بررسی شاخص های فاکتور رشد آندوتلیال عروقی، لپتین و فاکتور رشد شبه انسولین در رتینوپاتی نارسی

رتینوپاتی نارسی (ROP) از مهم ترین علل جداشدگی شبکیه و کوری است. گرچه در زمینه پاتوفیزیولوژی رتینوپاتی نارسی تاکنون مطالعات بسیاری صورت پذیرفته، ولی مکانیسم دقیق آن هنوز مشخص نیست. هدف از این مطالعه بررسی نقش فاکتور رشد اندوتلیال عروقی (VEGF)، فاکتور رشد شبه انسولین (IGF-I)و رسپتور آن IGFBP-3 و لپتین در رتینوپاتی نارسی است.
در این مطالعه مورد-شاهدی، 30 نوزاد نارس مبتلا به رتینوپاتی نارسی (گروه مورد) و 41 نوزاد نارس بدون رتینوپاتی نارسی (گروه شاهد) طی مدت 18 ماه ارزیابی گردیدند. سطح سرمی VEGF، IGF-I، IGFBP-3 و لپتین به روش ایمونواسی در هفته 8-6 پس از تولد اندازه گیری و بین دو گروه مقایسه گردید.
متوسط سطح سرمی VEGF، لپتین، IGF-I و IGFBP-3 در گروه مورد به ترتیب 43/103±35/267 پیکوگرم در میلی لیتر، 41/0±64/0 نانوگرم در میلی لیتر، 79/11±48/18 میکروگرم در لیتر و 85/472±51/592 نانوگرم در میلی لیتر و در گروه شاهد به ترتیب 92/130±52/237 پیکوگرم در میلی لیتر، 83/0±79/0 نانوگرم در میلی لیتر، 74/13±75/16 میکروگرم در لیتر و 19/422±46/995 نانوگرم در میلی لیتر بود که در دو گروه تفاوت معنی دار ی نداشت (p به ترتیب 305/0، 392/0 و 580/0). میانه IGFBP-3 در گروه مورد به طور معنی دار ی کمتر بود (9/622 در برابر 2/868 نانوگرم در میلی لیتر، 001/0= p). بهترین نقطه برش IGFBP-3 در تمایز دو گروه مورد و شاهد 45/770 نانوگرم در میلی لیتر ≥ با حساسیت و ویژگی به ترتیب 85/65 و 67/66 درصد بود.
بر اساس یافته های این مطالعه، تجویز آنالوگ های IGFBP-3 ممکن است در پروفیلاکسی و درمان رتینوپاتی نارسی نقش داشته باشد.