تاثیر گسل جوان زاگرس بر شکل گیری دریاچه های کواترنری مطالعه موردی: کهن دریاچه های زاینده رود، کاکلستان و ازنا

یکی از موضوعات مهم درباره رشته کوه زاگرس، ناهماهنگی بین برخی از آبراهه ها و ساختار زمین شناسی آن است. این موضوع در مورد شبکه آبراهه های زاینده-رود به یکی از بحث برانگیزترین مباحث تبدیل شده، به گونه ای که در این باره سه فرضیه متفاوت عنوان شده است. برای رفع این اختلاف نظرها و رسیدن به یک نتیجه-گیری کلی، این حوضه و دو حوضه کاکلستان و ازنا به فاصله 62 و 85 کیلومتری شمال خاوری آن، مورد مطالعه دقیق کتابخانه ای و میدانی قرار گرفتند. به استناد شواهد مختلف به دست آمده از وضعیت پادگانه های رودخانه ای، رسوبات و فسیل های دریاچه ای، سیرک ها و رسوبات یخچالی و زمین ساخت فعال نتیجه گیری شده که در طی پلیوسن، عموم سرشاخه های رودهای زاگرس به سمت خلیج فارس جاری بوده اند. اما، بسیاری از این آبراهه ها در اواخر این زمان و یا اوایل پلیستوسن، در اثر فعالیت گسل جوان زاگرس به دام افتاده و دریاچه هایی را تشکیل داده اند. بعد ها در اثر فرایند هایی که بیشتر زمین ساختی بوده اند، بستر این دریاچه ها گسیخته شده و جریان آب در حوضه های ازنا و کاکلستان در مسیر قبلی و در حوضه زاینده رود در مسیر معکوس جاری شده است.