ترکیب گونه های تریکودرما و باکتری Bradyrhizobium japonicum در کنترل Phytophthora sojae و رشد سویا

سویا Glycine max (L.) Merr. یکی از مهمترین دانه های روغنی جهان محسوب می شود. یکی از عوامل محدودکننده کشت سویا، بیماری پوسیدگی ریشه و طوقه است. در این بررسی اثر 12 گونه Trichoderma، در شرایط آزمایشگاهی و اثر این گونه ها در ترکیب با Bradyrhizobium japonicum در گلخانه در کنترل Phytophthora sojae و رشد رویشی سویا ارزیابی شد. بررسی های آزمایشگاهی شامل: کشت متقابل، آزمون ترکیبات فرار، متابولیتهای خارج سلولی فیلتر شده بودند که گونه های T. virens،T. orientalis و T. brevicompactum در آزمون کشت متقابل، T. atroviride در آزمون ترکیبات فرار سبب بیشترین بازداری شدند. به منظور بررسی اثر ترکیبات فیلتر شده تریکودرما بر بازداری از رشد هیف P. sojae شش غلظت مختلف از این ترکیبات در محیط کشتCMA تهیه شد. نتایح نشان داد که ترکیبات فیلتر شده خارج سلولی تمامی گونه ها سبب بازداری رشد هیف شدند، غلظت های مختلف اثر بازدارندگی متفاوتی داشته و بیشترین بازدارندگی مربوط به T. virens و T. brevicampactom بود. بررسی های گلخانه ای به صورت دو آزمایش، شامل: بررسی اثر گونه های تریکودرما و Bradyrhizobium japonicum به تنهایی و در ترکیب با هم در کنترل بیماری پوسیدگی فیتوفتورایی سویا به روش تیمار بذر و اثر تریکودرما و B. japonicum بر شاخص های رشدی گیاه انجام گرفت. در آزمایش اول درصد جوانه زنی بذور، مرگ گیاهچه، رت و شدت بیماری اندازه گیری شد که گونه T. brevicompactum به تنهایی و در ترکیب با باکتری موثرترین گونه بود. در آزمایش دوم بذور آغشته به تریکودرما و باکتری به طور معنی داری باعث افزایش رشد گیاه سویا شدند که کارامدترین تیمارها ترکیب گونه های T. spirale، T. brevicompactum و T. orientalis با باکتری بودند. بنابراین نتایج نشان داد که گونه T. brevicompactumکه بیشترین گونه جمع آوری شده بعد از گونه T. harzianumدر ایران می باشد، به تنهایی و در ترکیب با باکتری موفق ترین گونه در کنترل P.sojae و افزایش رشد گیاه سویا می باشد.