پیشرانه ژل و رفتار آن در یک سیستم پیشرانش

پیشرانه های ژلی مزایای قابل توجهی نسبت به پیشرانه های مایع دارند. برای ایجاد نیروی پیشران در محفظه تراست ابتدا پیشرانه در داخل محفظه تراست به قطرات بسیار ریزی تبدیل شده و سپس محترق میشود. خصوصیات اتمایز شدن و احتراق پیشرانه ها به خواص رئولوژیکی آنها وابسته است. در این تحقیق ضمن معرفی خواص رئولوژیکی پیشرانه مایع و ژل، الگوی اتمایز شدن و فرآیند احتراق آنها بررسی و مقایسه شده است. پیشرانه های ژلی، سیالهای نازک شونده برشی هستند که ویسکوزیته آنها با افزایش نرخ برش کاهش می یابد. بنابراین انژکتورهایی برای اتمایز کردن این پیشرانه ها مناسب هستند که بتوانند نرخ برش بالایی ایجاد کنند. هر چه قطر قطرات اتمایز شده کوچک تر باشد سرعت تبخیر و احتراق آنها بیشتر شده و در طول کوتاهتری از محفظه تراست فرآیند احتراق کامل میشود.