صابئین مندائی در تاریخ، از فلسطین تا ایران

صابئین مندائی با پیشینه تاریخی عمیق، از گروه های شناخته شده در فرهنگ و تمدن اسلامی بودند. قرآن، صابئین مندائی را در ردیف اهل کتاب قرار داده است. حوادث تاریخی مرتبط با حیات دینی و اجتماعی صابئین در سرزمین فلسطین که در سنت شفاهی و متون مقدس صابئین مندائی ذکر آن آمده، می نماید که سرزمین فلسطین خاستگاه اولیه صابئین بود.
مهاجرت صابئین به سوی بین النهرین تابعی از عوامل بیرونی – تهاجم قوای خارجی – و عوامل درونی – درگیری با یهود – بوده است. تسامح دینی حکومت های هخامنشی و اشکانی، در استمرار حیات دینی صابئین دربین النهرین به عنوان جزیی از قلمرو امپراطوری هخامنشی تا ساسانی، موثر بوده و مهاجرت آنها را به سوی مناطق جنوب غربی ایران – خوزستان – تسهیل نمود. صابئین از ابتدای ورود به قلمرو جغرافیایی ایران در خوزستان تاکنون، حیات دینی و اجتماعی پرفراز و نشیب، توام با عسر و یسر سپری کردند. اما در سال های اخیر با اعلام اهل کتاب بودن این گروه دینی توسط حضرت آیت الله خامنه ای (مدظله)، فصل جدیدی از حضور تاریخی صابئین در ایران گشوده شد و باعث گردید تا حیات دینی و اجتماعی این گروه در فرآیندی آرام سیر نماید. این یافته نگاری با رویکردی صرفا تاریخی و با بررسی منابع تاریخی و جرح و تعدیل آنها، سعی دارد تصویر واضحی از صابئی گری و بازشناسی مندائی ها از ستاره پرستان، ارائه دهد.