جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « نمک » در نشریات گروه « دامپزشکی »
-
گوشت و فرآورده های آن ازجمله منابع با ارزش پروتئینی در ارتباط با تغذیه بشر به شمار می روند و بویژه فرآورده های گوشتی به لحاظ سهولت مصرف و ذائقه پسندی شان، امروزه در اکثر نقاط جهان مورد توجه و استقبال مصرف کنندگان هستند. نمک، از جمله مواد افزودنی در تهیه فرآورده های گوشتی است که باید براساس استاندارد شماره 2303 موسسه استاندارد و تحقیقات صنعتی ایران، حداکثر به میزان 2 درصد مورد مصرف قرار گیرد که علت آن بالابردن ظرفیت نگهداری و جذب آب در فرآورده های گوشتی و نیز طعم و مزه مطلوب آن است. نمک های نیتریت نیز ازجمله افزودنی هایی هستند که در فرآورده های گوشتی به منظور ایجاد رنگ مطلوب در فرآورده، ایجاد طعم و مزه مطلوب، جلوگیری از رشد اسپورکلستریدیوم بوتولینوم و افزایش مدت زمان نگهداری فرآورده مورد استفاده قرار می گیرند، هر چند از طریق یک سری واکنش های پیچیده شیمیایی، ترکیبات نیتروزامین تولید می کنند که این ترکیبات می توانند سرطانزا باشند؛ از این رو میزان مصرف آنها باید در حد استانداردهای مصوب باشد (حداکثر 120ppm برپایه نیتریت). از عوامل دیگر بیانگر نوع مواد متشکله فرآورده های گوشتی، میزان خاکستر است که چنانچه از حد مجاز فراتر رود به معنای استفاده بیش از حد از پرکننده های گیاهی در محصولات است. لذا با توجه به نکات فوق، برخی از فرآورده های گوشتی پرمصرف در شهر اهواز مورد بررسی قرار گرفت. در بررسی صورت گرفته در طی 3 ماه، تعداد 180 نمونه سوسیس و کالباس از 5 کارخانه مختلف از نظر خاکستر، نمک و باقیمانده نیتریت آزمایش شدند. پس از تهیه خاکستر محصولات به روش مرجع یا استاندارد، میزان نمک این فرآورده ها با استفاده از روش تیتراسیون با تیوسیانات پتاسیم (استاندارد شماره 741) و همچنین باقیمانده نیتریت، با استفاده از روش اسپکتروفتومتری مطابق با استاندارد ملی ایران به شماره 923 اندازه گیری شد. نتایج حاصل از آنالیزهای آماری نشان داد که میزان نمک و باقیمانده نیتریت در حیطه استانداردهای ملی قرار داشت، همچنین میزان خاکستر در سوسیس آلمانی درحد استاندارد و در سایر فرآورده ها (سوسیس کوکتل، کالباس خشک و کالباس لیونر) بالاتر از حد استاندارد ملی بود (05/0 >p).
