تاثیر پلی آکریل آمید، کود دامی، ورمی کمپوست و لجن بیولوژیکی بر پایداری خاکدانه ها، مقاومت فروروی و آب قابل استفاده در یک خاک لوم شنی

تشکیل سله باعث افزایش مقاومت فروروی و کاهش سرعت نفوذ آب به خاک در اثر آبیاری و بارندگی می گردد. هدف از این تحقیق، بررسی اثر چهار اصلاح کننده آلی طبیعی و مصنوعی بر پایداری خاکدانه ها، مقاومت فروسنجی و آب قابل استفاده در یک خاک لوم شنی با ساختمان ضعیف در شرایط گلخانه ای بود. اصلاح کننده ها در دو سطح شامل پلی آکریل آمید (PAM) به میزان 25/0 و 5/0، کود گاوی 5/12 و 25، ورمی کمپوست 5/2 و 5 و لجن بیولوژیکی 7/1 و 4/3 (همگی بر حسب گرم در کیلوگرم خاک هوا خشک) با خاک مخلوط و به طور یکنواخت در تشت های پلاستیکی و در لوله های پولیکا به ترتیب به ارتفاع 25 و قطرهای 50 و 15 سانتی متر پر گردیده و در رطوبت FC(8/0-7/0) و دمای Co 4±22 به مدت 6 ماه نگهداری (اینکوبه) شدند. تشت ها به منظور برداشتن نمونه های خاک برای اندازه گیری پایداری خاکدانه ها در آب (WAS) و ظرفیت آب قابل استفاده (AWC) در زمانهای 7، 30، 60، 120 و 180 روز استفاده گردیدند. مقاومت فروروی (PR) در همان زمانها در لوله های پولیکا اندازه گیری شد. هر دو سطح مصرفی PAM باعث افزایش معنی دار (05/0P<) WAS نسبت به شاهد و بقیه اصلاح کننده ها گردید و این افزایش تا 180 روز دوام داشت. هر دو سطح مصرفی PAM و کود دامی باعث کاهش معنی دار (05/0P<) PR در مقایسه با شاهد گردیدند. اثرات اصلاحی سطوح مصرفی ورمی کمپوست و لجن بیولوژیکی از نظر افزایش WAS و کاهش PR معنی دار نشد. سطح مصرفی دوم همه اصلاح کننده ها باعث افزایش معنی دار (10/0P<) AWC گردید. بر اساس نتایج این تحقیق انتظار می رود که به کارگیری 25/0 گرم بر کیلو گرم PAM به خاطر هزینه کمتر و یا 25 گرم بر کیلوگرم کود دامی به خاطر سهولت تامین، باعث بهبودی ساختمان و افزایش ظرفیت نگهداری آب در خاکهای درشت بافت گردد.