کیفیت خواب و عوامل مرتبط با آن در رانندگان اتوبوس های بین شهری

خواب یکی از نیازهای اساسی و فیزیولوژیک انسان است و در فعالیت های روزمره افراد نقش بسزایی دارد. یکی از شایع ترین اختلالات در انسان، اختلال خواب است که عوارض زیادی را در پی دارد و از جمله این عوارض می توان به خطاهای انسانی در حین فعالیت های شغلی به ویژه رانندگی اشاره کرد. مطالعه حاضر به منظور بررسی کیفیت خواب و عوامل مرتبط با آن در رانندگان اتوبوس بین شهری کرمان انجام شد.
این مطالعه مقطعی در سال 1390 انجام شد. 100 نفر از رانندگان اتوبوس بین شهری کرمان با نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. داده ها با استفاده از یک پرسش نامه دموگرافیک و پرسش نامه استاندارد کیفیت خواب پیترزبورگ جمع آوری شد. داده ها سپس با استفاده از آزمون های T مستقل، آنووا، ضریب همبستگی پیرسون و مجذور کای به کمک نرم افزار SPSS 15 تحلیل شد.
میانگین ساعات رانندگی رانندگان در شبانه روز 81/0 ± 71/7 ساعت بود و میانگین نمره کلی کیفیت خواب در رانندگان برابر 34/0 ± 98/6 از کل 21 نمره بود که 61% از آنها دارای کیفیت خواب نامطلوب بودند. بین سن و کیفیت خواب ارتباط معنی داری وجود داشت (01/0= p). بین رضایت شغلی و کیفیت خواب هم ارتباط معنی داری وجود داشت (001/0= p). رانندگانی که در 5 سال گذشته تصادف داشته اند، از لحاظ کیفیت خواب وضعیت نامطلوبی داشتند (013/0= p).
کیفیت خواب رانندگان اتوبوس های بین شهری کرمان مطلوب نیست و برای جلوگیری از تصادفات و آسیب به مسافران باید تدابیر لازم در خصوص بهبود کیفیت خواب رانندگان اتوبوس ها و استراحت به موقع و کافی و محدودکردن ساعات کار رانندگان اندیشیده شود.