فعالیت حیاتی سلول های تک هسته ای خون محیطی انسان در مجاورت با ذرات نانوهیدروکسی آپاتیت

هیدروکسی آپاتیت (Ca10(PO4)6(OH)2) (HA) یکی از مهمترین بیوسرامیک ها برای کاربردهای پزشکی و دندانپزشکی است. ولی حلالیت پایین ذرات منجر به کاهش اثر آن در ساخت استخوان (osteoconductivity) شده و در نتیجه ذرات نانو هیدروکسی آپاتیت (Nano-HA) با داشتن سطح تماس بیشتر و حلالیت بالاتر نسبت به HA معمولی، مورد توجه بسیاری از محققان به عنوان یک گرفت موثر و جدید استخوانی واقع شده است. اما مطالعات متعددی نشان دادند که تناقض هایی در زمینه سازگاری زیستی این ذرات وجود دارد. هدف از مطالعه حاضر بررسی سایتوتوکسیسیته ذرات نانوهیدروکسی آپاتیت بر روی سلول های تک هسته ای خون محیطی انسان می باشد.

این مطالعه به صورت تجربی انجام گرفت. پس از استریل نمودن ذراتNano-HA آن را با غلظت های 15.75، 32، 65، 125، 250، 500، 1000، 2000، 4000، 8000 ppm تهیه کرده و بر روی 105 سلول تک هسته ای خون محیطی انسان اثر داده و در پایان وایتالیتی سلول ها در زمان های 2، 24، 48 و 72 ساعت با استفاده از تستMTT مورد ارزیابی قرار گرفت. سپس با استفاده از دستگاه ELISA READER میزان جذب نوری سنجیده شد و داده های به دست آمده با تست ANOVA آنالیز گشت.

نتایج نشان داد که با افزایش غلظت و نیز زمان فعالیت حیاتی سلول ها کاهش یافت، ولی این کاهش از لحاظ آماری معنی دار نبود (P>0.05)و کمترین میزان فعالیت حیاتی سلول ها در غلظت ppm 8000 بعد از گذشت 72 ساعت می باشد (0.005±0.220) اما در گروه کنترل در 72 ساعت برابر با 0.007±0.259 است.

نتایج سازگاری ذرات Nano-HA را در مجاورت با سلول های تک هسته ای خون محیطی انسان نشان داد.