تحلیل فضایی و میدانی کمیت های فیزیکی آب خلیج چابهار در مونسون زمستانه سال 1386 1385

در آمار فضایی پیشگویی مقدار نامعلوم یک میدان تصادفی در موقعیت مشخص بر اساس مشاهدات، به عنوان بهترین پیشگوی خطی صورت می پذیرد. گاهی در بعضی مسایل کاربردی در هر موقعیت فضایی علاوه بر متغیر مورد بررسی، متغیرهای کمکی دیگری نیز در اختیار است که به کار گیری آنها می تواند دقت پیشگویی را بهبود بخشد. در این تحقیق، برخی از پارامترهای فیزیکی آب خلیج چابهار، از جمله دما، شوری و چگالی با استفاده از نیمرخ برداری توسط CTD در لایه های مختلف آب، مورد نمونه برداری قرار گرفته است. هدف اصلی این مطالعه، شناخت و آگاهی یافتن از نحوه توزیع چگالی آب تحت تاثیر سایر پارامترهای فیزیکی آب، ارائه ی کاربرد روش های نوین آمار مانند پیش بینی فضایی کریگیدن (Kriging)، هم کریگیدن (Co-Kriging) و عکس فاصله ی موزون (Inverse-Distance Weighted) در اقیانوس شناسی، پیش بینی میزان پارامترهای فوق برای کل منطقه و پهنه بندی چگالی خلیج بوده است. همچنین این روش ها از لحاظ دقت پیش بینی مقایسه شده اند. نتایج حاصل از تحلیل اعتبارسنجی پارامتر چگالی، حاکی از آن است که پیش بینی حاصل از هم کریگیدن بهتر از کریگیدن و روش کریگیدن بهتر از عکس فاصله ی موزون است و این روش در مطالعه ی پدیده های محیطی مناسب است. همچنین با توجه به نتایج پهنه بندی فضایی برای پارامتر چگالی آب، با دقت بالا می توان گفت که در فصل های مونسون زمستانه سال 1386 1385، به طور میانگین چگالی آب خلیج چابهار با پیشروی به سمت ساحل کاهش می یابد.