اپیدمیولوژی فلورزیس دندانی در دانش آموزان 10-7 ساله مراجعه کننده به مرکز دندانپزشکی اجتماعی زاهدان، 1385

فلوئوروزیس دندانی نوعی هیپوپلازی مینا یا عاج دندان است که به دلیل استفاده بیش از حد فلوراید حاصل می شود. با توجه به اهمیت مطالعات اپیدمیولوژیکی در بررسی وضعیت بیماری ها و برنامه ریزی در جهت جلوگیری از آن ها، این تحقیق با هدف تعیین اپیدمیولوژی فلورزیس دندانی در دانش آموزان 10-7 ساله مراجعه کننده به مرکز دندانپزشکی اجتماعی زاهدان انجام گرفت.
در این مطالعه توصیفی- مقطعی، دندان های دائمی 334 دانش آموز 10-7 ساله مراجعه کننده به بخش دندانپزشکی اجتماعی زاهدان (در سال1385) با روش نمونه گیری آسان و با روش مشاهده، مصاحبه و تکمیل پرسش نامه از لحاظ درجات مختلف فلوئوروزیس (شاخص Dean، توسط آینه و سوند و زیر نور یونیت معاینه شدند. معیار خروج شامل عدم سکونت دائم در زاهدان، هیپوپلازی ناشی از تتراسایکلین، بیماری تب دار شدید در کودکی و نقص مادرزادی دندانی (دنتینوژنز ایمپرفکتا وآملوژنز ایمپرفکتا) بود. معیار تشخیص قطعی فلوروزیس، وجود نقایص مینایی با انتشار دو طرفه وقرینه بود. اطلاعات به دست آمده با نرم افزار15 spss و آزمون کای دو آنالیز شد.
از 334 کودک (150 دختر و184 پسر)، 103نفر(8/30%) مبتلا به فلوروزیس دندانی بودند. تظاهرات فلوروزیس شامل: لکه مینایی (6/70%) تغییر رنگ (2/14%)، پیت (3/1%)، لکه مینایی و تغییر رنگ (9/12%)، لکه مینایی و پیت (1%). بیشترین میزان عارضه در قدامی های بالا مشاهده شد. شیوع فلوروزیس بین دو جنس اختلاف معنی داری داشت (004/0=p) و درپسرها شدت بیشتری داشت. (5/37% در برابر 6/22%) الگوی فلورزیس تفاوت مشخصی در دو جنس نداشت (27/0=، p5x2 =).
شیوع فلوروزیس8/30% بود وتظاهرات فلوروزیس در پسرها شدت بیشتری داشت.