD in patients was nonsignificantly lower than controls and femoral neck BMD was higher than controls. There were not significant differences in mean spine and femoral neck BMD between patients and controls aged >50 and <50 years. Comparison of individuals aged >/=50 years with those aged < 50 years demonstrated a significant difference only in patients for spine BMD (p=0.017) but not in the controls.
    Conclusion
    These findings indicate that HP-induced inflammation has no adverse effect over femoral neck BMD but has negative effect on spine BMD in women aged >/=50 years. Further studies with larger samples are needed to confirm these findings.
  • سکینه عموییان، ناصر طیبی میبدی، فرزانه فرهادی
    زمینه و هدف
    گاستریت مزمن یکی از شایعترین اختلالات گوارشی است و یافتن علت آن بخصوص هلیکوباکترپیلوری و عوامل مستعدکننده بدخیمی (آتروفی، متاپلازی روده ای) تا حد زیادی بر پایه بافت شناسی است؛ بنابراین سیستمی که بتواند از دقت و تکرارپذیری مناسبی برای ارائه مشاهدات برخوردار باشد، بسیار مهم است. سیستمی که امروزه به طور رایج برای ارزیابی و درجه بندی گاستریت مزمن به کار می رود، Updated Sydney می باشد. مطالعه حاضر با هدف بررسی میزان توافق بین مشاهده کنندگان در مورد هر کدام از معیارهای این سیستم و به عبارتی بررسی میزان تکرارپذیری مشاهدات انجام شد.
    روش تحقیق: در این مطالعه توصیفی- تحلیلی، 44 نمونه بیوپسی آندوسکوپی معده با رنگ آمیزی هماتوکسیلین و ائوزین (H&E) و گیمسا توسط دو نفر متخصص آسیب شناسی به طور مجزا مورد بازبینی قرار گرفت. هر متخصص آسیب شناسی برای معیارهای سیستم سیدنی یعنی شدت التهاب (آماس) مزمن و تراکم (دانسیته) هلیکوباکترپیلوری (H.P) به صورت 0-3 (عدم، خفیف، متوسط و شدید) و آتروفی غددی و متاپلازی روده ای به صورت 10 (وجود، فقدان) نمره ای تعیین نمود. میزان ارتشاح نوتروفیلی (دال بر فعالیت بیماری) نیز به صورت 0-3 بررسی شد. نتایج حاصل از مشاهدات با استفاده از محاسبه ضریب K و آزمون آماری McNemar مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
    یافته ها
    بیشترین میزان توافق در مورد متاپلازی روده ای (81/0=K) مبنی بر توافق عالی بود. در مورد شدت التهاب مزمن (67/0=K)، تراکم H.P (62/0=K) و ارتشاح نوتروفیلی (68/0=K) توافق خوبی وجود داشت. کمترین میزان توافق در مورد آتروفی غددی (32/0=K) بود.
    نتیجه گیری
    سیستم سیدنی، سیستم مفیدی برای ارزیابی و درجه بندی گاستریت مزمن است و در بیشتر موارد توافق خوبی بین مشاهده کنندگان وجود دارد؛ این سیستم از تکرار پذیری مناسبی برخوردار است. به نظر می رسد عدم توافق مناسب در مورد آتروفی ناشی از تفاوتهای فردی در ارزیابی و فقدان معیارهای تشخیصی استاندارد برای وجود و شدت آن باشد.
    کلید واژگان: گاستریت مزمن, سیستم سیدنی, تکرار پذیری, توافق بین مشاهده کنندگان}
    Dr Sakineh Amouian, Dr Naser Tayebi Meybodi, Dr Farzaneh Farhadi
    Background And Aim
    Chronic gastritis is one of the most common gastrointestinal disorders and detection of its etiology especially Helicobacter pylori and risk factors of malignancy (atrophy and intestinal metaplasia) is, to a great extent, based on histological assessment. Therefore, a system which could sustain good reproducibility in reporting observations is very important. Today, the most frequently used system for assessment and grading of chronic gastritis is the Updated Sydney System. The aim of this study was to find out inter-observer agreement on each criterion of this system (i.e reproducibility rate).
    Materials And Methods
    In this descriptive analytical study, 44 endoscopic gastric biopsy samples (with hematoxylin, eosin, and geimsa stains) were reviewed by two pathologists in turn. Each pathologist graded any of Sydney System criteria including chronic inflammation and H.P density level from 0-3 (absent, mild, moderate and severe) glandular atrophy and intestinal metaplasia from 0-1 (absence and presence). In addition, neutrophilic infiltration (activity of disease) was also graded from 0-3. Finally results of the observation were analaysed by means of McNemar statistical test and K coefficient
    Results
    The most/best inter-observer agreement was found on intestinal metaplasia (K =0.84) representing. Good interobserver agreement was observed on chronic inflammation (K =0.67), H.P density (K=0.62) and neutrophilic infiltration (K=0. 68). For glandular atrophy, agreement was the least (K=0.32)
    Conclusion
    Updated Sydney system is a useful system for the assessment and grading of chronic gastritis. In most cases there was good agreement between the observers. Reproducibility is evaluative differences in grading a specific feature and lack of standardized diagnostic criteria to charactrize its presence and degree.
  • سید کاظم نظام*، حسین رحیمی
    زمینه و هدف

