حمایت از امنیت شهود در فرایند دادرسی کیفری

شهادت شهود در تمامی نظام های حقوقی به عنوان یکی از مهمترین ادله اثبات جرم مطرح می باشد. توجه بیش از حد به ارزش اثباتی محتوای شهادت، پژوهشگران را از یکی از مهمترین ارکان شهادت یعنی حمایت از امنیت شاهد در فرآیند دادرسی مغفول ساخته است. شاهد که بار تحمل و ادای شهادت را بر عهده دارد، به ویژه در جرائم شدید و یا سازمان یافته همواره از ناحیه بزهکاران و یا همدستان آنها در معرض تهدید، آزار و اذیت جسمی و روانی است. ترس از تهدیدات مکرر درایجاد خطرات جسمی و روحی که به طور مستقیم شاهد را مورد هدف قرار می دهد، غالبا موجب عدم رغبت شهود به همکاری با دستگاه قضایی و در نتیجه عدم کشف جرائمی است که جامعه بشری به منظور حفظ حقوق و آزادی های فردی و نظم عمومی نیاز مبرم به کشف و اثبات آنها دارد. با عنایت به مراتب مزبور حمایت از شهود در ابعاد مختلف مالی، امنیتی، روانشناختی در حد مطلوبی در، کنوانسیون های بین المللی و رویه قضایی دادگاه های کیفری بین المللی مورد توجه قرار گرفته است. امری که قانون گذار ایران تا کنون از آن غفلت ورزیده است. در قوانین فعلی ایران فقط می توان جلوه هایی ناچیز در جهت حمایت از شهود مشاهده کرد. در عین حال تهیه کنندگان لایحه آیین دادرسی کیفری در دست تصویب، سعی در ارتقاء آن داشته اند که در صورت تصویب نهایی، با لحاظ تحقق راهکارهای اجرایی گامی به جلو برداشته خواهد شد.