نقد تطبیقی دو قصیده از فرخی سیستانی و متنبی

پویایی اندیشه و تخیل آدمی را حد و مرزی نیست، و مروارید اندیشه وقتی ستوده و زیبنده می نماید که از تنگ نای صدف زمان و مکان بیرون خزد و گرد و غبار تیره ی روزگار دامنش را نیالاید. راز موفقیت و کام یابی آثار ادبی جهانی را نیز در همین خصوصیت باید جستجو کرد. اگر محصول آثار ادبی؛ فراگیر، بالنده و طراوت بخش باشد؛ همواره دل نشین و دلپذیر خواهد بود. آن چه شایان ذکر است نقد و مقایسه ی آنها با توجه به معیارهای منطقی و علمی ارزیابی آن ها به دور از شایبه ی غرض ورزی و رسیدن به نتیجه ای مفید و قابل پذیرش است. در این جای گاه، نگارنده برآن است تا در حد وسع و مجال، اندیشه فرخی سیستانی و متنبی را- البته با توجه به دو قصیده- که هرکدام در تاریخ ادبیات دو زبان، جای گاه والایی دارند و نیز دارای اشتراکات و اختلافات در زمینه های مختلف هستند؛ مقایسه کند و به جلوه های ذوقی، هنری و موضوعی، محتوایی آن اشاراتی داشته باشد.