تاثیر اعتیاد به مواد مخدر بر چسبندگی داخل شکمی در موش صحرایی

چسبندگی داخل صفاقی علت عمده انسداد روده و ناباروری است. از میان علل مختلف ایجاد چسبندگی داخل صفاقی، عمل جراحی قبلی شایع ترین علت آن می باشد. مرفین و تریاک صرف نظر از ایجاد اعتیاد که یک مشکل عمده اجتماعی، فردی و فرهنگی محسوب می شود، اثرات متعددی بر روی فیزیولوژی بدن و سیستم ایمنی دارند. این مطالعه به منظور بررسی اثر اعتیاد به این مواد بر ایجاد چسبندگی داخل شکمی بعد از لاپاراتومی طراحی شد. 63موش صحرایی به طور تصادفی به سه گروه تقسیم و تحت شرایط آزمایشگاهی یکسان نگهداری شدند. موش های گروه کنترل غیر معتاد بودند. موش های گروه تریاک از طریق اضافه کردن قرص تریاک آرد شده به آب آشامیدنی و موش های گروه مرفین از طریق اضافه کردن پودر مرفین به آب آشامیدنی به مدت 28 روز به ترتیب به تریاک و مرفین معتاد شدند. پس از تایید اعتیاد موش های گروه دوم و سوم از طریق تزریق نالوکسان زیر جلدی، تمام موش ها لاپاراتو می شدند و سروزسکوم آنها به وسعت 5×5 میلی متر خراش داده شد. یک ماه بعد، لاپاراتومی دوم انجام و چسبندگی های داخل صفاقی بررسی و اطلاعات به دست آمده با استفاده از تست Chi-square تجزیه و تحلیل شدند. نتایج به دست آمده نشان دهنده کمتر بودن میزان چسبندگی داخل صفاقی در موش های معتاد به تریاک و مرفین در مقایسه با موش های غیر معتاد بود (P<0.05). نتیجه گیری می شود که اعتیاد به مرفین و تریاک باعث کاهش شدت چسبندگی داخل شکمی بعد از لاپاراتومی در موش صحرایی می شود.