تغییرات اسکلتال در بیماران بتاتالاسمی ماژور در شهر اهواز

تالاسمی شایع ترین اختلال تک ژنی در انسان است. نوع ماژور علائم بالینی شدید همراه با ناهنجاری های سر و صورت دارد، که منجر به اختلال در زیبایی افراد مبتلا می شود. درمان ارتودنسی و بازسازی صورت با جراحی در این بیماران نتایج زیبایی خوب و به تبع آن نتایج روانی خوشایند در برداشته است. تحقیقات نشان داده است که افزایش سطح کیفی زندگی اثر متقابل با بهبود سلامتی بیماران تالاسمی دارد. کشور ایران از مناطقی است که در آن شیوع تالاسمی نسبتا بالا (10 – 5 درصد) می باشد و استان خوزستان دومین استان درگیر این بیماری در کشور است. آگاهی و شناخت بیشتر از عوارض استخوانی این بیماری جهت انجام درمان های بهتر ضروری است. لذا این پژوهش جهت شناخت بیشتر مشکلات استخوانی بیماران تالاسمی ماژور در اهواز انجام گرفت. این مطالعه توصیفی تحلیلی بر روی 48 بیمار مبتلا به تالاسمی ماژور و 48 نمونه نرمال انجام گرفت که براساس جنسیت به 2 گروه 24 نفره زن و مرد تقسیم شدند. شرایط لازم برای انتخاب نمونه های نرمال شامل: سن بالای 15 سال مبتلا نبودن به بیماری های خاص، نداشتن پیشینه هرگونه درمان ارتودنسی و ارتوپدی فکها، داشتن نیم رخ کلاس I، ارتفاع نرمال صورت و اکلوژن کلاس I مولری همراه با اورجت و اوربایت طبیعی و وجود دندانهای 7 تا 7 در قوس دندانی فکی بود. برای بررسی سفالومتری کلیشه ها هم از آنالیز ترکیبی استفاده شد. نتایج با استفاده از آمار توصیفی و paired sample T test آنالیز شدند. زاویه SNA افزایش معنی داری ندارد، در حالیکه زاویه SNB و ANB کاهش معنی داری دارد (005/0 P<). زوایای پلن های اکلوزال با SN، فرانکفورت با basal plans، y axis افزایش ولی زاویه پلن های فرانکفورت و Facial کاهش دارند (005/0 P<). فاصله Pog – NB نیز کاهش دارد(005/0 P<). تالاسمی با کاهش رشد مندیبل و کاهش ارتفاع صورت خلفی باعث ایجاد مال اکلوژن Cl II و الگوی رشدی Long face می شود.