جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "مصلحت" در نشریات گروه "حقوق و علوم سیاسی"

مصلحت در واقع واژ هی جدیدی در ادبیات حقوق عمومی معاصر است و حکومت بر پایه ی آن،عملکرد خاص خود درباره ی منافع عمومی را توجیه می کند. مصلحت عمومی ضرورتی برای جامعه استکه تنها در وقت ضرورت ظهور می یابد و هرچند ارزش بالایی دارد اما ارزش آن محدود و محصور بهدوران بحران است. دورانی که در آن، این ترس وجود دارد که به سعادت جمعی و حقوق عمومیشهروندان ضرری بزرگ برسد. با این فرض که مقام مصلحت در اندیشه ی اسلامی و حکومت دینی همفراتر از این نیست، این مقاله قصد دارد تا ضمن ترسیم مبانی نظری در ای نباره، به تحلیل روابط حقوقعمومی و مصلحت عمومی در یک جامع هی دینی مانند ایران بپردازد. بخشی از این تحلیل مبتنی بربنیان های عام فکری در تمام جوامع بوده و بخش دیگر ناظر بر وضعیت خاص هر جامع هی اسلامیاست. ترکیب این دو امکان دسترسی به معیاری منطقی در تفسیر مصلحت عمومی مبتنی بر حقوقعمومی در جمهوری اسلامی ایران را توضیح می دهد.

در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران به عنوان منشور ملت، در اصول متعددی به بحثپیش گیری و مبارزه با فساد مالی و اداری اشاره گردیده است. هم چنین رهبر معظم انقلاب اسلامی در1380 طی فرمانی هشت ماده ای، سران سه قوه و ارگا نهای نظارتی تابعه را به مبارزه /2/ تاریخ 10جدی و قاطع با فساد اقتصادی و مالی مکلف فرمودند. در همین راستا دولت جمهوری اسلامی ایرانکنوانسیون سازمان ملل متحد برای مبارزه با فساد را امضا نمود و مجلس شورای اسلامی نیز آن راتصویب کرده است. با وجود این به جهت ایراداتی که شورای نگهبان در خصوص برخی از مواد آن واردکرده است و اصرار مجلس بر مصوبه خود، لایحه الحاق ج.ا.ا. به کنوانسیون مزبور به مجمع تشخیصمصلحت نظام ارجاع شد که نهایتا مورد تصویب مجمع قرار گرفته است. بر این اساس در این مقاله سعیشده است که الحاق ج.ا.ا. به این کنوانسیون از حیث مصلحت مورد بررسی و تحلیل قرار گیرد.