مقایسه تاثیر مقادیر مختلف دیازپام خوراکی در پیشگیری از عود تشنج بیماران مبتلا به تب و تشنج

یکی از علل شایع تشنج در کودکان، بیماری تب و تشنج است. جهت پیشگیری از تشنج در شروع تب، داروهای ضد تشنج کوتاه اثر مانند دیازپام و میدازولام توصیه می شود، اما امروزه در مورد اثربخشی این داروها در پیشگیری از تب و تشنج، ابهاماتی وجود دارد. مطالعه حاضر به منظور بررسی میزان اثربخشی دیازپام خوراکی و مقایسه دوزهای مختلف آن در پیشگیری از عود تب و تشنج در بیماران مبتلا به تب و تشنج انجام شد.
این مطالعه تحلیلی مقطعی بر روی 186 کودک 60-6 ماه با اولین حمله تب و تشنج از سال 1386 در بیمارستان امام رضا کرمانشاه انجام شد. بیماران در سه گروه بر اساس چگونگی مصرف دیازپام مورد بررسی قرار گرفتند. گروه A (76 نفر) mg/kg/day1 دیازپام و گروه B (77 نفر) mg/kg/day6/0-4/0 دیازپام در حین بیماری تب مصرف کردند. گروه C (33 نفر) در حین تب، داروی ضد تشنج مصرف نکردند. بعد از مداخله، بیماران به مدت 24 ماه پیگیری شدند. سه گروه از نظر میزان بروز عود تشنج، سابقه فامیلی تب و تشنج و صرع مورد مقایسه قرار گرفتند.
میزان عود تشنج در گروه A 7/23، گروه B 4/23 و گروه شاهد 2/24 درصد بود. تفاوت معناداری از نظر میزان عود بین سه گروه وجود نداشت (930/0=P). میزان عود تشنج در کسانی که سابقه فامیلی تب، تشنج و تشنج نوع کمپلکس داشتند به طور معناداری بیشتر بود (05/0(P<.
میزان عود تشنج با مصرف هیچ کدام از دوزهای دیازپام خوراکی در حین تب کاهش پیدا نمی کند.