رده بندی نوع زمین با استفاده از سرعت موج برشی در گستره شهر شیراز بر اساس آیین نامه های ساختمانی

مطالعات ویژگی های لرز های ساختگاه، در مناطق مستعد زلزله انجام می شود. در این مطالعات، پارامتر های طراحی لرزه ای ساختگاه بر اساس ویژگی های زمین شناسی مهندسی و ژئوتکنیک تعیین می گردد. در این راستا بخشی از آیین نامه های ساختمانی به رده بندی ساختگاه اختصاص دارد. به منظور رده بندی زمین، آیین نامه ها روش های متنوعی همانند میانگین سرعت موج برشی تا ژرفای 30 متر را ارائه می نمایند. این مقاله، بخشی از مطالعات ریزپهنه بندی ژئوتکنیک لرزه ای شهر شیراز برای تعیین نوع زمین در قالب مطالعات لرزه ای شکست مرزی را ارائه می دهد. روش مورد نظر، زمان سیر امواج الاستیک چندگانه را در طول سطح مشترک لایه هایی که سرعت های متفاوت دارند اندازه گیری می کند. در این مطالعات از لرزه نگار 24 ژئوفونی با فواصل 75/3 متری استفاده شد. سرعت موج برشی برای سه لایه مختلف لرزه ای برآورد شد. سنگ بستر لرزه ای به لایه ای اطلاق می شود که در آن سرعت موج برشی به بیش از 750 متر بر ثانیه می رسد. ژرفای سنگ بستر لرزه ای در شهر شیراز از حدود 1 تا 29 متر اندازه گیری شد. میانگین سرعت موج برشی تا ژرفای 30 متر بین 375 تا 1253 متر بر ثانیه متغیر است. با توجه به نتایج به دست آمده، نوع زمین در شهر شیراز بر اساس استاندارد 2800 و آیین نامه اروپا رده بندی و با یکدیگر مقایسه شدند. نتایج نشان می دهد که گستره شهر شیراز با توجه به آیین نامه2800 در گروه I و بر اساس آیین نامه اروپا، به طور عمده در گروه B و E و در برخی مناطق در گروه A رده بندی می شود. مقایسه نتایج نشان داد که رده بندی خاک در استاندارد 2800 نیاز به اصلاح دارد.