مقایسه ی حساسیت جمعیت های جغرافیایی ناقل مهم مالاریا، آنوفل استفنسی به پلاسمودیوم برگئی

آنوفل استفنسی یکی از ناقلین اصلی مالاریا در جهان از جمله جنوب ایران است. بر اساس مورفولوژی تخم، سه جمعیت جغرافیایی از آنوفل استفنسی مشخص شده است. هدف از مطالعه حاضر تعیین توانایی انتقال پلاسمودیوم در جمعیت های جغرافیایی مختلف آنوفل استفنسی با استفاده از انگل پلاسمودیوم برگئی سویه ANKA می باشد.
چهار جمعیت جغرافیایی از آنوفل استفنسی شامل: بندرعباس، ایرانشهر، کازرون و Beach (بومی هندوستان) پرورش داده شدند. از انگل پلاسمودیوم برگئی سویه ANKAبرای آلوده سازی موش ها استفاده شد. به پشه های جنس ماده، از هر جمعیت به روش مصنوعی خون آلوده موش خورانده شد. سپس به منظور بررسی مراحل اووسیست و اسپروزوئیت، پشه ها در زمان های مختلف پس از آلوده سازی تشریح شدند.
جمعیت های Beach و کازرون بالاترین میزان آلودگی به اووسیست و همچنین تراکم اووسیست روی معده را نشان دادند، در حالی که پایین ترین آلودگی به اووسیست در سویه بندرعباس مشاهده شد. میزان آلودگی به اووسیست در سویه ایرانشهر به میزان قابل توجهی بالاتر از بندر عباس بود، اما از سویه های Beach و کازرون کمتر بود. نسبت آلودگی به اسپروزوئیت در غدد بزاقی هر چهار جمعیت به همان ترتیب آلودگی به اووسیست بود. بالاترین آلودگی غدد بزاقی اسپروزوئیت در جمعیت Beach و پس از آن جمعیت کازرون، مشاهده شد. اما جمعیت بندرعباس پایین ترین آلودگی غدد بزاقی را نشان داد.
به نظر می رسد که جدایی جغرافیایی و اکولوژیک پشه های ناقل، نه تنها باعث برخی تغییرات مورفولوژیکی، فیزیولوژیکی و ژنتیکی می شود، بلکه در حساسیت ناقلین به پلاسمودیوم نیز تاثیرگذار است. بنابراین هر یک از عوامل حیاتی محیط زیست در تعامل پلاسمودیوم / آنوفل تاثیرگذار است. این یافته ها ممکن است که فقط توانایی انتقال برخی از آنوفل ها را در منطقه خاص توضیح دهد. همچنین این نتایج ممکن است شواهد پایه در خصوص مکانیزم سازگاری پلاسمودیوم با پشه ناقل خود را ارائه دهد.