    سرطان معده یکی از شایع ترین بدخیمی ها و از علت های مهم مرگ و میر ناشی از سرطان می باشد. عفونت با هلیکوباکترپیلوری همراه با گاستریت مزمن بوده و به عنوان عامل خطر مرتبط با این سرطان مطرح می باشد. به منظور بررسی ارتباط افزایش شدت آلودگی با این باکتری (بر اساس عیار آنتی بادی) با افزایش احتمال ایجاد سرطان معده، در این مطالعه عیار آنتی بادی ضد هلیکوباکتر پیلوری در بیماران مبتلا به سرطان معده و افراد مبتلا به سوء هاضمه غیراولسری (NUD) با یکدیگر مقایسه شدند.

    مواد و روش کار

    این مطالعه مورد شاهدی در سال 1381 در بیمارستان های زاهدان انجام شد که درآن دو گروه 40 نفری شامل 40 بیمار مبتلا به سرطان معده و 40 نفر شاهد (افراد مبتلا به سوء هاضمه غیراولسریNUD) تحت مطالعه قرار گرفتند. خون این افراد جهت اندازه گیری آنتی بادی اختصاصی ضد هلیکوباکترپیلوری به روش الیزا مورد آزمایش قرار گرفت.

    یافته ها

    در این طرح 80 نفر در دو گروه 40 نفری شامل 40 بیمار مبتلا به سرطان معده و 40 نفر شاهد مورد مطالعه قرار گرفتند در هر یک از گروه ها 21 نفر مذکر (5/52%) و 19 نفر مونث (5/47%) حضور داشتند. میانگین سنی گروه شاهد 18/ 53 و بیماران سرطانی 58/56 سال بود. 28 % افراد شاهد و 100 % بیماران سرطان معده عیار آنتی بادی مثبت ضد هلیکوباکترپیلوری داشتند و آزمون خی دو ارتباط آماری معنی دار بین سرطان معده و آزمون آنتی بادی مثبت را نشان می داد (000/0 P=).

    نتیجه گیری

    همانند سایر نقاط دنیا، یافته های این مطالعه اپیدمیولوژیک، تایید کننده اهمیت عفونت هلیکوباکترپیلوری به عنوان یک عامل خطر زمینه ساز ابتلاء به سرطان معده می باشد.

    کلید واژگان: هلیکوباکترپیلوری, سرطان معده, گاستریت مزمن}
    Nezam Sk., Rahimi H.
    Background

    Gastric cancer is the second most common cause of cancer related death in the world. Helicobacter pylori infection is associated with chronic gastritis, a known precursor of gastric cancer. Carcinomas have been shown to be related to a high prevalence of H.Pylori infection. We study titer of H.Pylori antibody in patients with gastric cancer and in patients with non-ulcer dyspepsia.Methods and Materials: During an eleven-month course (October 2001- September 2002) we studied the relation between H. Pylori infection and gastric carcinoma in a case - control study in Zahedan hospitals. The subjects divided into two groups; 40 control subjects and 40 patients with gastric carcinoma. IgG Antibody to H. Pylori was checked in serum of patients in both groups by ELISA method.

    Results

    Each group comprised of 21 male (52.5%) and 19 female (47.5%). Mean age was 53.18 and 56.58 years in control and case group, respectively. Anti-H. Pylori IgG was positive in 100% of patients with gastric carcinoma but only in 28% of the control subjects. Chi-test demonstrated a significant correlation between gastric cancer and Antibody test. (P= 0.000). Patients with gastric carcinoma had higher titer of IgG 85.67 in contrast to those who did not have cancer.

    Conclusions

    Like other epidemiologic studies this study revealed that H. pylori infection is associated with an increased risk of gastric carcinoma and is considered as a cofactor in the pathogenesis of this malignant condition.

    Keywords: Helicobacter Pylori, Gastric cancer, Chronic gastritis}
  • لرنیک نظریانس، شیرین حجازی، ژیلا عابدسعیدی، مهندس پرویز کمالی
    مقدمه
    گاستریت یا التهاب معده یکی از شایع ترین بیماری های گوارشی است که اثرات قابل توجهی بر سلامتی و سیستم ایمنی بدن به جای می گذارد. با توجه به اینکه رفتارهای نادرست و غیر بهداشتی در بروز بیماری های گوارشی نقش دارند با بررسی شیوه زندگی می توان این رفتارها را شناسایی کرد و شیوه زندگی سالم تری را در پیش گرفت.
    هدف
    پژوهش حاضر با هدف تعیین ارتباط شیوه زندگی و ابتلا به گاستریت مزمن در مراجعه کنندگان به بیمارستانهای وابسته به دانشگاه های علوم پزشکی شهر تهران سال 1382 به انجام رسیده است. ...
    کلید واژگان: گاستریت مزمن, شیوه زندگی}
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال