ارزیابی آزمایشگاهی سیل اپیکالی ترمافیل در مقایسه با دو روش تراکم عمودی و جانبی در کانال مزیوباکال دندان های مولر فک بالا

هدف از این مطالعه مقایسه سیل آپیکالی حاصل از کاربرد روش ترمافیل با روش های تراکم عمودی و جانبی گوتاپرکا در پرکردگی کانال مزیوباکال دندان مولار فک بالا بود. 245 عدد دندان مولار فک بالا با آپکس سالم جمع آوری و از بین آنها 40 عدد دندان که در رادیوگرافی میزان انحنای کانال مزیوباکال آنها به روش Schneider،2520 درجه و فایل اندازه گیری اولیه در آنها فایل شماره 15 بود، انتخاب گردیدند. سپس کلیه نمونه ها از ناحیهCEJ به وسلیه دیسک الماسی قطع گردیدند و تا فایل شماره 25 به روشstep back آماده شدند. دندان های انتخاب شده به 5 گروه تقسیم شدند. 10 عدد دندان به روش تراکم عمودی، 10 عدد به روش تراکم جانبی و 10 عدد توسط دستگاه ترمافیل و با روش ارائه شده در بروشور آن پر شدند و نیز 5 عدد دندان بعنوان شاهد مثبت و 5 عدد دندان به عنوان شاهد منفی در نظر گرفته شدند. در تمامی گروه ها از ماده گوتاپرکا به انضمام سیلر (AH 26) جهت پرکردن کانال ها استفاده گردید. پس از سفت شدن سیلر (AH 26) در رطوبت 100% و دمای 37 درجه سانتی گراد، گروه شاهد منفی به طور کامل و بقیه دندان ها به جز 1.5 میلی متر آپیکالی کانال مزیوباکال توسط لاک ناخن و موم چسب پوشانیده شدند. نمونه ها به مدت 48 ساعت در محلول رنگی جوهر هندی قرار گرفتند. پس از خارج کردن نمونه ها و شستن و خشک کردن، لاک ناخن و موم چسب برداشته، برش طولی در سطح ریشه ایجاد و نفوذ خطی رنگ توسط استریومیکروسکوپ اندازه گیری شد. در میان 3 روش پر کردن کانال مزیوباکال دندان مولار فک بالا حداکثر میزان ریزنشت رنگ مربوط به گروه ترمافیل و حداقل آن مربوط به گروهی بود که با روش تراکم جانبی پر شده بودند. میانگین و انحراف معیار مقادیر ریزنشت در گروه ترمافیل ±0.54 5.25 میلی متر، در گروه تراکم جانبی 0.24± 2.35 میلی متر و در گروه تراکم عمودی 0.52± 2.91 میلی متر بود. اختلاف آماری میان گروه ترمافیل با 2 گروه دیگر معنی دار بود (P<0.002) ولی بین دو روش تراکم جانبی و تراکم عمودی اختلاف معنی دار آماری وجود نداشت (P>0.005).