مقایسه میزان اثربخشی آمی تریپتیلین و فلووکسامین در درمان سردرد تنشی مزمن

سردرد تنشی مزمن یکی از شایع ترین اشکال سردرد می باشد که در نیمی از مبتلایان باعث افت عملکرد شغلی و مصرف بیش از حد مسکن ها می شود. آمی تریپتیلین از داروهای شایع مورد استفاده در کنترل سردرد تنشی مزمن است که عوارض جانبی آن اغلب باعث کاهش پذیرش درمان توسط بیماران می شود. با توجه به عوارض کمتر مهارکننده های اختصاصی بازجذب سروتونین، این مطالعه به مقایسه تاثیر دو داروی فلووکسامین و آمی تریپتیلین در کنترل سردرد تنشی مزمن پرداخته است.
110 بیمار مبتلا به سردرد تنشی مزمن وارد مطالعه شدند و در دو گروه آمی تریپتیلین (AG) و فلووکسامین (FG) تحت درمان قرار گرفتند. 81 بیمار دوره پایش 3 ماهه را به اتمام رساندند، 38 بیمار در گروه شاهد (AG) و 43 نفر در گروه مورد (FG). بیماران در چک لیست هایی محقق ساخت، داده های هفتگی مربوط به ویژگی های سردرد (تعداد، شدت و طول مدت حملات سردرد)، تعداد مسکن مصرفی و عوارض جانبی داروها را ثبت کردند. داده های مربوط به هفته قبل از آغاز دوره پایش به عنوان سطح پایه در نظر گرفته شد. آزمون های t زوجی و t مستقل به ترتیب جهت مقایسه نتایج در هر گروه و بین دو گروه استفاده شد.
ویژگی های سردرد در گروه های AG و FG، به ترتیب در ماه اول و دوم دوره پایش نسبت به سطح پایه به سطح بهبودی معنی داری (P<0.001) رسیدند. در پایان ماه سوم بین دو گروه از نظر میزان بهبودی ویژگی های سردرد اختلاف آماری معنی داری وجود نداشت.
می توان مهارکننده های اختصاصی بازجذب سروتونین مانند فلووکسامین را با اثرگذاری مشابه بالینی (بعد از یک ماه مصرف)، به جای آمی تریپتیلین در درمان سردرد تنشی مزمن به کار برد. فلووکسامین دارای عوارض کمتر نسبت به آمی تریپتیلین است و پس از یک ماه مصرف دارای تاثیر بالینی مشابه آمی تریپتیلین در کنترل ویژگی های سردرد تنشی مزمن می باشد.