کلید واژگان: فرآورده های گوشتی حرارت دیده, خاکستر, نمک, باقیمانده نیتریت}The importance of food is unquestionable. Meat products are one of the major protein resources for human nutrition which nowadays، due to their easy preparation and favorable taste are widely consumed in all parts of the world. Salt is one of the substances added during the manufacture of meat products in order to prolong their maintenance، absorbance of water، and produce a favorable taste. According to the standard number 2303 of the Institute of Standard and Industrial Investigations of Iran، the maximum amount of salt in meat products is 2 percent. Nitrite compounds are food additives use in order to produce a favorable color and taste، prevent the growth of Clostridium botolinum spore، and prolong the shelf-life of products. However، their consumption also leads to the formation of nitrosamines in the body، which are carcinogenic. So they must be use within the legislated standard range (maximum 120 ppm). Another indicator of the ingredients of meat products is the amount of ash. If it will be beyond the standard range، it indicates extra usage of herbal fillers in meat products. Considering the above-mentioned factors، some of popular meat products in Ahvaz were examined. In a 3 month survey، 180 sausage samples from 5 different factories were examined for the amounts of ash، salt and nitrite residues. After ash obtaining of products through Reference Method، the amount of salt and nitrite residues were measured with standard recommendations number 741 and 923 with using potassium thiocyanate titration and spectrophotometric technique respectively. Statistical analyses revealed that the amount of salt and nitrite residues were within the national standard range. The amount of ash was found within the standard range for so-called German (‘almani’) sausages، but more than national standard limits in other products (p <0. 05).Keywords: Heated sausages, Ash, Sodium chloride (Salt), Nitrite residues} -
مایکوباکتریوم اویوم زیرگونه پاراتوبرکلوزیس (مایکوباکتریوم پاراتوبرکلوزیس) به دلیل ارتباط احتمالی با بیماری کرون (Crohn’s disease) در انسان به عنوان یک مخاطره بهداشتی برای سلامتی عمومی محسوب می گردد. هدف این مطالعه بررسی اثر غلظت های مختلف نمک بر بقای مایکوباکتریوم پاراتوبرکلوزیس طی دوره رسیدن و نگه داری پنیر سفید فراپالایشی ایرانی است. شیر پاستوریزه گاوی متعاقب فرآیند فراپالایش با تعداد 2 واحد لگاریتمی در هر گرم (Log cfu/g) مایکوباکتریوم پاراتوبرکلوزیس تلقیح و سپس نمونه های پنیر حاوی مقادیر 2%، 3% و 4% نمک از آن تهیه گردید. تعداد مایکوباکتریوم پاراتوبرکلوزیس طی دوره رسیدن و نگه داری با استفاده از روش های F57-Quantitative Real-Time PCR (F57-qPCR) و کشت ارزیابی شد. به موازات آن، جمعیت باکتری های لاکتیکی کشت آغازگر و خصوصیات فیزیکوشیمیایی در نمونه های پنیر تعیین گردید. بر اساس نتایج مطالعه، کاهش تعداد مایکوباکتریوم پاراتوبرکلوزیس در نیمه اول دوره نگه داری (روز 1 تا روز 30) در تمامی نمونه ها آهسته و غیرمعنی دار (05/0p>) بود. اما با پیشرفت این دوره (از روز 30 تا روز 60)، روند کاهش تعداد مایکوباکتریوم پاراتوبرکلوزیس سریع و به لحاظ آماری معنی دار (p<0/01) گردید. همچنین، در پایان دوره نگه داری (60 روز) تفاوت تعداد مایکوباکتریوم پاراتوبرکلوزیس در نمونه های پنیر دارای %4 نمک، به طور معنی داری (p<0/01) کمتر از نمونه های تهیه شده با 2% و % نمک بود. با این حال در تمامی نمونه ها مایکوباکتریوم پاراتوبرکلوزیس بقای خود را تا انتهای دوره نگه داری حفظ نمود. به نظر می رسد استفاده از غلظت های بالاتر نمک روند کاهش مایکوباکتریوم پاراتوبرکلوزیس را تسریع میکند. به علاوه، با توجه به اثر زمان بر روند از بین رفتن مایکوباکتریوم پاراتوبرکلوزیس، نگه داری پنیر سفید فراپالایشی تا اواخر دوره موجب غیرفعال شدن تعداد بیشتری از مایکوباکتریوم پاراتوبرکلوزی می گردد.
