بررسی رابطه ی سلامت روان و هوش معنوی با تاب آوری در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه

هدف پژوهش حاضر، بررسی رابطه ی سلامت روان و هوش معنوی با تاب آوری در دانشجویان دختر و پسر دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه می باشد.
جامعه ی آماری این تحقیق را دانشجویان دختر و پسر دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه تشکیل می دادند که از این میان، تعداد 100 نفر با روش نمونه گیری تصادفی ساده به عنوان نمونه انتخاب شدند. در این پژوهش، از سه پرسش نامه ی تاب آوری کانر و دیویدسون و مقیاس 28 سوالی سلامت روان، GHQ-28 و پرسش نامه ی 29 سوالی هوش معنوی عبدالله زاده استفاده شده است.
نتایج نشان داد که بین سلامت روان و تاب آوری، رابطه ی مثبت معنادار (01/0p≤) و بین هوش معنوی و تاب آوری نیز رابطه ی مثبت معنا داری (01/0p≤) وجود دارد. نتایج آزمون تی مستقل نشان داد که بین دانشجویان دختر و پسر از لحاظ تاب آوری تفاوت معناداری وجود ندارد. از سوی دیگر، نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه نشان داد که متغیرهای پیش بین، متغیر ملاک را به طور معناداری تبیین می کنند. سلامت روان سهم بیشتری در پیش بینی و تبیین تاب آوری دارد.
سلامت روان و هوش معنوی به طور معناداری، تاب آوری را پیش بینی می کنند و از آنجایی که افراد با سلامت روان بالا درجات بالاتری از تاب آوری را نشان می دهند، می توان نتیجه گرفت که فراهم نمودن عوامل حمایتی (مانند مذهب و معنویت) به منظور افزایش سلامت روان و هوش معنوی می تواند منجر به افزایش تاب آوری گردد.