تعیین خروج از مرکزیت سازه ای در استاندارد 2800 ایران (یادداشت فنی)

در آیین نامه های بارگذاری لرزه ای کنونی، اثرات پیچش اتفاقی ناشی از عدم قطعیت موقعیت بارگذاری کف ها توسط پارامتری به نام خروج از مرکزیت اتفاقی اعمال می شود. تعریف صحیح مرکز سختی که در آیین نامه های مختلف تعاریف مختلفی داشته و به صورت تابعی از مشخصات سازه ای در پلان و یا ارتفاع فرض شده، از اهمیت بسزائی برخوردار است. تمام تعاریف به کار گرفته شده در ادبیات فنی در مورد مرکز سختی و در نتیجه خروج از مرکزیت استاتیکی در قالب یکی از این سه تعریف قابل ارزیابی است. در این مقاله میزان دقت سه تعریف مختلف از مرکز سختی سازه که جهت تعیین خروج از مرکزیت استاتیکی به کار می رود، مقایسه شده است. برای هر یک از این تعاریف، روابط لازم برای ارزیابی اثرات پیچشی ارائه شده و در مورد سه ساختمان بتن مسلح که بصورت یک بعدی مدل شده اند بکار گرفته و نتایج حاصل مقایسه شده اند. نتایج این بررسی نشان داده است که تعریف به کار رفته در استاندارد 2800 ایران مناسب ترین روش برای تعیین مرکز سختی ساختمان ها می باشد.