کلید واژگان: پنیر سفید فراپالایشی ایرانی, مایکوباکتریوم اویوم زیرگونه پاراتوبرکلوزیس, نمک}Mycobacterium avium subsp. paratuberculosis (Mycobacterium paratuberculosis) is considered as a potential significant public health threat due to its possible association with Crohn’s disease in humans. This is a study aimed to investigate the effect of different salt concentrations on survival of Mycobacterium paratuberculosis during ripening and storage of Iranian ultra-filtrate-white cheese (IUFWC). For this purpose, retentate was inoculated with 2 Log cfu/g of Mycobacterium paratuberculosis. Afterwards, model cheeses were prepared with 2%, 3% and 4% of salt. Quantity of Mycobacterium paratuberculosis was estimated throughout the ripening and storage of IUFWC using F57-quantitative real time PCR (F57-qPCR) and culture assay. Along with, the populations of lactic acid bacteria as well as physicochemical properties of cheese samples were determined. According to the results, at the early stage of storage period (1 to 30 days) the number of Mycobacterium paratuberculosis was almost constant; however, it was decreased significantly (p<0.01) during the late storage period (30 to 60 days). Data also suggested that Mycobacterium paratuberculosis could persist for a longer (p<0.01) period of time in the samples made with lower (2% and 3%) salt concentration. Consequently, higher salt concentration could shorten the survival of Mycobacterium paratuberculosis in IUFWC. In addition, considering the effect of time on the persistence of Mycobacterium paratuberculosis, storage of IUFWC until the end of storage period (60 days) could inactivate more of the bacterium.Keywords: Iranian UF, white cheese, Mycobacterium avium subsp. paratuberculosis, Salt, F57, qPCR} -
امروزه تقاضا برای استفاده از نگهدارنده های طبیعی از جمله باکتریوسین ها جهت کنترل میکروارگانیسم های با منشا مواد غذایی در فراورده های دریایی رو به افزایش است. این مطالعه به منظور ارزیابی اثرات ضد میکروبی نیسین بر باکتری استافیلوکوکوس اورئوس در فیله ی کپور نقره ای شور سبک و سنگین (4 و 8 درصد نمک) صورت گرفت. اثر غلظت های مختلف نیسین (0، 15/0، 25/0، 75/0 و 5/1 میکروگرم بر میلی لیتر) بر رفتار رشد استافیلوکوکوس اورئوس در شرایط نامناسب یخچالی (10 درجه سانتیگراد) از طریق سنجش میزان رشد باکتری در فیله ماهی شور بررسی شد. نتایج نشان داد که تاثیر غلظت های مورد استفاده از نیسین در جلوگیری از رشد باکتری استافیلوکوکوس اورئوس در هر دو نوع ماهی شور سبک و سنگین نسبت به گروه کنترل معنی دار بوده است)05/0(p<. این مطالعه نشان داد که نیسین دارای اثر بازدارندگی بر رشد استافیلوکوکوس اورئوس است و می تواند به عنوان یک نگهدارنده طبیعی در ماهی شور سبک و سنگین مورد توجه قرار گیرد.
کلید واژگان: نمک, نیسین, _ Staphylococcus aureus, فیله ی کپور نقره ای}Study on the growth of Staphylococcus aureus in processed fillets of silver carp with salt and nisinThere is increasing demand for use of natural preservatives such as bacteriocins to control foodborne pathogens in seafoods. This study was performed to evaluate the antimicrobial effects of Nisin on Staphylococcus aureus in light and heavy salted silver carp fillets (4 and 8% Nacl). Effect of different concentrations of Nisin (0, 0.15, 0.25, 0.75, 1.5 µg/ml) on behavior of S.aureus at unfavourable refrigeration storage temperature (10oC) was determined by evaluation of the bacterial growth in salted fish fillets. The results showed that used concentrations of Nisin had inhibitory effect on the growth of S.aureus in light and heavy salted fish fillets compared to the control (p<0.05). This study showed inhibitory effect of Nisin on the growth of S.aureus. Therefore it can be considered as a natural preservative in light and heavy salted fish. -
