جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "سازمان" در نشریات گروه "مدیریت"

این مقاله درصدد تبیین واژه ی تقوا با رویکردی جدید و متفاوت هست و بیان می کند آن تقوایی که در آیات و روایات بیان شده، از خود فرد شروع و در جریان حرکتی خود و با عبور از یک فضای وسطی که حلقه ی متصله بین فرد و اجتماع هست، می تواند تاثیر مستقیمی بر روی جامعه و اجتماع بشری داشته باشد که این تاثیر مستقیم بر روی جامعه می تواند به طور غیرمستقیمی ثمراش را بر روی فرد و آن فضای سازمان داشته باشد.

یکی از مسائل پراهمیت در هر سازمان، مدیریت اصولی آن سازمان می باشد. یکی از مهم ترین وظایف مدیریت، هماهنگی است؛ چرا که هر مدیر، جهت انجام صحیح وظایف مدیریتی خود (مانند برنامه ریزی، سازماندهی، کارگزینی و هدایت سازمان و غیره) نیاز به هماهنگی سازمانی دارد. راهبرد سازمان نیز در واقع نمود تصمیم ها و ترجیحات مدیریتی است که همراه با عوامل داخلی و خارجی بر نحوه ی سازماندهی و هماهنگی اثر می گذارد و میزان بهره وری و رضایت خاطر کارکنان سازمان را تحت تاثیر قرار می دهد؛ پس می توان گفت که یکی از اصول سنتی تئوری سازمان و مدیریت، هماهنگی سازمانی است. ما در کشوری اسلامی زندگی می کنیم؛ به همین دلیل، مدیریت سازمانی در کشور ما نیز باید بر اساس اصول اسلامی و بر مبنای قرآن باشد. مدیریتی که بر مبنای اسلام و قرآن باشد، مدیریتی است که در آن مراجع تصمیم گیری، نیروهای اجرایی و کارکنان سازمان، به صورت متمرکز و هماهنگ و زیر نظر یک مدیر شایسته فعالیت کنند.

با توجه به اهمیت مسئله ی هماهنگی سازمانی، جایگاه مدیریت اسلامی و نقش محوری آن در هماهنگی سازمانی، هدف این نوشتار توصیفی – مروری، بررسی اصول هماهنگی سازمانی با تکیه بر آیات قرآن می باشد.

در این پژوهش دریافتیم که مدیریت به عنوان مسئول هماهنگی سازمان باید در راستای تحقق اهداف خداوند باری تعالی و بر مبنای اصول مدیریت اسلامی قرآنی عمل کند. دستیابی به هماهنگی سازمانی، سه اصل لازم است؛ این سه اصل شامل اصل وحدت فرماندهی، اصل ایجاد هماهنگی و اصل حیطه ی نظارت می باشد. همچنین مواردی چون تقویت انسجام سازمان، توزیع تلاش ها بین همه ی افراد و واحدها، جلوگیری از اصطکاک و خنثی سازی، بازدهی بیشتر و بهتر در مقابل زحمت کمتر، سرعت بخشیدن به کارها و تقویت روابط انسانی و افزایش محبت از جهت هماهنگی سازمانی کاربرد دارد.

سازمان شیعیان به عنوان یک سازمان گسترده با وجود مدیرانی معصوم و الهی ، الگوی کامل مدیریتی را به عالم معرفی میکند.علم مدیریت هم که رسالت هماهنگی منابع انسانی ومادی برای نیل به هدف سازمان را دارد؛ با پشت سر گذاشتن رویکردهای مختلف به مدیریت با دیدگاه اقتضایی میرسد. اساس رویکرد مدیریت اقتضایی، هماهنگی وظایف داخلی سازمانه  با نیازمندیهای وظایف سازمان تکنولوژی یا محیط بیرونی وهم چنین خواسته های اعضای آن تا سازمان بتواند به نحو موثری کار کند. سیره مدیریتی امام کاظم(ع) نشان می دهد که ایشان در ابعاد مختلف مدیریت در محیطهای گوناگون با در نظر گرفتن قدرتهای درونی نیروهای انسانی به بهترین شکل سازمان شیعه را به سوی اهداف آن پیش بردند. این الگوی معصوم نمونه ای کامل وموفق در مدیریت اقتضایی است لذا در این نوشتار بعد از آشنایی اجمالی با مفهوم مدیریت اقتضایی به بررسی سیره حضرت پرداخته میشود و تبیین میشود که حضرت با در نظر گرفتن چه مقتضیاتی به سوی اهداف حرکت کردند.

اخلاق تنها چیزی است که افراد را بدون هیچ قید وشرطی در کنار هم نگه می دارد و باعث جمع شدن افراد نزد هم می شوند مدیریت سازمان نیز از جمله موارد مهمی است که بدون اخلاق کنترل ومدیریت سازمان را بسیار مشکل می کند. اخلاق اسلامی، درست یا نادرست بودن این صفات را در چارچوب مفاهیم اسلامی بیان می دارد. حال آن که مفاهیم اخلاق کاری اسلامی به کارکرد چارچوب مفاهیم اسلامی در قالب فعالیت های کاری انسان در سازمان های مختلف می پردازد. تحقیقات نشان می دهند که اخلاق کاری اسلامی رابطه معنا داری با عوامل مختلف، فردی، شغلی و سازمانی دارد)اسدی وشیرزاد،1391). اهمیت اخلاق تا جایی است که تمامی پیامبران با اخلاق مثبت وحسنه شناخته شده اند و بیشتر در امر دعوت نیز به دعوت عملی که اخلاق نیز نوعی دعوت عملی است تاکید کرده اند. این پژوهش درتلاش است نقش اخلاق اسلامی در مدیریت سازمان را تبیین کند که آیا بین اخلاق اسلامی ومدیریت موثر در سازمان ارتباطی وجود دارد؟روش تحقیق این پژوهش توصیفی- تحلیلی است و جمع آوری داده ها به صورت کتابخانه ای- اسنادی انجام شده است. اهمیتی که اسلام به اخلاق داده نشان از اهمیت آن در پیشبرد اهداف فردی وسازمانی است. مدیری که ارزش های اخلاقی و اخلاق اسلامی را سرلوحه کار خود قرار دهد بسیار بهتر می تواند محبوبیت کارکنان سازمان را جلب کرده وانگیزه وتلاش آنها را در رسیدن به اهداف سازمانی بیشتر کند.  

این مقاله در ارتباط با راه هایی است که فرهنگ سازمان بر روی مدیریت دانش در شرکت های کوچک و متوسط (از لحاظ اندازه) تاثیر می گذارد. با افزایش پیچدگی محیطی که SME درآن وجود دارند ، بیشتر و بیشتر به دانش به عنوان دارایی ها و منبع توسعه اتکا می کنند. ، بنابراین فرهنگ سازمانی به واسطه بین دانش فردی و دانش سازمانی و نیز یکی از مهمترین عواملی که مدیریت دانش را در SMEها مشروط می کند تبدیل شده است .
در این میان از جمله مهم ترین موانع فرهنگی برای مدیریت دانش عبارت اند از : تفاوت هایی بین گفتار و اعمال مدیران ،استفاده از اصل "دانش قدرت است"، عدم علاقه به توزیع دانش ,عارضه " هنوزدر اینجا اختراع نشده"، زبان(language) ، درک مکانیکی یک سازمان ، غفلت سازمان (amnesia)، درک کم یا بیش از حد فناوری ، این طرز فکر که "دانش یک مزیت به حساب نمی آید و برای همیشه افزایش نمی یابد."دریافت متن کامل