بررسی رابطه سبک رهبری مدیران و فرسودگی شغلی کارکنان ستادی دانشگاه علوم پزشکی لرستان در سال 1390

از آنجا که شاغلان بیش از 60 درصد زمان بیداری خود را در محیط کار سپری می کنند، این محیط نقش مهمی در ارتقای سلامت افراد ایفا می کند. امروزه در بسیاری از سازمان ها، فشارهای عصبی و روانی به درجات گوناگونی وجود دارد. یکی از پیامدهای فوری استرس و فشارهای روانی، پدیده فرسودگی شغلی است. از طرفی یکی از مهمترین عوامل مولد فرسودگی شغلی در سازمان، سبک رهبری خاصی است که توسط سرپرستان سازمان اتخاذ می گردد.
این پژوهش یک مطالعه توصیفی- همبستگی است که با هدف بررسی رابطه سبک رهبری مدیران با فرسودگی شغلی کارکنان ستادی دانشگاه علوم پزشکی لرستان انجام گرفت. روش نمونه گیری در این پژوهش تصادفی- طبقه ای بوده و حجم نمونه بر اساس جدول مورگان تعیین گردیدکه شامل 182 نفر از کارکنان و 45 نفر از مدیران می باشد. ابزار گردآوری داده ها، شامل دو پرسشنامه استاندارد بوده است. 1- پرسشنامه سبک رهبری فیدلر(LPC) 2- پرسشنامه فرسودگی شغلی مسلش. اعتبار پرسشنامه ها از طریق ضریب آلفای کرونباخ برای پرسشنامه فرسودگی شغلی 84% و برای پرسشنامه سبک رهبری 81% محاسبه گردید. برای تجزیه وتحلیل داده های آماری از نرم افزار SPSS استفاده گردید.
نتایج این پژوهش نشان داد که بین سبک رهبری مدیران و فرسودگی شغلی کارکنان با اطمینان بالای 99% رابطه معکوس معنی دار وجود دارد، به عبارت دیگر فرسودگی شغلی بیشتر قربانیان خود را از بین سازمان ها و موسساتی می گیرد که رفتا ر های ملاحظه کارانه و گرم و عاطفی کمتری از طرف مدیران و روسای آنها سر می زند. وجود ارتباط بین سبک رهبری مدیران و فرسودگی شغلی کارکنان، توجه هر چه بیشتر مدیران به پرسنل و استفاده از شیوه های علمی مدیریت را می طلبد.
3/64% کارکنان فرسودگی پایین،2/35 % فرسودگی متوسط و کمتر از یک درصد فرسودگی بالا را نشان داده اند و33/93% از مدیران این دانشگاه در حوزه های ستادی از سبک های رهبری وظیفه مدار44/4 % از سبک های رابطه مدار و22/2 % از سبک های بینابین استفاده می نمایند، همچنین بین سبک رهبری مدیران و فرسودگی شغلی کارکنان دانشگاه علوم پزشکی لرستان رابطه معنی دار وجود دارد.