تاثیر یک دوره مصرف طولانی مدت زنجبیل (Zingiber officinale Roscoe) و تمرینات مقاومتی بر پراکسیداسیون لیپیدی و مقاومت به انسولین در مردان چاق

هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر یک دوره مصرف طولانی مدت زنجبیل همراه با تمرینات مقاومتی بر پراکسیداسیون لیپیدی و مقاومت به انسولین در مردان چاق بود.
در یک کارآزمایی نیمه تجربی دو سویه کور، 32 مرد چاق (30BMI≥) 30 - 20 سال، انتخاب و به طور تصادفی در 4 گروه، 1- زنجبیل، 2- تمرین مقاومتی با مصرف دارونما، 3- تمرین مقاومتی با مصرف زنجبیل و 4- دارونما قرار گرفتند. آزمودنی های گروه 1 و 3 روزانه یک گرم کپسول زنجبیل (زینتوما) را به مدت 10 هفته دریافت کردند. آزمودنی های دو گروه 2 و 3 هم یک پروتکل مقاومتی پیشرونده را که شامل 8 حرکت ورزش مقاومتی بود به مدت 10 هفته اجرا نمودند. قبل از شروع برنامه تمرینی و بعد از 10 هفته نمونه های خونی از ورید پیش آرنجی جمع آوری شد. غلظت مالون دی آلدئید به روش اسپکتوفتومتری و تست اسید تیوباربیتیوریک و مقاومت به انسولین با روش HOMA محاسبه شد.
بعد از 10 هفته از مداخلات، کاهش معنی داری در غلظت مالون دی آلدیئد در تمامی گروه ها به جزء گروه دارونما مشاهده شد (05/0> p). به علاوه، شاخص مقاومت به انسولین در دو گروه تمرینات مقاومتی با دارونما و تمرینات مقاومتی با زنجبیل کاهش معنی دار یافت (05/0> p). در حالی که این شاخص در دو گروه دارونما و زنجبیل بدون تغییر باقی ماند (05/0

نتیجه گیری

بر اساس نتایج به دست آمده پیشنهاد می شود مصرف طولانی مدت زنجبیل و تمرینات مقاومتی می تواند شیوه درمانی موثری برای تغییرات مطلوب در پراکسیداسیون لیپیدی و مقاومت به انسولین در مردان چاق باشد.