تغییر مبنای حسابداری، پیش نیاز بودجه ریزی عملیاتی

در نظام حسابداری دولتی ایران از مبنای نقدی تعدیل شده استفاده می شود و در این مبنا درآمدها در موقع وصول و هزینه ها در زمان پرداخت بدون در نظر گرفتن زمان تحقق آنها در دفاتر ثبت می شود. بدین ترتیب در آمدها و هزینه های تحقق یافته ولی پرداخت نشده در یک دوره مالی عملا در دفاتر و صورتها منعکس نمی شود. در این روش تصویر روشنی از صورتهای مالی نمایش داده نمی شود و نتایج عملیات و وضعیت مالی قابل اتکا نیست. با استفاده از مبنای حسابداری تعهدی امکان بازتاب کامل هزینه ها و در آمدها در یک دوره مالی فراهم است و تصویر مناسبتری از وضعیت مالی و نتایج عملیات مشخص می شود. تهیه و اجرای بودجه عملیاتی مستلزم دستیابی به کلیه هزینه های تحقق یافته اعم از پرداخت شده و نشده برای محاسبه بهای تمام شده خدمات و تولیدات می باشد. محاسبه بهای تمام شده با مبنای فعلی در دستگاه های دولتی امکان پذیر نیست و این نقص در مبنای حسابداری، ضعف گزارشگری مالی را بهمراه دارد. بررسی سابقه تحقیقات انجام شده نشان می دهد که مطالعه گسترده ای در این مورد انجام نشده ولی اقدامات انجام شده در شهرداری ها، به ویژه شهرداری تهران بیانگر مزایای بکارگیری مبنای تعهدی می باشد. به نحوی که بستر اجرای بودجه ریزی عملیاتی را فراهم نموده است. این پژوهش با استفاده از منابع کتابخانه ای به روش توصیفی برای تبیین مبانی حسابداری، مزایای کاربرد حسابداری تعهدی، انواع روش های بودجه ریزی، اهداف گزارشگری مالی و نقش سیستمهای حسابداری در موسسات غیر انتفاعی انجام شده است.