با توجه به این که یکی از مهم ترین نکات در مورد محصولات پروبیوتیک میزان بقاء میکروب های زنده در طول مدت نگه داری می باشد، لذا هدف از اجرای این تحقیق تعیین تاثیر مقادیر مختلف pH ، نمک و دما بر میزان بقاء لاکتوباسیلوس کازئی شیر در طول مدت 30 روز نگه داری است. به این منظور ابتدا 4 ارلن مایر 2 لیتری سترون انتخاب و به هر کدام از آن ها 5/1 لیتر شیر استریلیزه اضافه شد. به هر کدام از ارلن های اول، دوم و سوم 2 درصد مایه ماست و به ارلن چهارم به عنوان شاهد 2 درصد شیر استریل تلقیح گردید و نمونه های حاصله در گرمخانه 42 درجه سانتی گراد قرار گرفت تا وقتی که pH نمونه های اول تا سوم به ترتیب به حدود 5/3، 5/4 و 5/5 رسید. سپس ارلن ها 10 دقیقه در دمای 90 درجه سانتی گراد حرارت دهی شد تا باکتری های مایه ماست کشته شوند و از محتویات هر کدام از ارلن های اول، دوم، سوم و چهارم به مقدار 500 میلی لیتر به 3 ظرف شیشه ای درب دار سترون انتقال یافت و به این ترتیب 4 گروه 3 شیشه ای به دست آمد و در هر مجموعه به نمونه اول، دوم و سوم به ترتیب صفر، 2 و 4 درصد نمک اضافه شد و در ادامه به هر کدام از ارلن ها 5 میلی لیتر محلول مک فارلند حاوی حدودCFU/ml 109×3 لاکتوباسیلوس کازئی تلقیح گردید. عملیات فوق 12 بار تکرار و نمونه های حاصله در 6 تکرار اول در دمای حدود 4 و در 6 تکرار دوم در دمای حدود 25 درجه سانتی گراد نگه داری شد. تعداد سلول های زنده موجود در هرکدام از محتویات 12 ارلن حاصله به ترتیب در زمان های بلافاصله بعد از تولید، 4، 8، 12، 16 و 30 روز بعد از نگه داری با استفاده از روش کشت سطحی در محیط MRS محاسبه و میانگین های حاصله مورد آنالیزهای آماری قرار گرفت. براساس آنالیز واریانس تکراری و آنالیز واریانس یک طرفه میانگین تعداد سلول های زنده لاکتوباسیلوس کازئی در نمونه های با pH های 5/6 و 5/5 به طور معنی دار بیشتر از تعداد آن ها در نمونه های با pH های 5/4 و 5/3 و نیز در نمونه های نگه داری شده در دمای 5 درجه سانتی گراد بیشتر از تعداد آن ها در دمای 25 درجه سانتی گراد بر آورد شد (01/0p <). در صورتی که غلظت نمک تاثیر معنی داری بر میزان بقاء لاکتوباسیلوس کازئی در شیر نداشت. شیر با pH های 5/6 و 5/5 و دارای تا سقف 4% نمک در شرایط یخچالی تا مدت حدود 30 روز و در دمای 20 تا 25 درجه سانتی گراد تا حدود 15 روز محیط خوبی برای نگه داری و انتقال لاکتوباسیلوس کازئی به مصرف کننده می باشد.کلید واژگان: pH, نمک, دما, میزان بقاء, لاکتوباسیلوس کازئی, شیر}Considering that one of the most important points of probiotic products is the survival rate of live microbes during storage time, so the aim of this study was to determine the effect of different amounts of pH, salt and temperature on survival rate of Lactobacillus casei in milk during 30 days of storing. For this purpose, at first four erlene Meyers with capacity of 2 litters were selected and 1.5 litter of sterilized milk was added to each of them. Two percent of yoghourt starter was inoculated to each of the first, second and third erlenes and 2% sterilized milk was inoculated to the forth erlene as control group and samples were incubated at 42 ˚C until the pH of first to third samples reached 3.5, 4.5 and 5.5 respectively. Then the erlenes were heated at 90 ˚C for 10 minutes to inactivate the yoghourt starter bacteria and then 500 ml of each sample in first, second, third and forth erlenes was transported to three sterilized caped glass containers and so four groups consisting of 3 glasses were produced and in each collection 0, 2% and 4% of salt was added to first, second and third samples respectively and then 