بررسی اثر داروی آرتمیزینین بر پروماستیگوت و آماستیگوت های لیشمانیا ماژور در شرایط آزمایشگاهی

لیشمانیازیس جلدی یک بیماری عفونی آندمیک و از معضلات مهم بهداشتی در بسیاری از کشورها از جمله ایران است بنابراین نیاز به داروهای جدید، قابل دسترس و با عوارض کم کاملا احساس می شود. به همین منظور در پژوهش حاضر تاثیر داروی آرتمیزینین بر رشد انگل لیشمانیا ماژور و مکانیسم مرگ برنامه ریزی شده سلولی ناشی از آن بر پروماستیگوت ها و آماستیگوت های لیشمانیا ماژور در شرایط آزمایشگاهی بررسی شد.
محلول استوک آرتمیزینین به صورت تازه با غلظت های مختلف دارو تهیه شد و IC50 دارو به دست آمد. برای به دست آوردن اثر سمیت سلولی داروی آرتمیزینین روی انگل از روش MTT استفاده شد. از غلظت های مختلف داروی آرتمیزینین برای بررسی القای مرگ برنامه ریزی شده سلولی به روش فلوسایتومری روی پروماستیگوت های لیشمانیا ماژور استفاده شد.
IC50 داروی آرتمیزینین 25 میکروگرم در میلی لیتر به دست آمد. در غلظت 100 میکروگرم در میلی لیتر بیشترین درصد سلول ها (16/68) و در غلظت 10 میکروگرم در میلی لیتر کمترین درصد سلول ها دچار مرگ برنامه ریزی شده (78/12) شدند و در گروه کنترل تغییری مشاهده نشد. میزان سمیت دارو روی پروماستیگوت های لیشمانیا ماژور با افزایش غلظت دارو افزایش یافت.
در این بررسی مشخص شد داروی آرتمیزینین اثر سمیت کمی بر ماکروفاژ دارد. با توجه به نتایج بررسی فلوسایتومتری و روش MTT، می توان داروی آرتمیزینین را به عنوان یک داروی مناسب ضد لیشمانیایی برای انجام مطالعه در شرایط درون تنی پیشنهاد کرد.