بررسی ارزش سطح اینترلوکین 6 در پیشگویی سپسیس زودرس نوزادان ترم

سپسیس نوزادی از مهم ترین علل مرگ و میر دوره نوزادی است. هدف از این مطالعه بررسی سطح پلاسمایی اینترلوکین 6 به عنوان معیاری برای تشخیص سریع عفونت نوزادی و جلوگیری از بستری شدن بی مورد ایشان می باشد.
سطح پلاسمایی اینترلوکین 6 با تکنیک ECL) Electrochemiluminescence) در 142 نوزاد ترم بستری در بخش نوزادان بیمارستان شهید بهشتی کاشان در سال90-1389 تعیین شد. 10 نوزاد از آنها بدون علایم سپسیس بوده و فقط برای درمان زردی با فتوتراپی بستری شده بودند. در 132 نوزاد با علایم مشکوک به سپسیس، کشت خون به روش بک تک انجام و 10 مورد مثبت شد که مقایسهی سطح پلاسمایی اینترلوکین 6 در آنان با 10 نوزاد انتخاب شده از 122 نوزاد کشت منفی دارای علایم سپسیس و نیز 10 نوزاد بدون علایم با استفاده از آزمون کروسکال والیس صورت گرفت.
در این مطالعه 74 نوزاد پسر و 68 نوزاد دختر بررسی شدند. شیوع سپسیس نوزادی 7 درصد و عوامل باکتریال شایع آن استرپ گروه B و استاف اپیدرمیدیس بود. شایع ترین علامت منجر به بستری، تاکی پنه با 9/35 درصد بود. میانگین سطح اینترلوکین 6 در گروه اول (بستری با شک به عفونت و کشت خون مثبت) 65/1545، در گروه دوم (بستری با شک به عفونت و کشت خون منفی) 79/14 و در گروه سوم (نوزادان بدون شک به سپسیس و بستری به علت زردی) 04/11 پیکوگرم در دسی لیتر به دست آمد (001/0P=).
سطح پلاسمایی اینترلوکین 6 در تشخیص سپسیس زودرس نوزادی دارای ارزش پیشگویی کننده است.