5 ml of McFarland solution containing 3× 109 cfu/ml of Lactobacillus casei was inoculated to each of the samples. This Procedure was repeated 12 times and obtained samples were stored at about 4˚C in the first six repetitions and at about 25˚C in the second six repetitions. The number of Lactobacillus casei in each of samples was counted soon after production, 4, 8, 12, 16 and 30 days after storing by pour plate method in MRS agar and obtained means were analyzed statistically. According to repeated measures analysis of variance and one way analysis of variance, the mean number of live Lactobacillus casei in samples with pH of 6.5 and 5.5 was significantly more than their numbers in the samples with pH of 4.5 and 3.5 and in the samples stored at 4˚C the number was more than those stored at 25˚C (PKeywords: pH, salt, temperature, survival rate, Lactobacillus casei, Milk}
-
به منظور مطالعه اثر تری یدوتیرونین، نمک و سرما بر میزان پروتئین های سرم خون 360 قطعه جوجه، گوشتی 7 روزه به طور تصادفی به چهار گروه شاهد، نمک، T3 و سرما تقسیم و در مکان های جداگانه تحت شرایط یکسان از نظر تغذیه، نور و شرایط بهداشتی نگهداری شدند. به جیره غذایی گروه T3، ppm7/1 هورمون تری یدوتیرونین (T3) و به آب آشامیدنی گروه نمک 3/0 گرم درصد نمک اضافه شد. گروه سرما در 15 درجه سانتی گراد و گروه شاهد تحت شرایط یکسان با سایر گروه ها (بجز از نظر فاکتورهای مورد مطالعه) نگهداری گردیدند. در 45 روزگی به طور تصادفی از هر گروه 10 قطعه انتخاب و از آنها خون گیری بعمل آمد. پروتئین تام به روش بیوره و بخش های پروتئینی به روش الکتروفورز ژل آگارز تفکیک و اندازه گیری گردید. آنالیز آماری یافته ها نشان داد میزان آلبومین در گروه T3 و پروتئین تام در گروه نمک به ترتیب کاهش و افزایش معنی داری در مقایسه با گروه شاهد داشته اند (05/0 P<). میانگین میزان بتاگلوبولین ها در گروه نمک کاهش معنی دار و میانگین میزان آلفا گلوبولین ها در گروه نمک و سرما افزایش معنی داری را نشان می دهند (05/0 P<). نتیجه گیری کلی اینکه مصرف T3 و نمک به ترتیب موجب کاهش آلبومین و افزایش آلفا گلوبولین ها و سرما افزایش آلفا گلوبولین ها را در پی خواهد داشت، اما در مجموع فاکتورهای فوق اثر معنی داری بر نسبت آلبومین به گلوبولین سرم خون ندارند.
کلید واژگان: جوجه گوشتی, پروتئین های سرم, تری یدوتیرونین (T3), نمک, سرما, الکتروفورز} -
هدفبررسی رفتار استافیلوکوکوس آرئوس متاثر از عوامل pH، غلظت نمک، میزان تلقیح باکتری، حرارت و زمان نگهداری با استفاده از مدل پیشگوی ریاضی.
طرح: مطالعه تجربه ای با استفاده از آنالیز چند فاکتوری.روشرشد باکتری در محیط مایع Brain heart infusion با سه غلظت نمک 9)، 4.5، 0.5 درصد(، سه میزان pH 7)، 6، (5، تنظیم شده با اسید سیتریک و سه رقم درجه حرارت نگهداری 35)، 25، 15 درجه سانتیگراد(تا مدت 30 روز مورد مطالعه قرار گرفت. میزان باکتری تلقیح شده به محیط از 105 تا 10-2 در میلی لیتر تنظیم گردید. شمارش باکتری براساس روش MPN صورت گرفت و لگاریتم احتمال رشد باکتری به صورت درصد (Log probability percentage) محاسبه گردید.
تجزیه و تحلیل آماری: با استفاده از مدل رگرسیون چند فاکتوری و رگرسیون مرحله ای، مدل ریاضی پیشگو برای رشد باکتری تهیه گردید.نتایجمدل پیشگویی رشد باکتری با ضریب تعیین برابر R2=0.83 تعیین گردید. آنالیز آماری بیانگر تاثیر معنی دار غلظت نمک، میزان pH، حرارت و زمان نگهداری مورد استفاده در این مطالعه بر رشد باکتری بود (P<0.01).نتیجه گیریمدل پیشگوی با ضریب تعیین بالای به دست آمده به طور موثری قادر به پیشگویی رشد یا عدم استافیلوکوکوس آرئوس در دامنه مقادیر عوامل به کار گرفته شده در این تجربه می باشد.
کلید واژگان: استافیلوکوکوس آرئوس, حرارت, نمک, میکروب شناسی پیشگو, احتمال رشد, PH}
نکته
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
©2000-2024 magiran.com All Rights Reserved.