فراوانی سندرم متابولیک و عوامل پیشگویی کننده آن در بیماران دیابتی نوع 2 در اهواز

سندرم متابولیک یکی از مهمترین عوامل خطر بیماری دیابت و بیماری های ایسکمیک قلب است. هدف از این مطالعه تعیین فراوانی سندرم متابولیک در بیماران دیابتی نوع 2 و مقایسه فراوانی و قدرت پیشگویی اجزاء آن با مقایسه کرایتریاهای ATP III و IDF است.
این مطالعه به روش مقطعی بر روی 350 بیمار مبتلا به دیابت نوع 2 مراجعه کننده به کلینیک دیابت بیمارستانهای گلستان و امام خمینی اهواز با روش نمونه گیری تصادفی ساده در سال 1389 انجام شد. داده ها توسط پرسشنامه جمع آوری و توسط آزمون های تی مستقل، مجذور کای و رگرسیون لجستیک در نرم افزار SPSS 18 تحلیل شدند.
در این مطالعه فراوانی سندرم متابولیک بر اساس معیارهای ATP III و IDF به ترتیب 1/73% و 9/64% بود(675/0=κ). بر اساس هردو معیار حداکثر فراوانی سندرم متابولیک در گروه سنی 59-50 سال قرار داشت. در میان اجزاء سندرم متابولیک، کاهش کلسترول HDL بیشترین فراوانی و نسبت شانس (Odds ratio) را داشت. بوسیله مدل رگرسیونی نشان داده شد که فعالیت فیزیکی، جنس زن، میکروآلبومینوری، تری گلیسرید و کلسترول HDL و فعالیت فیزیکی قادر به پیشگویی ایجاد سندرم متابولیک در بیماران دیابتی نوع 2 هستند.
فراوانی سندرم متابولیک در بیماران دیابتی نوع دو بالاست و متغیرهای جنس، میکروآلبومینوری، تری گلیسرید سرم، کلسترول HDL و فعالیت فیزیکی پیشگویی کننده بروز سندرم متابولیک در این بیماران هستند.