تحلیل ساختاری ناحیه دوگنبدان؛ زاگرس چین - رانده، شاهدی بر شیب راهه پیشانی و جانبی

امتداد ساختارهای کمربندهای چین - رانده در طول، گسترش محدودی دارند و بیشتر به ساختارهای عرضی پایان می یابند. در کمربند چین - رانده زاگرس، راستای گسل پیشانی کوهستان در بخش های مختلف توسط ساختارهای عرضی بریده و جابه‎جا شده است. در ناحیه دوگنبدان این گسل در تقاطع با ساختار عرضی گسل خارگ-میش است. تاقدیس میش در فرادیواره گسل پیشانی کوهستان با هندسه جعبه ای و از نوع چین گسترش گسلی حمل شده دارای کوژ به سوی پیش بوم است و در پهلوی پیشانی برگشته است. ادامه این چین با رسیدن به ساختار عرضی گسل خارگ- میش کمی چرخیده و پایان می یابد. در فرودیواره گسل پیشانی کوهستان تاقدیس های دیل، پهن، سراب و جعفرآباد با هندسه گرد شده و دامنه کم نشان دهنده چین های فروافتادگی دزفول هستند. تاقدیس های دیل و پهن با هندسه جدایشی دوشاخه با رخنمون عمومی از سازند آسماری، در اثر انتشار جانبی به موازات امتداد شیب راهه پیشانی از سطح جدایش سازند دشتک در فرودیواره گسل پیشانی کوهستان گسترش یافته اند و نشان دهنده تاقدیس هایی هستند که از سازند دشتک در فرودیواره به صورت تاخیری نسبت به ساختارهای فرادیواره در سطح ظاهر شده اند. گسل خارگ- میش به عنوان شیب راهه جانبی در سطح با پایان یافتن ساختارهای طولی به آن و در ژرفا با توجه به تغییرات ستبرا و رخساره رسوبی قابل شناسایی است که بیشتر فعالیت آن در زمان رسوبگذاری سازند ایلام است. این هندسه ساختاری بیانگر اندرکنش گسل های به ترتیب طولی پیشانی کوهستان و عرضی خارگ- میش به صورت شیب راهه های پیشانی و جانبی در هندسه و سبک ساختاری کمربند چین- رانده زاگرس در ناحیه دو گنبدان است.